Zomer 2017 - 2 weken Moravië van dag tot dag

[Leo]

Dankjewel, bloos.
We vinden het zelf ook leuk. Met de stukken voor dit forum hebben we na de voorpret (1) en de reis (2) bij het schrijven voor een derde keer vakantieplezier. :cheerleader:

 

[Leo]

Dag 14: Maandag 21 augustus 2017, Mariánské Lázně

Ons verblijf in Brno zit er op. Time to go west.
We verhuizen van centraal Moravië naar het westen van Bohemen.
Vandaag staat 400 kilometer asfalt op het programma met hopelijk aansluitend nog genoeg tijd om wat mee te krijgen van kuurstad Mariánské Lázně.
Twee weken geleden bij het passeren van de ring rond Praag, zagen dat er een flinke file was als gevolg van diverse wegwerkzaamheden. Gelukkig stond toen die file aan de andere kant dan we zelf reden. Vandaag moeten we echter langs die werkzaamheden en lopen we het risico dat we hartstikke vast komen te staan. Daarbij, op diverse verkeerssites wordt gewaarschuwd voor files in de ochtendspits op de D1 van Brno richting Praag.
En vooral op maandagen schijnt het vaak prijs te zijn.
Nu zijn prijzen doorgaans leuk, vooral bij wedstrijdjes, maar vandaag stellen we een prijs niet echt op prijs.
Dus hebben we eerder deze week alvast een alternatieve route uitgedacht voor de ring rond Praag.

Het idee is om een tiental kilometer voor de ring de D1 te verlaten, via een paar dorpjes binnendoor te rijden en dan na het knooppunt waar we twee weken geleden de file zagen weer de ring op te rijden.
En dan ook nog eens hard duimen dat we op het stuk Brno-Praag geluk hebben en niet al te lang in een andere file komen te staan. Voor dat laatste hebben we de afgelopen maandagen eens de boel in de gaten gehouden en gezien dat er altijd wel een paar files staan op de 190 km tussen Brno en Praag. Soms door werkzaamheden, soms door ongevallen.

’s Morgens aan het ontbijt daarom op de Android alvast eens gekeken naar de verkeersberichten. Het lijkt nog mee te vallen. Hier en daar zijn wat opstoppingen, maar het lijkt redelijk door te stromen. Rond Praag begint het al wat drukker te worden op de kaart: 2 km rode streep op de gevreesde plek, dus stilstaand verkeer.
Maar ja, het is nog pas half acht. Wie weet hoe het daar is als we wat later op de ochtend om de hoofdstad heen willen.

De optimistische planning die we tevoren gemaakt hebben, is om uiterlijk 09.30 uur te vertrekken in Brno, met als veronderstelde aankomsttijd in Mariánské Lázně 14.30 uur, inclusief koffiestop en effe beentjes strekken onderweg.
Als we tegen kwart over acht het ontbijt op hebben is de file voor Praag al weer een kilometer gegroeid terwijl het aantal opstoppingen op het eerste stuk D1 ook verhoogd is ten opzichte van drie kwartier eerder deze ochtend.
Oei oei. Dat belooft niet veel goeds.

We pakken onze laatste spulletjes in en kijken nog even goed rond of we niks vergeten zijn.
Auto van de afgesloten privé parking gehaald, sleutels en afstandbediening in de brievenbus van Ubytování Nikol geworpen en off we go!

Het is even na negen uur als we de stadsgrens van Brno op de D1 passeren en niet veel later volgt de eerste aankondiging dat de snelweg teruggebracht wordt naar één rijstrook wegens werkzaamheden.
We hebben geluk. Het gaat allemaal goed, moeten wat langzamer rijden, maar het stroomt door.
En we hebben meer geluk.
Veel oranje hesjes, veel geblokkeerde rijstroken, veel werkzaamheden, een ongeluk aan de andere zijde, maar nergens komen we vast te zitten.

Ondanks de vele wergwerkzaamheden gaat het nog steeds filevrij verder​

Overal waar er maar één of anderhalve rijstrook beschikbaar is blijft het verkeer rijden zodat we uiteindelijk met net iets meer dan een half uur vertraging tien kilometer voor de Praagse ringweg de snelweg verlaten en op de gok wat dorpjes doorrijden. Op een gegeven moment zien we in de verte de snelweg waar de file twee weken terug stond en inderdaad: er staat opnieuw file. Een goede gok dus om voortijdig de snelweg te verlaten.
In Jesenice, niet ver van de oprit naar de Praagse D0 ring, stoppen we even om de beentjes te strekken en een pinautomaat te zoeken. De koffie moet maar wachten tot we op onze eindbestemming zijn.
Vooralsnog loopt de verplaatsing ondanks wat oponthoud eigenlijk gesmeerd en dat willen we graag zo houden.

Dus gaat het zonder extra stop weer snel verder over de hier filevrije D0 ring en wonder boven wonder is alle drukte na Praag verdwenen. Slechts hier en daar wat werkzaamheden totdat we de afslag naar Mariánské Lázně willen nemen en ons een onaangename verrassing wacht. De afslag blijkt afgesloten.
We krijgen 7 strafkilometers aan onze broek die de gevaarlijkste worden van deze vakantie.
Achter ons rijdt slingerend een duffe vrouw die meer aandacht heeft voor haar telefoon dan voor degenen die voor haar rijden. Licht spottend dopen we haar Duffy, maar echt vrolijk worden we er niet van.
Met vijf minuten extra peentjes zweten worden de 7 km afgelegd, steken we over naar de andere kant en rijden terug richting Praag. Tot overmaat van ramp moet Duffy dezelfde kant op. Dus nogmaals 7 km met veel spiegel kijken in de hoop dat ze ons inhaalt of wat verder weg blijft, maar helaas, met maar één rijstrook is dat onmogelijk. Na 7 km is aan deze zijde is hier de afslag gelukkig wel geopend, gaat Duffy de andere kant op en na nog eens 25 km provinciale weg, ditmaal een stuk minder onveilig, rijden we Mariánské Lázně binnen.
De juiste tijd is 14.00 uur en we noteren: missie geslaagd !

