Pelhřimov
Donateur
3 Km per uur ,nu wordt ik wel een beetje nieuwsgierig............benzine op en verder gelopen?
Je kent toch nog wel die slogan "kwartiertje rijden, 2 uur rust.... "
Dat hebben wij ook gedaan....
Vakantie, vakantie, vakantie...
- Onderwerp starter Pelhřimov
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Je kent toch nog wel die slogan "kwartiertje rijden, 2 uur rust.... "
Dat hebben wij ook gedaan....
Pelhřimov
Donateur
woensdag 24 juli (deel 6) - Poběžovice
Wij rijden liever over binnendoor-weggetjes dan over grotere wegen. Zeker als we zo'n weg al eerder gereden hebben. Dus we nemen nu weer een andere weg naar Domažlice dan eergisteren en komen toevallig in Poběžovice uit omdat we een bruin toeristisch bord zagen staan.
geschiedenis van de stad en het slot:
De stad Poběžovice ligt vlakbij de grens met Beieren in de uitlopers van het Boheemse Woud. De eerste schriftelijke vermelding van Poběžovice is in 1359. Het kreeg in 1424 marktrechten.
Een belangrijke mijlpaal in de stadsgeschiedenis was het jaar 1459, toen Dobrohosť von Ronšperk het bevel over de stad kreeg. Onder zijn leiding werd er een laatgotische waterburcht met een omheinde vestigingsmuur en een kerk op het marktplein gebouwd en de stad werd versterkt met een muur en drie poorten. In de tijd van Dobrohost' vond een zeer snelle en intense een Germaniseringsproces het gehele grondgebied plaats.
In 1502 kreeg Poběžovice stadsrechten en kreeg het een stadswapen en de naam veranderde in Ronšperk (Ronsperg in het Duits).
Van 1542-1621 behoorde de stad tot de heren van Švamberk. Zij lieten de burcht verbouwen tot een comfortabeler slot.
Grote invloed op de stad had Matthias Wuntschwitz. Hij was een groot bewonderaar van de heilige Johannes van Nepomuk. Daarom nodigde hij de beeldhouwer Jan Brokoff uit om een houten beeld van Johannes van Nepomuk te maken. Dit beeld is model geworden voor het Nepomuk’s standbeeld op de Karelsbrug in Praag.
Onder het eigendom van de familie Thun werd het slotpark in 1844 vergroot en als Engelse tuin opnieuw ingericht.
In 1846 werkte de jonge componist Bedřich Smetana als muziekleraar op het slot.
De familie Coudenhove-Kalergi kreeg de stad in eigendom in 1846. Zij verbouwden ook het een en ander aan het slot.
De laatste eigenaar, de excentrieke graaf Johannes de Evangelist Coudenhove-Kalergi (1893-1965) liet in 1923 een poort tussen het slot en het pand ernaast bouwen. In 1937 werd de kasteeltoren voltooid.
Om Lilly Steinschneider, zijn Joodse vrouw, te beschermen tegen dwangarbeid, heulde hij met de lokale aanhanger Konrad Henlein. Zodoende verloor de familie Coudenhove-Kalergi in 1945 het bezit.
Na de oorlog namen de soldaten van de grenswacht intrek in het kasteel. De slechtste tijd voor het slot brak aan.
In de jaren 1960 verlieten de soldaten het slot en raakte het verder in verval. Het huidige stadsbestuur was niet echt geïnteresseerd in de oorspronkelijke inventaris en in de 80-er jaren dreigde zelfs de sloop. Maar gelukkig is dat niet door gegaan.
In 1989 begon met met een lange en moeilijke reconstructie en men besloot om het dak en een deel van de zuidvleugel te repareren. Om de aandacht te vestigen op de problemen is men de actie “Adopteer een raam" opgestart om verder verval te beperken. Naast de lekkende daken en slechte afwatering wordt ook geklaagd over het ontbreken van ramen. Zo ontstond het idee om de ramen af te sluiten. Het principe van adoptie was, dat men voor (minimaal) 200 CZK een houten plaat en schildersgerei kon kopen en zo de plaat naar eigen idee kon beschilderen. Zo is men er in geslaagd om een aantal ramen af te dichten met vrolijk beschilderde platen.
Helaas is het slot nog steeds hard aan een restauratie toe.
Bij de plaatselijke VVV kan je een privé rondleiding regelen door het slot.
meer info:
mikroregion Radbuza
virtuele rondleiding
GPS: 49°30'40"N 12°48'12"E
- wordt vervolgd -
Wij rijden liever over binnendoor-weggetjes dan over grotere wegen. Zeker als we zo'n weg al eerder gereden hebben. Dus we nemen nu weer een andere weg naar Domažlice dan eergisteren en komen toevallig in Poběžovice uit omdat we een bruin toeristisch bord zagen staan.
geschiedenis van de stad en het slot:
De stad Poběžovice ligt vlakbij de grens met Beieren in de uitlopers van het Boheemse Woud. De eerste schriftelijke vermelding van Poběžovice is in 1359. Het kreeg in 1424 marktrechten.
Een belangrijke mijlpaal in de stadsgeschiedenis was het jaar 1459, toen Dobrohosť von Ronšperk het bevel over de stad kreeg. Onder zijn leiding werd er een laatgotische waterburcht met een omheinde vestigingsmuur en een kerk op het marktplein gebouwd en de stad werd versterkt met een muur en drie poorten. In de tijd van Dobrohost' vond een zeer snelle en intense een Germaniseringsproces het gehele grondgebied plaats.
In 1502 kreeg Poběžovice stadsrechten en kreeg het een stadswapen en de naam veranderde in Ronšperk (Ronsperg in het Duits).
Van 1542-1621 behoorde de stad tot de heren van Švamberk. Zij lieten de burcht verbouwen tot een comfortabeler slot.
Grote invloed op de stad had Matthias Wuntschwitz. Hij was een groot bewonderaar van de heilige Johannes van Nepomuk. Daarom nodigde hij de beeldhouwer Jan Brokoff uit om een houten beeld van Johannes van Nepomuk te maken. Dit beeld is model geworden voor het Nepomuk’s standbeeld op de Karelsbrug in Praag.
Onder het eigendom van de familie Thun werd het slotpark in 1844 vergroot en als Engelse tuin opnieuw ingericht.
In 1846 werkte de jonge componist Bedřich Smetana als muziekleraar op het slot.
De familie Coudenhove-Kalergi kreeg de stad in eigendom in 1846. Zij verbouwden ook het een en ander aan het slot.
