Wandelen in het Reuzengebergte - deel 2 (Vrbatova bouda)

[Lina]

Het begin en het eindpunt zijn deze keer gelijk, namelijk Dvoračky bouda.
Het stuk wat we gelopen hebben is een gedeelte van de rode route, aangegeven met de roze stippellijn.



Wij maken onze tweede tocht naar Dvoračky bouda, (zie wandelen in het Reuzengebergte - deel 1) alleen deze keer is dit niet het doel, maar het beginpunt. Vanaf hier, op 1125 meter hoogte, starten we de tocht over de noordhelling van de Kotel, via het “zlate návrsi” met als einddoel Vrbatova bouda. De Kotel is de meest opvallende berg in het directe uitzicht vanaf ons huisje en het is niet ongewoon dat je daar in mei nog lekker een potje sneeuwballen kan gooien.



(december)

Wij zijn vroeg vandaag, het is nog geen negen uur 's ochtends als wij de wegwijzers nabij Dvoračky raadplegen. Ze verraden ons dat het vanaf hier 3,5 km wandelen naar de bouda is.



Het eerste stuk van ongeveer anderhalve kilometer is erg steil.



Na ruim een kwartier, waarin we dus veel hoogtemeters hebben gemaakt, moeten we noodgedwongen al een kleine pauze inlassen, de mond wordt wel erg droog en de ademnood slaat ietwat toe.
Wanneer we tijdens deze korte stop omkijken zien we Dvoračky bouda met het nieuwe gedeelte štumpovka ver beneden ons (links op de foto nog de daken) en kijken uit over een prachtig wijds landschap. Gelukkig is de rest van de route zeer eenvoudig te lopen.



*wordt vervolgd*

 

[Lina]

We vervolgen hetzelfde pad, wat aan de oostzijde van de Lisa Hora ligt en komen aan bij onze tweede stopplaats. Hier kunnen we uitrusten op een houten bank, met voor ons een gelakte houten tafel waar de bergcontouren zijn ingebrand.
We nemen even plaats en proberen het landschap te laten samenkomen met wat we zien op de tafel.



Op een bord lezen we de actuele hoogte, 1326m. en merken op dat de natuur en het bos veranderd. De dichte populatie van hoge naaldbomen verdwijnt uit het nabije landschap en maken plaats voor open plekken of de lagere grove den. (pinus) De stokken langs het pad, in de winter belangrijk om het pad te markeren, blijven hier het gehele jaar staan.



We zitten bijna op het hoogste punt van dit pad rond de Kotel en zijn benieuwd wat we aan de andere kant voor uitzicht aan zullen treffen.



Links hadden we al een blik kunnen werpen op de bouda Szrenica.



Deze bouda staat op Pools grondgebied (1362m), vlak aan de Tsjechische grens.
Iets lager zien we Vosecká bouda. (1260m, ook op bovenstaande foto te zien)
De huidige bouw van deze bouda is van na de tweede wereldoorlog, de oorspronkelijke bouw van voor 1743.

 

[Lina]

Onze eerste blik over het hoogste punt van dit pad is links op de kegelrots Violík (1472m.) en rechts Sněžne jamy (1490m. Polen), sinds 1960 in gebruik als tv- en communicatietoren. Op deze locatie hebben verschillende bouda’s gestaan, van eenvoudige berghut tot riant kasteel.



Destijds van veel landkaarten verdwenen omdat het gebruikt werd als grenspost vanwege zijn strategische ligging.

Rechts op de Kotel zien we een informatiebord wat hoort bij een opvallende plek, het lijkt een grote cirkel van stenen. We besluiten hier op de terugweg beter naar te kijken en lopen door.
In de omgeving staan een behoorlijk aantal bunkers.



We lopen verder onder de Kotel door. (pod Kotlem). Even verderop blokkeert een kraantje onze weg en werken twee mannen aan verbetering van het pad. Nou ja werken…. Op het moment dat wij passeerden, lagen ze even te genieten van het geweldige uitzicht, we konden ze geen ongelijk geven.



Gestoord door een lik van onze hond pakken ze hun werkzaamheden weer op. Het moet wel een sabbatsreis zijn om een vrachtwagen of kraan op deze hoogte te krijgen.

 

[Lina]

De imposante ronding van de Kotel is hier goed vast te leggen. Als we iets verder lopen en ik met de camera verder inzoom verschijnt onze eigen woonplaats en huis nog beter in beeld. Toch gaaf om vanaf hier op ons eigen tuintje te kunnen kijken.