Na wat rondrijden op zoek naar een parkeerplaats vinden we er eentje niet ver van het centrum en bezoeken we als eerste de Chrám svatého Vladimíra. Deze Russisch orthodoxe kerk werd in 1900 geopend ten behoeve van de Russische kuurgasten die in Mariánské Lázně verbleven maar nergens een plaats hadden om hun geloof te belijden. Het waren ook deze Russische burgers die de bouw voor het grootste deel financierden. De kerk is van binnen prachtig. Helaas mag je er geen foto’s maken, dus we moeten het doen met de plaatjes van internet en een zelfgemaakte foto van het glas in lood raam in de entreehal.

Russisch orthodoxe kerk

Mooi glas-in-lood raam uit 1901
​

Aansluitend lopen we door een winkelstraat, kijken wat etalages met voornamelijk souvenirs, drank, spa-producten, drank, spa-uitstapjes, drank, spa-wellness-paketten en drank. Altijd gedacht dat spa iets met bronwater te maken had, maar kennelijk zijn spa-kuren onlosmakelijk verbonden met de verkoop van sterke drank.
Als we op de etalages uitgekeken zijn rijden we even verder naar ons B&B voor de komende nacht.
Met privé parking, niet ver van de Kolonáda, in een rustig zijstraatje, prima onderhouden, met luxe badkamer en –ook niet onbelangrijk- zonder dat we er de hoofdprijs voor hoeven betalen.
We worden ontvangen door de vriendelijke eigenaar die verrassend goed Engels spreekt.

Nadat we pyjama en wat kleine spulletjes op de kamer hebben geïnstalleerd volgt een telefoontje naar het thuisfront om te melden dat we veilig zijn aangekomen.
Daarna lopen we het centrum in om, na het bewonderen van de mooi in de zon kleurende hoge gevels een kijkje te nemen bij de beroemde colonnade.

Nu gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat er wel meer zuilengangen dan deze ene hier zijn, maar dè colonnade die steevast op de toeristenplaatjes te vinden is, is de Kolonáda Maxima Gorkého, ook wel de Hlavní lázeňská kolonáda genaamd. In het Duits is ie overigens niet naar Maxime Gorky genoemd, maar heet hij Kreuzbrunnen-Kolonnade, naar de ernaast liggende bron.
Deze 180 meter lange in neo-barokke stijl opgetrokken zuilengalerij, gemaakt uit gietijzer, is de grootste van het kuuroord en stamt uit 1889. In de tweede wereldoorlog was er menigmaal sprake van dat de galerij afgebroken zou worden omdat men het ijzer nodig had voor de productie van wapens. Uiteindelijk heeft de mooie, licht gekromde galerij het overleefd zodat we nu nog steeds hetzelfde kunnen zien als bij de bouw zo’n 125 jaar geleden.

Als we door de galerij lopen is aan de hand van de reclameborden bij reisbureau’s en spa-pakket-aanbieders snel duidelijk uit welke landen de meeste gasten hier afkomstig zijn. Vrijwel alle advertenties zijn gericht op Duitstalige of Russischtalige toeristen. Als we door een VVV-folder bladeren wordt deze constatering bevestigd door de vermelde statistieken.

GrandHotel Pacifik - een 4-sterren Spa Resort​

De grote colonnade met nauwelijks gevuld terras


​

Kuur producten te kust en te keur​

Onder de gasten van spa- en wellness hotels staat met stip op nummer 1 de Duitse toerist met 60% van de kuurovernachtingen. Op nummer 2 staat Rusland, goed voor 20%.
Ons eigen landje staat op een bescheiden veertiende plek met 0,6% van de overnachtingen.
De Duitse kuurgast verblijft hier gemiddeld 10 dagen, de Russische met 14 dagen wat langer en de Nederlander houdt het met 6 dagen op een wat korter verblijf.
Zelf houden we het hier al helemaal kort met één overnachting.
Maar ja, wij zijn dan ook slechts op doorreis.

Tegen het plafond onder de galerij zijn mooie fresco’s te zien. Aan de zijkant van de colonnade zijn fraaie, van gietijzer gemaakte ornamenten aangebracht. Overal waar je kijkt bogen en krullen en op haast iedere paal is wel ergens een leeuwenhoofd te vinden.
Zowel onder de overkapping als ernaast staan behoorlijk wat tafels en stoeltjes als terras, maar er zijn maar weinig bezoekers die van de terrassen gebruik maken. Wellicht als gevolg van het weer. Het zonnetje schijnt weliswaar regelmatig, maar het is vandaag een flink stuk frisser dan de afgelopen week.

Aan de zuidzijde van de colonnade bevindt zich de Zpívající fontána, de zingende fontein. Gedurende de dag is er om de twee uur een korte voorstelling te zien waarbij muziek en water in mooi samenspel telkens vele tientallen toeschouwers trekken. Wij besluiten te wachten tot vanavond omdat er dan zowel om 21 als om 22 uur een voorstelling is waarbij het water kleurig verlicht schijnt te worden.

