Bijzondere ontmoetingen

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Registreren Inloggen
Johannes P.

Johannes P.

Ik heb mensen ontmoet in Tsjechie waarvan ik in Nederland nooit had kunnen dromen.
Gewoon een "bijzondere ontmoeting met een bijzonder mens"
Wie heeft een leuk verhaal hierover, ik zal volgen...
 
Jeleuw

Jeleuw

Inderdaad, we zijn nu wel benieuwd naar jouw verhaal.
Ik heb niet echt een leuk verhaal ofzo. Kan alleen maar vertellen dat de mensen waar wij het pension van huren heel erg gastvrij en vriendelijk zijn, iets wat ik in Nederland eigenlijk nooit zo heb gezien. We hebben toch een bijzondere band met hen gekregen, we kunnen ze wel als vrienden beschouwen.
 
mayca

mayca

Na twee dagen rijden in de bloedhitte (46 graden op de autobaan) belanden we in Tsjechië.
We hebben heel wat kilometers omgereden en het humeur is niet wat het zijn moet.

We zijn allemaal kriegelig.
Eindelijk rijden we Jindrichuv Hradec binnen.

Een hele mooie stad, maar ik heb er helemaal geen oog voor.
Ik wil naar Chlum U Trebone.
Op dat moment heb ik Jindrichuv Hradec van alle kanten gezien, er komt geen eind aan deze stad.

Steeds weer die rotonde met het ziekenhuis.
Volgens Ronald moeten we richting Wenen, o.k. richting Wenen dus.
Het maakt me allemaal niet meer uit, als ik er maar kom. Weer verkeerd, geen enkele plaats op de kaart komen we tegen.

Om moedeloos van te worden. Natuurlijk geven we elkaar de schuld. Ik word het gedool helemaal zat en zie ineens een man aan de andere kant van de weg. Wat kan mij het schelen? Ik stap uit en stap op de man af.
Thuis had ik al wat woordjes geleerd dus ik kon beginnen met :"Goeden dag, ik kom uit Holland", in het Tsjechisch.
Daarna ging ik verder in het Engels. De man kon Engels, Duits en heel goed Tsjechisch, hij had nog humor ook, dat was lekker.
Ik liet hem de kaart zien en wees de plaats waar we naartoe moesten. Schuin keek ik achterom maar in de auto bleef het stil, ze hoorde niet meer bij me. Met veel handgebaren maakte hij me duidelijk hoe we moesten rijden.
Ik was eruit en snapte woord en gebaar. Ik nam afscheid van de man, bedankte hem en liep richting auto.
Halverwege riep hij me terug en achter zijn rug vandaan haalde hij een prachtige bloem, Madame, zei hij en gaf hem aan mij. Zo, die had ik binnen en met kaarsrechte rug liep ik naar de auto.
Ronald mompelde wat, Jaimy moest lachen en ik groeide een paar centimeters. Want als je, als 47 jarige, na twee dagen rijden, verfromfraaid, haren alle kanten op, bijna uit de auto valt en je krijgt dan een prachtige bloem van een net zo'n prachtige man, dan kan niets meer stuk. Trots leg ik de bloem naast de pook en zwaai nog even.
De man kan zich de ontmoeting waarschijnlijk niet meer herinneren, maar ik wel! Niet alleen die dag, maar ook vele dagen daarna teerde ik op deze bijzondere ontmoeting. De bloem werd in een leeg flesje Gambrinus gezet en bloeide 3 weken lang.
 
Jeleuw

Jeleuw

Wat leuk! Kijk, dat heb ik nog nooit gezien in NL. Wil niet zeggen dat het helemaal niet gebeurt, maar in Tsjechië is iedereen veel meer begaan met elkaar en ook met vreemden, dat blijkt wel weer uit het verhaal van mayca. Kan me goed voorstellen dat je dag weer helemaal goed was! Een klein gebaar, maar toch zo groots ;)
 
