Reis door Tsjechië 2012
- Onderwerp starter Ad Verschoor
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechie 2012
Woensdag 23 mei (deel 3.)
Rond het middaguur bereiken we Telc. Bij de plaatselijke Tesco halen we eerst de dagelijks noodzakelijke boodschappen. De auto kunnen we neerzetten op een parkeerplaats aan de Slavatovská, waar werklieden druk bezig zijn de verkeersstraat te verbeteren. Het is niet zo heel ver van het centrum en de kosten zijn 80 kronen voor 4 uur parkeren. Gelijktijdig met ons komen er bussen aan met Chinezen en Japanners, veel jongeren overigens en sommige nog met de bekende mondlapjes voor. Evenals bij ons, zie je ook bij hen veel camera's. In Telc hebben we ook meerdere Nederlanders ontmoet. Tot nu toe kwamen we ze de afgelopen jaren zelden tegen in het voorseizoen. Wordt Tsjechie dan toch weer aantrekkelijker voor het toerisme ?
Een opvallende tuin op weg naar het centrum
Telc telt ruim 5800 inwoners. Het door de Unesco beschermde plaatsje is werkelijk schitterend. De plaats ligt ingeklemd tussen meren. Zo lopen wij richting het autovrije marktplein langs het "Štěpnický rybnik".
Een van de drie meren waartussen het oude Telc ingeklemd ligt
De dam langs het meer was eerder een kettingbrug. De dam dient als in- en uitgang van de plaats naar de centrale parkeerplaats waar ook wij staan. Om in Telc te komen lopen we door de Onderste of Kleine Toren, die onderdeel is van de verdedigingslinie van de plaats. Hij dateert uit 1579, toen het slot werd gerenoveerd en is er ook aan vast gebouwd.
De onderste poort uit 1579
Via de Onderste Toren bereiken we Námesti Zachariáše z Hradce. Hier zien we waarom Telc één van de mooiste plaatsen van Tsjechie is. Rondom dit langwerpige plein prachtige burgermanshuizen met renaissancegevels en arcaden. Het plein ziet er mede door zijn mooi plaveisel bijna museumachtig uit en bovendien is het autovrij. Het keerpunt voor Telc kwam in 1530, toen een brand de stad verwoestte. Zachariáš z Hradec, de gouverneur van Moravië, zette Italiaanse vaklieden aan het werk om zijn kasteel op te knappen. Daar bleef het niet bij, want alle huizen werden verbouwd in renaissancestijl. Hierdoor ontstond er een architectonische eenheid, die Telc altijd heeft weten te behouden. Om ons beter op de hoogte te stellen van al dit moois gaan we eerst maar weer naar de VVV. Het bevindt zich in het Raadhuis. Het eerste raadhuis stond er al in 1449, maar verschillende malen is het volledig verwoest. Het huidige gebouw in renaissancevorm is van 1574.
Het VVV kantoor
Huisnummer 61, een nummer voor zo een prachtig huis. Dit huis werd in 1532 gekocht door bakker Michal, de latere burgemeester van Telc. Na aankoop liet hij het huis beschilderen, waarschijnlijk door kunstenaars, die gewerkt hadden in het slot. Het zijn afbeeldingen uit het Oude Testament naar de verhalen van Farao, David, Goliath, Saul en nog enkele anderen. De schilderingen zijn tijden niet te zien geweest. Pas bij een restauratie in 1953 werden zij weer ontdekt.
Huisnummer 61
In het midden van het plein staat een Mariazuil (Pestzuil). Hij is ontworpen en vervaardigd door de beeldhouwer David Lipart in het jaar 1720. Het kon mogelijk gemaakt worden door een erfenis van de rijke burgervrouw Zuzana Hodová. Op de sokkel zien we de Heilige Johann Nepomuk, Jakob, Franz Xaverius, Rochus, Sebastian en de Beschermengel. In de nis de Heilige Rosalia en Maria Magdalena. Bovenop de spits de Heilige Maagd Maria.
De Mariazuil uit 1720
In de straat richting het slot zien we twee kerken achter elkaar . De eerste kerk met de 2 torens draagt de naam van Jezus en de bouw werd voltooid in 1667 en de kerk erachter is de Kerk van de Heilige Jacobus met een toren van 60 meter erin hangen 2 klokken met de namen Jakob en Maria.
Op de voorgrond de Kerk met de naam van Jezus
De kerk van de Heilige Jakobus werd gelijk met de plaats Telc gebouwd. Het huidige aanzicht ervan met 2 schepen dateert uit het midden van de 15e eeuw. In het interieur van de kerk bevinden zich waardevolle fresco's en een zeldzaam Barok orgel uit 1725. In de kerk zijn gedenkstenen aangebracht ter herinnering aan de slachtoffers van de 1e en 2e wereldoorlog.
De Kerk van de Heilige Jakobus
wordt vervolgd deel 4.
Woensdag 23 mei (deel 3.)
Rond het middaguur bereiken we Telc. Bij de plaatselijke Tesco halen we eerst de dagelijks noodzakelijke boodschappen. De auto kunnen we neerzetten op een parkeerplaats aan de Slavatovská, waar werklieden druk bezig zijn de verkeersstraat te verbeteren. Het is niet zo heel ver van het centrum en de kosten zijn 80 kronen voor 4 uur parkeren. Gelijktijdig met ons komen er bussen aan met Chinezen en Japanners, veel jongeren overigens en sommige nog met de bekende mondlapjes voor. Evenals bij ons, zie je ook bij hen veel camera's. In Telc hebben we ook meerdere Nederlanders ontmoet. Tot nu toe kwamen we ze de afgelopen jaren zelden tegen in het voorseizoen. Wordt Tsjechie dan toch weer aantrekkelijker voor het toerisme ?
Een opvallende tuin op weg naar het centrum
Telc telt ruim 5800 inwoners. Het door de Unesco beschermde plaatsje is werkelijk schitterend. De plaats ligt ingeklemd tussen meren. Zo lopen wij richting het autovrije marktplein langs het "Štěpnický rybnik".
Een van de drie meren waartussen het oude Telc ingeklemd ligt
De dam langs het meer was eerder een kettingbrug. De dam dient als in- en uitgang van de plaats naar de centrale parkeerplaats waar ook wij staan. Om in Telc te komen lopen we door de Onderste of Kleine Toren, die onderdeel is van de verdedigingslinie van de plaats. Hij dateert uit 1579, toen het slot werd gerenoveerd en is er ook aan vast gebouwd.
De onderste poort uit 1579
Via de Onderste Toren bereiken we Námesti Zachariáše z Hradce. Hier zien we waarom Telc één van de mooiste plaatsen van Tsjechie is. Rondom dit langwerpige plein prachtige burgermanshuizen met renaissancegevels en arcaden. Het plein ziet er mede door zijn mooi plaveisel bijna museumachtig uit en bovendien is het autovrij. Het keerpunt voor Telc kwam in 1530, toen een brand de stad verwoestte. Zachariáš z Hradec, de gouverneur van Moravië, zette Italiaanse vaklieden aan het werk om zijn kasteel op te knappen. Daar bleef het niet bij, want alle huizen werden verbouwd in renaissancestijl. Hierdoor ontstond er een architectonische eenheid, die Telc altijd heeft weten te behouden. Om ons beter op de hoogte te stellen van al dit moois gaan we eerst maar weer naar de VVV. Het bevindt zich in het Raadhuis. Het eerste raadhuis stond er al in 1449, maar verschillende malen is het volledig verwoest. Het huidige gebouw in renaissancevorm is van 1574.
Het VVV kantoor
Huisnummer 61, een nummer voor zo een prachtig huis. Dit huis werd in 1532 gekocht door bakker Michal, de latere burgemeester van Telc. Na aankoop liet hij het huis beschilderen, waarschijnlijk door kunstenaars, die gewerkt hadden in het slot. Het zijn afbeeldingen uit het Oude Testament naar de verhalen van Farao, David, Goliath, Saul en nog enkele anderen. De schilderingen zijn tijden niet te zien geweest. Pas bij een restauratie in 1953 werden zij weer ontdekt.
Huisnummer 61
In het midden van het plein staat een Mariazuil (Pestzuil). Hij is ontworpen en vervaardigd door de beeldhouwer David Lipart in het jaar 1720. Het kon mogelijk gemaakt worden door een erfenis van de rijke burgervrouw Zuzana Hodová. Op de sokkel zien we de Heilige Johann Nepomuk, Jakob, Franz Xaverius, Rochus, Sebastian en de Beschermengel. In de nis de Heilige Rosalia en Maria Magdalena. Bovenop de spits de Heilige Maagd Maria.
De Mariazuil uit 1720
In de straat richting het slot zien we twee kerken achter elkaar . De eerste kerk met de 2 torens draagt de naam van Jezus en de bouw werd voltooid in 1667 en de kerk erachter is de Kerk van de Heilige Jacobus met een toren van 60 meter erin hangen 2 klokken met de namen Jakob en Maria.
Op de voorgrond de Kerk met de naam van Jezus
De kerk van de Heilige Jakobus werd gelijk met de plaats Telc gebouwd. Het huidige aanzicht ervan met 2 schepen dateert uit het midden van de 15e eeuw. In het interieur van de kerk bevinden zich waardevolle fresco's en een zeldzaam Barok orgel uit 1725. In de kerk zijn gedenkstenen aangebracht ter herinnering aan de slachtoffers van de 1e en 2e wereldoorlog.
De Kerk van de Heilige Jakobus
wordt vervolgd deel 4.
kuurgast
Donateur
Vooral het kasteel van Telč trekt veel bezoekers en is een van de meest bezochte monumenten van de NPU.
Bron:ceskenoviny.cz.
Ad compliment voor je verslag met uitgebreide beschrijvingen.
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechie 2012
Woensdag 23 mei (deel 4.)