De zingende fontein met op de achtergrond het paviljoen van de Karolinin bron​

Skalníkovy-sady, het oudste openbare park met statige gekleurde gevels op de achtergrond​

We wandelen verder langs de mooie gevels, komen langs de helaas gesloten Maria Hemelvaartkerk en gaan uiteindelijk voor de kabelbaan die ons de heuvel op moet brengen.
Veel bezoekers zijn er niet hier beneden. Slechts een Nederlands echtpaar staat aan het basisstation te discussiëren of het de moeite waard zou zijn om naar boven te gaan en ergens halverwege gaat een stel in een kuipje aan de draad omhoog. Naar beneden lopen weliswaar een paar mensen, maar de kabelbaankuipjes zijn leeg.

Tot Free-WiFi en mobieltjes-oplaadzone omgebouwde recycling containers​

Wij kopen een kaartje aan de kassa, stappen in de kabelbaan en verbazen ons over de besluiteloosheid van onze landgenoten als ze nog steeds staan te overleggen over wel of niet naar omhoog.
Boven wacht het Boheminium op ons, waar we naar verluidt half Tsjechië in een park van een paar hectare kunnen zien. Zeg maar het Madurodam van hier. In het park dat in 1999 geopend werd zijn ongeveer 60 modelversies te bewonderen van bekende gebouwen die op de een of andere manier het tot Tsjechisch nationaal monument geschopt hebben.

Op een schaal van 1:25 wordt het uitzicht nagebootst dat je zou hebben vanuit een vliegtuig op 200 meter hoogte. Alle modellen zijn met de hand gemaakt uit kunststof en men probeert er ieder jaar 3 tot 5 gebouwen bij te plaatsen.

We wandelen van het eindstation van de kabelbaan richting Boheminium en passeren eerst de beeldentuin van hotel Krakonoš, waar een beeld van de gelijknamige reus in de tuin staat.

Bij de tuin staat een sprookjesachtige toelichting:
Reus Krakonoš, heer van de bergen en goede geest van deze plek. Wil je een wens laten uitkomen?
Handel dan alsvolgt:
1) Tel het aantal beelden in deze sprookjesbeeldentuin.
2) Raak de toverstok van Krakonoš aan. Als je juist geteld hebt zal je wens uitkomen.
3) Voordat je verder loopt, neem dan afscheid van Krakonoš en de beeldentuin en luid de toverbel die zich achter de Mariakapel bevindt.
Veel geluk !


We nemen de proef op de som en wensen gratis toegangskaartjes voor het Boheminium.
Helaas. Waarschijnlijk hebben we fout geteld. We komen niet langs de kassa zonder de beurs te trekken...

Krakonoš (links) en Jeníček a Mařenka (rechts)​

Eenmaal binnen in het Boheminium gaan we als eerste op zoek naar het lekkere kopje koffie dat eigenlijk voor langs de snelweg gepland was.
Dat vinden we in het parkcafé.
Met daarbij onze favoriete notencake.
Ah, wat kan vakantie toch heerlijk zijn !


Als we de cake en koffie op hebben beginnen we aan een afwisselende dwarsdoorsnede van het moois dat Tsjechië te bieden heeft. We beginnen aan een grote vijver waar vanaf een soort steiger kinderen en speelse papa’s met een afstandbediening een paar bootjes kunnen bedienen. In de hoek van de vijver ligt een model van waterslot Červená Lhota.
Leuk detail is dat op de toegangsbrug van het model een bruid zijn bruidegom in de handen heeft en naar een gereedstaande klassieke trouwauto draagt.

Zámek Červená Lhota:
Pittoresk roodgekleurd 16e eeuws renaissance waterkasteel in het gelijknamige deel van het Zuid-Boheemse dorp Pluhův Žďár. Wegens zijn idyllische ligging figurerend in veel sprookjesfilms.​

In de anderhalf uur die volgen reizen we kriskras door Tsjechië in modelvorm. De TV-toren van Ještěd, het kasteel van Litomyšl, de minaret van Lednice, de zwarte toren van České Budějovice, om er maar een paar te noemen. We genieten van momenten van herkenning als we iets zien waar we dit of vorig jaar geweest zijn. Het heej-dat-ken-ik-gevoel lijkt op zich wel een voorwaarde om het hier een beetje naar je zin te hebben. De nieuwe website van het park is trouwens een van de weinige sites die geen uitgebreide Duitse of Engelse versie heeft. Waarschijnlijk omdat het grootste deel van de bezoekers gewoon afkomstig is uit eigen land.

We proberen wat standpunten en instellingen op de fotocamera en ontdekken dat de miniatuur-stand die via het menu is in te stellen best grappige effecten oplevert. Het is alsof je in een aparte wereld binnentreedt als je de modellen door de softwarematige lensvervorming bekijkt. Vanaf dat moment schieten we bijna alleen nog plaatjes in deze stand.

