Nee, zei ik, jullie kunnen niet mee.
Dat huis stelt niets voor in Tsjechie.
En jullie hebben geen koffers voor de bagage.
Ach, zei mijn schoonvader, we hebben zat koffers voor de bagage.
Hij doet de kast open en ik zie allemal samsonnaaitjes.
Oef.
Er gaat weer een week over heen.
Ik denk: ze zijn het gelukkig vergeten
Nee hoor.
We hebben er over nagedacht, zeggen ze.
En dan. Ach jongen, zegt mijn schoonmoeder, hoever is het wel niet.
Nou gewoon, 18 à 19 uur rijden. Drie dagen dus.
Even lekker overdrijven.
Lang, m’n jongen dat is veel te lang.
Mooi denk ik. Dat gaat goed.
Ach, natuurlijk, veel te lang voor ouwe mensen als jullie, zeg ik..
We moeten 3x overnachten eerst in Kassel, dat is niet leuk, 4 uur rijden en weer een rot hotel in, enzovoort.
Ik denk: die gaan mooi niet mee.
Nou dat was buiten de waard gerekend..
Smoezen volgen van mij kant.
Jullie zijn toch nooit nieuwsgierig?
Het is echt niet leuk in Tsjechie. Zeg ik.
Er is niets te doen, zeg ik.
Ah, joh, zoveel. Meld mijn schoonvader.
Alleen de natuur al.
Uiteindelijk zijn ze mee gegaan.
Ik kon het niet tegen houden.
De reis was ze erg mee gevallen.
Het was bewolkt toen we aankwamen.
Even lekker gegeten en we hebben ze naar bed gebracht.
Nou Mam, hoe is de eerste indruk?
Mooi, jongen, heel mooi.
En Pa, voorzichtig met de trap.
Tot morgen en slaap lekker.
En als jullie morgen wakker worden, even het balkon op en over de bergen kijken, genieten.
De volgende morgen sta ik op.
Stap het balkon op, het is bewolkt.
Ineens breekt de bewolking.
De zon breekt door.
Ik zie dwars door de zon mijn schoonvader en schoonmoeder in de tuin.
Ze knikken en zeggen: goed gedaan jochie.
Geniet maar.
Ik stap naar binnen en doe de deur dicht……………………
Jezus, Maria, probleem.
Nog een hele week te gaan!
Wat kan een mens slecht dromen.
Je begrijpt het al.
Mijn schoonouders zijn allang overleden, hebben nooit van ons kotje in Tsjechie iets van meegemaakt.
Het is het verlangen naar iets wat buiten je bereik ligt.
Toch nog één keertje met je schoonouders willen praten.
En zeggen:
Wat een verschrikkelijk aardige Kukelin hebben jullie voortgebracht.
Één keertje nog, is dat te veel gevraagd?
Dat huis stelt niets voor in Tsjechie.
En jullie hebben geen koffers voor de bagage.
Ach, zei mijn schoonvader, we hebben zat koffers voor de bagage.
Hij doet de kast open en ik zie allemal samsonnaaitjes.
Oef.
Er gaat weer een week over heen.
Ik denk: ze zijn het gelukkig vergeten
Nee hoor.
We hebben er over nagedacht, zeggen ze.
En dan. Ach jongen, zegt mijn schoonmoeder, hoever is het wel niet.
Nou gewoon, 18 à 19 uur rijden. Drie dagen dus.
Even lekker overdrijven.
Lang, m’n jongen dat is veel te lang.
Mooi denk ik. Dat gaat goed.
Ach, natuurlijk, veel te lang voor ouwe mensen als jullie, zeg ik..
We moeten 3x overnachten eerst in Kassel, dat is niet leuk, 4 uur rijden en weer een rot hotel in, enzovoort.
Ik denk: die gaan mooi niet mee.
Nou dat was buiten de waard gerekend..
Smoezen volgen van mij kant.
Jullie zijn toch nooit nieuwsgierig?
Het is echt niet leuk in Tsjechie. Zeg ik.
Er is niets te doen, zeg ik.
Ah, joh, zoveel. Meld mijn schoonvader.
Alleen de natuur al.
Uiteindelijk zijn ze mee gegaan.
Ik kon het niet tegen houden.
De reis was ze erg mee gevallen.
Het was bewolkt toen we aankwamen.
Even lekker gegeten en we hebben ze naar bed gebracht.
Nou Mam, hoe is de eerste indruk?
Mooi, jongen, heel mooi.
En Pa, voorzichtig met de trap.
Tot morgen en slaap lekker.
En als jullie morgen wakker worden, even het balkon op en over de bergen kijken, genieten.
De volgende morgen sta ik op.
Stap het balkon op, het is bewolkt.
Ineens breekt de bewolking.
De zon breekt door.
Ik zie dwars door de zon mijn schoonvader en schoonmoeder in de tuin.
Ze knikken en zeggen: goed gedaan jochie.
Geniet maar.
Ik stap naar binnen en doe de deur dicht……………………
Jezus, Maria, probleem.
Nog een hele week te gaan!
Wat kan een mens slecht dromen.
Je begrijpt het al.
Mijn schoonouders zijn allang overleden, hebben nooit van ons kotje in Tsjechie iets van meegemaakt.
Het is het verlangen naar iets wat buiten je bereik ligt.
Toch nog één keertje met je schoonouders willen praten.
En zeggen:
Wat een verschrikkelijk aardige Kukelin hebben jullie voortgebracht.
Één keertje nog, is dat te veel gevraagd?
