Het septic toevoegsel werkt goed. De geur c.q. stank is aanzienlijk minder. En het zal wel zijn tijd nodig hebben.
Inmiddels is het al weer de laatste week. Er staat een barbecue met de ouders van Meike op het programma.
De jeugd vermaakt zich prima samen en met het assisteren rond het houtskoolvuur. Gelukkig voor de trouwe viervoeter gaat er af en toe iets in het vuur, i.p.v. boven het vuur. Maar al doende leert men. En hier staan vast de topkoks van de toekomst.
Gezellig, ongedwongen, relaxed en zo zou ik nog meer benamingen kunnen geven. In ieder geval wat ons betreft voor herhaling vatbaar. De precieze locatie is van minder belang. Hoewel.....
De laatste week hebben we geen autorace,maar een monsterrace voor de deur. Een soor Transformers. Afgewisseld met grote vrachtwagens.
Een heel aparte ervaring.
Je zit aan je ontbijt en ziet een gigantich monster voorbij komen en nog een en ....nog een en....nog een....en ja, nog een Eerst denk je dat je nog droomt. Maar het nest of motel van deze monsters blijkt dichtbij.
Wat een giganten. Die moet je niet met je auto met caravan tegen komen op zo`n weggetje.
Ze hebben er meestal aardig de sokken in. Want het is oogsttijd.
En dit is geen zand,maar graan. Ik denk zelf gerst. Maar wie het beter weet mag het zeggen.
Als de monsters weer vertrokken zijn keert de rust terug. Eindelijk komen de vrienden op bezoek die door omstandigheden steeds verstek moesten laten gaan. En om de Tsjechisch- Duitse vriendin zich thuis te laten voelen bak ik nog snel een taart. We kunnen heerlijk buiten zitten. En kletsen bij. Fijn dat het toch nog gelukt is.
De vakantie loopt nu echt ten einde en we worden een beetje `sago`. Dan maar een afreageer actie. We gaan de akkerdistels te lijf. En vragen ons af waar die vandaan komen. Vorig jaar waren ze er nog nauwelijks. In ieder geval kunnen we onze agressie even kwijt.
Dan volgt een goedendag rondje. Van de `oma`s wordt alvast afscheid genomen. Oma junior komt even kijken of we ons dure hout wel goed genoeg beveiligd hebben tegen houtrovers. Ze is tevreden. en wij dus helemaal.
De hekken gaan weer voor de ramen.
Met weemoed loop ik nog een rondje. En deze boom lijkt verdacht veel op de grote onbekende in onze tuin.
Het lijken pruimen,maar ik twijfel nog steeds.
Natuurlijkgaan we afscheid nemen van Ludvikov.
Van Lucky ...
... die bij het bedrijf meegeleverd werd en beste maatjes met ons is.
Inmiddels is het al weer de laatste week. Er staat een barbecue met de ouders van Meike op het programma.
De jeugd vermaakt zich prima samen en met het assisteren rond het houtskoolvuur. Gelukkig voor de trouwe viervoeter gaat er af en toe iets in het vuur, i.p.v. boven het vuur. Maar al doende leert men. En hier staan vast de topkoks van de toekomst.
Gezellig, ongedwongen, relaxed en zo zou ik nog meer benamingen kunnen geven. In ieder geval wat ons betreft voor herhaling vatbaar. De precieze locatie is van minder belang. Hoewel.....
De laatste week hebben we geen autorace,maar een monsterrace voor de deur. Een soor Transformers. Afgewisseld met grote vrachtwagens.
Een heel aparte ervaring.
Je zit aan je ontbijt en ziet een gigantich monster voorbij komen en nog een en ....nog een en....nog een....en ja, nog een Eerst denk je dat je nog droomt. Maar het nest of motel van deze monsters blijkt dichtbij.
Wat een giganten. Die moet je niet met je auto met caravan tegen komen op zo`n weggetje.
Ze hebben er meestal aardig de sokken in. Want het is oogsttijd.
En dit is geen zand,maar graan. Ik denk zelf gerst. Maar wie het beter weet mag het zeggen.
Als de monsters weer vertrokken zijn keert de rust terug. Eindelijk komen de vrienden op bezoek die door omstandigheden steeds verstek moesten laten gaan. En om de Tsjechisch- Duitse vriendin zich thuis te laten voelen bak ik nog snel een taart. We kunnen heerlijk buiten zitten. En kletsen bij. Fijn dat het toch nog gelukt is.
De vakantie loopt nu echt ten einde en we worden een beetje `sago`. Dan maar een afreageer actie. We gaan de akkerdistels te lijf. En vragen ons af waar die vandaan komen. Vorig jaar waren ze er nog nauwelijks. In ieder geval kunnen we onze agressie even kwijt.
Dan volgt een goedendag rondje. Van de `oma`s wordt alvast afscheid genomen. Oma junior komt even kijken of we ons dure hout wel goed genoeg beveiligd hebben tegen houtrovers. Ze is tevreden. en wij dus helemaal.
De hekken gaan weer voor de ramen.
Met weemoed loop ik nog een rondje. En deze boom lijkt verdacht veel op de grote onbekende in onze tuin.
Het lijken pruimen,maar ik twijfel nog steeds.
Natuurlijkgaan we afscheid nemen van Ludvikov.
Van Lucky ...
... die bij het bedrijf meegeleverd werd en beste maatjes met ons is.
