Zomer 2020 - Twee weken Bohemen van dag tot dag

mooi verslag

 

Dag 15, maandag 3 augustus 2020 – terug naar huis

Bij het wakker worden vanochtend hangen we een kwartiertje uit het zolderraam naar buiten te kijken. De regen valt met bakken tegelijk naar beneden. Door de ligging van de afzonderlijke daken waarvan de afwatering niet rechtstreeks, maar via via naar beneden loopt, kunnen de laagst liggende dakgoten de grote hoeveelheid water niet meer aan en stromen ze op meerdere plaatsen over.
Met flink wat geklater tot gevolg.

Mooi uitzicht, maar slecht weer...​

Volgens de weerberichten blijft het voorlopig zo.
We hadden het plan vanochtend voordat we de grens met Bayern oversteken nog wat lokale monumentjes te bezoeken, maar kijkend naar de grijze hemel besluiten we dat maar achterwege te laten.
Na het ontbijt wordt uitgecheckt en om kwart over negen staan we in het stoffenwinkeltje waar vrouwlief wat stof voor een regenjas weet te scoren.
Het is even na tienen als we de grens bij Folmava oversteken.

ook aan de grens stopt de nattigheid niet...​

Het regent onophoudelijk.

Nog voor Furth im Wald staat het muurvast op de B20. Ergens in de tunnel is een ongeval gebeurd en we besluiten, net als velen met ons, door het dorpje zelf via wat kleinere wegen de andere kant van de tunnel te bereiken.
Dat lukt met de nodige vertraging. Vanaf hier gaat het -gelukkig zonder verdere files- verder richting huis met na ongeveer 200 km tegen 12.30 uur een eerste stop langs de A3 bij Raststätte Aurach.

Bij het wegrestaurant een karrevracht aan Covid-maatregelen waarvan een enkele, hoe goed bedoeld ook, ons de wenkbrauwen doet fronsen als je ziet hoe weinig mensen nadenken bij het hoe en waarom van een aantal regels.

Looproutes staan duidelijk op de grond met pijlen aangegeven, maar menigeen ziet het pas als een ander hem de weg verspert (lees: hijzelf verkeerd is gelopen).

Van de mondkapjesplicht trekt een deel van de bezoekers zich niets aan: van onder de kin of één touwtje om het oor en de rest gewoon los, tot geen enkel kapje bij zich.
Een pen voor de adresgegevens achter te laten die van hand tot hand gaat en waarbij men hutjemutje in de file staat omdat het schrijven zulk een oponthoud levert (terwijl men toch wil dat iedereen op gepaste afstand van elkaar blijf). Geen etenswaar in de vitrine, alles wordt vanuit de keuken geleverd, waardoor onze soep eerder op de tafel staat dan dat we betaald hebben (waar zit U dan brengen we het alvast? Euh, nergens nog, ik sta in de rij om te betalen en mijn adres achter te laten…)
Op de tafels buiten een kaartje met het verzoek (in Engels en Duits) dat te laten liggen na gebruik van de tafel zodat men weet welke tafels gereinigd moeten worden. Helaas doet vrijwel iedereen het kaartje op het plateau leggen dat men wegbrengt naar het afruimrek zodat de tafel niet gereinigd wordt voor de volgende klanten.

Doordat we verder geen plannen hebben voor een extra stop en we ook vanochtend al op tijd weg waren rijden we aansluitend aan de verorberde middagsoep verder over een vrij rustige A3 en zitten we al om 16.00 uur bij de Paulaner in The Squaire in Frankfurt aan tafel.
Ook hier verbazing over hoe de doorgaans zo “gründliche” Duitsers omgaan met de corona-regels.
In de gehele Squaire geldt vanaf het binnengaan een mondkapjesplicht.
Je kunt niet naast de enorme plakkaten en pictogrammen kijken waarop zulks duidelijk gemaakt wordt.
Naar schatting 25% trekt zich er niets van aan en heeft geen mondkapje om.
Nog eens 25% heeft er wel een om, maar weet kennelijk niet waar de eigen mond zich bevindt.
Het meest frappant zijn stelletjes waarvan er één wel een draagt en de ander niet.
Je zou toch denken dat minstens één van de twee op een gegeven moment iets moet opvallen aan de ander?

Toppunt: een passant die het mondkapje gebruikt om zijn oorsmeer te verwijderen ☹
We dachten alle fratsen vandaag wel gezien te hebben, maar deze toepassing kenden we nog niet.

Na de Beierse maaltijd rijden we verder huiswaarts en om 20.30 uur, 3 uur eerder dan gepland, staan we thuis op de oprit met de teller op 2195,5 km sinds de start 15 dagen terug.
Kofferbak uitladen waarin naast de gebruikelijke bagage nog 48 blikjes Birell met jasmijn smaak, 6 flessen Vinea, een paar flessen Moravische wijn, een paar flesjes zwart bier, 6 flessen Kofola en niet te vergeten 6 pakjes Kulajda.
En bijna een kilo aan folders, info-boekjes, entree-tickets en bonnetjes.
Vol indrukken van het mooie Tsjechië liggen we tegen 23 uur voor het eerst weer in ons eigen bed.
Ook dat is genieten

Groeten en tot een volgende keer.

 

"maar weet kennelijk niet waar de eigen mond zich bevindt." Of te grootte mond of IQ... zoals kleine kinderen met oogschaduw......zit overal behalve waar het hoort.
"om zijn oorsmeer te verwijderen"
In ieder geval maakte je mijn dag weer goed met een leuk verhaaltje.
Bedankt dat we virtueel met jullie mee mochten reizen.
Het was iedere keer weer een genoegen om je stukjes te lezen en de bijbehorende foto's te bekijken.

 

was een prachtig verslag

 

@cor , @kuurgast en alle anderen.
Het was mij een genoegen een en ander weer op papier/forum te zetten en leuke feedback/aanmoedigingen terug te krijgen.
We hebben nog een vakantie in 2019 in de regio Hradec Králové die uitgewerkt moet worden, dus daar ga ik een dezer dagen eens aan beginnen. Leuke bezigheid rondom de kerstperiode

 

Bedankt we hebben genoten van je vakantieverslag, prettige kerstdagen en een gezond 2021, gr. Hans en Nelly

 

Ook ik heb weer genoten van jullie mooie verslagen. Bedankt hiervoor.

 

Bedankt voor het mooie verslag en vooral de interessante achtergrondinformatie. We hebben er van genoten. Veel plaatsen kwamen ons zeer bekend voor maar ook hebben we weer iets om ook op de planning te zetten.

 

bedankt voor het mee mogen reizen, prachtige verhalen en mooie foto's. Prettige feestdagen en een gezond 2021