We komen aan bij het kasteel van Telc. In de tweede helft van de 14e eeuw werd in Telc een gotische burcht gebouwd. Deze burcht vormde niet alleen de woonplaats van de edelman die de heerlijkheid bestuurde, maar was tevens een veilig toevluchtsoord. Het kasteel in de huidige staat is opengesteld voor het publiek. Er bevindt zich onder meer het muzeum Vysočiny, dat de geschiedenis van Telc en de ontwikkeling van ambachten. Tot de waardevolste zaken behoren het model van de stad uit 1895 en een beweegbare kerststal uit het midden van de 19e eeuw.
De entree tot het kasteel
In 1550 geraakt de burcht in handen van Zachariáš van Hradec. Deze edelman had, zoals waarschijnlijk de meeste van zijn tijdgenoten, heel andere opvattingen over het uiterlijk van zijn residentie en daarom liet hij de burcht ombouwen en uitbreiden tot een representatief kasteel in de stijl van de Italiaanse renaissance. Deze nieuwe residentie vormde niet alleen een comfortabele woning voor het gezin van Zachariáš, maar kwam tevens overeen met zijn sociale status als lid van het Moravische Gerechtshof en als Gouverneur van het landsdeel Moravië.
De binnenplaats van het kasteel
We zien er ook "De Allerheiligenkapel". De kapel is een in architectonisch opzicht buitengewoon opzienbarende ruimte. Het overdadige licht in de kapel, de bijna vrolijk aandoende, rijk vergulde stucwerkdecoraties, het fijne smeedijzeren hekwerk en het witte grafmonument lijken wel uiting te geven aan de liefde van de twee personen die hier hun laatste rustplaats hebben gevonden. Kateřina, geboren van Valdštejn, en Zachariáš van Hradec zijn op het grote grafmonument zij aan zij afgebeeld, heel waardig, zonder dat hun gelaat enige emotie verraad. Het altaar op het priesterkoor raakt bijna in de verdrukking door het grafmonument, dat zich in het midden bevindt.
De Allerheiligenkapel
De oorsprong van het kasteelpark ligt ook in de 16e eeuw. Samen met het kasteel vormt dit park een schilderachtige compositie, die volop gebruik maakt van het alom aanwezige water en het brede scala aan boom- en struiksoorten - variërend van inheemse elzen tot aan exotische boomsoorten.
Het kasteel gezien vanuit het park
Het park is door latere eigenaren van de heerlijkheid, Leopold Liechtenstein Podstatský en zijn echtgenote Amalie Clary - Aldringen, aangevuld met een classicistische oranjerie, die tot op heden hun wapens draagt.
Het glazen huis "De oranjerie"
Het park is groot en de gazons hebben veel onderhoud nodig. Mijn mond viel open van verbazing toen ik deze heer zag achter z'n motormaaier.
Het gazononderhoud
We zijn er nog niet, want deze beide dames zijn ervoor om het gemaaide gras van de gazons op te harken. Ik denk, dat dit het dagelijkse werk is van deze mensen. Gelet op de omvang moet men direct weer opnieuw beginnen te maaien.
De beide dames, die het grasafval aanharken
Bij de beschrijving van het kasteel heb ik dankbaar gebruik gemaakt van een folder, dat in het Nederlands is opgesteld. Het is uitgegeven door de Rijksdienst voor de Monumentenzorg, afdeling Telc en mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van het Tsjechische Ministerie van Cultuur.
wordt vervolgd deel 5.
Woensdag 23 mei (deel 4.)
We komen aan bij het kasteel van Telc. In de tweede helft van de 14e eeuw werd in Telc een gotische burcht gebouwd. Deze burcht vormde niet alleen de woonplaats van de edelman die de heerlijkheid bestuurde, maar was tevens een veilig toevluchtsoord. Het kasteel in de huidige staat is opengesteld voor het publiek. Er bevindt zich onder meer het muzeum Vysočiny, dat de geschiedenis van Telc en de ontwikkeling van ambachten. Tot de waardevolste zaken behoren het model van de stad uit 1895 en een beweegbare kerststal uit het midden van de 19e eeuw.
De entree tot het kasteel
In 1550 geraakt de burcht in handen van Zachariáš van Hradec. Deze edelman had, zoals waarschijnlijk de meeste van zijn tijdgenoten, heel andere opvattingen over het uiterlijk van zijn residentie en daarom liet hij de burcht ombouwen en uitbreiden tot een representatief kasteel in de stijl van de Italiaanse renaissance. Deze nieuwe residentie vormde niet alleen een comfortabele woning voor het gezin van Zachariáš, maar kwam tevens overeen met zijn sociale status als lid van het Moravische Gerechtshof en als Gouverneur van het landsdeel Moravië.
De binnenplaats van het kasteel
We zien er ook "De Allerheiligenkapel". De kapel is een in architectonisch opzicht buitengewoon opzienbarende ruimte. Het overdadige licht in de kapel, de bijna vrolijk aandoende, rijk vergulde stucwerkdecoraties, het fijne smeedijzeren hekwerk en het witte grafmonument lijken wel uiting te geven aan de liefde van de twee personen die hier hun laatste rustplaats hebben gevonden. Kateřina, geboren van Valdštejn, en Zachariáš van Hradec zijn op het grote grafmonument zij aan zij afgebeeld, heel waardig, zonder dat hun gelaat enige emotie verraad. Het altaar op het priesterkoor raakt bijna in de verdrukking door het grafmonument, dat zich in het midden bevindt.
De Allerheiligenkapel
De oorsprong van het kasteelpark ligt ook in de 16e eeuw. Samen met het kasteel vormt dit park een schilderachtige compositie, die volop gebruik maakt van het alom aanwezige water en het brede scala aan boom- en struiksoorten - variërend van inheemse elzen tot aan exotische boomsoorten.
Het kasteel gezien vanuit het park
Het park is door latere eigenaren van de heerlijkheid, Leopold Liechtenstein Podstatský en zijn echtgenote Amalie Clary - Aldringen, aangevuld met een classicistische oranjerie, die tot op heden hun wapens draagt.
Het glazen huis "De oranjerie"
Het park is groot en de gazons hebben veel onderhoud nodig. Mijn mond viel open van verbazing toen ik deze heer zag achter z'n motormaaier.
Het gazononderhoud
We zijn er nog niet, want deze beide dames zijn ervoor om het gemaaide gras van de gazons op te harken. Ik denk, dat dit het dagelijkse werk is van deze mensen. Gelet op de omvang moet men direct weer opnieuw beginnen te maaien.
De beide dames, die het grasafval aanharken
Bij de beschrijving van het kasteel heb ik dankbaar gebruik gemaakt van een folder, dat in het Nederlands is opgesteld. Het is uitgegeven door de Rijksdienst voor de Monumentenzorg, afdeling Telc en mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van het Tsjechische Ministerie van Cultuur.
wordt vervolgd deel 5.
Een zitmaaier zal uiteindelijk goedkoper zijn, maar wel drie mensen hebben hierdoor een baan. 
Ad Verschoor
Donateur
Lina, zeker weten. Ik vond het echter heel bijzonder om te zien voor zulke grote gazons.
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechie 2012
Woensdag 23 mei (deel 5.)
We laten het kasteel achter ons en zien het Jesuiten Kollege. Het werd gebouwd in de jaren 1651 tot 1655. In de 119 jaar, dat de Jesuiten-orde bestaan heeft in Telc, bezochten enkele duizenden monniken het Kollege. Na ontbinding van de Jesuiten-orde, in 1774, werd het gebouw gebruikt als kazerne. Vanaf 1883 heeft het onderwijs zijn intrek genomen. Tegenwoordig is het in bezit van de Masaryk universiteit in Brno.
Het Jesuiten Kollege
Teruggekomen op het plein wil ik toch nog wat inlichtingen inwinnen bij de plaatselijke VVV. Met handen en voetenwerk beginnen we elkaar een beetje te begrijpen. De medewerkers spreken geen Duits en zeer gebrekkig Engels. Helaas moet ik vaststellen dat, en hier niet alleen, men geen informatie heeft over de omliggende regio. Het zijn zaken, die ik waarneem, maar zeker niet veroordeel. Bijna altijd is men zeer vriendelijk op deze informatie centrums.
Námesti Zachariáše met z'n facades
We arriveren bij de 2e toegangspoort tot het oude centrum, de bovenste of Grote Toren. Het is een gebouw met een verdieping,uit de tweede helft van de 16e eeuw, die versiert is met sgraffito. Halverwege de poort bevindt zich een roos met vijf bladeren met het jaartal 1629. Het jaartal heeft waarschijnlijk te maken met de tijd, dat de muur gereed kwam.
De bovenste of grote Toren
De kerktoren van de Kerk van de Heilige Geest is de oudste bewaard gebleven bezienswaardigheid van de stad. Oorspronkelijk was het een wachttoren in de verdedigingslinie. De kerk werd aan het einde van de 15e eeuw in gotische stijl omgebouwd. Vanaf het einde van de 18e eeuw deed het geen dienst meer als kerk, maar als voorraadschuur en later nog theater. In 1922 is de kerk aangekocht door de Tsjechoslowaakse Evangelische kerk.
De kerk van de Heilige Geest
Tenslotte zien we nog een opvallend herenhuis met erkers. Op de gevel is een zeldzame graffiti versiering te zien tussen 1550 en 1600 moet zijn aangebracht. Ook deze versiering is jarenlang niet zichtbaar geweest en pas weer in 1952 ontdekt en hersteld. Op de graffiti onder meer scènes van de kruisiging van Jezus, alsmede van Saul en David.
Huisnummer 15
We lopen terug naar de plek waar onze auto geparkeerd staat en zien een robuust uitziende auto, die zo kan meedoen aan de Dakar-ralley. Hij blijkt van iemand te zijn uit Dubai, die ermee de wereld rondtrekt.
Een wereldreiziger
Zo komt ook nu weer een eind aan deze dag, met veel plezier kijken we erop terug.
Woensdag 23 mei (deel 5.)