De laatste eigenaar, de excentrieke graaf Johannes de Evangelist Coudenhove-Kalergi (1893-1965) liet in 1923 een poort tussen het slot en het pand ernaast bouwen. In 1937 werd de kasteeltoren voltooid.
Om Lilly Steinschneider, zijn Joodse vrouw, te beschermen tegen dwangarbeid, heulde hij met de lokale aanhanger Konrad Henlein. Zodoende verloor de familie Coudenhove-Kalergi in 1945 het bezit.
Na de oorlog namen de soldaten van de grenswacht intrek in het kasteel. De slechtste tijd voor het slot brak aan.
In de jaren 1960 verlieten de soldaten het slot en raakte het verder in verval. Het huidige stadsbestuur was niet echt geïnteresseerd in de oorspronkelijke inventaris en in de 80-er jaren dreigde zelfs de sloop. Maar gelukkig is dat niet door gegaan.
In 1989 begon met met een lange en moeilijke reconstructie en men besloot om het dak en een deel van de zuidvleugel te repareren. Om de aandacht te vestigen op de problemen is men de actie “Adopteer een raam" opgestart om verder verval te beperken. Naast de lekkende daken en slechte afwatering wordt ook geklaagd over het ontbreken van ramen. Zo ontstond het idee om de ramen af te sluiten. Het principe van adoptie was, dat men voor (minimaal) 200 CZK een houten plaat en schildersgerei kon kopen en zo de plaat naar eigen idee kon beschilderen. Zo is men er in geslaagd om een aantal ramen af te dichten met vrolijk beschilderde platen.
Helaas is het slot nog steeds hard aan een restauratie toe.
Bij de plaatselijke VVV kan je een privé rondleiding regelen door het slot.
meer info:
mikroregion Radbuza
virtuele rondleiding
GPS: 49°30'40"N 12°48'12"E
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
woensdag 24 juli (deel 7) - Poběžovice en de familiegeschiedenis von Coudenhove-Kalergi, de laatste eigenaars van het slot
Maria Theckla Gravin von Coudenhove-Kalergi (Tokyo 7 juli 1874 - 27 augustus 1941), voorheen bekend als Mitsuko / Mitsu Aoyama was een van de eerste Japanse mensen die emigreerden naar Europa, als de vrouw van Heinrich von Coudenhove-Kalergi, een Oostenrijkse diplomaat in Tokio.
De dochter van een antiek-handelaar en olie tycoon in Tokio ontmoette op 17 jarige leeftijd de Oostenrijks-Hongaarse diplomaat graaf Heinrich von Coudenhove-Kalergi. Ze worden verliefd en trouwen op 16 maart 1892 in Tokio met de toestemming van de Oostenrijkse en Japanse ministeries van Buitenlandse Zaken. Hierdoor werd ze echter door haar vader onterfd en verstoten. Het echtpaar keerde met hun twee zonen Johannes en Richard terug naar Europa, waar ze het beheer van de familie-landgoederen in Boheems Ronsperg krijgen.
Eenmaal gevestigd, leerde Mitsuko Frans, Duits, wiskunde, aardrijkskunde en geschiedenis in een poging om de vijandigheid tegen Heinrich over zijn terugkeer met een buitenlandse vrouw tegen te gaan.
Heinrich en Mitsuko krijgen samen nog 5 kinderen.
Heinrich is overleden in 1906 en Mitsuko nam de landgoederen en opvoeding en het onderwijs van de kinderen over en leerde zelf nog recht en economie.
Mitsuko zou nooit meer terug naar Japan gaan.
Toen ze stierf in 1941 werd ze begraven op de begraafplaats Hietzinger.
Mitsuko is in Japan een uiterst populair personage en waarover een film en een musical gemaakt werd.
In het kasteel van Horsovsky Tyn is een permanente expositie aan haar gewijd. (zie #96 op de vorige blz)
De 7 kinderen:
* Johann Evangelist Virgilio Graaf Coudenhove-Kalergi (Japan 1893-1965), werd ook Kōtarō genoemd en was getrouwd met Lilly Steinschneider, de eerste Oostenrijkse pilote
* Richard Nikolaus Graf von Coudenhove-Kalergi (Japan 1894-1972), werd ook Eijirō genoemd en was een Oostenrijks schrijver, politicus en stichter van de Paneuropese Unie. Hij was getrouwd met toneelspeelster Ida Loran.
* Gerolf Joseph Benedikt Maria Valentin Franz Coudenhove-Kalergi (1896-1978), is de vader van de journaliste Barbara Coudenhove-Kalergi en was vertaler van Haiku verzen und ambtenaar bij een japanse gezant in Praag
* Elisabeth Maria Anna Coudenhove-Kalergi (1898-1936) was secretaresse en wetenschappelijk medewerkster van Engelbert Dollfuss.]
* Olga Marietta Henriette Maria Coudenhove-Kalergi (1900-1976)
* Ida Friederike Maria Anna Görres (1901-1971)
* Karl Heinrich Franz Maria Coudenhove-Kalergi (1903-1987) was operazanger
voorzijde
achterzijde
Joodse gemeenschap in Poběžovice
Sinds de 15e eeuw, uit de tijd van Dobrohost von Ronsperk, was er een Joodse gemeenschap.
Op de Joodse begraafplaats - de juiste ouderdom van de begraafplaats is niet bekend - zijn grafstenen gevonden die minstens 440 jaar oud zijn. Sinds 1876 vindt men op de grafstenen naast Hebreeuwse ook Duitse opschriften.
In de 2e wereldoorlog werd het kerkhof zwaar beschadigd, maar in 2007 werd het gereconstrueerd.
In 1814 werd gestart met de bouw van de synagoge. Na de 2e wereldoorlog waren er slechts treurige resten over.
meer info:
video kasteel en Joodse begraafplaats
zamek Poběžovice
luchtfoto
- wordt vervolgd -
Maria Theckla Gravin von Coudenhove-Kalergi (Tokyo 7 juli 1874 - 27 augustus 1941), voorheen bekend als Mitsuko / Mitsu Aoyama was een van de eerste Japanse mensen die emigreerden naar Europa, als de vrouw van Heinrich von Coudenhove-Kalergi, een Oostenrijkse diplomaat in Tokio.
De dochter van een antiek-handelaar en olie tycoon in Tokio ontmoette op 17 jarige leeftijd de Oostenrijks-Hongaarse diplomaat graaf Heinrich von Coudenhove-Kalergi. Ze worden verliefd en trouwen op 16 maart 1892 in Tokio met de toestemming van de Oostenrijkse en Japanse ministeries van Buitenlandse Zaken. Hierdoor werd ze echter door haar vader onterfd en verstoten. Het echtpaar keerde met hun twee zonen Johannes en Richard terug naar Europa, waar ze het beheer van de familie-landgoederen in Boheems Ronsperg krijgen.
