Okor

NA OKOR

Na Okor je cesta, jako zdn ze sta, szen je stromama.
Kdyz jdu po n v lte, samoten ve svete, sotva pletu nohama.
Na konci t cesty trnit, stoj krcma jako hrad,
tam zapadli trampi, hladov a sesl, zacli sobe notovat:

Rfr:
Na hrade Okori svetla uz nehor, bl pan sla uz dvno spt.
Ta mela ve zvyku podle svho budku, o pulnoci chodit strasvat.

atd...