We laten het kasteel achter ons en zien het Jesuiten Kollege. Het werd gebouwd in de jaren 1651 tot 1655. In de 119 jaar, dat de Jesuiten-orde bestaan heeft in Telc, bezochten enkele duizenden monniken het Kollege. Na ontbinding van de Jesuiten-orde, in 1774, werd het gebouw gebruikt als kazerne. Vanaf 1883 heeft het onderwijs zijn intrek genomen. Tegenwoordig is het in bezit van de Masaryk universiteit in Brno.
Het Jesuiten Kollege
Teruggekomen op het plein wil ik toch nog wat inlichtingen inwinnen bij de plaatselijke VVV. Met handen en voetenwerk beginnen we elkaar een beetje te begrijpen. De medewerkers spreken geen Duits en zeer gebrekkig Engels. Helaas moet ik vaststellen dat, en hier niet alleen, men geen informatie heeft over de omliggende regio. Het zijn zaken, die ik waarneem, maar zeker niet veroordeel. Bijna altijd is men zeer vriendelijk op deze informatie centrums.
Námesti Zachariáše met z'n facades
We arriveren bij de 2e toegangspoort tot het oude centrum, de bovenste of Grote Toren. Het is een gebouw met een verdieping,uit de tweede helft van de 16e eeuw, die versiert is met sgraffito. Halverwege de poort bevindt zich een roos met vijf bladeren met het jaartal 1629. Het jaartal heeft waarschijnlijk te maken met de tijd, dat de muur gereed kwam.
De bovenste of grote Toren
De kerktoren van de Kerk van de Heilige Geest is de oudste bewaard gebleven bezienswaardigheid van de stad. Oorspronkelijk was het een wachttoren in de verdedigingslinie. De kerk werd aan het einde van de 15e eeuw in gotische stijl omgebouwd. Vanaf het einde van de 18e eeuw deed het geen dienst meer als kerk, maar als voorraadschuur en later nog theater. In 1922 is de kerk aangekocht door de Tsjechoslowaakse Evangelische kerk.
De kerk van de Heilige Geest
Tenslotte zien we nog een opvallend herenhuis met erkers. Op de gevel is een zeldzame graffiti versiering te zien tussen 1550 en 1600 moet zijn aangebracht. Ook deze versiering is jarenlang niet zichtbaar geweest en pas weer in 1952 ontdekt en hersteld. Op de graffiti onder meer scènes van de kruisiging van Jezus, alsmede van Saul en David.
Huisnummer 15
We lopen terug naar de plek waar onze auto geparkeerd staat en zien een robuust uitziende auto, die zo kan meedoen aan de Dakar-ralley. Hij blijkt van iemand te zijn uit Dubai, die ermee de wereld rondtrekt.
Een wereldreiziger
Zo komt ook nu weer een eind aan deze dag, met veel plezier kijken we erop terug.
Op de graffiti onder meer scènes van de kruisiging van Jezus, alsmede van Saul en David.
Moet toch nog eens terug naar Telc, want dit is ons niet opgevallen.
Wanneer komt het volgende stuk Ad?
Moet toch nog eens terug naar Telc, want dit is ons niet opgevallen.
Wanneer komt het volgende stuk Ad?
Ad Verschoor
Donateur
Dat zal gaan over ons bezoek aan Jihlava. Ik heb dit nu in voorbereiding, maar zal het zeker niet dit weekend plaatsen.
Ad Verschoor
Donateur
Ik heb hulp nodig.
Ik ben bezig met de voorbereiding van ons bezoek aan Jihlava. Ik heb er een foto gemaakt bovenop de groenstrook van de muur rond Jihlava. Nergens kan ik vinden wat dit is. Wie helpt, zodat ik het op een juiste manier kan opnemen in mijn verslag. Het lijkt me namelijk toch wel bijzonder.
Ik ben bezig met de voorbereiding van ons bezoek aan Jihlava. Ik heb er een foto gemaakt bovenop de groenstrook van de muur rond Jihlava. Nergens kan ik vinden wat dit is. Wie helpt, zodat ik het op een juiste manier kan opnemen in mijn verslag. Het lijkt me namelijk toch wel bijzonder.
Ad Verschoor
Donateur
Wat een mooi plaatje. Het lijkt me inderdaad de afbeelding die in, zeg maar, mijn kapelletje te zien is.
Dank je wel
Dank je wel
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechie 2012
Donderdag 24 mei (deel 1.)
Bij het opstaan lijkt het weer een pracht dag te gaan worden. Het zonnetje schijnt er lustig op los. Na genoten te hebben van een voortreffelijk ontbijt, vertrekken we even na 9.00 uur richting Jihlava. De weg Dacice-Telc-Trest naar Jihlava is een hele goede weg en ik besluit deze morgen weer te nemen om dan bij Jihlava de autoweg op te gaan richting Brno. Het is weliswaar 22 kilometer om, maar liever dat dan de provinciale weg Telc-Trebic-Brno. We arriveren in Jihlava en gaan eerst even aan bij de Albert om de dagelijkse boodschappen te doen. Ook wordt er al geruime tijd tegen me aangepraat over het feit dat m'n korte broeken te kort zijn. Meestal vind ik dat onzin, maar nu heb ik er maar eens aan toegegeven. Naast de Albert is de Kik en daar heb ik dan maar eens hypermoderne korte broeken laten aanschaffen met de lengte net boven de knie. Na deze boodschappen rijden we richting centrum en parkeren de auto voor een school. We hebben het tot onze gewoonte gemaakt om het straatnaambord waar we de auto neerzetten op de foto vast te leggen. We zijn dan in staat om altijd de auto terug te vinden.
Straatnaambord om altijd de auto terug te kunnen vinden
Jihlava is een stad met ongeveer 51000 inwoners. De stad ligt op de grens tussen Moravië en Bohemen en is de oudste mijnstad van Tsjechië. Het hoogtepunt van haar economische bloei lag in de 13e eeuw een periode waarin Jihlava na Praag zelfs de voornaamste stad van het koninkrijk was. Na de ontdekking van zilver in de 13e eeuw werd de plaats rijk. Tot in het begin van de 14e eeuw werden in de stad zilveren munten geslagen. De opkomst van Kutna Hora, waar nog rijkere zilverlagen voorhanden waren, betekende voor Jihlava de neergang. Pas aan het einde van de negentiende eeuw kreeg de economie nieuwe ímpulsen, waardoor het nu een belangrijke industriestad geworden is met voornamelijk machine- en textielfabrieken. We arriveren op het "Masarykovo Námesti"en vanzelfsprekend gaan we eerst weer naar de VVV. Het is te vinden in het Raadhuis. Een oud raadhuis dat is opgetrokken uit 3 burgerhuizen. Het eerste pand van deze drie werd gekocht in 1425. In de jaren 2004-2006 voltrok zich een fundamentele reconstructie, waarbij de woningen in oude staat zijn teruggebracht.
Het raadhuis
Bij het verlaten van het raadhuis botsen we op een fontein, waarin we Neptunus herkennen. Wat we zien is de vorm die het in 1797 kreeg. De middeleeuwse houten fonteinen zijn toen vervangen en beelden van Josef Václav Prchal werden toegevoegd. Deze fontein kreeg het beeld van de Romeinse god der zeeën Neptunus, die soms ook wordt aangeduid als de Griekse god Poseidon.
Fontein met de Romeinse god Neptunus
Direct bij aankomst op het plein was het me al opgevallen dat het plein ernstig verstoord wordt door een winkelcentrum met daarin Albert en Mc Donalds. Het langwerpige plein behoort tot de grootste pleinen van Tsjechie, maar helaas, het is in stukken uiteen geslagen.
Modern pand, dat een groot en mooi plein splijt
Het plein vindt zijn oorsprong al in de 13e eeuw bij het ontstaan van Jihlava. Het heeft een oppervlakte van 36.653 vierkante meter en het ligt op bijna 525 meter boven de zeespiegel. Uiteraard hoort bij een fontein van Neptunus ook een fontein van de Griekse godin Amphitrite, want waar Neptunus de god van de zee was, was Amphitrite de godin van de zee. Rond beide fonteinen is het oorspronkelijke plaveisel met de zgn. kinderhoofdjes bewaard gebleven.
Fontein met Amphitrite
Het was in het jaar 1625 dat de Jezuïeten neerstreken in Jihlava. Zij begonnen 23 burgerhuizen te slopen om op dezelfde plaats een kerk, gymnasium en studentenhuis te bouwen. De werkzaamheden aan de nieuwe kerk werden uitgevoerd in de jaren 1683-1689 onder leiding van de Italiaanse architect Jacopo Brascha. Pas in 1740 werd de kerk feestelijk ingewijd.
De kerk van de Heilige Ignatius van Loyola
In de kerk zien we een prachtig altaar, een plafondfresco en stucversiering. De goede akoestiek van de kerk en het kwalitatieve orgel uit 1732 zorgen voor ideale omstandigheden om er concerten met geestelijke muziek te houden.
Het interieur van de kerk
Terug op het plein mag natuurlijk de Mariazuil niet ontbreken. Zij staat er al vanaf 1690 en is opgericht op kosten van de toenmalige stadsdokter Jakub Kielmann van Kielmannsecke ter herinnering aan het feit, dat Jihlava in 1688 gespaard bleef van de pestepidemie.
De Mariazuil
wordt vervolgd deel 2.
Donderdag 24 mei (deel 1.)
Bij het opstaan lijkt het weer een pracht dag te gaan worden. Het zonnetje schijnt er lustig op los. Na genoten te hebben van een voortreffelijk ontbijt, vertrekken we even na 9.00 uur richting Jihlava. De weg Dacice-Telc-Trest naar Jihlava is een hele goede weg en ik besluit deze morgen weer te nemen om dan bij Jihlava de autoweg op te gaan richting Brno. Het is weliswaar 22 kilometer om, maar liever dat dan de provinciale weg Telc-Trebic-Brno. We arriveren in Jihlava en gaan eerst even aan bij de Albert om de dagelijkse boodschappen te doen. Ook wordt er al geruime tijd tegen me aangepraat over het feit dat m'n korte broeken te kort zijn. Meestal vind ik dat onzin, maar nu heb ik er maar eens aan toegegeven. Naast de Albert is de Kik en daar heb ik dan maar eens hypermoderne korte broeken laten aanschaffen met de lengte net boven de knie. Na deze boodschappen rijden we richting centrum en parkeren de auto voor een school. We hebben het tot onze gewoonte gemaakt om het straatnaambord waar we de auto neerzetten op de foto vast te leggen. We zijn dan in staat om altijd de auto terug te vinden.