Eenmaal gevestigd, leerde Mitsuko Frans, Duits, wiskunde, aardrijkskunde en geschiedenis in een poging om de vijandigheid tegen Heinrich over zijn terugkeer met een buitenlandse vrouw tegen te gaan.
Heinrich en Mitsuko krijgen samen nog 5 kinderen.
Heinrich is overleden in 1906 en Mitsuko nam de landgoederen en opvoeding en het onderwijs van de kinderen over en leerde zelf nog recht en economie.
Mitsuko zou nooit meer terug naar Japan gaan.
Toen ze stierf in 1941 werd ze begraven op de begraafplaats Hietzinger.
Mitsuko is in Japan een uiterst populair personage en waarover een film en een musical gemaakt werd.
In het kasteel van Horsovsky Tyn is een permanente expositie aan haar gewijd. (zie #96 op de vorige blz)
De 7 kinderen:
* Johann Evangelist Virgilio Graaf Coudenhove-Kalergi (Japan 1893-1965), werd ook Kōtarō genoemd en was getrouwd met Lilly Steinschneider, de eerste Oostenrijkse pilote
* Richard Nikolaus Graf von Coudenhove-Kalergi (Japan 1894-1972), werd ook Eijirō genoemd en was een Oostenrijks schrijver, politicus en stichter van de Paneuropese Unie. Hij was getrouwd met toneelspeelster Ida Loran.
* Gerolf Joseph Benedikt Maria Valentin Franz Coudenhove-Kalergi (1896-1978), is de vader van de journaliste Barbara Coudenhove-Kalergi en was vertaler van Haiku verzen und ambtenaar bij een japanse gezant in Praag
* Elisabeth Maria Anna Coudenhove-Kalergi (1898-1936) was secretaresse en wetenschappelijk medewerkster van Engelbert Dollfuss.]
* Olga Marietta Henriette Maria Coudenhove-Kalergi (1900-1976)
* Ida Friederike Maria Anna Görres (1901-1971)
* Karl Heinrich Franz Maria Coudenhove-Kalergi (1903-1987) was operazanger
voorzijde
achterzijde
Joodse gemeenschap in Poběžovice
Sinds de 15e eeuw, uit de tijd van Dobrohost von Ronsperk, was er een Joodse gemeenschap.
Op de Joodse begraafplaats - de juiste ouderdom van de begraafplaats is niet bekend - zijn grafstenen gevonden die minstens 440 jaar oud zijn. Sinds 1876 vindt men op de grafstenen naast Hebreeuwse ook Duitse opschriften.
In de 2e wereldoorlog werd het kerkhof zwaar beschadigd, maar in 2007 werd het gereconstrueerd.
In 1814 werd gestart met de bouw van de synagoge. Na de 2e wereldoorlog waren er slechts treurige resten over.
meer info:
video kasteel en Joodse begraafplaats
zamek Poběžovice
luchtfoto
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
woensdag 24 juli (deel 8) - Bělá nad Rabuzou
We verlaten Poběžovice en op 't gemak rijden we verder.
We zien onderweg een bruin toeristisch bord naar Bělá nad Rabuzou en ik meen me te herinneren dat daar een oude brug ligt. Dus we gaan ook daar nog even kijken.
De beelden aan de linkerzijde van de brug vanuit de stad gezien, stellen de volgende heiligen voor:
- Aartsengel Michael
- Johannes van Nepomuk (Jan z Nepomuku)
- Antonius van Padua
De beelden op de rechterzijde stellen de volgende heiligen voor:
- Maria van de onbevlekte ontvangenis
- Wenzeslaus (Svatý Václav, patroon van Bohemen)
- Erasmus (Sv. Erazim, bisschop *240- †303)
De eerste schriftelijke vermelding van Bělá nad Rabuzou was in 1121.
De stenen brug over de Radbuza, volgens het model van de Karelsbrug in Praag, werd waarschijnlijk gebouwd tussen 1703 en 1723 op verzoek van prinses Anna Marie Terezie Metternich, eigenaresse van Bělá. Het verving een eerder bestaande houten brug. De brug heeft 8 bogen en 6 pijlers. Elke zuil is versierd met een beeld.
^Sv. Václav en ^^ Sv. Erazim (Erasmus)
^ Johannes van Nepomuk met daarachter Panna Maria en in de prullenbak ligt een knuffel van een kind
De brug werd in 1995 afgesloten voor het verkeer en als beschermd monument bestempeld. Alleen fietsers en voetgangers kunnen nog over de brug. Aan de andere zijde van het Bělá ligt nog een stenen brug over de Radbuza, maar die is zonder beelden en is nog steeds in gebruik voor het verkeer.
- wordt vervolgd -
We verlaten Poběžovice en op 't gemak rijden we verder.
We zien onderweg een bruin toeristisch bord naar Bělá nad Rabuzou en ik meen me te herinneren dat daar een oude brug ligt. Dus we gaan ook daar nog even kijken.
De beelden aan de linkerzijde van de brug vanuit de stad gezien, stellen de volgende heiligen voor:
- Aartsengel Michael
- Johannes van Nepomuk (Jan z Nepomuku)
- Antonius van Padua
De beelden op de rechterzijde stellen de volgende heiligen voor:
- Maria van de onbevlekte ontvangenis
- Wenzeslaus (Svatý Václav, patroon van Bohemen)
- Erasmus (Sv. Erazim, bisschop *240- †303)
De eerste schriftelijke vermelding van Bělá nad Rabuzou was in 1121.
De stenen brug over de Radbuza, volgens het model van de Karelsbrug in Praag, werd waarschijnlijk gebouwd tussen 1703 en 1723 op verzoek van prinses Anna Marie Terezie Metternich, eigenaresse van Bělá. Het verving een eerder bestaande houten brug. De brug heeft 8 bogen en 6 pijlers. Elke zuil is versierd met een beeld.
^Sv. Václav en ^^ Sv. Erazim (Erasmus)
^ Johannes van Nepomuk met daarachter Panna Maria en in de prullenbak ligt een knuffel van een kind
De brug werd in 1995 afgesloten voor het verkeer en als beschermd monument bestempeld. Alleen fietsers en voetgangers kunnen nog over de brug. Aan de andere zijde van het Bělá ligt nog een stenen brug over de Radbuza, maar die is zonder beelden en is nog steeds in gebruik voor het verkeer.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
woensdag 24 juli (deel 9) - langs verdwenen dorpjes naar Domažlice....