We lopen verder richting “zlate návrsi” het gouden heuvel(tje). Voor ons ligt een unieke stapel rotsblokken, de Harrachovy kameny, massieve granietblokken die tezamen een soort van toren vormen.




Als je op het bovenste plateau klimt wordt het uitzicht nog mooier, omdat je vanaf daar beter in het diepe dal, de Kotelní jámy en op de gletsjers kan kijken. Dit dal is het dal waar we
-Wandelen in het Reuzengebergte1- hebben gelopen. Beneden ligt Dolní Mísečky maar net buiten ons gezichtsveld.



*Wordt vervolgd*

 

[Lina]

We genieten van het uitzicht, maar ook van de flora en fauna in de directe omgeving.
Her en der zien we dode bomen en struiken, hoogstwaarschijnlijk geveld door de strenge winters,



maar momenteel is van kou weinig te bekennen. De heide bloeit volop



en samen met andere kleurige bloemen versieren ze het landschap.



De “wigwam” van stokken maakt ons weer even wakker, zij zullen straks, als het landschap bedekt is met een smetteloos witte deken, de paden waar we nu op lopen gestalte gaan geven.

 

[Lina]

Dit weerstation, we gaan er tenminste vanuit dat het een weerstation is, versiert ook het landschap, zei het op een andere manier.



Een paar honderd meter verder op de “zlate návrsi”, staat
-Mohyla Hanče a Vrbaty-, een grafmonument voor Bohumil Hanč en Vaclav Vrbata, die in maart 1913 hier in de buurt allebei omkwamen tijdens een skiwedstrijd.



Vanaf ons huis kunnen wij, zonder verrekijker en bij helder weer uiteraard, dit monument zien. Het is dus van redelijke grote omvang.

We naderen de bouda en ook het oostelijk deel van het Reuzengebergte komt in zicht. Zo vroeg in de ochtend is het landschap nog vaag, als het logo van Dr. Vogel, vandaar dat wij dit soort landschappen altijd een “Dr.Vogellandschap” noemen. Links oa de hoogste berg van Tsjechië, de Snezka, eenvoudig te herkennen aan zijn spitse top. Rechts, nog vager in de bovenste bergcontouren, de Černa horá, te herkennen aan zijn ronde, egale vorm en voorzien van een lelijke zendmast, maar die zie je op de kleine afbeelding nu nauwelijks.



Aan de linkerkant opnieuw een houten infobord met de bergcontouren van het landschap voor ons. We kijken op het welbekende Labský důl, met zijn al even bekende Labská bouda. Het pad aan de linkerzijde van deze bouda is het pad naar Pramen Labe, daar waar zich de oorsprong van Elbe zich bevindt.



*wordt vervolgd*

 

[Lina]

Voor wie niet van wandelen houdt of vanaf dit punt één van de andere routes wil nemen, bestaat er de mogelijkheid om met de bus, die vertrekt vanuit Dolní Mísečky, naar zlate návrsi vervoert te worden. Natuurlijk ook een uitkomst voor diegenen die slecht ter been zijn om zo toch te kunnen genieten van deze prachtige omgeving. Juist als wij aankomen arriveert één van de eerste bussen met toeristen en het lijkt even gedaan met de serene stilte rond de bouda. Nu werd deze toch al af en toe verstoord door het geluid van hamers en boormachines, want Vrbatova ondergaat momenteel een opknapbeurt.




Mede door deze drukte besluiten we hier nu niets te nuttigen, maar straks op het terras van Dvoračky, onder het genot van een prachtig uitzicht en een koel drankje na te genieten van deze prachtige wandeling. We keren om en lopen hetzelfde pad terug.

De werkzaamheden aan het pad zijn duidelijk een verbetering.

 

[Lina]

We passeren voor de tweede keer Růženčina zahrádka, zoals eerder geschreven stoppen we deze keer. Het blijkt te gaan om een cirkel van stenen met een diameter van ongeveer 30 meter. Waar het voor bedoeld is is ons enigszins onduidelijk. Ook als ik het naderhand opzoek op het internet zijn er meerdere theorieën mogelijk. De naam Růženčina zahrádka staat voor het eerst op de kaart in het jaar 1765. De eerste theorie is dat het een soort van urnveld is uit de periode rond 1700 voor Christus. Een archeoloog ontdekt in het museum van Liberec
keramische fragmenten, gevonden in het gebied rond Růženčina zahrádka. De urnfragmenten stammen uit het begin van de Bronstijd en IJzertijd. De tweede mogelijkheid is dat de muur, in de vorm van een roos, gebouwd is ter nagedachtenis aan het bezoek van graaf Harrach als kado voor vrouw Růžena. Geen van deze twee theorieën is bewezen. Later vind ik nóg meer theorieën op internet, het blijft dus een mysterie.