Straatnaambord om altijd de auto terug te kunnen vinden
Jihlava is een stad met ongeveer 51000 inwoners. De stad ligt op de grens tussen Moravië en Bohemen en is de oudste mijnstad van Tsjechië. Het hoogtepunt van haar economische bloei lag in de 13e eeuw een periode waarin Jihlava na Praag zelfs de voornaamste stad van het koninkrijk was. Na de ontdekking van zilver in de 13e eeuw werd de plaats rijk. Tot in het begin van de 14e eeuw werden in de stad zilveren munten geslagen. De opkomst van Kutna Hora, waar nog rijkere zilverlagen voorhanden waren, betekende voor Jihlava de neergang. Pas aan het einde van de negentiende eeuw kreeg de economie nieuwe ímpulsen, waardoor het nu een belangrijke industriestad geworden is met voornamelijk machine- en textielfabrieken. We arriveren op het "Masarykovo Námesti"en vanzelfsprekend gaan we eerst weer naar de VVV. Het is te vinden in het Raadhuis. Een oud raadhuis dat is opgetrokken uit 3 burgerhuizen. Het eerste pand van deze drie werd gekocht in 1425. In de jaren 2004-2006 voltrok zich een fundamentele reconstructie, waarbij de woningen in oude staat zijn teruggebracht.
Het raadhuis
Bij het verlaten van het raadhuis botsen we op een fontein, waarin we Neptunus herkennen. Wat we zien is de vorm die het in 1797 kreeg. De middeleeuwse houten fonteinen zijn toen vervangen en beelden van Josef Václav Prchal werden toegevoegd. Deze fontein kreeg het beeld van de Romeinse god der zeeën Neptunus, die soms ook wordt aangeduid als de Griekse god Poseidon.
Fontein met de Romeinse god Neptunus
Direct bij aankomst op het plein was het me al opgevallen dat het plein ernstig verstoord wordt door een winkelcentrum met daarin Albert en Mc Donalds. Het langwerpige plein behoort tot de grootste pleinen van Tsjechie, maar helaas, het is in stukken uiteen geslagen.
Modern pand, dat een groot en mooi plein splijt
Het plein vindt zijn oorsprong al in de 13e eeuw bij het ontstaan van Jihlava. Het heeft een oppervlakte van 36.653 vierkante meter en het ligt op bijna 525 meter boven de zeespiegel. Uiteraard hoort bij een fontein van Neptunus ook een fontein van de Griekse godin Amphitrite, want waar Neptunus de god van de zee was, was Amphitrite de godin van de zee. Rond beide fonteinen is het oorspronkelijke plaveisel met de zgn. kinderhoofdjes bewaard gebleven.
Fontein met Amphitrite
Het was in het jaar 1625 dat de Jezuïeten neerstreken in Jihlava. Zij begonnen 23 burgerhuizen te slopen om op dezelfde plaats een kerk, gymnasium en studentenhuis te bouwen. De werkzaamheden aan de nieuwe kerk werden uitgevoerd in de jaren 1683-1689 onder leiding van de Italiaanse architect Jacopo Brascha. Pas in 1740 werd de kerk feestelijk ingewijd.
De kerk van de Heilige Ignatius van Loyola
In de kerk zien we een prachtig altaar, een plafondfresco en stucversiering. De goede akoestiek van de kerk en het kwalitatieve orgel uit 1732 zorgen voor ideale omstandigheden om er concerten met geestelijke muziek te houden.
Het interieur van de kerk
Terug op het plein mag natuurlijk de Mariazuil niet ontbreken. Zij staat er al vanaf 1690 en is opgericht op kosten van de toenmalige stadsdokter Jakub Kielmann van Kielmannsecke ter herinnering aan het feit, dat Jihlava in 1688 gespaard bleef van de pestepidemie.
De Mariazuil
wordt vervolgd deel 2.
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechië 2012
Donderdag 24 mei (deel 2.)
We verlaten het plein en lopen richting de vrouwenpoort of Poort van de Moeder Gods. Het is de enige poort, die is overgebleven van de oorspronkelijke vijf middeleeuwse stadspoorten.. Deze torens ontstonden in de periode, waarin de stad ommuurd werd aan het begin van de 13e eeuw. De torens vormden zo een onderdeel van de vesting. In 1853 werd de poort gerenoveerd en voorzien van een uurwerk. Tegenwoordig is de poort "Brána Matky Boži" toegankelijk voor het publiek als uitzichttoren en galerie. Ook de VVV heeft er een plek.
De vrouwenpoort
Even voor de Vrouwenpoort bevindt zich de Franciscaanse kerk van de Maagd-Maria-Hemelopname. De kerk werd kort na het jaar 1250 gebouwd. De laatste grote verbouwing van de kerk vond plaats in de 18e eeuw en dit geheel in de geest van de barok. In deze periode kreeg de kerk tevens bekendheid als muziekcentrum. In het jaar 1784 kreeg de kerk het statuut van parochiekerk, wat het tot op heden is gebleven.
De Mariakerk
Via de Vrouwenpoort komen we terecht bij de vesting en zien we als eerste de "Kaple Olivetska hora". In de oorspronkelijk kapel, die gebouwd is in de late 17e eeuw door Filip Jungmayer, stonden beelden van de apostelen Petrus, Johannes, Jakobus en Christus. Deze beelden zijn nu te zien in de Heilige Jakobskerk. Op de muren van de kapel op de foto is een muurschildering zichtbaar met de afbeelding van Jeruzalem en de Olijfberg.
Kaple Olivetska hora
De bouw van de eerste vestingwerken begon reeds kort na de oprichting van de stad in de 13e eeuw en werd aangevuld met 5 poorten. Vanaf het einde van de 18e eeuw begint men met de afbraak van het verdedigingssysteem, inclusief de vier poorten. Alleen de Vrouwenpoort blijft bewaard en delen van de binnenmuur, die in de laatste jaren zijn hersteld. Rond deze binnenmuur bevindt zich de dwingel. Zo wordt de ruimte genoemd tussen twee verdedigingsmuren. In Jihlava is van de dwingel een park gemaakt, zodat langs de muur gewandeld kan worden.
Zicht op muur en park
Doorgang in de muur om terug te keren naar het centrum
We bereiken nu het Huis van Gustav Mahler aan de Znojemská. Het is een middeleeuws huis en dateert uit de 16e eeuw. Op de voorgevel met het barokke portaal bevindt zich een herdenkingsplaat van Gustav Mahler, welke het werk is van de academische beeldhouwer Milan Knobloch. De plaat werd onthuld op 19 juni 1960 in het kader van de vieringen rond Mahlers honderdste verjaardag. In het geboortehuis van Mahler bevindt zich sinds 1980 een vaste tentoonstelling over deze belangrijke componist en dirigent van wereldformaat.
Geboortehuis van Gustav Mahler
Tenslotte toch nog even over het plein naar de Heilige Jakobskerk gewandeld. De hoogste toren (gebouwd aan het begin van de 14e eeuw) van deze kerk dient als uitkijkpunt en met zijn 63 meter geeft hij een breed uitzicht over stad en omgeving. Historisch bewezen is hier de functie van de torenwachter met zijn twee hulpjes. Zij bliezen de uren af, heetten gasten welkom en hielden de wacht over de stad. De laatste torenwachter verliet de toren in 1924, toen deze functie werd opgeheven. De lagere toren werd gebouwd in de jaren 1430-1436. Oorspronkelijk waren beide torens even hoog. Omdat de toren in 1548 over begon te hellen, moest hij 54 meter verlaagd worden. In deze toren hangt de klok "Zuzana", waarvan de inwijding in 1563 een groot evenement werd. De 7100 kilo wegende klok werd vernoemd naar de welvarende kapster Zuzana Spiesserová, die een aanzienlijk bedrag doneerde voor de vervaardiging van de klok.
De Heilige Jakobskerk
We rijden terug naar Dacice en genieten nog even op ons balkon, alvorens we naar een restaurant gaan om te eten. Wordt het de laatste avond in Dacice het Restaurant U Koníčka (www.konicek.cz), of restaurant U Malinků (www.umalinku.cz)?. Bij beiden hebben we de afgelopen dagen meer dan voortreffelijk gegeten. Het wordt U Malinků en als we er klaar zijn vind ik bij vertrek een visitekaartje tussen de ruitenwisser. Het is van Robert en Annette Louwsma van camping Letni Den in Stare Hobzi bij Lemnice (www.campingletniden.com). Leuk om je op deze manier kenbaar te maken; misschien heeft mijn forumsticker ze geholpen. De avond gebruiken we om de autokoffer te laden, zodat we morgen verder kunnen trekken via Brno naar Sternberk. Misschien komt het door het Pinksterweekend, maar het wordt drukker in motel Dacice (www.2es.cz) Er zijn maar liefst 10 kamers bezet.
De autokoffer laden voor vertrek morgen
Afsluitend moet ik zeggen dat we geweldige dagen hebben gehad in Vysocina en motel Dacice. Gelet op de omgeving, natuur en bezienswaardigheden die we nog niet gezien hebben, weet ik zeker dat we hier terugkomen.
Donderdag 24 mei (deel 2.)
We verlaten het plein en lopen richting de vrouwenpoort of Poort van de Moeder Gods. Het is de enige poort, die is overgebleven van de oorspronkelijke vijf middeleeuwse stadspoorten.. Deze torens ontstonden in de periode, waarin de stad ommuurd werd aan het begin van de 13e eeuw. De torens vormden zo een onderdeel van de vesting. In 1853 werd de poort gerenoveerd en voorzien van een uurwerk. Tegenwoordig is de poort "Brána Matky Boži" toegankelijk voor het publiek als uitzichttoren en galerie. Ook de VVV heeft er een plek.