spookycat

spookycat

† In Memoriam
Ho we hebben al zoveel biezondere ontmoetingen gehad,maar deze is van vorige zomer:)
We stonden op de camping in Lodin,en zoals iedere vakantie moeten we op zoek naar honing voor de buurtjes die op ons huis letten als we ribbedebie zijn
Ziet mijn ventje in het dorp nechanice ,een huis met een mooie houten plaat boven de deur,waarop staat dat er medu te koop is
Ok wij ernaartoe en aanbellen,er doet niemand open maar er komt een man en een gehandicapt kind naar ons toe ,en wat wij ervan begrepen was dat we ff moesten wachten,en dat deden we ook
Ff rond gekeken,ernaast was een bloemenwinkel,ni echt veel soeps maar ja
Komt een stokoud vrouwke op ons af met bijna het halve dorp achter haar aan en gehandicapt kereltje voorop en hij wees ons aan
Ons tsjechis is heeeeeeel miniem,zodus wij duidelijk gemaakt dat we honing wilde kopen
Het vrouwke nam ons mee naar binnen,en onze mond viel gewoon open in wat voor mooi huis woonde ze,buiten leek het op niks maar binnen ni te filmen zoooooo mooi
Ok ze had onze auto zien staan en dacht dat we bulgaren waren,wij duidelijk gezecht dat we belgen zijn,steekt ze de beide armen in de hoogte en begint brussel te roepen,blijkt dat ze er nog familie wonen heeft,het halve dorp weet het nu ook ze stonden erbij
Koop ik daar 6 potten van een kilo en ook 3 half litertjes honingwijn,krijg ik nog honingkaarsjes kadoo ook
De volgende dag rijden we naar het suppermarktje en je wil het ni wete ,ik had tranen in men ogen en men man zen onderlip trilde,iedereen kende ons ,een zwaai hier een groet daar,we waren er ni goed van maar gaan volgende zomer zeker weer honing kopen daar
Dat is het toch,daar ga je voor terug:zwaai:
 
spookycat

spookycat

† In Memoriam
Op de camping in Lodin hebben we ook zo iets bezonders,het is een dorpje van niks,een paar huizen,1 winkeltje,1hospoda
We stonden er een paar dagen en het juffie van de winkel had ons broodjes elke dag al achter de toonbank gelegd klaar om mee te nemen
De hospodabaas vertelde ons;bestel vandaag en ik maak het morge voor je klaar ook iets europees,hij sprak ook perfekt duits,niet dat het moet maar is wel makkelijk:)
 
R

Rijk&

Geroyeerd Lid
gewoon doen.

twee jaar geleden sliep ik uit nood geboren in een hotelletje, één nacht, maar wel een onvergetelijke; In het restaurant kon ik nog net een snelle hap doen, maar ze hoopte dat ik het niet erg vond de zaal moest heel snel klaargemaakt worden voor een bruiloft, natuurlijk niet. in gedachte zag ik mijn welverdiende nachtrust in rook opgaan. Terwijl ik aan de bar een cognac dronk, stroomde de eerste gasten binnen, kort daarna een stralend stel; Bruid en Bruidegom. Ook zei namen plaats aan de bar en kregen twee koffie... Ik over enthousiaste Hollander moest natuurlijk in mijn beste Duits het jonge stel toch geluk wensen, wat blijkt de bruid is een Nederlandse en net als ik uit 't Gooi.(dialect Verloochen je niet) van het één komt het ander er wordt van me verwacht, dat ik meefeest.

Hartstikke gezellig, Tjechische muzikanten die 'aan de voet van de ouwe wester' , 'daar was laatst een meisje loos....' spelen, Zingen kan ik alleen als er goed geolied is maar dat is die avond best gegaan, overigens heb ik het niet al te laat gemaakt, want mijn collega zou ochtends tegen 06u me oppikken.

Dus ik nam afscheid en bedankte in Nederlands en Duits het Bruidspaar, met de mededeling als jullie in het Zeeuwse komen zorg ik voor een bruidsontbijt. Yolanda, wist wat ik bedoelde en schoot heel erg in de lach...

Maar nu het gewoon doen....

vorige week, ik was net thuis uit mijn werk als er aan deur gebeld wordt, en wat denk je.....Ze zei gewoon doen, daar stond Yolanda, met man en een 'wolk' van een baby.... Nou ik kan je verzekeren het was oergezellig, en dat bruisend bruidsontbijt op bed, dat heeft gesmaakt. Voor herhaling vatbaar... zei ze...Alleen graag met dezelfde man! 's Middags moesten ze weg, familie bezoek. hun adres gekregen en een afspraak om er van de zomer een keer lekker te komen eten.......

'Gewoon doen'
 
Liesbeth

Liesbeth

Een jaar of zes geleden begin juni. We houden vakantie in eigen land. Da's het mooie van Tsjechië, je bent 10 minuten onderweg en er al helemaal uit.

