Wanneer je op vakantie gaat dan wil je even iets anders. Weg uit de sleur, geen kranten, televisie, internet en weg van al die gezichten die je anders vrijwel ieder dag ziet. Rust, ruimte en avontuur, lekker eten en genieten van een biertje. Welk land is er dan beter dan Tsjechië, toch?
Na een weekje bij mijn zwager in Roprachtice pakten we onze tent in de auto en trokken erop uit. We kwamen in Slapi terecht een leuke Tsjechische camping, met (daarover is al meer geschreven op dit formum), beperkte sanitaire voorzieningen. Een plekje gevonden vlakbij het water. We hebben een zogenaamde opblaastent en bij het opzetten trekt dat altijd de aandacht. Het compressortje staat lucht in de tentstokken (zijn het eigenlijk wel stokken) te blazen terwijl jij lekker op een ligstoel de boel in de gaten houdt. Nog wat scheerlijntjes spannen en de zaak staat strak.
We dachten ons plekje te hebben gevonden. Onze dochter van toen drie jaar vermaakte zich prima. En wij, wij dus ook, weg immers van kranten, t.v. en gezichten die we anders vrijwel ieder dag zagen ...... hoewel
Hé Jan jullie ook hier, hoorde ik een bekende stem roepen toen ik terug liep met een paar flesjes pivo van de campingwinkel. Een dorpsgenoot liep me tegemoet. Ja, uuh, jullie dus ook. Wat bleek al snel, het halve dorp (ietwat overdreven) uit Nederland had zich zonder dat wij dat wisten ook op deze camping genesteld. Al snel zat het bij onze tent vol. Gezellig natuurlijk, maar wij wilden nu juist even drie weken geen dorpsroddels over deze en gene horen. Na twee dagen hadden we het wel gezien en gingen op zoek naar een andere camping. Ook daar waren Nederlanders, maar in ieder geval mensen die we nog niet kenden. Dat is namelijk ook zo leuk van vakantie. Je komt eens iemand anders tegen, je praat eens over iets anders. Wanneer je er voor open staat praat je eens met een Tsjech, Duitser of een andere wereldburger. Dat is ook vakantie ....
Ps.
Bij Slapi ligt het dorp Bus. Op het dorpsplein een restaurace waar ik de lekkerste entrecote met sopskysalat van mijn leven heb gegeten.
Na een weekje bij mijn zwager in Roprachtice pakten we onze tent in de auto en trokken erop uit. We kwamen in Slapi terecht een leuke Tsjechische camping, met (daarover is al meer geschreven op dit formum), beperkte sanitaire voorzieningen. Een plekje gevonden vlakbij het water. We hebben een zogenaamde opblaastent en bij het opzetten trekt dat altijd de aandacht. Het compressortje staat lucht in de tentstokken (zijn het eigenlijk wel stokken) te blazen terwijl jij lekker op een ligstoel de boel in de gaten houdt. Nog wat scheerlijntjes spannen en de zaak staat strak.
We dachten ons plekje te hebben gevonden. Onze dochter van toen drie jaar vermaakte zich prima. En wij, wij dus ook, weg immers van kranten, t.v. en gezichten die we anders vrijwel ieder dag zagen ...... hoewel
Hé Jan jullie ook hier, hoorde ik een bekende stem roepen toen ik terug liep met een paar flesjes pivo van de campingwinkel. Een dorpsgenoot liep me tegemoet. Ja, uuh, jullie dus ook. Wat bleek al snel, het halve dorp (ietwat overdreven) uit Nederland had zich zonder dat wij dat wisten ook op deze camping genesteld. Al snel zat het bij onze tent vol. Gezellig natuurlijk, maar wij wilden nu juist even drie weken geen dorpsroddels over deze en gene horen. Na twee dagen hadden we het wel gezien en gingen op zoek naar een andere camping. Ook daar waren Nederlanders, maar in ieder geval mensen die we nog niet kenden. Dat is namelijk ook zo leuk van vakantie. Je komt eens iemand anders tegen, je praat eens over iets anders. Wanneer je er voor open staat praat je eens met een Tsjech, Duitser of een andere wereldburger. Dat is ook vakantie ....
Ps.
Bij Slapi ligt het dorp Bus. Op het dorpsplein een restaurace waar ik de lekkerste entrecote met sopskysalat van mijn leven heb gegeten.