Skanzen Uherské Hradiště – Sady
Reconstructie van een 9e eeuwse tempelkerk nabij Uherské Hradiště (voorheen Veligrad regio Zlín, Moravië) toentertijd een van de belangrijkste centra in het Groot-Moravische rijk. Bij archeologisch onderzoek is er op deze plek een graf gevonden dat toegeschreven wordt aan de in 894 gestorven hertog Svatopluk I van Moravië.
Op de achtergrond is de kasteeltoren van Český Krumlov te zien.​

Hrad Karlštejn
In 1348 in opdracht van Karel IV van Bohemen gebouwd gotisch kasteel, gesitueerd nabij het gelijknamige dorp Karlštejn . Doordat het goed behouden is en doordat het slechts 30 km van Praag verwijderd is een van de beroemdste en meest bezochte kastelen in Tsjechië.​

Zámek Kynžvart
17e eeuws classicistisch kasteel in het gelijknamige kuuroord Lázně Kynžvart, gelegen op nog geen 10 km afstand van Mariánské Lázně. Geliefd bij zowel Goethe als meerdere Russische tsaren. Te bezichtigen zijn een curieuze verzameling rariteiten te midden van het originele zeer zeldzame meubilair.​

Kostel Svatého Jana Nepomuckého
In 1722 gebouwd bedevaartsoord in Žďár nad Sázavou, gewijd aan de heilige Nepomuk, met een door architect Santini-Aichl ontworpen unieke mix tussen barok en gotiek.
Één van de twaalf Tsjechische Unesco-Werelderfgoedlijst objecten.​

Kaple Panny Marie (Stožec)​

Midden in het Boheemse Woud (Šumava) aan het in de middeleeuwse Gouden Handelspad gelegen houten kapel.
Als dank voor de geneeskrachtige werking van een nabije bron gebouwd door een smid in 1791.

Křížový pramen
Paviljoen uit 1818 gebouwd boven de gelijknamige bron (Duits: Kreuzbrunnen) nabij de grote colonnade in Mariánské Lázně. Het is het oudste nog resterende gebouw in classicistische stijl en staat eveneens in het wapen van de stad afgebeeld.​

Door het park lopend zien we een paar zaken die we niet (her)kennen, want nooit in een folder gezien of afkomstig uit een regio waar we nog niet eerder waren. Al wandelend en modellen kijkend beginnen we ideeën op te doen naar welke regio we volgend jaar op vakantie zouden kunnen gaan. Als het tegen half zeven sluitingstijd is zijn we de laatsten die naar buiten gaan en staat vast dat we in de zomer van 2018 in ieder geval naar Český Krumlov gaan.
De rest puzzelen we thuis wel uit


We slenteren weer langs hotel Krakonoš, gaan de berg lopend naar beneden omdat de kabelbaan na 18 uur niet meer gaat en gaan met het fototoestel nog even verder op miniatuurstand. Ook de echte wereld lijkt een miniatuurmodel door de lens.

De echte kabelbaan bezien door de miniatuurlens​

We lopen langs prachtig onderhouden en opgeknapte gevels, waarvan nu alleen nog de hoogste verdiepingen door de zakkende zon verlicht worden en zoeken een gezellig restaurantje.
Dat vinden we bij “Česká hospůdka”, dat langs een trap tussen twee straten ligt en waar we buiten onder een overdekt terras lekker relaxed en weg van de grootste drukte kunnen eten.
Het wordt een lekkere tomatensoep in een uitgehold brood met huisgemaakte kruidenboter en als hoofdgerecht een soort zuurvlees in rode wijnsaus met aardappel-groentenpuree.
En voor de laatste keer een zwart biertje van het vat.

Aan de avondmaaltijd leren we onze voorlopige laatste woordjes Tsjechisch. Onder de terrasoverkapping hangt een houten plank met daarop de tekst “na shledanou”. We halen Google Translate erbij en die verraadt ons de betekenis: “tot ziens”.
Tegen kwart voor negen zeggen we na de rekening betaald te hebben inderdaad na shledanou, want over een kwartiertje begint de zingende fontein te spelen.
Als we daar aankomen staan er al aardig wat mensen te wachten. We vinden een vrij plaatsje in de ring rondom de fontein en klokslag negen uur begint de muziek. Tegelijkertijd doven de meeste lampen in de nabije omgeving zodat de verlichte waterstralen extra mooi tot hun recht komen.

20.55 uur, het publiek staat klaar, de show gaat zo beginnen​

Onder een extended versie van de titelmuziek van de Titanic (Celine Dion: My heart will go on) is het volop genieten van water, licht en muziek.
Na een minuut of tien is het schouwspel afgelopen en krijgt de volautomatische installatie een warm applaus van het aanwezige publiek. Een mooi slot van de avond.
Na nog een rondje door het centrum kruipen we even na tienen moe maar voldaan in ons bedje.
Morgen verlaten we dit mooie vakantieland en gaan we weer naar huis.

Na shledanou !​

 

[Pelhřimov]

Leo bedankt voor jullie schitterende vakantieverslagen. Leuk om mee te mogen lezen en kijken. :wow:
Wij waren in 2013 in Boheminium

 

[kuurgast]

close-up: iDeath2 (2010, Michal Ožibko)
olieverf op doek !

Prachtig dat schilderij.
Leo je hebt weer hele mooie (deels onbekende) pareltjes gevonden in Tsjechië.
Mooi reisverslag met dito foto's , ga zo vooral door.

 

[PuNkEnStEiN]

Ach ja, Marianske Lazne, een gezellig kuurstadje met veel moois. Ben er best vaak geweest, leuk om het allemaal weer terug te zien, Leo! Dank u zeer!

 

[flipje1981]

Na een zeer geslaagde vakantie in Kutná Hora en Liberec (zie verslag 2016) stond het vast: ook in de zomervakantie van 2017 gaan we twee weken Tsjechië doen.
Het schrijven van de dagverslagen heeft wat tijd gekost (wat heet: het laatste dagverslag werd pas ruim een jaar na dato online geplaatst), maar ook dit jaar meenden we dat het wellicht leuk is anderen deelgenoot te maken van het moois dat Tsjechië te bieden heeft.
Daarom in dit nieuwe forumtopic weer een serie dagverslagen met foto's van twee weken kunst, cultuur, natuur en een sporadische zijsprong cq randbeleving in dit mooie land.