We rijden vlak langs de Oostenrijkse grens. F rijdt, ik lees de kaart. Zie een vaag streepje zo vanaf het gehucht waar we zijn recht naar de grens. Dat wil ik zien! We draaien de zandweg op. Na een kilometer worden we staande gehouden door een grenswachter. Onderzoekt een minuut of tien de autopapieren, paspoorten, auto en ons. Ik moet - had nog geen verblijfsvergunning - middels het tonen van mijn creditcard en baar geld bewijzen dat ik voor mezelf kan zorgen. Alles wordt gedocumenteerd in een notieblok. Uiteindelijk mogen we door.

De grens, die ca een kilometer verder ligt, wordt aangegeven door een paal die in bezit was genomen door een bijenvolk, een roestige slagboom en een scheefhangend bordje met de naam Europaplein. Een vijftigtal meter Oostenrijk in een verlepte meiboom met een spandoek: Eén Europa!

Op de terugweg. Ik zeg tegen F. doe je gordel om, die vent gaat ons weer aanhouden... en ja hoor. Het hele festijn in omgekeerde volgorde. Wat hebben wij moeite niet in lachen uit te barsten.

Wij stellen ons voor dat de man 's avonds moe van het harde werken thuis komt en tot zijn vrouw zegt: "Schat, ik had vandaag er bijna twee te pakken!"

Waarschijnlijk zijn laatste heldendaad voor Tsjechië ten prooi viel aan het verfoeide Westen.
 
mayca

mayca

De laatste avond in Tsjechië, we hebben de boel zoveel mogelijk ingepakt. De gasfles is leeg en we besluiten uit eten te gaan.

We stappen het restaurant binnen en het is gezellig druk. Recht tegenover de deur staat een grote tafel met allemaal grote glazen bier, met daarachter hun eigenaars. Achterin zitten drie mannen fanatiek een kaartspel te doen.

We zoeken een plekje en krijgen vrij snel de kaart. Het duurt even voordat we de kaart hebben ontcijferd, maar we hebben even de tijd. Eerst een lekker biertje. De mannen aan de grote tafel heffen een lied aan en worden iets te luidruchtig, want daar komt de eigenaar. Hij maant ze tot stilte, in ieder geval, zo zie ik het. En inderdaad, ze stoppen met zingen. Maar niet voor lang, daar gaan ze weer ......en daar komt de eigenaar weer. Wij moeten er wel om lachen, het is in ieder geval geen suffe boel, ik voel me er wel lekker.

Ons eten komt en ziet er heerlijk uit, we bedanken de man en ondertussen gaan de mannen aan de grote tafel er ook nog bij staan om hun lied wat kracht bij te zetten. Daar komt de eigenaar weer en maakt een verontschuldigend gebaar naar ons. Maar wij lachen en maken duidelijk dat wij het in ieder geval niet erg vinden.

Een van de mannen staat op om naar de w.c. te gaan, zijn motoriek is niet meer zo denderend, dus mijn dochter schuift iets opzij, zodat hij er makkelijker langs kan. Maar hij stopt bij onze tafel, zegt iets in het Tsjechies en begint ook hier een "prachtig" lied. Het enige wat ik kan verstaan is Moravië. Ik nam dus aan dat hij daar vandaan kwam.
De eigenaar houdt de boel op een klein afstandje in de gaten. De man begint een gesprek, maar ik onderbreek hem en vertel hem, in mijn beste Tsjechisch:"Ik kom uit Holland". Hij herhaalt "Holland" en ik denk nog, nu komt het, Amsterdam, tulpen, klompen molens, maar nee, niets van dat alles.

Hij begint, tot grote verbazing van zowel zijn vrienden als ons, tatatatatatata, jawel de vogeltjesdans. Mijn dochter fluistert nog snel:"Niet doen hoor Ma!", als hij probeert mij te verleiden om mee te doen. Maar dat gaat zelfs mij te ver, ik heb me altijd verbaasd over al die Nederlanders die overal de Vogeltjesdans doen. Toch is deze vogeltjesdans wel charmant en hij maakt de gebaren er ook bij, soms even steun zoekend aan de tafel. Zo, hij is klaar en maakt een korte buiging. We kunnen niet anders dan klappen en de eigenaar loopt hoofdschuddend weg.
 
Bovenaan