Van Bělá nad Radbuzou rijden we richting het grensplaatsje Železna en proberen dan via een heel klein weggetje zuidwaarts te rijden, maar dat lukt niet omdat het verboden is voor auto’s. Via Karlova Huť lukt het echter wel.
Zo rijden we door de bossen, maar het bankje onderweg nodigt niet echt uit om te gaan zitten....
We zien ook bovenop een berg een toren. We denken dat dit de uitkijktoren Poledník - bij Prášily is. (Vergelijk het maar met de foto in bericht #84 op de vorige blz) We proberen er te komen met de auto maar, helaas, we kunnen geen verharde weg er naar toe vinden.
Dit is de streek van de na 1945 verdwenen dorpjes. De plek van zo'n dorpje wordt gemarkeerd met een groen bordje zoals deze van Stará Huť
Om half 7 zijn we dan toch (eindelijk) in het centrum van Domažlice aangekomen
^ deze opvallende witte toren blijkt bij de kerktoren te zijn.
- wordt vervolgd -
Van Bělá nad Radbuzou rijden we richting het grensplaatsje Železna en proberen dan via een heel klein weggetje zuidwaarts te rijden, maar dat lukt niet omdat het verboden is voor auto’s. Via Karlova Huť lukt het echter wel.
Zo rijden we door de bossen, maar het bankje onderweg nodigt niet echt uit om te gaan zitten....
We zien ook bovenop een berg een toren. We denken dat dit de uitkijktoren Poledník - bij Prášily is. (Vergelijk het maar met de foto in bericht #84 op de vorige blz) We proberen er te komen met de auto maar, helaas, we kunnen geen verharde weg er naar toe vinden.
Dit is de streek van de na 1945 verdwenen dorpjes. De plek van zo'n dorpje wordt gemarkeerd met een groen bordje zoals deze van Stará Huť
Om half 7 zijn we dan toch (eindelijk) in het centrum van Domažlice aangekomen
^ deze opvallende witte toren blijkt bij de kerktoren te zijn.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
woensdag 24 juli (deel 10) - wandeling door het centrum van Domažlice....
We lopen eerst over het plein...
Op het dak zien we een stukje prachtige techniek....
We nemen aan het eind een zijstraatje naar beneden en lopen achterlangs weer terug naar het begin van het langwerpige stadsplein
Ook in de andere straatjes staan vrolijk gekleurde huisjes.
- wordt vervolgd -
We lopen eerst over het plein...
Op het dak zien we een stukje prachtige techniek....
We nemen aan het eind een zijstraatje naar beneden en lopen achterlangs weer terug naar het begin van het langwerpige stadsplein
Ook in de andere straatjes staan vrolijk gekleurde huisjes.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
woensdag 24 juli (deel 11) - wandeling door het centrum van Domažlice....
een huis met een houten uitbouw...
In het gele huis op het plein, tegenover de kerk, heeft Božena Němcová, de schrijfster van Babička een tijdje gewoond .
Als we teruglopen naar de parking zien we bij dit gebouw een aanplakbiljet. 3x raden waar we zaterdag naar toe gaan...
Gelukkig zijn we vandaag wel op tijd terug voor het avondeten - hmmm, gevulde kipfilet en goulash met broodpudding
- wordt vervolgd -
een huis met een houten uitbouw...
In het gele huis op het plein, tegenover de kerk, heeft Božena Němcová, de schrijfster van Babička een tijdje gewoond .
Als we teruglopen naar de parking zien we bij dit gebouw een aanplakbiljet. 3x raden waar we zaterdag naar toe gaan...
Gelukkig zijn we vandaag wel op tijd terug voor het avondeten - hmmm, gevulde kipfilet en goulash met broodpudding
- wordt vervolgd -
Prachtige foto's hoor en interessant om te lezen.
Zo herkenbaar... we zijn hier vele malen geweest ....:top:
:top:
Pelhřimov
Donateur
donderdag 25 juli (deel 1) – ZOO Plzeň
Vandaag bezochten we de dierentuin van Plzeň. ZOO Plzeň is een dierentuin en tevens een botanische tuin.
De dierentuin heeft een oppervlakte van 21 hectare. (interactieve plattegrond)
In 1926 werd de dierentuin geopend in het stadsdeel Doudlevce (Plzeň 3). Deze dierentuin lag net ten zuiden van het stadscentrum. In 1963 verhuisde de dierentuin naar het noordelijke stadsdistrict Lochotín (Plzeň 1).
De Zoologická zahrada města Plzně fuseerde met de botanische tuin in 1981, waardoor het de huidige naam Zoologická a botanická zahrada města Plzně kreeg. Tegenwoordig heeft het dierentuin de op een na grootste berenverblijf van Europa.
Sinds 1996 is de dierentuin grotendeels biogeografisch ingedeeld:
- Oriëntaals gebied: hoefdieren, diverse vogels en kleine zoogdieren
- Palearctisch gebied: onder meer wisenten, muskusossen, wolven, bruine beren, Siberische tijgers, inheemse vissen en vogels
- Nearctisch gebied: onder meer wapiti's, sneeuwgeiten en Sonora-huis met roofvogels, knaagdieren, reptielen en geleedpotigen
- Neotropisch gebied: onder meer vicuña's, manenwolven, Humboldt-pinguïns en klauwapen
- Australaziatisch gebied: kangoeroes, nachtdieren en diverse vogels
- Afrotropisch gebied: een gebouw voor nachtdieren en kleine roofdieren, een gebouw voor dieren van Madagascar, katachtigen, savanneverblijf, diverse vogels, dwergnijlpaarden en franjeapen
De tuin kent enorme hoogteverschillen...
- wordt vervolgd –
Vandaag bezochten we de dierentuin van Plzeň. ZOO Plzeň is een dierentuin en tevens een botanische tuin.
De dierentuin heeft een oppervlakte van 21 hectare. (interactieve plattegrond)
In 1926 werd de dierentuin geopend in het stadsdeel Doudlevce (Plzeň 3). Deze dierentuin lag net ten zuiden van het stadscentrum. In 1963 verhuisde de dierentuin naar het noordelijke stadsdistrict Lochotín (Plzeň 1).
De Zoologická zahrada města Plzně fuseerde met de botanische tuin in 1981, waardoor het de huidige naam Zoologická a botanická zahrada města Plzně kreeg. Tegenwoordig heeft het dierentuin de op een na grootste berenverblijf van Europa.