De vrouwenpoort
Even voor de Vrouwenpoort bevindt zich de Franciscaanse kerk van de Maagd-Maria-Hemelopname. De kerk werd kort na het jaar 1250 gebouwd. De laatste grote verbouwing van de kerk vond plaats in de 18e eeuw en dit geheel in de geest van de barok. In deze periode kreeg de kerk tevens bekendheid als muziekcentrum. In het jaar 1784 kreeg de kerk het statuut van parochiekerk, wat het tot op heden is gebleven.
De Mariakerk
Via de Vrouwenpoort komen we terecht bij de vesting en zien we als eerste de "Kaple Olivetska hora". In de oorspronkelijk kapel, die gebouwd is in de late 17e eeuw door Filip Jungmayer, stonden beelden van de apostelen Petrus, Johannes, Jakobus en Christus. Deze beelden zijn nu te zien in de Heilige Jakobskerk. Op de muren van de kapel op de foto is een muurschildering zichtbaar met de afbeelding van Jeruzalem en de Olijfberg.
Kaple Olivetska hora
De bouw van de eerste vestingwerken begon reeds kort na de oprichting van de stad in de 13e eeuw en werd aangevuld met 5 poorten. Vanaf het einde van de 18e eeuw begint men met de afbraak van het verdedigingssysteem, inclusief de vier poorten. Alleen de Vrouwenpoort blijft bewaard en delen van de binnenmuur, die in de laatste jaren zijn hersteld. Rond deze binnenmuur bevindt zich de dwingel. Zo wordt de ruimte genoemd tussen twee verdedigingsmuren. In Jihlava is van de dwingel een park gemaakt, zodat langs de muur gewandeld kan worden.
Zicht op muur en park
Doorgang in de muur om terug te keren naar het centrum
We bereiken nu het Huis van Gustav Mahler aan de Znojemská. Het is een middeleeuws huis en dateert uit de 16e eeuw. Op de voorgevel met het barokke portaal bevindt zich een herdenkingsplaat van Gustav Mahler, welke het werk is van de academische beeldhouwer Milan Knobloch. De plaat werd onthuld op 19 juni 1960 in het kader van de vieringen rond Mahlers honderdste verjaardag. In het geboortehuis van Mahler bevindt zich sinds 1980 een vaste tentoonstelling over deze belangrijke componist en dirigent van wereldformaat.
Geboortehuis van Gustav Mahler
Tenslotte toch nog even over het plein naar de Heilige Jakobskerk gewandeld. De hoogste toren (gebouwd aan het begin van de 14e eeuw) van deze kerk dient als uitkijkpunt en met zijn 63 meter geeft hij een breed uitzicht over stad en omgeving. Historisch bewezen is hier de functie van de torenwachter met zijn twee hulpjes. Zij bliezen de uren af, heetten gasten welkom en hielden de wacht over de stad. De laatste torenwachter verliet de toren in 1924, toen deze functie werd opgeheven. De lagere toren werd gebouwd in de jaren 1430-1436. Oorspronkelijk waren beide torens even hoog. Omdat de toren in 1548 over begon te hellen, moest hij 54 meter verlaagd worden. In deze toren hangt de klok "Zuzana", waarvan de inwijding in 1563 een groot evenement werd. De 7100 kilo wegende klok werd vernoemd naar de welvarende kapster Zuzana Spiesserová, die een aanzienlijk bedrag doneerde voor de vervaardiging van de klok.
De Heilige Jakobskerk
We rijden terug naar Dacice en genieten nog even op ons balkon, alvorens we naar een restaurant gaan om te eten. Wordt het de laatste avond in Dacice het Restaurant U Koníčka (www.konicek.cz), of restaurant U Malinků (www.umalinku.cz)?. Bij beiden hebben we de afgelopen dagen meer dan voortreffelijk gegeten. Het wordt U Malinků en als we er klaar zijn vind ik bij vertrek een visitekaartje tussen de ruitenwisser. Het is van Robert en Annette Louwsma van camping Letni Den in Stare Hobzi bij Lemnice (www.campingletniden.com). Leuk om je op deze manier kenbaar te maken; misschien heeft mijn forumsticker ze geholpen. De avond gebruiken we om de autokoffer te laden, zodat we morgen verder kunnen trekken via Brno naar Sternberk. Misschien komt het door het Pinksterweekend, maar het wordt drukker in motel Dacice (www.2es.cz) Er zijn maar liefst 10 kamers bezet.
De autokoffer laden voor vertrek morgen
Afsluitend moet ik zeggen dat we geweldige dagen hebben gehad in Vysocina en motel Dacice. Gelet op de omgeving, natuur en bezienswaardigheden die we nog niet gezien hebben, weet ik zeker dat we hier terugkomen.
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechie 2012
Vrijdag 25 mei (deel 1.)
Iets vroeger dan normaal hebben we ontbeten. We hebben alle spullen in de auto geladen en dan heb ik geen geduld meer om maar te gaan zitten wachten. Voor het eerst zitten we met meer gasten aan het ontbijt. Een Slowaak, die zijn stoel naar achteren schuift om weg te lopen, schrikt van het feit dat zijn stoel omvalt. Hartstochtelijk roept hij uit "shit". "Dat is internationaal", roepen wij in koor. We verstaan elkaar niet of nauwelijks, maar nu is er sprake van algemene hilariteit. We nemen afscheid van Dacice en zien, even later, voor onze auto een ree de weg oversteken. Gelukkig is hij veilig overgekomen. Tussen Telc en Trest zien we nog een aanrijding, waarbij 3 auto's betrokken zijn. Gelukkig is er alleen blikschade. Aangekomen even voor Jihlava duiken we de autoweg op richting Brno. Wat is het achteraf een slechte keuze geweest om te kiezen voor deze weg. Volgende keer toch maar over de provinciale weg langs Trebic. Die autoweg is een rotweg over bijna 100 kilometer. Hobbeldebobbel en dat niet even, maar de hele weg. Na verloop van tijd kreeg ik zelfs kramp in de handen, omdat je hier gewoon je stuur stevig beet gaat houden.
Wat een verschrikkelijke weg. Je kunt de ribbels zien
Het is nog voor 11 uur als we de auto parkeren in het centrum van Brno. De stad Brno is de tweede grootste stad van de Tsjechische Republiek met bijna 400.000 inwoners. De stad ligt aan de samenvloeiing van de rivieren Svitava en Svratka. Het is de culturele, economische en administratieve hoofdstad van Zuid-Moravië. Brno heeft een vrij klein historisch centrum en is ook vermaard om zijn moderne architectuur, met name vanwege de villa Tugendhat (1930) van Mies van der Rohe. In de stad is de Masaryk Universiteit gevestigd en op sportgebied staat Brno vooral bekend om de motor Grand Prix wegrace van Tsjechie. Met deze gegevens van Brno in het hoofd gaan we aan de wandel, door wat een mooie stad zou moeten zijn. We komen voorbij het Mahen-Theater, dat te vinden is op het Malinovského Náměsti. Dit theater is gebouwd in de jaren 1881 en 1882 door de Weense architecten Ferdinand Fellner en Hermann Hellmer. Bij haar opening, op 14 november 1882, schreef het theater geschiedenis. Als eerste theater in Europa werd het voorzien van elektrische gloeilampen - zgn. "Edison gloeilampen". Niet minder dan1365 lampen waren er nodig om het gebouw te verlichten. In 1911 heeft Edison het theater in hoogst eigen persoon bezocht.
Het Mahen - Theater
Op het Jakubské Náměsti vinden we de Sint-Jacobskerk (Kostel Sv.Jakuba). Het is een gotische kerk, gebouwd in de 13e eeuw, maar heeft later veranderingen ondergaan. Met zijn 92 meter is de toren de hoogste van de stad en heeft een typische piramidevorm.
De Sint-Jacobskerk
Veel pleinen zijn er te vinden in Brno. Zo komen we op het Komenského Náměsti met haar Neogotische evangelische Kerk. De kerk werd, als eerste niet-katholieke kerk in dit gebied, gebouwd in de jaren 1863 tot 1865. Het ontwerp is afkomstig van de Weense architect Heinrich Ferstel, die ook de Votiv-kerk in Wenen heeft gebouwd. De naam is van de rode kleur van het schone metselwerk afgeleid.
De Rode kerk
Het volgende plein dient zich aan, het Náměsti Svobody, of Plein van de Vrijheid. Het plein is autovrij en het belangrijkste plein van Brno. In de middeleeuwen was het plein bebouwd met huizen van belangrijke Brnose burgers en Moravische edellieden. Als voorbeeld hiervan zien we een renaissance gebouw - het Huis van de Heren van Lipá. Het beschikt over een mooi portaal en een binnenplaats met arcaden.
Het huis van de Heren van Lipá
Opvallend aanwezig op het plein is een vroeg-barokke pestzuil, die gebouwd is in 1689, als een treurige herinnering aan alle slachtoffers van de pest. Het zijn de restaurants en café's, die het grote plein tot een bruisend geheel maken.
De pestzuil
Via een zijstraat van het plein vang ik nog een glimp op van het nieuwe Raadhuis (Nová Radnice), waar het stadsbestuur zetelt. Het dateert grotendeels uit de 18e eeuw en werd in een dominicanen-klooster gebouwd. Al in de middeleeuwen werd ruimte beschikbaar gesteld voor de vergaderingen van de Landdag (de wetgevende vergadering) van Brno. Het gebouw is geheel in wat men noemt rococostijl en bezit een fraai klokkentorentje.
