Tabe
† In Memoriam
De kruisbes.
Een klein verhaaltje van een aantal jaren geleden.
We hadden een heerlijke barbecue gehad bij Martin in Nedanicky, Je weet wel lapjes varkensvlees in een bier-marinade, kippenpootjes, een opekani met burty en klobasa (pas geleerd , zie andere topic / leestekens achterwege gelaten- wordt te moeilijk) Zoals gewoonlijk is het weer veel te laat geworden. Het is geen pretje als je diep in de nacht van Nedanicky naar ons onderkomen in Zbyslav moet rijden. Alles over die smalle binnenwegen en door die mooie rustieke dorpjes. Maar alles in het donker gehuld. Geen kip te zien. Met een gangetje van 25 , 30 kilometer per uur kachelden we huiswaarts. Ook in de auto is het doodstil. De kinderen hebben ook geen stof tot praten meer en pa-lief had alle concentratie nodig in de donkere nacht. Dorpje in, dorpje uit, groot licht aan, groot licht uit. Bijna stapvoets een dorpje in, de bocht om en groot licht weer aan. In de draai van de bocht schenen de grote autolampen plotsklaps op een oud vrouwtje dat bij een boom naast een oud huisje gehurkt zat te plassen. Was eigenlijk maar een fractie van anderhalve seconde dat de oude vrouw vollop in beeld was. Maar je zag haar tegen haar kr.... aan. Oef, zei ik , je zag haar tot haar kr.... !!, Ja zegt mijn dochter, achter in de auto : "een besje" waarop mijn zoon vanaf de achterbank zei : "ja, een kruisbes" . Even was het nog stil in de auto, waarna we alle vier in de lach schoten.
vandaar dat oude Tsjechische vrouwtjes bij ons "kruisbessen" heten.
Een klein verhaaltje van een aantal jaren geleden.
We hadden een heerlijke barbecue gehad bij Martin in Nedanicky, Je weet wel lapjes varkensvlees in een bier-marinade, kippenpootjes, een opekani met burty en klobasa (pas geleerd , zie andere topic / leestekens achterwege gelaten- wordt te moeilijk) Zoals gewoonlijk is het weer veel te laat geworden. Het is geen pretje als je diep in de nacht van Nedanicky naar ons onderkomen in Zbyslav moet rijden. Alles over die smalle binnenwegen en door die mooie rustieke dorpjes. Maar alles in het donker gehuld. Geen kip te zien. Met een gangetje van 25 , 30 kilometer per uur kachelden we huiswaarts. Ook in de auto is het doodstil. De kinderen hebben ook geen stof tot praten meer en pa-lief had alle concentratie nodig in de donkere nacht. Dorpje in, dorpje uit, groot licht aan, groot licht uit. Bijna stapvoets een dorpje in, de bocht om en groot licht weer aan. In de draai van de bocht schenen de grote autolampen plotsklaps op een oud vrouwtje dat bij een boom naast een oud huisje gehurkt zat te plassen. Was eigenlijk maar een fractie van anderhalve seconde dat de oude vrouw vollop in beeld was. Maar je zag haar tegen haar kr.... aan. Oef, zei ik , je zag haar tot haar kr.... !!, Ja zegt mijn dochter, achter in de auto : "een besje" waarop mijn zoon vanaf de achterbank zei : "ja, een kruisbes" . Even was het nog stil in de auto, waarna we alle vier in de lach schoten.
vandaar dat oude Tsjechische vrouwtjes bij ons "kruisbessen" heten.
ha,ha,ha, Tabe, je maakt nogal wat mee, kan je er geen boek over schrijven?