De voorbereiding.
Net als vorig jaar werden hier op het forum alvast wat ideeën opgedaan.
En net als vorig jaar werden in eerste instantie flink wat vlaggetjes op de kaart geplant.
Groene vlaggetjes voor: “willen we beslist zien”, blauwe vlaggetjes voor “is misschien ook de moeite waard”, rode vlaggetjes voor “is gesloten of lukt deze dag niet”, rode ovaaltjes voor “benzinestation met prima literprijs en ruime openingstijden” en een aantal anders gekleurde vlaggetjes en symbolen voor zaken die eveneens iets zinnigs onderweg zouden kunnen betekenen.

Veel lezen op wikipedia (vooral de Duitstalige en met behulp van Google-translate ook af en toe de Tsjechische), wat recensies op tripadvisor.com, een paar toeristische suggesties van czechtourism.com en www.jizni-morava.cz en foto’s kijken op mapy.cz.

De lijst met vlaggetjes groeit al surfend en rondkijkend gestaag. Uiteindelijk tekenen zich een paar kernregio’s af waaruit we een keuze maken. Rond de kerst wordt de eerste regio duidelijk: Brno en wijde omgeving.
Wie Tsjechië en stedentrip zegt, komt automatisch op hoofdstad Praag uit, maar bij nadere beschouwing lijken ons in ’s lands tweede stad Brno en omgeving toch ook heel wat interessante dingen te zien.
Brno dus in ieder geval.

Met het verder planten van vlaggetjes valt op dat de hoeveelheid groene vlaggetjes in de regio Valtice-Lednice aardig groter wordt dan verwacht. Aanvankelijk meenden we dit landschapscomplex te kunnen bezoeken op één dag vanuit Brno. Het ligt immers op nog geen 50 km van het stadscentrum van Brno, dus in een uurtje ben je er wel en met een dag ben je er wel uitgekeken. Dachten we.

De lijst met vlaggetjes groeit gestaag...​

Totdat ons oog valt op het stadje Mikulov aan de Oostenrijkse grens en we lezen dat je naast het stadsbezoek zelf er misschien ook een mooie wandeling door de Pálava heuvels kunt maken. Eenmaal alles op een rijtje gezet is de conclusie: aan één dag hebben we hier niet echt genoeg.

Aldus belanden vier dagen Valtice en omgeving op het programma en wordt er gezien het beperkte aantal beschikbare hotels dat we daar bij de grotere boekingssites vinden eerst eens gezocht naar een geschikte accommodatie.
De voorwaarden: liefst in een wat groter dorp met een paar restaurants in de buurt, inclusief ontbijt en graag op een plek waar we (eventueel ook op zondag) een fiets kunnen huren.

We vinden op het wereldwijde web een leuk klein pensionnetje in Valtice, vlakbij het kasteel, vier kamers, knus maar prachtig ingericht, elk in een eigen kleur en eigen stijl en –ook niet onbelangrijk- niet te duur. Volgens de boekingskalender zouden 3 van de 4 kamers nog vrij moeten zijn in de door ons gewenste periode. Na eenmaal het formulier op de website ingevuld te hebben en twee keer een e-mail (beide keren zowel in het Engels als in het Duits) gestuurd te hebben krijgen we nog steeds geen reactie. Aan de taal kan het niet liggen. Ook hun website kent een Duitse en een Engelse versie dus er moet iemand daar een woordje over de grens spreken. Ondanks de lovende kritieken van andere gasten lijkt dit niet bepaald een teken van gastvrijheid of klantgerichtheid die zal leiden tot een aangenaam verblijf dus gaat de zoektocht verder zonder er nog eens een derde e-mail tegenaan te gooien.

Door een aantal door een Tsjechische bureau uitgedeelde sterren valt onze aandacht op een gegeven moment op een hotel/pension met de weinig fantasierijke naam Penzion Valtice. Hun website ziet er een stuk minder saai uit dan de naam in eerste instantie doet vermoeden.
Hier wordt onze mail binnen 24 uur beantwoord. Vriendelijk, duidelijk, geen poespas en tot onze verrassing zelfs geen aanbetaling noodzakelijk.
Vriendelijke eigenaar, prima prijs/kwaliteit verhouding, eigen Italiaans restaurant ernaast en een familielid met een Tsjechisch restaurant erachter, afgesloten parkeerterrein en de mogelijkheid om fietsen te huren. Mooi gelegen aan het centrale plein en op loopafstand van het kasteel. Wat willen we nog meer?
Prima. Die staat vast.

Volgende vraag: als we vier dagen in Valtice blijven, hoe lang en waar verblijven we dan aansluitend in Brno?
Het waar is snel duidelijk: ergens aan de rand van Brno zodat we met de auto snel op de autoweg zitten als we wat verder willen gaan richting bv Olomouc en Kroměříž, maar toch niet te ver uit het centrum zodat we als we Brno zelf bezoeken de heilige koe kunnen laten staan en met het openbaar vervoer de stad kunnen verkennen.

Na wat gezoek valt de keuze op een onopvallend pension met ontbijt ongeveer 3 km ten zuiden van het centrum van Brno dat op booking.com vooral veel lovende woorden scoort met betrekking tot de gastvrijheid van de bazin en voor ons ideaal nabij snelweg en tramstation gelegen is.
Hoeveel overnachtingen in Brno is een wat moeilijker vraag.
Na veel gestoei met allerlei plekken die ons de moeite waard lijken, wat geschrap, enkele toevoegingen en nog wat twijfels worden het zeven nachten Brno.