Het nieuwe Raadhuis
De bordjes geven aan hoe we terecht komen bij het Oude Raadhuis (Stará radnice). Het bevindt zich aan de Radnická ulice (Raadhuisstraat). Op de hoek ervan bezoeken we eerst het VVV-kantoor en aangekomen bij het raadhuis worden hier renovatiewerkzaamheden verricht, zodat bezoek niet mogelijk is. De bouw van dit raadhuis begon al in de 13e eeuw en nam enkele eeuwen in beslag, waardoor het bouwwerk een mengeling van stijlen in zich verenigt. Typerend voor de 16e-eeuwse architectuur van het raadhuis zijn de toren en de binnenplaats. In de doorgang naar de binnenplaats hangen de symbolen van de stad, de draak en het rad.
Het oude Raadhuis
Wordt vervolgd deel 2.
Vrijdag 25 mei (deel 1.)
Iets vroeger dan normaal hebben we ontbeten. We hebben alle spullen in de auto geladen en dan heb ik geen geduld meer om maar te gaan zitten wachten. Voor het eerst zitten we met meer gasten aan het ontbijt. Een Slowaak, die zijn stoel naar achteren schuift om weg te lopen, schrikt van het feit dat zijn stoel omvalt. Hartstochtelijk roept hij uit "shit". "Dat is internationaal", roepen wij in koor. We verstaan elkaar niet of nauwelijks, maar nu is er sprake van algemene hilariteit. We nemen afscheid van Dacice en zien, even later, voor onze auto een ree de weg oversteken. Gelukkig is hij veilig overgekomen. Tussen Telc en Trest zien we nog een aanrijding, waarbij 3 auto's betrokken zijn. Gelukkig is er alleen blikschade. Aangekomen even voor Jihlava duiken we de autoweg op richting Brno. Wat is het achteraf een slechte keuze geweest om te kiezen voor deze weg. Volgende keer toch maar over de provinciale weg langs Trebic. Die autoweg is een rotweg over bijna 100 kilometer. Hobbeldebobbel en dat niet even, maar de hele weg. Na verloop van tijd kreeg ik zelfs kramp in de handen, omdat je hier gewoon je stuur stevig beet gaat houden.
Wat een verschrikkelijke weg. Je kunt de ribbels zien
Het is nog voor 11 uur als we de auto parkeren in het centrum van Brno. De stad Brno is de tweede grootste stad van de Tsjechische Republiek met bijna 400.000 inwoners. De stad ligt aan de samenvloeiing van de rivieren Svitava en Svratka. Het is de culturele, economische en administratieve hoofdstad van Zuid-Moravië. Brno heeft een vrij klein historisch centrum en is ook vermaard om zijn moderne architectuur, met name vanwege de villa Tugendhat (1930) van Mies van der Rohe. In de stad is de Masaryk Universiteit gevestigd en op sportgebied staat Brno vooral bekend om de motor Grand Prix wegrace van Tsjechie. Met deze gegevens van Brno in het hoofd gaan we aan de wandel, door wat een mooie stad zou moeten zijn. We komen voorbij het Mahen-Theater, dat te vinden is op het Malinovského Náměsti. Dit theater is gebouwd in de jaren 1881 en 1882 door de Weense architecten Ferdinand Fellner en Hermann Hellmer. Bij haar opening, op 14 november 1882, schreef het theater geschiedenis. Als eerste theater in Europa werd het voorzien van elektrische gloeilampen - zgn. "Edison gloeilampen". Niet minder dan1365 lampen waren er nodig om het gebouw te verlichten. In 1911 heeft Edison het theater in hoogst eigen persoon bezocht.
Het Mahen - Theater
Op het Jakubské Náměsti vinden we de Sint-Jacobskerk (Kostel Sv.Jakuba). Het is een gotische kerk, gebouwd in de 13e eeuw, maar heeft later veranderingen ondergaan. Met zijn 92 meter is de toren de hoogste van de stad en heeft een typische piramidevorm.
De Sint-Jacobskerk
Veel pleinen zijn er te vinden in Brno. Zo komen we op het Komenského Náměsti met haar Neogotische evangelische Kerk. De kerk werd, als eerste niet-katholieke kerk in dit gebied, gebouwd in de jaren 1863 tot 1865. Het ontwerp is afkomstig van de Weense architect Heinrich Ferstel, die ook de Votiv-kerk in Wenen heeft gebouwd. De naam is van de rode kleur van het schone metselwerk afgeleid.
De Rode kerk
Het volgende plein dient zich aan, het Náměsti Svobody, of Plein van de Vrijheid. Het plein is autovrij en het belangrijkste plein van Brno. In de middeleeuwen was het plein bebouwd met huizen van belangrijke Brnose burgers en Moravische edellieden. Als voorbeeld hiervan zien we een renaissance gebouw - het Huis van de Heren van Lipá. Het beschikt over een mooi portaal en een binnenplaats met arcaden.
Het huis van de Heren van Lipá
Opvallend aanwezig op het plein is een vroeg-barokke pestzuil, die gebouwd is in 1689, als een treurige herinnering aan alle slachtoffers van de pest. Het zijn de restaurants en café's, die het grote plein tot een bruisend geheel maken.
De pestzuil
Via een zijstraat van het plein vang ik nog een glimp op van het nieuwe Raadhuis (Nová Radnice), waar het stadsbestuur zetelt. Het dateert grotendeels uit de 18e eeuw en werd in een dominicanen-klooster gebouwd. Al in de middeleeuwen werd ruimte beschikbaar gesteld voor de vergaderingen van de Landdag (de wetgevende vergadering) van Brno. Het gebouw is geheel in wat men noemt rococostijl en bezit een fraai klokkentorentje.
Het nieuwe Raadhuis
De bordjes geven aan hoe we terecht komen bij het Oude Raadhuis (Stará radnice). Het bevindt zich aan de Radnická ulice (Raadhuisstraat). Op de hoek ervan bezoeken we eerst het VVV-kantoor en aangekomen bij het raadhuis worden hier renovatiewerkzaamheden verricht, zodat bezoek niet mogelijk is. De bouw van dit raadhuis begon al in de 13e eeuw en nam enkele eeuwen in beslag, waardoor het bouwwerk een mengeling van stijlen in zich verenigt. Typerend voor de 16e-eeuwse architectuur van het raadhuis zijn de toren en de binnenplaats. In de doorgang naar de binnenplaats hangen de symbolen van de stad, de draak en het rad.
Het oude Raadhuis
Wordt vervolgd deel 2.
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechië
Vrijdag 25 mei ( deel 2.)
Om bij de Kathedraal van de Heilige Petrus en Paulus te komen moeten we de heuvel Petrov op. Deze kathedraal staat vermoedelijk op de plek waar in de 11e en 12e eeuw de eerste burcht van Brno stond. De hoog oprijzende torens zorgen ervoor dat zij van ver al zichtbaar zijn. Overigens zijn de torens, met hun hoogte van 81 meter, pas in het begin van de 20e eeuw gebouwd. De kathedraal was van oorsprong een romaanse kerk. In de 13e eeuw kreeg hij een gotisch aanzien, maar vele verbouwingen vertroebelden dit beeld. Eind 19e eeuw kreeg hij zijn gotische karakter terug.
Katedrála sv. Petra a Pavla
Het portaal valt op door z'n schoonheid. Samen met het koor en stenen preekstoel behoort het tot de oudst bewaard gebleven delen van de kathedraal.
Het zeer fraaie portaal
In het interieur zijn waardevolle beeldhouwwerken en schilderijen opgenomen. Het interieur bezit een gotisch koor, terwijl het hoge schip stamt uit het tijdperk van de barok.
Het interieur van de Kathedraal
Vastgebouwd aan de Kathedraal zien we het Bisschoppelijk Paleis uit 1751.
Het bisschoppelijk paleis
We keren langzaam terug richting centrum, maar niet zonder de stadsmuurroute gelopen te hebben. Het is het Denis Stadspark, ook wel Františkov genoemd. Het is aangelegd in de jaren 1814-1818 in opdracht van de Moravische markgraaf Mitrovský.
De stadsmuurroute
Zo hoog boven Brno zijn er prachtige plaatjes te schieten.
Uitzicht over Brno
Dominant aanwezig in dit park is een marmeren obelisk met 4 vergulde leeuwen. De obelisk is opgericht ter herinnering aan de beëindiging van de Napoleontische oorlogen. Op 17 mei 1887 werd de obelisk getroffen door de bliksem. Hoewel de beschadigde stenen werden vervangen, kan men nog steeds kleine scheuren waarnemen op sommige stenen.
De obelisk
Direct in de nabijheid van de obelisk is een mooie Kolonnade gebouwd, die soms ook dienst doet als muziekkoepel.
De kolonnade
wordt vervolgd deel 3.
Vrijdag 25 mei ( deel 2.)
Om bij de Kathedraal van de Heilige Petrus en Paulus te komen moeten we de heuvel Petrov op. Deze kathedraal staat vermoedelijk op de plek waar in de 11e en 12e eeuw de eerste burcht van Brno stond. De hoog oprijzende torens zorgen ervoor dat zij van ver al zichtbaar zijn. Overigens zijn de torens, met hun hoogte van 81 meter, pas in het begin van de 20e eeuw gebouwd. De kathedraal was van oorsprong een romaanse kerk. In de 13e eeuw kreeg hij een gotisch aanzien, maar vele verbouwingen vertroebelden dit beeld. Eind 19e eeuw kreeg hij zijn gotische karakter terug.
Katedrála sv. Petra a Pavla
Het portaal valt op door z'n schoonheid. Samen met het koor en stenen preekstoel behoort het tot de oudst bewaard gebleven delen van de kathedraal.
Het zeer fraaie portaal
In het interieur zijn waardevolle beeldhouwwerken en schilderijen opgenomen. Het interieur bezit een gotisch koor, terwijl het hoge schip stamt uit het tijdperk van de barok.
Het interieur van de Kathedraal
Vastgebouwd aan de Kathedraal zien we het Bisschoppelijk Paleis uit 1751.
Het bisschoppelijk paleis
We keren langzaam terug richting centrum, maar niet zonder de stadsmuurroute gelopen te hebben. Het is het Denis Stadspark, ook wel Františkov genoemd. Het is aangelegd in de jaren 1814-1818 in opdracht van de Moravische markgraaf Mitrovský.