Sinds 1996 is de dierentuin grotendeels biogeografisch ingedeeld:
- Oriëntaals gebied: hoefdieren, diverse vogels en kleine zoogdieren
- Palearctisch gebied: onder meer wisenten, muskusossen, wolven, bruine beren, Siberische tijgers, inheemse vissen en vogels
- Nearctisch gebied: onder meer wapiti's, sneeuwgeiten en Sonora-huis met roofvogels, knaagdieren, reptielen en geleedpotigen
- Neotropisch gebied: onder meer vicuña's, manenwolven, Humboldt-pinguïns en klauwapen
- Australaziatisch gebied: kangoeroes, nachtdieren en diverse vogels
- Afrotropisch gebied: een gebouw voor nachtdieren en kleine roofdieren, een gebouw voor dieren van Madagascar, katachtigen, savanneverblijf, diverse vogels, dwergnijlpaarden en franjeapen
De tuin kent enorme hoogteverschillen...
- wordt vervolgd –
Pelhřimov
Donateur
donderdag 25 juli (deel 2) – ZOO Plzeň
Het was vandaag wederom erg warm. Een aantal dieren lagen te slapen in de schaduw en ook André ging even liggen...
Over het hek konden we even gluren naar de dino's bij de buren in het Dinopark, waar het trouwens enorm druk was.
We hadden vandaag het openbaar vervoer genomen. Voor het hotel stopt er een bus die ons naar de stad bracht en waar we op de tram zijn gestapt. André grapte op de terugweg nog dat er 2 bussen rijden naar het industrieterrein waar ons hotel staat. En hij kreeg nog gelijk ook. De ene keer gaat de bus naar de ene kant van het industrieterrein en de andere keer rijdt de bus via een andere route. En in die bus zaten wij dus...
Het was weer een leuke dag. De dierentuin vonden wij erg mooi en dan vooral de bomen, bloeiende struiken en planten.
Qua dieren hebben wij, als regelmatige bezoekers van diergaarde Blijdorp in Rotterdam, niet veel andere diersoorten gezien.
- wordt vervolgd -
Het was vandaag wederom erg warm. Een aantal dieren lagen te slapen in de schaduw en ook André ging even liggen...
Over het hek konden we even gluren naar de dino's bij de buren in het Dinopark, waar het trouwens enorm druk was.
We hadden vandaag het openbaar vervoer genomen. Voor het hotel stopt er een bus die ons naar de stad bracht en waar we op de tram zijn gestapt. André grapte op de terugweg nog dat er 2 bussen rijden naar het industrieterrein waar ons hotel staat. En hij kreeg nog gelijk ook. De ene keer gaat de bus naar de ene kant van het industrieterrein en de andere keer rijdt de bus via een andere route. En in die bus zaten wij dus...
Het was weer een leuke dag. De dierentuin vonden wij erg mooi en dan vooral de bomen, bloeiende struiken en planten.
Qua dieren hebben wij, als regelmatige bezoekers van diergaarde Blijdorp in Rotterdam, niet veel andere diersoorten gezien.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
Vrijdag 26 juli (deel 1) - richting Šumava
Zoals ik al eerder schreef plannen we nooit wat we willen doen. Bovendien vertrekken we ook niet zo vroeg ’s morgens. Het is vandaag al half 12 geweest als we eindelijk wegrijden bij het hotel. Allereerst tanken we bij de M.k.o. Deze groothandel bevindt zich op hetzelfde industrieterrein als ons hotel.
^ Op de rotonde rijdt voor ons zo te zien een hondenliefhebber die er zijn inkopen gedaan heeft. ’t Is te hopen dat hij niet ver hoeft te rijden met deze hoge temperaturen anders zijn de worstjes al gebakken voordat hij op zijn bestemming is...
We rijden dit keer zuidwaarts, richting het Šumava gebergte. We zien wel wat we vandaag weer allemaal op ons pad tegenkomen.
^ Tijdens André's peukenpauze, bij Vítkovy, zien we opeens een bus aankomen op een weg waar we deze niet verwachten, want het weggetje loopt dood. 1 minuut later rijdt de bus de andere kant weer op...
^^ In de verte zien we ook een bomenauto aankomen, dus even doorrijden voordat we er kilometers achter moeten sukkelen...
- wordt vervolgd -
Zoals ik al eerder schreef plannen we nooit wat we willen doen. Bovendien vertrekken we ook niet zo vroeg ’s morgens. Het is vandaag al half 12 geweest als we eindelijk wegrijden bij het hotel. Allereerst tanken we bij de M.k.o. Deze groothandel bevindt zich op hetzelfde industrieterrein als ons hotel.
^ Op de rotonde rijdt voor ons zo te zien een hondenliefhebber die er zijn inkopen gedaan heeft. ’t Is te hopen dat hij niet ver hoeft te rijden met deze hoge temperaturen anders zijn de worstjes al gebakken voordat hij op zijn bestemming is...
We rijden dit keer zuidwaarts, richting het Šumava gebergte. We zien wel wat we vandaag weer allemaal op ons pad tegenkomen.
^ Tijdens André's peukenpauze, bij Vítkovy, zien we opeens een bus aankomen op een weg waar we deze niet verwachten, want het weggetje loopt dood. 1 minuut later rijdt de bus de andere kant weer op...
^^ In de verte zien we ook een bomenauto aankomen, dus even doorrijden voordat we er kilometers achter moeten sukkelen...
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
vrijdag 26 juli (deel 2) - richting Šumava
^ De foto's in het vorige deel zijn gemaakt onder Plzeň en in het gebied op bovenstaande kaart...
Nýrsko ligt 18 km ten zuidwesten van Klatovy aan de rivier de Úhlava. Nýrsko is een klein plattelandsstadje. Het ontstond in de 13e eeuw als grensplaats aan de handelsroute tussen Bohemen en Beieren. Het plaatsje heeft slechts enkele bezienswaardigheden. Een daarvan is het barokke gemeentehuis uit 1684 met daarop aangebracht de herinneringsplaquette aan de bevrijding in de 2e wereldoorlog door de Canadezen. Dit feit werd gedurende het communistische tijdperk alleen niet openlijk gezegd. In het plaatsje zelf bevinden zich diverse pensions en hotels en bij het zwembad ligt een autocamping.
Bij de camping ligt ook het bos-theater.
Als je er langs rijdt krijg je de indruk dat het een sprookjesachtig kasteel met kantelen is. Echter als je er stopt en naar de zijkant loopt zie je pas dat het een openluchttheater in het bos is. Begin jaren dertig van de vorige eeuw is het gebouwd in een voormalige steengroeve.
