Zaterdag 18 augustus
Net als vorig jaar besluiten wij in de vroege ochtend te gaan reizen. Dit was ons vorig jaar erg goed bevallen, jammer dat toen alleen de files in Duitsland roet in het eten gooiden.
Maar goed, nieuw jaar nieuwe kansen. En zo pakte het ook uit. Tot bij Amsterdam als enige op de weg, reed het goed door en eerlijk gezegd was de latere drukte op de weg een welkome afleiding als je een beetje duf bent.
Eenmaal in Duitsland was het eigenlijk continu planken, nauwelijks oponthoud. De stopjes die wij maakten, waren kort en voornamelijk voor het tanken en de plas.
Wat is het trouwens heerlijk om in Duitsland te rijden. De linkerbaan is gereserveerd voor de snelheidsduivels en iedereen (op een enkele toerist na) weet dat je daar niet hoort te rijden als je het rustig aan wil doen.
Inmiddels blaast de airco op volle toeren in de auto, het belooft een warme dag te worden. En zo komen wij dan ook met tropische temperaturen Tsjechië binnen. Meteen een ticket kunnen kopen en het verorberen van de Magnums lijkt wel een race tegen de klok, zo warm is het.
Het eerste stuk door Tsjechië doet even het ergste vermoeden. Na de geweldige snelwegen van Duitsland rijden wij over betonplaten, maar gelukkig is dit van korte duur. Overigens passeren wij enkel vrachtverkeer. Sowieso zijn wij de enige niet-Tsjechen en dat geldt eigenlijk ook voor de streek waar wij verblijven. Ik kom hier later nog wel op terug.
Intussen rijdt het lekker door op de Tsjechische autobahn. Alleen het laatste stuk, toch nog zo’n 45 minuten, gaat het “weg van de snelweg” en eigenlijk is dit een welkome afleiding na het gejakker. Hierdoor genieten wij allebei weer door de hernieuwde kennismaking met het mooie Tsjechië. Een heel andere kant van Tsjechië overigens dan het Reuzengebergte. Wij zien minder vervallen huizen en de wegen zijn naar Tsjechische maatstaven perfect.
Dankzij de ingebrachte coördinaten op de Tomtom arriveren wij vlak voor de deur van ons vakantiehuisje. Nou ja, huisje, mag het ook een paleisje zijn!
Tsjonge, wat een weelde treffen wij aan. De eerste begroeting is via een Tsjechische jongedame die, hoe kan het ook anders, enkel gebrekkig Engels spreekt. Maar dat hindert niet, daarom gaan wij ook toch hierheen. Net als vorig jaar hebben wij iets voor de eigenaar meegenomen en net als vorig jaar krijgen wij al vrij snel een kadootje terug. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar ja, ’s lands wijs ’s lands eer. Diezelfde avond nog brengt Lucie, die overigens niet de eigenaar maar de beheerder/sleutelbewaarder blijkt te zijn, een soort van mixed soesjes langs, erg lekker.
Net als vorig jaar besluiten wij in de vroege ochtend te gaan reizen. Dit was ons vorig jaar erg goed bevallen, jammer dat toen alleen de files in Duitsland roet in het eten gooiden.
Maar goed, nieuw jaar nieuwe kansen. En zo pakte het ook uit. Tot bij Amsterdam als enige op de weg, reed het goed door en eerlijk gezegd was de latere drukte op de weg een welkome afleiding als je een beetje duf bent.
Eenmaal in Duitsland was het eigenlijk continu planken, nauwelijks oponthoud. De stopjes die wij maakten, waren kort en voornamelijk voor het tanken en de plas.
Wat is het trouwens heerlijk om in Duitsland te rijden. De linkerbaan is gereserveerd voor de snelheidsduivels en iedereen (op een enkele toerist na) weet dat je daar niet hoort te rijden als je het rustig aan wil doen.
Inmiddels blaast de airco op volle toeren in de auto, het belooft een warme dag te worden. En zo komen wij dan ook met tropische temperaturen Tsjechië binnen. Meteen een ticket kunnen kopen en het verorberen van de Magnums lijkt wel een race tegen de klok, zo warm is het.
Het eerste stuk door Tsjechië doet even het ergste vermoeden. Na de geweldige snelwegen van Duitsland rijden wij over betonplaten, maar gelukkig is dit van korte duur. Overigens passeren wij enkel vrachtverkeer. Sowieso zijn wij de enige niet-Tsjechen en dat geldt eigenlijk ook voor de streek waar wij verblijven. Ik kom hier later nog wel op terug.
Intussen rijdt het lekker door op de Tsjechische autobahn. Alleen het laatste stuk, toch nog zo’n 45 minuten, gaat het “weg van de snelweg” en eigenlijk is dit een welkome afleiding na het gejakker. Hierdoor genieten wij allebei weer door de hernieuwde kennismaking met het mooie Tsjechië. Een heel andere kant van Tsjechië overigens dan het Reuzengebergte. Wij zien minder vervallen huizen en de wegen zijn naar Tsjechische maatstaven perfect.
Dankzij de ingebrachte coördinaten op de Tomtom arriveren wij vlak voor de deur van ons vakantiehuisje. Nou ja, huisje, mag het ook een paleisje zijn!
Tsjonge, wat een weelde treffen wij aan. De eerste begroeting is via een Tsjechische jongedame die, hoe kan het ook anders, enkel gebrekkig Engels spreekt. Maar dat hindert niet, daarom gaan wij ook toch hierheen. Net als vorig jaar hebben wij iets voor de eigenaar meegenomen en net als vorig jaar krijgen wij al vrij snel een kadootje terug. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar ja, ’s lands wijs ’s lands eer. Diezelfde avond nog brengt Lucie, die overigens niet de eigenaar maar de beheerder/sleutelbewaarder blijkt te zijn, een soort van mixed soesjes langs, erg lekker.