De stadsmuurroute
Zo hoog boven Brno zijn er prachtige plaatjes te schieten.
Uitzicht over Brno
Dominant aanwezig in dit park is een marmeren obelisk met 4 vergulde leeuwen. De obelisk is opgericht ter herinnering aan de beëindiging van de Napoleontische oorlogen. Op 17 mei 1887 werd de obelisk getroffen door de bliksem. Hoewel de beschadigde stenen werden vervangen, kan men nog steeds kleine scheuren waarnemen op sommige stenen.
De obelisk
Direct in de nabijheid van de obelisk is een mooie Kolonnade gebouwd, die soms ook dienst doet als muziekkoepel.
De kolonnade
wordt vervolgd deel 3.
Ook wij vinden het heerlijk kriskras door Tsjechië te reizen
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechie 2012
Vrijdag 25 mei (deel 3.)
We vervolgen onze wandeling en komen terecht op het Zelný Trh, oftewel de Koolmarkt. Het door patriciërshuizen omzoomde plein, waar al sinds mensenheugenis dagelijks markten worden gehouden waar men groente, fruit, bloemen e.d. kan kopen. In het midden staat de Parnassusfontein, een werk van de Oostenrijkse architect Fischer von Erlach, die gebouwd is in de jaren 1690-1695. Het beeld bovenop de fontein is van Aphrodite en het brengt geluk haar te kussen.
De Parnassusfontein
Op dit plein zien we ook het oudste schouwburggebouw van Midden-Europa. De schouwburg Reduta werd gebouwd in het begin van de 17e eeuw. Het was Mozart, die hier in 1767 op elfjarige leeftijd een concert heeft gegeven. Nu nog wordt de schouwburg gebruikt door het Nationaal Theater van Brno. Er worden voornamelijk operettes en musicals opgevoerd.
Schouwburg Reduta
Het plein is verder verfraaid met een barokke Drievuldigheidszuil uit 1680.
We zien er ook nog het Theaters Husa na provásku. Een theater waar heel veel bekende Tsjechische theaterpersoonlijkheden hun debuut hebben gemaakt.
Tenslotte is er het voormalige Dietrichštejnpaleis. Dit vroeg-zeventiende-eeuwse paleis is tezamen met het bisschoppelijk paleis omgebouwd tot het Moravisch museum. Het museum is gewijd aan de vroegste geschiedenis van Brno.
Dietrichštejnpaleis
Even ten zuiden van de Koolmarkt is de Capucijnenkerk ( Kostel Naleziní sv. Kříže), die naast het uit de 17e eeuw stammende voormalige klooster van deze orde staat. Onder de kerk bevindt zich een barokke crypte.
Capucijnenkerk
In de crypte werden vanaf de tweede helft van de 17e eeuw tientallen leden van de Kapucijner Orde begraven. De lijken zijn er door gunstige atmosferische omstandigheden gemummificeerd. De mummies liggen er nog steeds op de grond , de hoofden rusten elk op twee stenen. Ik vind het een bijzonder schouwspel en op geen enkele manier zijn deze gedaanten wakker te krijgen.
Ze zeggen ook al helemaal niets meer
Het wordt tijd om afscheid te nemen van Brno en onderweg naar de auto lopen we nog langs de Kerk Heilige Janu met zijn Minoriten klooster.
En we passeren de enige behouden stadspoort, de Měninse Poort. Oorspronkelijk was de poort één etage hoger. In de poort uit de tweede helft van de 16e eeuw vinden nu tentoonstellingen plaats.
De Měninse Poort
Aangekomen bij de auto zijn we net op tijd om de betaalde parkeertijd niet te overschrijden. In Brno, ik vind het een pracht stad, zijn we enkele Nederlanders tegengekomen en in de crypte een groep Vlamingen. We zoeken even naar de weg richting villa Tugendhat, maar missen een afslag en bevinden ons wel richting Olomouc. We besluiten de villa uit ons hoofd te zetten en door te rijden. Op 6 kilometer voor Olomouc worden nieuwe middengeleiders op de snelweg geplaatst. Het betekent voor beide zijden van de snelweg één baan en dus files. Uiteindelijk kunnen we het centrum van Olomouc doorkruisen en arriveren we in Sternberk. Bij de plaatselijke Penny Market doen we nog wat boodschappen. Oh jéh, de flessenautomaat geeft alarm. Er komt een lieftallige jongedame aan, die alle flessen teruggeeft en ons probeert te vertellen dat we het niet goed gedaan hebben. Zij doet het ons voor en wij krijgen dan toch nog onze statiegeldbonnen.
Het komt bij ons niet zo heel vaak voor, maar deze keer vinden we in één keer ons pension U Zlatého Muflona in Sternberk ( www.zlatymuflon.cz)
We hebben alweer geluk, want het blijkt een geweldig pension. Mooie en keurige kamers en uiterst vriendelijke bediening. Bovendien is de keuken voortreffelijk. 's Avonds bij het afrekenen moeten we totaal 1460 Czk betalen. Ron, onze kassier, zegt 1600. We krijgen van de 2000 er 600 terug van de jonge vrouw, die ons zo fijn bediende. Op mijn kamer aangekomen zit het me niet lekker en ik loop naar Ron. We zijn het erover eens dat dit niet kan en gaan alsnog naar beneden om het goed te maken. Natuurlijk had het enige tijd nodig om het foutje over te brengen, maar tenslotte was de vrouw helemaal blij. Vandaag sloot de pensionbar om 22.00 uur. We zijn dus op tijd naar boven gegaan. Ik kreeg daardoor ruim de gelegenheid om mijn dagbelevenissen op papier te zetten. Dit is wat jullie nu te lezen hebben gekregen. Tot morgen dan maar weer.
Vrijdag 25 mei (deel 3.)
We vervolgen onze wandeling en komen terecht op het Zelný Trh, oftewel de Koolmarkt. Het door patriciërshuizen omzoomde plein, waar al sinds mensenheugenis dagelijks markten worden gehouden waar men groente, fruit, bloemen e.d. kan kopen. In het midden staat de Parnassusfontein, een werk van de Oostenrijkse architect Fischer von Erlach, die gebouwd is in de jaren 1690-1695. Het beeld bovenop de fontein is van Aphrodite en het brengt geluk haar te kussen.
De Parnassusfontein
Op dit plein zien we ook het oudste schouwburggebouw van Midden-Europa. De schouwburg Reduta werd gebouwd in het begin van de 17e eeuw. Het was Mozart, die hier in 1767 op elfjarige leeftijd een concert heeft gegeven. Nu nog wordt de schouwburg gebruikt door het Nationaal Theater van Brno. Er worden voornamelijk operettes en musicals opgevoerd.
Schouwburg Reduta
Het plein is verder verfraaid met een barokke Drievuldigheidszuil uit 1680.
We zien er ook nog het Theaters Husa na provásku. Een theater waar heel veel bekende Tsjechische theaterpersoonlijkheden hun debuut hebben gemaakt.
Tenslotte is er het voormalige Dietrichštejnpaleis. Dit vroeg-zeventiende-eeuwse paleis is tezamen met het bisschoppelijk paleis omgebouwd tot het Moravisch museum. Het museum is gewijd aan de vroegste geschiedenis van Brno.
Dietrichštejnpaleis
Even ten zuiden van de Koolmarkt is de Capucijnenkerk ( Kostel Naleziní sv. Kříže), die naast het uit de 17e eeuw stammende voormalige klooster van deze orde staat. Onder de kerk bevindt zich een barokke crypte.
Capucijnenkerk
In de crypte werden vanaf de tweede helft van de 17e eeuw tientallen leden van de Kapucijner Orde begraven. De lijken zijn er door gunstige atmosferische omstandigheden gemummificeerd. De mummies liggen er nog steeds op de grond , de hoofden rusten elk op twee stenen. Ik vind het een bijzonder schouwspel en op geen enkele manier zijn deze gedaanten wakker te krijgen.
Ze zeggen ook al helemaal niets meer
Het wordt tijd om afscheid te nemen van Brno en onderweg naar de auto lopen we nog langs de Kerk Heilige Janu met zijn Minoriten klooster.
En we passeren de enige behouden stadspoort, de Měninse Poort. Oorspronkelijk was de poort één etage hoger. In de poort uit de tweede helft van de 16e eeuw vinden nu tentoonstellingen plaats.
De Měninse Poort
Aangekomen bij de auto zijn we net op tijd om de betaalde parkeertijd niet te overschrijden. In Brno, ik vind het een pracht stad, zijn we enkele Nederlanders tegengekomen en in de crypte een groep Vlamingen. We zoeken even naar de weg richting villa Tugendhat, maar missen een afslag en bevinden ons wel richting Olomouc. We besluiten de villa uit ons hoofd te zetten en door te rijden. Op 6 kilometer voor Olomouc worden nieuwe middengeleiders op de snelweg geplaatst. Het betekent voor beide zijden van de snelweg één baan en dus files. Uiteindelijk kunnen we het centrum van Olomouc doorkruisen en arriveren we in Sternberk. Bij de plaatselijke Penny Market doen we nog wat boodschappen. Oh jéh, de flessenautomaat geeft alarm. Er komt een lieftallige jongedame aan, die alle flessen teruggeeft en ons probeert te vertellen dat we het niet goed gedaan hebben. Zij doet het ons voor en wij krijgen dan toch nog onze statiegeldbonnen.