Als men er binnenscènes speelden had men een houten decor en als men buitenscènes moest spelen dan schoof men het decor opzij zodat de bomen en rotsen het decor werden. Onder de gehele lengte van het verhoogde podium loopt een gang waardoor de toneelspelers gemakkelijk van de ene kant naar de andere kant konden zonder dat het publiek het merkte. Er was plaats voor ruim 1400 toeschouwers. In de jaren 70 werd het bij gebrek aan belangstelling gesloten, maar in 2008 is het heropend.
^ de Úhlava bij het bos-theater en uitleg over het bos-theater
^ zomaar wat huizen in Nýrsko
Op de kaart hadden we een paar kilometer ten zuiden van Nýrsko een stuwmeer gezien, daar wilden we even kijken. De Nýrsko dam ligt in de rivier de Úhlava. Deze dam, gebouwd in 1969 met een hoogte van 36 meter, heeft een stuwmeer gecreëerd dat dienst doet als drinkwaterreservoir. Het stuwmeer zelf ligt verscholen tussen de bomen en je mag er niet stoppen. Daardoor kan ik er onder het rijden geen echt goede foto van maken.
We rijden nu verder naar het zuiden en gaan dit gebied verkennen...
- wordt vervolgd -
^ De foto's in het vorige deel zijn gemaakt onder Plzeň en in het gebied op bovenstaande kaart...
Nýrsko ligt 18 km ten zuidwesten van Klatovy aan de rivier de Úhlava. Nýrsko is een klein plattelandsstadje. Het ontstond in de 13e eeuw als grensplaats aan de handelsroute tussen Bohemen en Beieren. Het plaatsje heeft slechts enkele bezienswaardigheden. Een daarvan is het barokke gemeentehuis uit 1684 met daarop aangebracht de herinneringsplaquette aan de bevrijding in de 2e wereldoorlog door de Canadezen. Dit feit werd gedurende het communistische tijdperk alleen niet openlijk gezegd. In het plaatsje zelf bevinden zich diverse pensions en hotels en bij het zwembad ligt een autocamping.
Bij de camping ligt ook het bos-theater.
Als je er langs rijdt krijg je de indruk dat het een sprookjesachtig kasteel met kantelen is. Echter als je er stopt en naar de zijkant loopt zie je pas dat het een openluchttheater in het bos is. Begin jaren dertig van de vorige eeuw is het gebouwd in een voormalige steengroeve.
Als men er binnenscènes speelden had men een houten decor en als men buitenscènes moest spelen dan schoof men het decor opzij zodat de bomen en rotsen het decor werden. Onder de gehele lengte van het verhoogde podium loopt een gang waardoor de toneelspelers gemakkelijk van de ene kant naar de andere kant konden zonder dat het publiek het merkte. Er was plaats voor ruim 1400 toeschouwers. In de jaren 70 werd het bij gebrek aan belangstelling gesloten, maar in 2008 is het heropend.
^ de Úhlava bij het bos-theater en uitleg over het bos-theater
^ zomaar wat huizen in Nýrsko
Op de kaart hadden we een paar kilometer ten zuiden van Nýrsko een stuwmeer gezien, daar wilden we even kijken. De Nýrsko dam ligt in de rivier de Úhlava. Deze dam, gebouwd in 1969 met een hoogte van 36 meter, heeft een stuwmeer gecreëerd dat dienst doet als drinkwaterreservoir. Het stuwmeer zelf ligt verscholen tussen de bomen en je mag er niet stoppen. Daardoor kan ik er onder het rijden geen echt goede foto van maken.
We rijden nu verder naar het zuiden en gaan dit gebied verkennen...
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
vrijdag 26 juli (deel 3) - Šumava
We stoppen net onder Hamry op een parking en zien door de bosjes een bouwval. André loopt er even heen voor wat foto’s. Het zijn de restanten van de papierfabriek Gustavsthal uit 1882 van Julius Otto Petzoldt. Meer info: hier en hier
Gustavsthal 49°12'25.570"N 13°10'31.854"E
Bij Hamry in Šumava werd rond 1930 een prachtige watersysteem gebouwd, welke voor het eerst wordt gebruikt voor de mechanische voortstuwing van machines en vervolgens voor de productie van elektriciteit. Het water werd naar de voormalige molen, de "Gustavsthal", via twee waterleidingen van 1,5 km en 3,5 km lengte vanuit de Úhlava rivier en een derde leiding van 800 mtr lang vanuit de Bilé Potok aangevoerd. Deze opmerkelijke waterwerken werden buiten dienst gesteld aan het einde van 70-er jaren van de vorige eeuw. Sinds die tijd is er een permanente verkrotting van de gebouwen van de voormalige papierfabriek. Alleen de schoorsteen, enkele buitenmuren en een stukje van het dak zijn bewaard gebleven.
We rijden door het bos en komen uiteindelijk op weg nr 190 uit naar Železná Ruda.
Ook hier weer de typische kitsch die je in vele andere grensplaatsjes ook kan kopen...
Voor ons rijdt een auto die iedereen veel geluk succes wenst als ik de reclame achterop lees...
Deze Barokke kerk in Železná Ruda werd op kosten van graaf Wolf Heninrich Notthafft (Wolfa Jindřicha Nothafa z Wernbergu) gebouwd in de jaren 1729-1732 en is gewijd aan Panně Marii Pomocné z Hvězdy. De kerk wordt in de volksmond “de Maria Sterkerk” genoemd. Het is gebouwd in de vorm van een zeshoekige ster. Het kleine torentje met de hoofdingang is gebouwd in de jaren zeventig van de 18e eeuw. De ui-koepel is bedekt met shingels en is gemaakt door de lokale timmerman Matyáš Lehner. Op de ui-koepels staan sterren in plaats van kruizen zoals gebruikelijk is in de Katholieke kerk. Het rijke interieur is door de Duitse glasblazer Johan Georg Hafenbrädl bekostigd.
We rijden er nog even rond, maar vinden het er te toeristisch en gaan een bosweggetje in naar de uitkijktoren Pancii. We hebben blijkbaar ergens een pad gemist want het blijkt doodlopend te zijn...