Voorlaatste vraag: in hoeveel stops rijden we vanuit Nederland naar Valtice en wat valt er onderweg te zien? Ook daar vinden we redelijk snel een antwoord op.
Bij het trekken van een lijn van de D5 naar Valtice zien we Unesco werelderfgoedstadje Telč op de kaart vlakbij liggen. Dat willen we zeker zien. In één keer vanuit Nederland naar Telč zou in principe moeten kunnen, maar we willen het op ons gemak doen en waar wat te zien valt willen we er ook de tijd voor nemen.
Dus wordt overnachting één vooral gekozen op een praktische plek: het niet ver van de snelweg naar Praag gelegen stadje Beroun met een groot voormalig Best Western hotel met ontbijt, eigen parking en de mogelijkheid laat in te checken. Van daaruit verder voor een overnachting in Telč en pas op de derde dag naar Valtice.

De laatste vraag: na Brno in één ruk terug naar Nederland?
Antwoord: nee, ook dat doen we in twee etappes. Aldus wordt als overnachting op de terugweg gekozen voor het niet ver voor de Tsjechisch-Duitse grens gelegen kuuroord Mariánské Lázně, bij sommigen beter bekend onder de Duitse naam Marienbad.

Om aan de grens op de heenweg niet voor verrassingen te komen staan kopen we net als vorig jaar al in Nederland een maandvignet voor de Tsjechische snelwegen. Het vooraf bestellen van Tsjechische Kronen bij de bank hebben we ditmaal achterwege gelaten. Tijdens de vorige vakantie bleek er in vrijwel ieder dorp van enige betekenis wel een bank met een pinautomaat te zijn. En daarnaast is bij pinnen in Tsjechië de omrekenkoers gunstiger dan die in Nederland en worden er ook nog eens geen extra administratiekosten in rekening gebracht.

Het meenemen van eigen bronwater bleek vorig jaar een geslaagde zet, dus die werd dit jaar herhaald. Net als de Here WeGo app met Tsjechische wegenkaarten op de Android-telefoon. Met als bijkomend voordeel dat we sinds kort dankzij de nieuwe Europese telefonieregels af zijn van de relatief hoge kosten met buitenlands mobiel internet, dus af en toe eens online de file-informatie checken behoort vanaf deze zomer ook tot de mogelijkheden.

De planning
Al vlagjes schrappend en toevoegend komen we uiteindelijk tot het vastleggen van de volgende overnachtingen en dagdoelen:
1 overnachting in Beroun
1 overnachting in Telč
4 overnachtingen in Valtice
7 overnachtingen in Brno
1 overnachting in Mariánské Lázně

Dag 1 Naar Beroun met een langere stop in Wertheim (D.)
Dag 2 Telč met onderweg een bezoek aan Pelhřimov
Dag 3 Telč, daarna via Znojmo naar Valtice
Dag 4 Mikulov
Dag 5 fietsen door het Lednice-Valtice cultuurlandschap
Dag 6 wandelen in de Pálava
Dag 7 Slavkov/Austerlitz
Dag 8 Kroměříž
Dag 9 Brno stad
Dag 10 Bouzov & Javoříčko
Dag 11 Brno stad
Dag 12 Olomouc
Dag 13 Pernštejn & Kunštát
Dag 14 Mariánské Lázně
Dag 15 Naar huis met een langere stop in Fulda (D.)

Uiteindelijk is het dit programma ook daadwerkelijk geworden, op het bezoek aan Kunštát na.
Misschien lag het aan het nummer van de dag (13), maar we waren er net te laat voor de laatste bezichtigings-ronde in de grot. Anyway, we vonden een passend alternatief, maar daarover later meer.

 

[PuNkEnStEiN]

Hummmm... Interessante reactie, Flipje. Zo had ik het nog nooit bekeken...

 

[Leo]

Dag 15: Dinsdag 22 augustus 2017, naar huis

Als we ’s ochtends wakker worden realiseren we ons dat onze laatste uren op Tsjechische bodem geslagen hebben. We hebben er twee mooie weken in Zuid Moravië op zitten en vandaag is het tijd om naar huis te gaan.
Dat willen we in twee etappes doen.
Eerst vanuit Mariánské Lázně via Cheb naar Fulda, een stuk van net geen 300 km. In Fulda willen we een langere pauze houden en in ieder geval de dom bekijken om vervolgens van daaruit in ca 370 km het laatste stuk naar huis te rijden.

Als we vanuit onze kamer bij Villa Art naar buiten kijken zien we dat het buurpand aan een opknapbeurtje toe is. Bijna de hele straat is gerenoveerd, maar hier mag er nog wat werk verzet worden. Afbladderende verf, kale plekken en stukken beton die uit de muur verdwenen zijn.
In het centrum van Mariánské Lázně is vrijwel alles in pico bello staat, maar in de buitenwijken valt nog volop te doen. Ook dat zal uiteindelijk wel goed komen vermoeden we.
Zelf hebben we het prima. Ruime, moderne en nette badkamer, heerlijk bed, uitstekend ontbijt en, ook niet onbelangrijk, voor het eerst sinds ruim een week weer eens wat aanspraak aan het ontbijt.

