Het bordje met “ onbewoonbaar verklaarde woning” was jaren geleden al van het pand gevallen en had de tand des tijds gestaag doorgeknaagd. Langzaam maar zeker werd het duidelijk dat alles wel een keer in elkaar zou storten. Afgelopen mei, in onze lente vakantie, stond er ineens, precies voor de oorspronkelijke voordeur een splinternieuwe elektriciteitsmast. Daarmee werd toch wel erg duidelijk dat binnenkort het pand wel geheel ter ziele zou gaan. Op een zeker moment werd dit bevestigd door diep doordringende dreunen van vallend puin en vallende balken. De overburen waren kennelijk begonnen met de sloop.
Bij aanvang van de zomervakantie bleek het werk in eerste instantie even stopgezet, maar vervolgens met goede moed weer door te gaan. Tijd dus voor een nieuwe foto serie, want ik mag graag processen vastleggen. Nu echter, was er groter geschut ingezet en was er een prima shovel bezig muurtjes te slechten en vloeren te verwijderen. Het was natuurlijk niet veel soeps meer, maar het geeft toch wel een vreselijke rommel. Het puin werd gelijk in vrachtwagentjes en lorries afgevoerd. Af en toe zag je tussen de optrekkende stofwolken ook het achterliggende schuurtje en een verstopte deur naar een gangetje.
Het gangetje stond natuurlijk ook vol rommel en zooi, maar er fonkelde iets roods in het duister, het roods zat vast aan iets wat op een spatbord leek en vervolgens kwam er ook een zitting tevoorschijn. Tijd voor actie dus! De toeziende buurman aangeschoten en gevraagd of mijn vermoeden juist was, dat daar een motor/brommer stond van het merk JAWA.
Hij dacht het wel.
Na wat heen en wat heen en weer onderhandelen was hij, met de toezegging voor een goede fles Hollandse Jenever, bereid er afstand van te doen: “maar hij was wel stuk, dat ik dat goed begreep!”. Nadat de shovelbestuurder geïnstrueerd was om omzichtig met het gangetje om te gaan, kon ik aan het einde van de middag het voertuig dat minstens 15 jaar verstopt had gestaan, tussen de puinhopen vandaan halen. Het stond op nog enigszins gevulde banden, zodat ik het zonder enige moeite naar huis kon duwen.
Daar aangekomen eerst maar eens gekeken wat er nou “stuk” aan was. Dat bleek op het eerste gezicht alleen maar de afwezigheid van de cilinder en de zuiger te zijn. Ook bleek de voorremkabel verdwenen en een paar ontbrekende spaken in het achterwiel. Geen onoverkomelijke rampen dus!. Na een stevige poetsbeurt onder de waterstraal en wat geprut met een borsteltje, kwam er een prachtige JAWA 50/21 onder het vuil vandaan. Bouwjaar 1974, motor- en framenummer gelijk, frame en blikwerk in prima conditie, keurig op de bandjes en dus rijp voor een grondige renovatie.
Het eerste idee was om het fraais richting Zbizlav naar een aanbevolen restaurateur te rijden, maar mijn naaste buurman Franta Krčmař, zelf eigenaar van een gelijk model was helemaal enthousiast en bood spontaan aan, om het zojuist verworven exemplaar zelf te renoveren en rijdbaar te maken + een nieuwe registratie te regelen. De oude was kennelijk verlopen en de papieren waren zoek. Who Cares!
We hebben afgesproken om er geen haastproject van te maken. Eind van het jaar, misschien begin volgend jaar is ie klaar voor een nieuwe technische inspectie en dan komt het kenteken en een verzekering wel weer aan de orde.
Om het verhaal een beetje te ondersteunen hierbij wat foto’s van de historie.
Bij aanvang van de zomervakantie bleek het werk in eerste instantie even stopgezet, maar vervolgens met goede moed weer door te gaan. Tijd dus voor een nieuwe foto serie, want ik mag graag processen vastleggen. Nu echter, was er groter geschut ingezet en was er een prima shovel bezig muurtjes te slechten en vloeren te verwijderen. Het was natuurlijk niet veel soeps meer, maar het geeft toch wel een vreselijke rommel. Het puin werd gelijk in vrachtwagentjes en lorries afgevoerd. Af en toe zag je tussen de optrekkende stofwolken ook het achterliggende schuurtje en een verstopte deur naar een gangetje.
Het gangetje stond natuurlijk ook vol rommel en zooi, maar er fonkelde iets roods in het duister, het roods zat vast aan iets wat op een spatbord leek en vervolgens kwam er ook een zitting tevoorschijn. Tijd voor actie dus! De toeziende buurman aangeschoten en gevraagd of mijn vermoeden juist was, dat daar een motor/brommer stond van het merk JAWA.
Hij dacht het wel.
Na wat heen en wat heen en weer onderhandelen was hij, met de toezegging voor een goede fles Hollandse Jenever, bereid er afstand van te doen: “maar hij was wel stuk, dat ik dat goed begreep!”. Nadat de shovelbestuurder geïnstrueerd was om omzichtig met het gangetje om te gaan, kon ik aan het einde van de middag het voertuig dat minstens 15 jaar verstopt had gestaan, tussen de puinhopen vandaan halen. Het stond op nog enigszins gevulde banden, zodat ik het zonder enige moeite naar huis kon duwen.
Daar aangekomen eerst maar eens gekeken wat er nou “stuk” aan was. Dat bleek op het eerste gezicht alleen maar de afwezigheid van de cilinder en de zuiger te zijn. Ook bleek de voorremkabel verdwenen en een paar ontbrekende spaken in het achterwiel. Geen onoverkomelijke rampen dus!. Na een stevige poetsbeurt onder de waterstraal en wat geprut met een borsteltje, kwam er een prachtige JAWA 50/21 onder het vuil vandaan. Bouwjaar 1974, motor- en framenummer gelijk, frame en blikwerk in prima conditie, keurig op de bandjes en dus rijp voor een grondige renovatie.
Het eerste idee was om het fraais richting Zbizlav naar een aanbevolen restaurateur te rijden, maar mijn naaste buurman Franta Krčmař, zelf eigenaar van een gelijk model was helemaal enthousiast en bood spontaan aan, om het zojuist verworven exemplaar zelf te renoveren en rijdbaar te maken + een nieuwe registratie te regelen. De oude was kennelijk verlopen en de papieren waren zoek. Who Cares!
We hebben afgesproken om er geen haastproject van te maken. Eind van het jaar, misschien begin volgend jaar is ie klaar voor een nieuwe technische inspectie en dan komt het kenteken en een verzekering wel weer aan de orde.
Om het verhaal een beetje te ondersteunen hierbij wat foto’s van de historie.