- wordt vervolgd -
We stoppen net onder Hamry op een parking en zien door de bosjes een bouwval. André loopt er even heen voor wat foto’s. Het zijn de restanten van de papierfabriek Gustavsthal uit 1882 van Julius Otto Petzoldt. Meer info: hier en hier
Gustavsthal 49°12'25.570"N 13°10'31.854"E
Bij Hamry in Šumava werd rond 1930 een prachtige watersysteem gebouwd, welke voor het eerst wordt gebruikt voor de mechanische voortstuwing van machines en vervolgens voor de productie van elektriciteit. Het water werd naar de voormalige molen, de "Gustavsthal", via twee waterleidingen van 1,5 km en 3,5 km lengte vanuit de Úhlava rivier en een derde leiding van 800 mtr lang vanuit de Bilé Potok aangevoerd. Deze opmerkelijke waterwerken werden buiten dienst gesteld aan het einde van 70-er jaren van de vorige eeuw. Sinds die tijd is er een permanente verkrotting van de gebouwen van de voormalige papierfabriek. Alleen de schoorsteen, enkele buitenmuren en een stukje van het dak zijn bewaard gebleven.
We rijden door het bos en komen uiteindelijk op weg nr 190 uit naar Železná Ruda.
Ook hier weer de typische kitsch die je in vele andere grensplaatsjes ook kan kopen...
Voor ons rijdt een auto die iedereen veel geluk succes wenst als ik de reclame achterop lees...
Deze Barokke kerk in Železná Ruda werd op kosten van graaf Wolf Heninrich Notthafft (Wolfa Jindřicha Nothafa z Wernbergu) gebouwd in de jaren 1729-1732 en is gewijd aan Panně Marii Pomocné z Hvězdy. De kerk wordt in de volksmond “de Maria Sterkerk” genoemd. Het is gebouwd in de vorm van een zeshoekige ster. Het kleine torentje met de hoofdingang is gebouwd in de jaren zeventig van de 18e eeuw. De ui-koepel is bedekt met shingels en is gemaakt door de lokale timmerman Matyáš Lehner. Op de ui-koepels staan sterren in plaats van kruizen zoals gebruikelijk is in de Katholieke kerk. Het rijke interieur is door de Duitse glasblazer Johan Georg Hafenbrädl bekostigd.
We rijden er nog even rond, maar vinden het er te toeristisch en gaan een bosweggetje in naar de uitkijktoren Pancii. We hebben blijkbaar ergens een pad gemist want het blijkt doodlopend te zijn...
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
vrijdag 26 juli (deel 4) - Šumava
Het is inmiddels al 16 uur en we willen graag een hapje eten voordat we weer richting het hotel gaan.
^ Onderweg, bij Hojsova Stráž, stoppen we voor een bordje goulash met knedliky.
^ We werpen een laatste blik op de hogere bergen
Dan rijden we door Běhařov. Het dorpje telt volgens de website maar zo'n 160 inwoners, dus het stelt niet zo veel voor.
Wel hebben ze een paar informatiepanelen over het dorp, het kasteel en de kerk.
En ze hebben een .....
- wordt vervolgd -
Het is inmiddels al 16 uur en we willen graag een hapje eten voordat we weer richting het hotel gaan.
^ Onderweg, bij Hojsova Stráž, stoppen we voor een bordje goulash met knedliky.
^ We werpen een laatste blik op de hogere bergen
Dan rijden we door Běhařov. Het dorpje telt volgens de website maar zo'n 160 inwoners, dus het stelt niet zo veel voor.
Wel hebben ze een paar informatiepanelen over het dorp, het kasteel en de kerk.
En ze hebben een .....
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
vrijdag 26 juli (deel 5) - Šumava
....brandweermuseum.
In Běhařov stopt André plotseling en rijdt een stukje terug. Hij had in een flits een etalage gezien waarin allerlei brandweerdingen uitgestald stond. Het blijkt het Hasičské muzeum in Běhařov te zijn. Běhařov č.p. 37 - N 49°20.70850', E 13°9.64197'
Het brandweermuseum in Běhařov bestaat sinds juli 2011 en is het enigste brandweermuseum in het district Klatovy en vertegenwoordigt ook de brandweer uit de omliggende plaatsen.
We maken een paar foto’s voor een vriend die bij het brandweermuseum in Wassenaar werkt.
^ Er staat ook een blad met de het “gebed voor de brandweer”
Nu had ik dat ooit al eens eerder gezien en tijdens de Tsj. lessen hebben we dit toen vertaald:
^ Als we in Janovice nad Úhlavou rijden zie ik naast de brug een mooie auto staan. We rijden er naar toe. Het blijkt een “Barkas - Hainichen” (type Framo V901/2 ?) te zijn. Barkas was een fabriek van bestelbussen in de DDR. De naam komt van Hamilcar Barkas, Letterlijk vertaald betekent Barkas "de bliksem". Die bliksem is in het logo terug te vinden.
VEB Barkas-Werke Hainichen is in 1957 ontstaan als opvolger van de Framo fabriek in Frankenberg/Sa. (later Hainichen). Deze fabriek werd in de DDR een Volkseigener Betrieb en onderdeel van het Industrieverband Fahrzeugbau (IFA). In 1958 werd het bedrijf met andere samengevoegd en ontstond VEB Barkas-Werke Karl-Marx-Stadt, gevestigd in Karl-Marx-Stadt, tegenwoordig bekend als Chemnitz.
De ijssalon doet met deze hitte goede zaken...
Waar dit monument staat weet ik niet meer, maar het viel me op door het vliegtuigje wat bovenop staat.
- wordt vervolgd -
....brandweermuseum.
In Běhařov stopt André plotseling en rijdt een stukje terug. Hij had in een flits een etalage gezien waarin allerlei brandweerdingen uitgestald stond. Het blijkt het Hasičské muzeum in Běhařov te zijn. Běhařov č.p. 37 - N 49°20.70850', E 13°9.64197'
Het brandweermuseum in Běhařov bestaat sinds juli 2011 en is het enigste brandweermuseum in het district Klatovy en vertegenwoordigt ook de brandweer uit de omliggende plaatsen.
We maken een paar foto’s voor een vriend die bij het brandweermuseum in Wassenaar werkt.
Nu had ik dat ooit al eens eerder gezien en tijdens de Tsj. lessen hebben we dit toen vertaald:
Gebed voor de brandweer
Mocht het gebeuren, dat er ergens een vuur brandt,
ik vervul mijn plicht,
Voor de redding van levens Here God
geef me genoeg kracht ...
In mijn armen een kind er uit (uit het vuur) dragen
als de tijd nog niet om is (als er nog tijd voor is)
dan ook een oude man en een moedertje
die grijze haren heeft...
ik sta altijd op wacht
omdat ik geroepen ben
mijn naasten bescherm ik voor het vuur
ik wil iedereen helpen
Als het uit Uw wil
zal gebeuren dat ik mijn leven daarbij verlies
zegen Here God mijn familie
en met een genadige liefhebbende hand
geef hen terug wat ik tijdens het vervullen van mijn roeping/dienst aan anderen heb gegeven....