Ondanks dat het hetzelfde pad is, hebben we toch het idee een andere route te lopen. We lopen nu natuurlijk hoofdzakelijk naar beneden in plaats van naar boven, maar ook kijken we nu continu op het uitzicht wat we eerder in de rug hadden.
We zien de huizen van Rokytnice NJ, één van de bekendste skioorden in Tsjechië, door het landschap slingeren



en kijken uit over de groene heuvelrug Vlčí hřeben (wolfsrug).

 

[Lina]

Nog enkele meters, Dvoračky bouda is in zicht. Inmiddels is de temperatuur opgelopen naar 28 graden en is het water in de door ons meegebrachte flessen lauw geworden, dus iets kouds gaat er wel in. We zien naast het nieuwe speeltuintje, ook vijf nieuwe schommelstoelen voor de gasten. Ze stonden er in mei nog niet. Wat zal het heerlijk zijn om daar al wiegend weg te dromen en opgeslokt te worden door het wijdse landschap. Maar we besluiten toch plaats te nemen op het terras omdat daar nog enige schaduw is en genieten na van deze tocht en onze welverdiende verkoeling.

 

[Baan]

Ga door Lina, Prachtig .

We hoeven niet eens te gaan lopen , we beleven het nu al helemaal ECHT.

Heel mooi foto, tekst, foto, tekst, enz.

Prettig om te kijken en te lezen.

 

[Lina]

Bedankt, voorlopig was dit het einde Hendrikus, maar er zal vast weer een volgende tocht komen.

 

[loek]

uitslovers:puh:

:accordeon:Groet Loek:top:

 

[Lina]

Als we jou nu eerst afzetten bij Dvoracky, scheelt weer een stukkie, ga je dan ook een keertje mee?
Het is prachtig om je op deze manier "uit te sloven" Loek! :wow:

 

[Antonio]

Leuk verhaal, en mooie, zoals wij dat noemen, crop van de foto's.

En ik zeg het nog maar een keer: Wat een fantastische omgeving hebben jullie uitgekozen met jullie huis!

Groet Antonio

 

[loek]

Als we jou nu eerst afzetten bij Dvoracky, scheelt weer een stukkie, ga je dan ook een keertje mee?
Het is prachtig om je op deze manier "uit te sloven" Loek! :wow:

graag ,kom me maar op pikken dan lopen we er wel naar toe ,voor jaar of deze herfs nog... to je jedno :accordeon:

groet Loek

 

[Lina]

Ja, gaan we doen Loek! :top: Misschien binnenkort al? Maken we dan nog wat foto's van het landschap in de herfst.

Leuk verhaal, en mooie, zoals wij dat noemen, crop van de foto's.

En ik zeg het nog maar een keer: Wat een fantastische omgeving hebben jullie uitgekozen met jullie huis!

Crop, voor mij een nieuw woord.
De omgeving waar wij nu wonen is inderdaad fantastisch Antonio, maar we zijn deze zomer ook wel wat verder van huis geweest, oa Broumovske skaly en Cesky Raj. Daarnaast nog een paar dagen in West Bohemen, in de buurt van Sumava. Ik kan je zeggen dat je echt niet gaat huilen als je in deze streek een huisje hebt, ook schitterend!

 

[Baan]

Lina

Crop, voor mij een nieuw woord.


Correction
Reality
on
Pictures


Misschien??

 

[Freddy2005]

Cropping is het versnijden van foto's.

wikipedia/cropping

 

[Lina]

Als cropping hetzelfde als crop is, bedankt voor het opzoeken Freddy. Alleen ik heb niet één foto bewerkt of versneden, ik vond het nu al werk genoeg om zo'n verslag te maken van een wandeling. :tohot: De smallere foto's maken is slechts een kwestie van het wieletje naar panoramastand verdraaien, dus dat is simpel.

 

[saar de jong]

Dank je wel:top: Lina, voor de fijne wandeling, het was erg prettig om in gedachten even mee te lopen.
Wat zullen jullie genoten hebben.