De titel is misschien wel wat misleidend, want eigenlijk was het niet zomaar een dag. Het was wel een enerverende dag. Eigenlijk begon het geheel gisteravond. Onze jonge hond gaf aan dat ze even naar buiten moest. Akkelien laat haar even naar buiten, maar had niet door dat de hond al een plasje had gedaan op de plavuizen. Jullie raden het misschien al : een valpartij. Veel pijn en een matige nachtrust ( en dat na een paar glazen Jagermeister, gecombineerd met wat pijnstillers ).
Vanochtend was de pijn wat gezakt, maar nog niet weg. Nadat we eerst een caravan met de Jeep van het terrein hebben gesleept, zijn we, na een kopje koffie, toch even naar Vrchlabi gereden, want we moesten toch bij het financni uhrad langs om nog wat belasting te betalen, want onze boekhoudster had vrijdag daar de belastingformulieren ingeleverd en wij zouden contant gaan betalen.
Bij de betreffende afdeling aangekomen, konden ze helemaal niets vinden. Alles afgezocht en gebeld, de naam anders gespeld, maar alles zonder resultaat. Toen de boekhoudster maar opgebeld. Daarna was het probleem snel opgelost : de stukken waren nog niet binnen, want in plaats van alles ingeleverd te hebben, had ze vrijdag alles op de post gedaan. Toen konden wij gelukkig betalen en naar de polikliniek.
Daar aangekomen en uitgelegd wat het probleem was, werden we al snel tijdelijk de gipskamer ingeloodst. Verzekering.....geen Europe, nee, onze verzekering is Global.....ja dan contant betalen. Gelukkig geen probleem. Nadat de dokter had gekeken, moesten er rontgenfoto's gemaakt worden. Daarna weer naar de gipskamer. Tijdens het wachten kwamen er verschillende verpleegkundigen langs en wat is het dan erg leuk dat we worden herkend : jullie zijn toch van de kaaswinkel in Dolni Lanov? Wat hebben jullie toch heerlijke kaas. Dat is geweldig om te horen, maar we kwamen voor iets anders en dus werden de foto's bekeken. De conclusie was wel duidelijk : door de val was de arm ter hoogte van de elleboog gebroken, dus gips van de schouder tot en met de pols. Daarna konden we naar huis.
Door dit hele voorval kwam er echter een ander probleem. Zelf heb ik al jaren rugklachten en vanaf februari van dit jaar is mijn actieradius lopend beperkt tot nog geen 500 meter. Autorijden is al jaren een probleem, behalve kleine afstanden. Eindelijk hadden we voor morgen een afspraak met een professor in Hradec Kralove kunnen regelen, via het Nederlands genootschap van orthomanuele therapeuten, en om dat nu te annuleren......nee, dat is geen goed idee. Gelukkig hebben we Albert/Ab uit Javornik bereid gevonden om ons morgen naar Hradec te rijden.
Een gewone doordeweekse dag????? Nee, dat is deze laatste dag van de meteorologische lente van 2010 zeker niet.
Vanochtend was de pijn wat gezakt, maar nog niet weg. Nadat we eerst een caravan met de Jeep van het terrein hebben gesleept, zijn we, na een kopje koffie, toch even naar Vrchlabi gereden, want we moesten toch bij het financni uhrad langs om nog wat belasting te betalen, want onze boekhoudster had vrijdag daar de belastingformulieren ingeleverd en wij zouden contant gaan betalen.
Bij de betreffende afdeling aangekomen, konden ze helemaal niets vinden. Alles afgezocht en gebeld, de naam anders gespeld, maar alles zonder resultaat. Toen de boekhoudster maar opgebeld. Daarna was het probleem snel opgelost : de stukken waren nog niet binnen, want in plaats van alles ingeleverd te hebben, had ze vrijdag alles op de post gedaan. Toen konden wij gelukkig betalen en naar de polikliniek.
Daar aangekomen en uitgelegd wat het probleem was, werden we al snel tijdelijk de gipskamer ingeloodst. Verzekering.....geen Europe, nee, onze verzekering is Global.....ja dan contant betalen. Gelukkig geen probleem. Nadat de dokter had gekeken, moesten er rontgenfoto's gemaakt worden. Daarna weer naar de gipskamer. Tijdens het wachten kwamen er verschillende verpleegkundigen langs en wat is het dan erg leuk dat we worden herkend : jullie zijn toch van de kaaswinkel in Dolni Lanov? Wat hebben jullie toch heerlijke kaas. Dat is geweldig om te horen, maar we kwamen voor iets anders en dus werden de foto's bekeken. De conclusie was wel duidelijk : door de val was de arm ter hoogte van de elleboog gebroken, dus gips van de schouder tot en met de pols. Daarna konden we naar huis.
Door dit hele voorval kwam er echter een ander probleem. Zelf heb ik al jaren rugklachten en vanaf februari van dit jaar is mijn actieradius lopend beperkt tot nog geen 500 meter. Autorijden is al jaren een probleem, behalve kleine afstanden. Eindelijk hadden we voor morgen een afspraak met een professor in Hradec Kralove kunnen regelen, via het Nederlands genootschap van orthomanuele therapeuten, en om dat nu te annuleren......nee, dat is geen goed idee. Gelukkig hebben we Albert/Ab uit Javornik bereid gevonden om ons morgen naar Hradec te rijden.
Een gewone doordeweekse dag????? Nee, dat is deze laatste dag van de meteorologische lente van 2010 zeker niet.
Beterschap allebei!
:top: