Vysočina oktober 2021

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

In 1995 deden we voor het eerst een bus-trip naar Praag, als huwelijksreis.
Dit was ons ontzettend goed bevallen, en daarom wilden we meer zien in dit mooie land.
In 1999 deden we daarom dus heel voorzichtig vanuit Vogtland in Duitsland een dagtrip naar Karlovy Vary, en dat viel mee, hoewel we wat moeite hadden met de Tsjechische kronen en de verkeersborden.
In 2003 dan was het hek van de dam en boekten we 2 weken via Novasol in Žernov, omgeving Rovensko pod Troskami, Boheems Paradijs.
De daaropvolgende jaren hebben we systematisch heel het land ontdekt, soms een aaneenschakeling van regio's, een week hier en een week daar...
Totdat we in 2009 terechtkwamen in een piepklein dorpje, gehucht eigenlijk, Vysocina met 45 inwoners waar we zo goed onthaald werden, dat we er blijven hangen zijn en vrienden maakten.
Het stopte even na ons 13e bezoek aldaar in 2019, want toen brak jammer genoeg het Coronatijdperk aan.
In 2020 hebben we dus moeten annuleren tot grote spijt!

Nu, september 2021, en alle 4, het hele gezin dus, vader, moeder en de 2 volwassen thuiswonende zonen, volledig gevaccineerd, en nog best wat vakantie over...
Zouden we het erop wagen?
Zo gezegd zo gedaan, even een mailtje en ja, het was er nog vrij de eerste week van oktober, en ook op onze vaste plek onderweg in Duitsland waar we onderweg overnachten werd aangegeven dat ze ons wilden/konden ontvangen op de voorgestelde data.
En toen begon ons opzoekwerk...
Wat moesten we allemaal doen om in orde te zijn voor de doorreis in Duitsland, de binnenkomst in Tsjechië, en weer voor onze terugkomst na de vakantie?
Na wat heen en weer gegoogle op reopen.eu en Hartmanova uiteindelijk toch alles rond gekregen.

Dit keer dus niet enkel wat losse foto's maar ook een verhaal!

Vrijdag 1 oktober
Op vrijdag 1 oktober, zijn we dus gepakt en gezakt vertrokken richting Wachenroth, het eerste deel van de reis, goed voor meer dan 500 km. Dit deel is meestal pittig, ten eerste omdat het op vrijdag is, het einde van de week, met spitsuur in de late namiddag en vervolgens ook de best drukke verkeersassen op de A3 in Noordrijn-Westfalen, Frankfurt, en Würzburg.
Buiten een ongeval met een vrachtwagen die containers vervoerde en een klapband gekregen had waardoor file ontstond, en we netjes de rettungsgasse vrijhielden voor de reddingsdiensten, hadden we weinig oponthoud, al waren er veel wegenwerken die door de te smalle rijstroken, en de snelheidslimiet niet echt vloeiend verkeer gaven.
Na het inchecken (we waren de enige gasten, wat ons een gevoel van veiligheid gaf), op naar ons favoriete restaurantje, waar we we al jarenlang gaan eten, zowel op de heenrit als op de terugrit.
Het is een klein maar gezellig familierestaurant, verbonden aan een hotel, waar je echt nog voordelig en vers een smakelijke schotel kan eten, en de drukte van de voorbije dag kan laten bezinken.
Na nog een drankje op ons overnachtingsadres duiken we best vroeg het bed in, want het begint te kriebelen, Tsjechië lonkt naar ons, we zijn halfweg!

Zaterdag 2 oktober
Na een uitgebreid ontbijt met verse eitjes, overvloedige keuze aan beleg en verse broodjes, nog even afrekenen, gps ingesteld en weer uitgerust en vol goede moed op naar onze eindbestemming, nog een kleine 500 km te gaan.
Eens Nürnberg voorbij merk je het al, het wordt rustiger op de weg, bovendien is het zaterdag en dan staan er al best veel vrachtwagens aan de kant.
Het zijn net diegenen die gaan inhalen, omdat er eentje net 5 km per uur sneller kan dan zijn voorganger, moet ie voorbij, hoe dan ook, en dat duurt soms lang, en zo wordt het verkeer opgehouden zodat iedereen trager moet. Er is dan slechts immers nog 1 rijstrook vlot berijdbaar. Dus daar hebben we vandaag geen last meer van.
En dan zijn we eindelijk aan de grens!
Naar jaarlijkse gewoonte stoppen we aan de eerste parking voor een vignet.
10 dagen... Uw nummerplaat a.u.b.?
Weet ik niet, even vragen...
Op deze parking ben ik niet graag, haal ik meestal enkel mijn vignet, en dan rijden we snel weer door. Neen, dus geen vignet deze keer, maar een digitaal e-vignet, waarvan ik een netjes afgeprint bewijs krijg. Handig zo, hoeft niet meer ingevuld en geplakt, kunnen we sneller verder.
Het benzinestation ter hoogte van Kladruby waar we meestal ons middageten verorberen is dit keer gesloten, alsook het restaurant (Viva), dus moeten we verder tot we iets anders vinden waar we even ontspannen kunnen verpozen.
En uiteindelijk vinden we dat ook, bij As 24, ter hoogte van Dobřany waar een vinnig vrouwtje de parking netjes maakt en het ook binnen ontzettend proper blijkt te zijn.
De hamburgers zijn kraakvers en worden dus gesmaakt door de jongens.
Na een deugddoende verpozing zijn de batterijen weer opgeladen en kunnen we weer verder.
Ook de ring rond Praag zorgt niet voor problemen, en de weinige wegenwerken worden tijdig aangegeven, en omdat het niet overmatig druk is blijven we vloeiend kunnen rijden.
En dan komen we eindelijk aan het fabriek van Soudal, waar de afrit is naar Humpolec, en kunnen we de snelweg af, beginnend aan het laatste deel van onze reis.
En dan wordt het moeilijk, na 2 dagen de voet flink op de gas, blijft het een opgave om je aan de aangegeven snelheid te houden, 70 dus....
Als we even verder Pelhřimov binnenrijden overvalt ons een gelukzalig gevoel, we zijn er bijna!
En ja, we herkennen het nog, weinig zaken zijn veranderd, tijdens het voorbijrijden genieten we van de vele torentjes van de stad...
Nog snel even de Penny binnen voor wat broodjes, drank en de kleine dingen die we denken nodig te hebben de eerste 24 u.
En dan rijden we verder, het allerlaatste stukje, door de velden, langs de vijvers, eindelijk het laatste landweggetje in totdat we er eindelijk zijn.
De lelijke schuur van de buren achter het huisje is afgebroken, en er ligt nu een fijn grasveld.
We zien de appelbomen, oh zoveel appels, donkerrood, een plaatje...
De auto wordt voor de poort gezet en eindelijk kunnen we er binnen gaan, en het voelt als thuiskomen!
Het leek of ze ons opgewacht hadden, want binnen heel korte tijd krijgen we een heel warme ontvangst op de binnenkoer. De Becherovka wordt bovengehaald. Eindelijk zijn we weer samen!
In plaats van de gebruikelijke uitnodiging bij onze vrienden thuis staat er een hele maaltijd voor ons klaar, enkel op te warmen, en de vraag volgt om naar het plaatselijke buurthuis te komen, eens we wat uitgerust zijn.
En dat doen we dus, na een verkwikkende maaltijd, en een duik in het zwembad, op naar het buurthuis,
waar we getrakteerd worden op een krakend verse appelbol van hoe kan het ook anders de prachtige rode appels van de appelboom in de tuin! :)
En dan volgt een gezellig samenzijn tot laat in de avond.

IMG_8914.JPG
Het huisje, mooi in de avondzon!

1634925006700.png
De appelbomen lachen je uitnodigend toe!
 
Laatst bewerkt:
Zondag 3 oktober
Op zaterdagavond was afgesproken om vandaag samen wat te doen in Pacov met onze vrienden, want daar was een soort boerenmarkt (Sint-Michielsmarkt) en verder ook een prijskamp voor kleinvee. Door Corona was de markt in de zomer daar een groot succes geweest en daardoor besliste de stad om dit ook in het najaar nog even te doen.
Na een kort bezoek aan Pelhřimov, waar we 's middags aten in Hotel Slávie, en waar het ons opviel dat de mondmaskerplicht niet zo ernstig genomen werd, dus op naar Pacov. Na een bezoek aan de boerenmarkt, de veeprijskamp en nog een wandeling door de plaats was het alweer een flink stuk in de namiddag geworden en tijd om naar het huisje terug te keren.
Nog even naar de Penny in Pelhřimov voor wat uitgebreidere boodschappen, (dat kon nu, want de laadruimte in de auto was leeg), om er dan een gezellige avond van te maken in het huisje...

IMG_8925.JPG
Pelhřimov, het plein ligt er op zondag altijd rustig bij, terwijl het tijdens weekdagen soms gezellig druk kan zijn...

IMG_8926.JPG
Hotel Slávie

IMG_8928.JPG
Pacov, de kerk op het grote plein

IMG_8934.JPG
Pacov, de boerenmarkt

IMG_8944.JPG
De veeprijskamp in Pacov

IMG_8947.JPG
Bij een veeprijskamp horen ook prijzen, en dat is in Tsjechië niet anders...

IMG_8951.JPG
Mooi stadshuis in Barokstijl

IMG_8955.JPG
Origineel tuintje...
 
Maandag 4 oktober
Omdat we al zoveel jaren in Vysočina komen wordt het elk jaar moeilijker om nog nieuwe dingen te vinden, ook al omdat we dikwijls buiten het toeristisch seizoen in de regio zijn, en er dan enkel de highlights gegarandeerd geopend zijn.
Ik had al heel dikwijls een foto van het kasteel van Český Rudolec, Malá Hluboká of Moravská Hluboká, zien passeren niet ver van Dačice. Dat wilde ik dit jaar wel eens gezien hebben.
Dit kasteel was oorspronkelijk een watervesting die in de 17 de eeuw werd verbouwd in rennaisance stijl, door gravin Tokelli. Uit die tijd dateerd ook de aangrenzende brouwerij.
In 1860 brandde het kasteel echter af en werd in neogotische stijl gerestaureerd.
Na WO II geraakte het geleidelijk aan in verval, maar is nu onder restauratie.
Enkel de toren heeft al een grondige opknapbeurt gehad, en na een fijn gesprek met de overburen konden we enkel concluderen dat het nog wel even kon duren eer de restauratiewerken rond konden zijn. We konden het niet bezoeken, maar wel eens rondwandelen, en zodoende het langs alle zijden bekijken...

IMG_2191.JPG
Český Rudolec, Malá Hluboká

IMG_2190.JPG
Bestelwagen van de plaatselijke brouwerij

Omdat we toch in de regio waren, toch nog even door naar het charmante plaatsje Slavonice, want in Český Rudolec vonden we geen restaurant dat open was, en het liep al tegen het middaguur.
Rond het plein in Slavonice zijn aardig wat restaurants, en dat weten we.
Slavonice ligt op de grens met Oostenrijk, en is ook bij de Oostenrijkers in trek. (Grenstoerisme)
Het is en blijft een charmante stad om rond te kuieren, en het is er nooit overdreven druk!

IMG_2252.JPG
IMG_2242.JPG
Slavonice

IMG_2238.JPG
Slavonice, prachtige gedecoreerde renaissancehuizen

Na het mooie stadscentrum nog eens doorgewandeld te hebben, (het is niet erg groot) beslisten we om langs Telč terug te keren, het was immers nog vroeg in de namiddag en we hadden tijd zat.
Zo gezegd zo gedaan dus, tot ik onderweg een enorm groot gebouw zag met enkele geparkeerde auto's voor, dat me zo triggerde dat ik absoluut moest weten waarvoor het diende.
Dus parkeerden we netjes de auto in het rijtje en wandelden de poort door.
Bleek dit mooie gebouw een karmelietenklooster, met een prachtige kerk en een boeken/soevenierwinkeltje, en ook een bedevaartsoord.
Na al die jaren in de regio, en vele uren zoekwerk op internet, had ik dit nooit ontdekt?
Bleek dat er in Tsjechië slechts 3 kloosters zijn uit deze orde, eentje in Praag, eentje in Olomouc en de derde dus hier in Kostelní Vydří, een echt pareltje!
Dit klooster herbergt ook de Karmelietenuitgeverij en de Bedevaartskerk van Onze Lieve Vrouw in laatbarok.

IMG_2280.JPG
Het kloostercomplex, Kostelní Vydří

IMG_2263.JPG
Het prachtige interieur van de kerk

IMG_2276.JPG
De kerk van het kloostercomplex

IMG_2275.JPG
Vanop de heuvel van het kloostercomplex een prachtig zicht op de wijde omgeving...

Blij dat we hier gestopt waren, het was een aangename aanvulling op onze planning, en een verassende ontdekking!
Dan nu dus toch maar naar ons geliefd stadje, Telč.
Ook hier moeten we iemand bezoeken die ons na is, en die we al jaren lang kennen,
hopelijk heeft Corona de man gespaard die we willen zien.
Op het plein in de stad is een kunstgalerie., Galerie Wimmer. De aardige eigenaar spreekt vloeiend Duits, wat het aangenaam converseren maakt. Elk jaar gaan we bij hem langs naar de schilderijen kijken, we delen de interesse in kunst, en de man is werelds, dus wordt er uitgebreid gesproken over Europa, Tsjechië en ook ons land.
En ja, gelukkig hij en zijn gezin maken het nog steeds goed, een verademing!
Blij dat we hier weer konden zijn, en met een gevoel van verzadiging keren we terug naar het huisje!

IMG_2292.JPG


Telč, kleurrijke huizen
 
Dinsdag 5 oktober
Voor vandaag hadden we gedacht om richting Humpolec te trekken, daar wilden we Skanzen Zichpil een keer zien, ook weer goed wetende dat het museum gesloten was rond deze tijd van het jaar, maar onze nieuwsgierigheid was gewekt, want dit hadden we steeds gemist.
Van onze vrienden kregen we de tip nog mee om eens tot in Sedlice te rijden, vlak bij Humpolec, daar zou in volle natuur een mooie stuwdam zijn met een stenen brug, de Sedlická přehrada, Het Sedlice Reservoir ligt tussen Humpolec en Želiv aan de rivier Želivka. Deze dam werd gebouwd tussen 1921 en 1927. De lengte van de dam is 118 meter en wordt gebruikt om elektriciteit op te wekken in een waterkrachtcentrale. Na de zware regenval eind juni 2020 stond er zoveel water in dat de dam overliep.

IMG_2342.JPG

Sedlická přehrada, of Sedlická-dam, mooi gelegen in volle natuur

IMG_2335.JPG
Mooie waterreservoir, waar ook gevist kan worden

Omdat de dam slechts 5 km van het kloostercomplex van Želiv vandaan lag, wilden we daar ook wel eens langsgaan.
Vele jaren geleden toen de jongens nog klein waren hadden we hier de rondleiding gedaan, een prachtig klooster maar de gevels in erbarmelijke staat. Tot onze grote verbazing was het nu mooi gerestaureerd en geweldig om te zien! En het kloosterrestaurant is aan te bevelen, hier hebben we echt lekker gegeten!

IMG_2362.JPG IMG_2371.JPG
Het kloostercomplex van Želiv

IMG_2367.JPG
Ook hier was er hulp van de Europese Unie!

Na een lekkere maaltijd in het restaurant vertrokken we dus naar Humpolec om Skanzen Zichpil te bekijken, een beschermde stadsite gelegen tussen de begraafplaats en het grote plein. Parking is voorzien aan de nabijgelegen begraafplaats, van daaruit is het slechts een kleine wandeling, en passeer je de Tolerantiekerk uit de 18e eeuw, een oude vakwerkwoning uit diezelfde tijd, nr. 338, waar ook een museum in gevestigd is, en als je nog even doorloopt en de weg oversteekt kom je bij een prachtig onderhouden synagoge met barokke bouwelementen.

IMG_2378.JPG
Het kerkje

IMG_2382.JPG
Huisje nr 338

IMG_2415.JPG
De synagoge

Na nog even over de markt gelopen te hebben passeren we de plaatselijke brouwerij...

IMG_2390.JPG
Humpolec, op het marktplein

IMG_2386.JPG
Brouwerij Bernard

Na een goed gevulde dag keren we dus alweer voldaan naar ons huisje terug, waar het zwembad ons wacht!
 
Woensdag 6 oktober
Vandaag een dagje samen met onze vrienden, die speciaal voor ons een dagje vrij genomen hadden om samen leuke dingen te kunnen doen. En zoals elk jaar hebben ze een verrassing, iets waar we zelf nooit aan zouden denken.
We gaan dus een glasblazerij bekijken, en dat hadden ze speciaal gereserveerd. Aan de glasblazerij aangekomen, Sklárna Janštejn in Horní Dubenky, werd al heel snel duidelijk dat hier alles netjes ging verlopen volgens de Coronamaatregelen. FFP2 was vereist, onze temperatuur werd gemeten, en we moesten allemaal een verklaring invullen en ondertekenen dat we in goede gezondheid verkeerden en geen contact gehad hadden met besmette personen. Eerlijk gezegd vonden we dit niet erg, want zo konden we de bezichtiging doen met een veilig gevoel.

Deze glasblazerij werd opgericht in 1809. De originele collecties hebben wereldwijd al prijzen gewonnen.
Een weetje; in samenwerking met Brokis werd Brokisglass ontwikkeld, dat van gerecycleerde scherven gekleurde glasplaten maakt die hun toepassingen vinden in design en architectuur.

Wij vonden het in ieder geval een erg interessante rondleiding, vooral omdat de fabriek volledig in werking was, maar daardoor moest je wel goed opletten dat je niet in de weg liep! Je kan de rondleiding boeken, minimum 24 uur op voorhand, ze duurt ongeveer een uur, èn het kan in het Engels. Er is ook een kleine shop waar je heel voordelig mooie producten van hen kan aankopen!

IMG_8989.JPG

IMG_8997.JPG
De glasblazerij in werking

IMG_9014.JPG
De glasblazerij in werking

IMG_9029.JPG
Mooie afgewerkte producten

Na 's middags smakelijk gegeten te hebben in Restaurace Na Kovárně in Mrákotín, rijden we verder naar Telč. Aldaar willen we nogmaals een bezoekje brengen aan Muzeum Techniky Telč. We zijn hier al een aantal keren geweest, maar het blijft interessant, en omdat het een privé-initiatief is en de museumbeheerder een heel aardige man, en de zoon van de galerijhouder op het plein, waar we een heel goede band mee hebben, vinden we dat dit project gerust mag ondersteund worden!
Het museum is gelegen aan parking 1, dus er is genoeg parkeergelegenheid voorhanden.

Na dit bezoek nog een laatste wandeling over het plein, een koffie op het terras en het wordt weer stilaan tijd, om de dag af te sluiten, dit met een voldaan gevoel!

IMG_9045.JPG
Muzeum Techniky Telč

IMG_9049.JPG
Muzeum Techniky Telč

IMG_9073.JPG
Muzeum Techniky Telč

IMG_9055.JPG
Muzeum Techniky Telč

IMG_9068.JPG
Muzeum Techniky Telč

IMG_9082.JPG
Telč, zicht op het plein
 
Donderdag 7 oktober
Vandaag zou het weer niet al te best worden, er was een donkere regenachtige dag op komst. We wilden naar Jihlava en afhankelijk van het weer zou het de stad worden met de zoo, of het shoppingcenter. En het weer zat niet mee, dan werd het maar het shoppingcenter dus.

Je kan makkelijk terecht op de ondergrondse parking en van daar het winkelcomplex in zodat je niet nat hoefde te worden. Er zijn ook enkele leuke snackrestaurants, zo kom je de dag wel rond! je komt er altijd wel iets leuk tegen en uiteindelijk vond iedereen wel wat. Eindigen deden we in de hypermarket Albert, ook gelegen in dit complex, zodat we alvast de nodige Tsjechische lekkernijen kunnen aanschaffen die we mee naar huis willen nemen.

Toen we buiten reden was het nog steeds miezerig, dus we besloten om de stad toch maar niet te doen, 't zal voor een ander keertje zijn...

IMG_9091.JPG
Citypark Jihlava

IMG_9090.JPG
Citypark Jihlava, mooi decoratiemateriaal in de herfstsfeer.

IMG_9093.JPG
Citypark Jihlava, mooi legobouwwerk

Na nog een kleine stop in Batelov, dan toch maar naar het huisje, het weer blijft guur...
Daar kunnen we ons nog altijd vermaken in het zwembad... :)

IMG_9094.JPG
Batelov, de majestueuze kerk, van sint Petrus en Paulus uit de 18e eeuw.

IMG_9099.JPG
Batelov, het plein...
 
Vrijdag 8 oktober
Het is alweer onze laatste dag hier, en dan proberen we wat te doen, niet zo ver van het huisje vandaan. We hebben immers de 2 volgende dagen alweer meer dan 1.000 km voor de boeg. Het plan is dus om naar Pelhřimov te gaan met een ommetje langs de Křemešník.
Op de 765 m hoge heuvel staat de mooie bedevaartskerk van de Heilige drie-eenheid, een hotel/restaurant waar je in alle rust goed kan eten, en een uitkijktoren, de Pipalka, die 51 meter hoog is en van waarop je prachtige uitzichten hebt. Je kan hier prachtige wandelingen maken, en er is een natuurpad van 3 km lang.
Op onze rit ernaartoe weer verschillende confrontaties met de ontbossingen die er momenteel aan de gang zijn. De letterzetter of boomschorskever die het op fijnspar gemunt heeft, vernielde de laatste jaren onnoemelijk veel bomen. De aangetaste bomen worden momenteel gekapt en er gebeuren nieuwe aanplantingen. Hierdoor komt het waarschijnlijk dat we ondanks dat we het gebied goed kennen, af en toe gedesoriënteerd waren, omdat waar eerst een weg door het bos liep, er ineens helemaal geen bos meer was, maar een open vlakte. Alles samen is er onnoemelijk veel gekapt de laatste jaren, en dat is jammer. Tijdens onze week zagen we overal vrachtwagens met gekapt hout af en aan rijden. Hopelijk doen de nieuwe aanplantingen met inheemse bomen het goed, tenminste dat hopen we.

IMG_9101.JPG
De houtkap is volop aan de gang

IMG_2441.JPG
De bedevaartskerk op de heuvel

IMG_2444.JPG
Bij sneeuwval kan je hier ook skiën

IMG_2431.JPG
De uitzichttoren, Pipalka

IMG_2450.JPG
De bewegwijzering van de wandelwegen

IMG_2453.JPG
Prachtige natuur

En dan rijden we verder naar Pelhřimov, nog een laatste wandeling door de stad om dan terug naar het huisje te keren...

IMG_2507.JPG
Masaryk-plein met de kerk van St. Bartholomeus en het stadhuis

IMG_2510.JPG
De Jihlava poort uit de 16 de eeuw, een prismatisch gebouw, 36 m hoog en 5 verdiepingen tellende Sinds 1994 is het Museum of Records en Curiosities hier gevestigd.

Nog een laatste keer boodschappen doen, dit keer in de Billa, waar we nog nooit binnen geweest waren, en die ook een heel mooi aanbod bleek te hebben.

Op naar het huisje dus... En dan volgt er een nare ervaring!
Goed en wel Pelhřimov uit, komt er eensklaps een grote zware vrachtwagen met aanhangwagen achter ons gereden, knipperend met zijn lichten en een hoop getoeter. Is er iets mis met de auto, we kijken elkaar aan. Niet dus! Rijden we niet hard genoeg? We rijden 70, op een tamelijk smalle weg, waar onbewaakte overwegen zijn, en je dus goed moet uitkijken. We gaan dus maar wat harder rijden, de vrachtwagen ook, en hij gaat bumperkleven. Zo dadelijk moeten we in Rynárec een bruggetje over waar ze aan het werken zijn, en je maar 30 km u/mag.
We rijden ondertussen 100 km/u, en de vrachtwagen wijkt niet. We moeten iets doen, want daar komen anders ongelukken van. Aangezien de vrachtwagen niet wil inhouden, en ook niet voorbij kan slaan we de weg naar Počátky in. En toen was het bijna raak, want de vrachtwagen hing zo kort achter ons, dat hij niet kon zien dat we de richtingaanwijzer aangezet hadden. :kwaad:

Gelukkig konden we even verder in de straat onze wagen even aan de kant zetten, aan een visvijver, en even uitstappen om op adem te komen, wat een nare ervaring!

IMG_2512.JPG
De visvijver van Pelhřimov

En dan rijden we nog een laatste keer ons geliefde dorpje binnen, wetende dat het de volgende dag uit zal gereden worden, huiswaarts.

IMG_2531.JPG

In de vroege avonduren, nog een laatste samenzijn met onze vrienden, buiten in de tuin (Coronaproof), en dan worden de presentjes uitgewisseld, made in België, en made in Tsjechië, naar jaarlijkse traditie. En het wordt jammer genoeg duidelijk dat het er weeral opzit voor dit jaar.

De avond brengen we rustig door, wetende dat we 2 drukke dagen voor de boeg gaan hebben.
 
Zaterdag 9 oktober
Zaterdagmorgen, de dag van vertrek weer terug naar huis is aangebroken.
Met spijt in ons hart werpen we nog een laatste blik in het huisje, nog een kort en hartelijk afscheid met onze vrienden, met de belofte om zo snel mogelijk terug te keren en we vangen de terugreis aan. De rit door Tsjechië verloopt zonder noemenswaardige problemen, iedereen heer in het verkeer, en geen roekeloze vrachtwagenbestuurders deze keer, en dit gelukkig maar! Net voor de grens wordt nog eens gegeten, getankt, en de laatste kronen worden opgemaakt. Wie weet hebben ze volgend jaar euro?

Ook Duitsland gaat vlot, en op een degelijk uur komen we weer aan op ons overnachtingsadresje.
Op onze heenreis kregen we te horen, dat het kermis zou zijn in het dorp, en dat we best zo vroeg mogelijk naar het restaurantje konden gaan, wat we uiteraard ook deden. Als eerste aan tafel, als eerste bediend, en als eerste ook weer terug buiten, Duitsland had een rode kleurcode, dus we probeerden hier dus toch maar rekening mee te houden. Na nog wat samen gezeten te hebben in het verblijf samen met ons gezinnetje, (we waren de enige gasten) , op tijd het bed in, om voorbereid te zijn op de volgende rit, de langste van de 2.