Bij de buren kan de klusjesman zo aan de slag​

Als we de rekening betaald hebben nemen we afscheid van de hoteleigenaar, stappen in de auto en stappen niet veel later we aan de rand van Mariánské Lázně weer uit om even naar de Kaplička Lasky te lopen.
Deze neo-gotische kapel uit 1909 is vernoemd naar de toenmalige theaterdirecteur van Mariánské Lázně, Julius Laska. Deze ging regelmatig wandelen in het bos en bad daar voor de genezing van zijn zieke moeder. Ondanks dat zijn moeder toch overleed financierde hij als dank aan de Maagd Maria en ter herinnering aan zijn moeder de bouw van een kapel. Het schijnt dat de kapel in 1945 de bijnaam “kapel van de liefde” kreeg, maar waarom dat is kunnen we niet achterhalen.
De kapel ligt een beetje verscholen in het bos, maar aan de straat waar we parkeren staat een wegwijzer zodat we weten welk pad we moeten nemen. Twee minuutjes later staan we voor een opvallend slank gebouw met witte kalkmuren, een kleur die mooi contrasteert met het rood van een paar smalle baksteenstukken.

Een prachtige kapel verscholen in het bos​

En zo ziet het van binnen uit, rechts de gedenkplaat voor de moeder van Julius Laska​

Mooi hier! We werpen een blik naar binnen, lopen eens rond de kapel, maken een paar foto’s, lezen de infoborden en lopen weer terug naar de auto.

De volgende stop ligt 4 km verderop, langs dezelfde weg een stuk voorbij de bebouwde kom van Mariánské Lázně: pension Nimrod.
Als we de parkeerplaats van Nimrod op rijden trap ik instinctief op de rem. Het ligt hier vol met glinsterend spul, waaronder naast rommel en plastic waarschijnlijk ook glas. We besluiten wijselijk het lot niet te tarten en laten de auto aan de rand van de parkeerplaats staan. En inderdaad, als we even later naar het gebouw lopen, knarst het glas onder onze schoenen.

Ooit was het in 1907 geopende Nimrod een geliefd café voor dagjesmensen en toeristen, want prima geschikt als uitvalsbasis voor langere wandelingen in de zomer, maar ook voor langlaufmogelijkheden in de winter. In 1937 kwam zelfs president Beneš met zijn vrouw er lunchen.
Gasten kwamen er een terrasje pikken, nuttigden er koffie met gebak en konden lekker in het gras genieten van zon en natuur. Gedurende de tweede wereldoorlog was het een sanatorium en verzorgden nonnen er gewonde soldaten. Later ging het over in de handen van een Praagse vervoersmaatschappij die het gebruikte als recreatie en vakantieoord voor haar medewerkers. Uiteindelijk ging Nimrod over in privaat bezit en werd het een pension met restaurant. In de loop der jaren kwamen er steeds minder gasten en sloot eerst het pension en vervolgens het restaurant wegens gebrek aan klandizie.

Café Nimrod op een ansichtkaart van rond 1915

​

Pension Nimrod anno 2017​

Op de website van Pension Nimrod is weinig te merken van de hopeloze aanblik van een vervallen pand.
De website is alive and kicking in het Tsjechisch, Engels en Duits, alsof er nooit iets veranderd is de laatste jaren. Inclusief telefoonnummer en "meest recente" overnachtingsprijs (319 czk pp).
Een beetje luguber als je weet dat de boel hier sinds 2006 leeg staat en langzaam tot een ruïne aan het vervallen is.
Geen ruit is meer heel, vloeren en daken zitten vol gaten, de boel ligt vol afgedankte rommel en achterom in het veld staat de laatste luxe stoel eenzaam te rotten.
Onder jeugd en avonturiers is Nimrod tegenwoordig een populair doel, mede doordat het gerucht gaat dat het er spookt.

We nemen de tijd om het gebouw te bekijken.
Het spook treffen we er niet aan.
We maken wat foto’s en na een half uurtje rijden we 2 km verder naar de volgende stop aan dezelfde weg: Ringval Strážište. Deze mysterieuze ringwal wordt ook wel Ringval Nimrod, naar het even terug liggende pension genoemd en heeft zijn oorsprong volgens sommige historici te danken aan een 14e eeuws fort dat hier ooit gelegen heeft. Anderen menen dat de 40 meter brede cirkel met in het midden een door een gracht omringde verhoging vroeger gedateerd dient te worden en het restant is van een verdedigde nederzetting.

We bekijken de ring, erg spectaculair oogt het niet, zoeken er vergeefs naar een info-bord en lopen terug naar de auto, ditmaal om er toch een stukje langer in te blijven zitten.

We rijden verder door kilometers ongerept bos zonder ook maar een tegenligger te zien, passeren het dorpje Kladská dat vooral uit houten chalets bestaat, gevolgd door nog een paar kilometer uitgestrekt bos totdat we langs een bekend gebouw komen. Het is kasteel Kynžvart waarvan we gisteren in het Boheminium een miniatuurversie zagen.
Langzaam komen we in we een wat weidser landschap en passeren we het stuwmeer van Jesenice. Niet veel later rijden we Cheb binnen en om kwart over tien staan we met een beurs vol kleingeld in de plaatselijke Tesco supermarkt.
Daar worden een paar flesjes zwart bier en wat siroop voor huisgemaakte limonade ingeslagen. Kunnen we straks in Nederland nagenieten van wat lekkers uit Tsjechië.