Het komt bij ons niet zo heel vaak voor, maar deze keer vinden we in één keer ons pension U Zlatého Muflona in Sternberk ( www.zlatymuflon.cz)
We hebben alweer geluk, want het blijkt een geweldig pension. Mooie en keurige kamers en uiterst vriendelijke bediening. Bovendien is de keuken voortreffelijk. 's Avonds bij het afrekenen moeten we totaal 1460 Czk betalen. Ron, onze kassier, zegt 1600. We krijgen van de 2000 er 600 terug van de jonge vrouw, die ons zo fijn bediende. Op mijn kamer aangekomen zit het me niet lekker en ik loop naar Ron. We zijn het erover eens dat dit niet kan en gaan alsnog naar beneden om het goed te maken. Natuurlijk had het enige tijd nodig om het foutje over te brengen, maar tenslotte was de vrouw helemaal blij. Vandaag sloot de pensionbar om 22.00 uur. We zijn dus op tijd naar boven gegaan. Ik kreeg daardoor ruim de gelegenheid om mijn dagbelevenissen op papier te zetten. Dit is wat jullie nu te lezen hebben gekregen. Tot morgen dan maar weer.
Ad Verschoor
Donateur
Reis door Tsjechie 2012
Zaterdag 26 mei (deel 1.)
Bij het opstaan schijnt het zonnetje al. Het is prachtig weer en dus wordt het genieten. Om 8.30 uur krijgen we een geweldig ontbijtbuffet aangeboden, waarna we richting Olomouc afreizen. In Sternberk nog even langs gegaan bij de VVV, maar die is helaas gesloten op zaterdag. Jammer, want ik bezit niet veel materiaal over Sternberk. Olomouc blijkt een pracht stad met ongeveer 100.000 inwoners. Het raadhuis, de zuil van de Heilige Drie-eenheid, de kathedraal en het uurwerk is allemaal te mooi om waar te zijn. We gaan er een flinke wandeling maken om al dit moois met jullie te delen.
We starten op het Horni Náměsti en zien er het Raadhuis. Het is wit gepleisterd en stamt uit de 13e eeuw. De 70 meter hoge toren werd rond 1424 gebouwd.
Het oude raadhuis
Schuin voor het raadhuis staat een reusachtige pestzuil, een zogenaamde Drievuldigheidszuil. Hij werd gebouwd tussen 1716 en 1754 en is met zijn 35 meter de hoogste pestzuil van Tsjechie en Slowakije. In het onderste deel van de zuil bevindt zich een kapel. De zuil is ooit onthuld in het bijzijn van keizerin Maria Theresia.
De pestzuil
Ook op het plein is de Arionfontein uit 2002 vervaardigd door Ivan Theimer en de Toscaanse kunstenares Angela Chiantelli, naar een 350 jaar oud ontwerp van de bestuurders van Olomouc. De fontein stelt de Griekse dichter Arion voor. De fontein is tijdens de zomer een gewild speelobject voor kinderen om te pootje baden.
De Arion fontein
Naast de toren van het Raadhuis vinden we het Astronomisch uurwerk van Olomouc. De astronomische klok in Olomouc is uniek in zijn soort doordat de vormgeving in communistische socialistisch-realistische stijl is. Doordat de Duitsers aan het eind van de Tweede Wereldoorlog brand stichtten, was een groot deel verwoest. In tegenstelling tot het astronomisch uurwerk van Praag loopt de aarde om de zon. Dit is later veranderd. De buitenkant is versierd met afbeelding in mozaïek. Aan de voorkant zijn twee traditionele feesten te zien.
Het uurwerk zelf bestaat uit een zestal cirkels. De kleine cirkels geven de tijd en de stand van de sterren zoals te zien vanuit Olomouc aan. Linksboven zijn de minuten, linksonder het uur in Romeinse cijfers en rechtsboven het uur in cijfers (1-24).
De bovenste grote cirkel geeft de stand van de planeten aan en de seizoenen.
De onderste cirkel is verdeeld in meerdere cirkels. De buitenste grote cirkel geeft de naamdag aan. Een opvallend detail is dat ook de geboorte- en sterfdata van een aantal communistische leiders is weergegeven.
De kleine cirkels hierin geven de dag van de week (links), de dag (rechts), de maand (onder) en de stand van de maan (boven).
Elke dag om 12 uur speelt de klok een aantal lokale liedjes. Hierbij bewegen de figuren. Aan het eind kraait de haan. De klok moet om de dag met de hand worden opgewonden (Met dank aan Freddy).
Astronomisch uurwerk
Er is nog veel meer te zien op het plein. Ook deze stadsmaquette. Heel mooi, dat je duidelijk alle bezienswaardigheden van Olomouc op deze maquette kunt herkennen.
De stadsmaquette
Olomouc bezit veel bronnen en fonteinen. Deze Caesarfontein is uit 1725. Het ruiterstandbeeld van Caesar op deze fontein is geïnspireerd op dat van Constantijn de Grote in het Vaticaanse Museum in Rome.
De Caesarbronnen
We arriveren nu bij de Sint Michaëlkerk. Het is een hoge, drieschepige hallenkerk. Wat meteen opvalt, is de strengheid en de zwaarte van de bouwmassa. De twee massieve torens en de kleinere traptoren geven de kerk het aanzien van een vesting. De dominicanen, die rond 1240 in Olomouc arriveerden, begonnen al gauw met de bouw van een klooster en de Sv. Michala. Meerdere malen is de kerk verwoest en in de jaren 1673 tot 1699 in barokke stijl herbouwd. Giovanni Pietro Tencalla ontwierp dit gebouw - het eerste in Moravië met drie verdiepingen.
Sv. Michala met klooster
Het interieur van de kerk stamt voornamelijk uit de barok. Zo ook de door Josef Sturmer en Augustine Thomasberger ontworpen orgels, die een plaatje zijn.
Interieur met een mooi orgel
wordt vervolgd deel 2
Zaterdag 26 mei (deel 1.)
Bij het opstaan schijnt het zonnetje al. Het is prachtig weer en dus wordt het genieten. Om 8.30 uur krijgen we een geweldig ontbijtbuffet aangeboden, waarna we richting Olomouc afreizen. In Sternberk nog even langs gegaan bij de VVV, maar die is helaas gesloten op zaterdag. Jammer, want ik bezit niet veel materiaal over Sternberk. Olomouc blijkt een pracht stad met ongeveer 100.000 inwoners. Het raadhuis, de zuil van de Heilige Drie-eenheid, de kathedraal en het uurwerk is allemaal te mooi om waar te zijn. We gaan er een flinke wandeling maken om al dit moois met jullie te delen.
We starten op het Horni Náměsti en zien er het Raadhuis. Het is wit gepleisterd en stamt uit de 13e eeuw. De 70 meter hoge toren werd rond 1424 gebouwd.
Het oude raadhuis
Schuin voor het raadhuis staat een reusachtige pestzuil, een zogenaamde Drievuldigheidszuil. Hij werd gebouwd tussen 1716 en 1754 en is met zijn 35 meter de hoogste pestzuil van Tsjechie en Slowakije. In het onderste deel van de zuil bevindt zich een kapel. De zuil is ooit onthuld in het bijzijn van keizerin Maria Theresia.
De pestzuil
Ook op het plein is de Arionfontein uit 2002 vervaardigd door Ivan Theimer en de Toscaanse kunstenares Angela Chiantelli, naar een 350 jaar oud ontwerp van de bestuurders van Olomouc. De fontein stelt de Griekse dichter Arion voor. De fontein is tijdens de zomer een gewild speelobject voor kinderen om te pootje baden.
De Arion fontein
Naast de toren van het Raadhuis vinden we het Astronomisch uurwerk van Olomouc. De astronomische klok in Olomouc is uniek in zijn soort doordat de vormgeving in communistische socialistisch-realistische stijl is. Doordat de Duitsers aan het eind van de Tweede Wereldoorlog brand stichtten, was een groot deel verwoest. In tegenstelling tot het astronomisch uurwerk van Praag loopt de aarde om de zon. Dit is later veranderd. De buitenkant is versierd met afbeelding in mozaïek. Aan de voorkant zijn twee traditionele feesten te zien.
Het uurwerk zelf bestaat uit een zestal cirkels. De kleine cirkels geven de tijd en de stand van de sterren zoals te zien vanuit Olomouc aan. Linksboven zijn de minuten, linksonder het uur in Romeinse cijfers en rechtsboven het uur in cijfers (1-24).
De bovenste grote cirkel geeft de stand van de planeten aan en de seizoenen.
De onderste cirkel is verdeeld in meerdere cirkels. De buitenste grote cirkel geeft de naamdag aan. Een opvallend detail is dat ook de geboorte- en sterfdata van een aantal communistische leiders is weergegeven.
De kleine cirkels hierin geven de dag van de week (links), de dag (rechts), de maand (onder) en de stand van de maan (boven).
Elke dag om 12 uur speelt de klok een aantal lokale liedjes. Hierbij bewegen de figuren. Aan het eind kraait de haan. De klok moet om de dag met de hand worden opgewonden (Met dank aan Freddy).
Astronomisch uurwerk
Er is nog veel meer te zien op het plein. Ook deze stadsmaquette. Heel mooi, dat je duidelijk alle bezienswaardigheden van Olomouc op deze maquette kunt herkennen.
De stadsmaquette
Olomouc bezit veel bronnen en fonteinen. Deze Caesarfontein is uit 1725. Het ruiterstandbeeld van Caesar op deze fontein is geïnspireerd op dat van Constantijn de Grote in het Vaticaanse Museum in Rome.
De Caesarbronnen
We arriveren nu bij de Sint Michaëlkerk. Het is een hoge, drieschepige hallenkerk. Wat meteen opvalt, is de strengheid en de zwaarte van de bouwmassa. De twee massieve torens en de kleinere traptoren geven de kerk het aanzien van een vesting. De dominicanen, die rond 1240 in Olomouc arriveerden, begonnen al gauw met de bouw van een klooster en de Sv. Michala. Meerdere malen is de kerk verwoest en in de jaren 1673 tot 1699 in barokke stijl herbouwd. Giovanni Pietro Tencalla ontwierp dit gebouw - het eerste in Moravië met drie verdiepingen.
Sv. Michala met klooster
Het interieur van de kerk stamt voornamelijk uit de barok. Zo ook de door Josef Sturmer en Augustine Thomasberger ontworpen orgels, die een plaatje zijn.
Interieur met een mooi orgel
wordt vervolgd deel 2