IMG_9114.JPG
Kermis in het dorp

IMG_9125.JPG
Ons vertrouwde topadresje om te overnachten op heen-, en terugweg

Zondag 10 oktober
Na een goede nachtrust en een smakelijk ontbijt kunnen we alweer de baan op. En ook deze rit verloopt vlot, hoewel we het minder druk verwacht hadden. Eens Frankfurt voorbij werd het steeds drukker en ging het verkeer stremmen. Het leek of iedereen op zondagsuitstap was, maar aan een gezapig tempo, iedereen was alert en er gebeurden geen rare dingen, weinig of geen vrachtwagens die de stroom ophielden...

In de late namiddag kwamen we veilig en wel terug thuis... Het was goed geweest, we hebben weer koffers vol herinneringen, die we gaan koesteren, en we gaan Tsjechië en onze vrienden weer superhard missen, dat is nu al duidelijk. We kijken alvast uit naar ons volgende bezoek!
 
Weer een geweldig reisverhaal! En mooie foto's ook.
Het deel over de glasblazerij Janstejn had mijn, als glasliefhebber, bijzondere aandacht en met name het product Brokisglass.
Dank daarvoor.

Op de website vond ik het onderstaande filmpje, dat ik graag wil bijdragen aan jullie reisverhaal, zonder het te willen kapen.
Wat een mooi product!

https://brokisglass.cz/en/

Bron:
 
Het deel over de glasblazerij Janstejn had mijn, als glasliefhebber, bijzondere aandacht en met name het produkt Brokisglass.
Dank daarvoor.
Brokis is in 2006 opgericht door de succesvolle Tsjechische ondernemer en ingenieur Jan Rabell. Hij had als doel de Boheemse glasproductie nieuw leven in te blazen. Vandaag de dag ontwerpt én produceert Brokis prachtige en kwalitatief zeer hoogwaardige designlampen in allerlei soorten en maten. Veelal van mondgeblazen glas gecombineerd met pure materialen zoals hout en metaal. Brokis heeft inmiddels een aardig assortiment opgebouwd met opvallende en exclusieve designs zoals de Balloon en Muffin Tafellamp.

(nog een woordje uitleg voor diegenen die niet precies kunnen plaatsen waarover het gaat... :))
En ja, in Nederland en België vinden ze voor een groot deel hun afzetmarkt!

Heel interessant te weten is dat ze ook een bestemming gevonden hebben voor de enorme berg glasscherven die gebruikt worden om decoratieve glasplaten en snuisterijen van te maken!

Zo werkt Glasfabriek Janštejn al lange tijd aan een ecologische aanpak van de verwijdering van haar eigen afval, dat voornamelijk bestaat uit glasscherven.
Hiertoe is in samenwerking met het bedrijf BVD een unieke glazen continuoven ontwikkeld en in gebruik genomen, die de verwerking van scherven tot glasplaten mogelijk maakt. Deze platen (BROKISGLASS) zijn een innovatief materiaal voor gebruik binnen en buiten, als designelement in combinatie met lichteffecten.

IMG_8994.JPG
 
Laatst bewerkt:
Nog een kleine mijmering...
Nu het ondertussen februari geworden is, vond ik het hoog tijd, mijn kalender 2022/ keukenhanddoek boven te halen die ik kocht bij Švadlenka, de textielwinkel op de markt in Pelhřimov.
Het is een klein ouderwets winkeltje, maar het aanbod is geweldig, zeker wat originaliteit betreft.
Ik zag hem hangen voor de etalage, en kon niet anders dan er eentje kopen...
Zo kan ik 365 dagen lang nagenieten... :ja:

IMG_9352.JPG
 
Laatst bewerkt:
Bovenaan