Kasteel Kynžvart gezien vanuit de auto​

Ongemotoriseerde kamikazepiloot op de Tsjechische snelweg​

Het is al half twaalf als we de Tsjechisch-Duitse grens passeren, maar vanaf hier schiet het lekker op.
Even voor half drie hebben we de eerste 300 km erop zitten. Het is even zoeken in Fulda want de Parkplatz am Dom is afgezet, maar uiteindelijk vinden we aan de rand van het centrum een parkeerplaats. De dom biedt door een aantal rood-witte afzetlinten niet bepaald een mooie aanblik. Het ervoor liggende plein is niet toegankelijk. Zo te zien is men een podium aan het opbouwen voor een of andere festiviteit. We lopen naar de VVV en vinden naast een aantal folders een lekker terrasje met uitzicht op het Stadtschloss.
In een aangename zonnetje genieten we van “Kaffee mit Kuchen” en bladeren eens door de folders. Conclusie: Fulda lijkt de moeite waard om eens wat langer dan een uurtje te bekijken.

Stadtschloss

​

Dom van buiten​

Dom van binnen​

Altes Rathaus gereconstrueerd zoals het in 1531 geweest moet zijn


​

Geveldetail van het oude raadhuis​

We lopen een rondje door het centrum, nemen een kort kijkje in de dom, slaan de schatkamer die we wilden bezichtigen over omdat het al wat later op de middag is en tegen kwart over vier zitten we weer in de auto op weg naar huis. Nog 370 kilometer te gaan.

En wat is dat?​

Nog geen kwartier onderweg zien we in de verte in het bos op een heuvel een rookpluim. Als we de heuvel naderen wordt de rook dikker en grijzer. Gekscherend zeggen we tegen elkaar dat we morgen wel in de krant lezen wat hier in brand is gevlogen, maar als de snelweg even later draait en ook de heuvel op blijkt te lopen vrezen we het ergste.
Het verkeer voor ons loopt vast en op de verkeersinfo zien we stilstaand verkeer, ongeveer tot daar waar de rookpluim is. We schakelen de motor uit en wachten.
En wachten.
En wachten.

Dat ging maar net goed​

Sommige mensen hebben weinig geduld en bedenken de raarste fratsen in de hoop maar ergens door die stilstaande brij aan auto’s door te komen. Een prutser voor ons knalt met al zijn ongeduld bijna tegen een passerende politie-auto aan.
Uiteindelijk begint na anderhalf uur stilstand de boel weer te rijden en worden we een parkeerplaats bij een wegrestaurant op geleid. Precies bij die afslag wordt de oorzaak van de rookpluim duidelijk. Een vrachtwagen met spaanplaten heeft een vastgelopen rem opgelopen en is in brand gevlogen. Hulptroepen zijn ter plekke en hebben de snelweg afgezet. Iedereen moet eraf. We nemen er een kopje koffie in de hoop dat na een half uurtje extra wachten we weer over de snelweg verder kunnen maar hebben pech.

Voorlopig mag hier niets verder en moet iedereen de snelweg af​

Ook deze vrolijke noot​

Een half uurtje later zit er nog steeds geen beweging in.​

Het nablussen van de in brand gevlogen vrachtwagen is nog lang niet klaar en men schakelt daarom de snelweg niet vrij. We worden over een landweggetje van de parkeerplaats afgehaald.
Voor ons en achter ons een lang lint van auto’s en vrachtwagens die noodgedwongen dezelfde route nemen.
Zo mogen we met een slakkengangetje 20 kilometer binnendoor eer we weer de snelweg op kunnen.

Het is kwart over zeven als we terug op de snelweg zijn, nauwelijks 30 kilometer opgeschoten in 3 uur…

We stoppen nog een keer bij een wegrestaurant voor een Berliner Currywurst met frietjes en salade.
Aan de kassa achter te laten: ruim 32 euro, dat is even schrikken na de Tsjechische prijzen van de afgelopen twee weken.
Als we uitgegeten zijn gaan we weer verder op het asfalt, de ondergaande zon tegemoet.
Even na elf uur, ruim later dan gepland, rijden we thuis de oprit op.

We nemen allebei alvast een tas mee naar binnen en de rest zien we morgen wel.
Moe maar voldaan liggen we niet veel later in bed.
De afgelopen twee weken hebben we een mooie vakantie gehad in Tsjechië.

Volgend jaar weer?
Volgend jaar weer!

​

 

[kukel]

Fantastisch verslag en wat een mooie foto's!
En een neus om toch nog hele mooie dingen aan ons te laten zien.
Dank je wel!!!!!

 

[kuurgast]

toenmalige theaterdirecteur van Mariánské Lázně, Julius Laska....... Het schijnt dat de kapel in 1945 de bijnaam “kapel van de liefde” kreeg, maar waarom dat is kunnen we niet achterhalen.

láska = liefde , dat zou wel eens de reden voor die naam zijn geweest.
Kapel van Panny Marie Bolestné / Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten.

Fulda lijkt de moeite waard om eens wat langer dan een uurtje te bekijken.

Het is kwart over zeven als we terug op de snelweg zijn, nauwelijks 30 kilometer opgeschoten in 3 uur…

Had je 3 uur langer in Fulda kunnen blijven.
Zit trouwens een goed rasthaus meteen bij afslag Fulda-Nord met tankstation.

 

[Pelhřimov]

Ik heb echt genoten van jullie mooie vakantie verslag

 

[bruinh]

Prachtig verslag, we hebben genoten bedankt.

 

[sador]

Alweer een prachtig verhaal.

 

[hgmw]

Bedankt voor het mooie verslag Leo, ik heb er van genoten en verschillende ideeën opgedaan!:top:

 

[cor]

goed gedaan