Amen
^ Als we in Janovice nad Úhlavou rijden zie ik naast de brug een mooie auto staan. We rijden er naar toe. Het blijkt een “Barkas - Hainichen” (type Framo V901/2 ?) te zijn. Barkas was een fabriek van bestelbussen in de DDR. De naam komt van Hamilcar Barkas, Letterlijk vertaald betekent Barkas "de bliksem". Die bliksem is in het logo terug te vinden.
VEB Barkas-Werke Hainichen is in 1957 ontstaan als opvolger van de Framo fabriek in Frankenberg/Sa. (later Hainichen). Deze fabriek werd in de DDR een Volkseigener Betrieb en onderdeel van het Industrieverband Fahrzeugbau (IFA). In 1958 werd het bedrijf met andere samengevoegd en ontstond VEB Barkas-Werke Karl-Marx-Stadt, gevestigd in Karl-Marx-Stadt, tegenwoordig bekend als Chemnitz.
De ijssalon doet met deze hitte goede zaken...
Waar dit monument staat weet ik niet meer, maar het viel me op door het vliegtuigje wat bovenop staat.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
vrijdag 26 juli (deel 6) - Vodní hrad Švihov
We komen steeds dichterbij Plzeň.
Onderweg is men druk bezig met het oogsten van het graan
Dan zien we het waterslot Švihov liggen. In de slotgracht zwemmen de eenden.
Het waterslot Švihov behoort tot de jongste burchten van Bohemen. Het werd aan het einde van de 15e eeuw (1480-1489) gebouwd door Půta Švihovský of Rýzmberk. Na zijn dood lieten zijn zonen, samen met architect Benedikt Ried, de bouw in 1504 voltooien.
Het slot Švihov is gemaakt op een kunstmatig eiland. Het centrale deel van het kasteel bestond uit een paleis, een kapel,een trappenhuis en een vierkante binnenplaats. Rondom was een muur met 4 hoektorens. Ter verdediging lagen er ook grachten omheen. Het water hiervan kwam uit de rivier de Úhlava.
In 1548 kwam de burcht in eigendom van de familie Kavka z Říčan echter door slecht management moesten zij het in 1598 verkopen aan Humprecht Černín z Chudenic.
Een slechte periode voor het kasteel was de eerste helft van de 17e eeuw. Het verloor zijn oorspronkelijke functie. Tijdens de Dertigjarige oorlog weerstond het tot 2x toe de aanvallen van de Zweedse troepen, maar na de oorlog wilde de Habsbugse keizer Ferdinand III de grond hebben en de burcht slopen om de mogelijkheid van bezetting door roversbendes tegen te gaan. Het slot verloor hierdoor een groot deel van de buitenmuur en 2 grachten. De familie Černín wist verdere sloop tegen te houden. Ze lieten alleen de meest noodzakelijke reparaties uitvoeren. In 1926 werd het officieel tot ruïne verklaard. Eugen Černín liet echter het dak repareren en zo werd het slot een Gotisch monument.
Het overleefde zonder grote schade de 2e Wereldoorlog. In 1947 startte de Národní Kulturní Komise (Nationale Cultuur Commissie) met een grote restauratie onder leiding van architect Břetislav Štorm. Het grootste probleem was dat er van de originele elementen zeer weinig bewaard gebleven was.
- wordt vervolgd -
We komen steeds dichterbij Plzeň.
Onderweg is men druk bezig met het oogsten van het graan
Dan zien we het waterslot Švihov liggen. In de slotgracht zwemmen de eenden.
Het waterslot Švihov behoort tot de jongste burchten van Bohemen. Het werd aan het einde van de 15e eeuw (1480-1489) gebouwd door Půta Švihovský of Rýzmberk. Na zijn dood lieten zijn zonen, samen met architect Benedikt Ried, de bouw in 1504 voltooien.
Het slot Švihov is gemaakt op een kunstmatig eiland. Het centrale deel van het kasteel bestond uit een paleis, een kapel,een trappenhuis en een vierkante binnenplaats. Rondom was een muur met 4 hoektorens. Ter verdediging lagen er ook grachten omheen. Het water hiervan kwam uit de rivier de Úhlava.
In 1548 kwam de burcht in eigendom van de familie Kavka z Říčan echter door slecht management moesten zij het in 1598 verkopen aan Humprecht Černín z Chudenic.
Een slechte periode voor het kasteel was de eerste helft van de 17e eeuw. Het verloor zijn oorspronkelijke functie. Tijdens de Dertigjarige oorlog weerstond het tot 2x toe de aanvallen van de Zweedse troepen, maar na de oorlog wilde de Habsbugse keizer Ferdinand III de grond hebben en de burcht slopen om de mogelijkheid van bezetting door roversbendes tegen te gaan. Het slot verloor hierdoor een groot deel van de buitenmuur en 2 grachten. De familie Černín wist verdere sloop tegen te houden. Ze lieten alleen de meest noodzakelijke reparaties uitvoeren. In 1926 werd het officieel tot ruïne verklaard. Eugen Černín liet echter het dak repareren en zo werd het slot een Gotisch monument.
Het overleefde zonder grote schade de 2e Wereldoorlog. In 1947 startte de Národní Kulturní Komise (Nationale Cultuur Commissie) met een grote restauratie onder leiding van architect Břetislav Štorm. Het grootste probleem was dat er van de originele elementen zeer weinig bewaard gebleven was.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
vrijdag 26 juli (deel 7) - Švihov
Dit slot was het filmdecor voor één van de bekendste Tsjechische kerstsprookjes: Tři oříšky pro Popelku.
Andere bekende films die hier opgenomen werden zijn o.a. Šašek a královna, Král posledních dnů en Tři životy
In het toeristisch hoogseizoen, staan er allerlei kraampjes op het binnenplein waar je ridderattributen kan kopen.
^ Zo moet het er rond 1550 uitgezien hebben...
Deze reconstructie-foto is genomen bij restaurantje in het miniatuurpark Boheminium.
(Hier hangen allerlei afbeeldingen van gereconstrueerde kastelen.)
Švihov is een stadje in de regio Plzeň en maakt deel uit van het district Klatovy.
Švihov telt ongeveer 1600 inwoners, waaronder forumlid Camyl de bekendste inwoner is.
Toen wij de informatieborden in het dorp bekeken liet een dorpsbewoner haar hond zwemmen in het riviertje.
Ze vertelde ons dat honden met een gewicht boven de 16 kilo een muilkorf moeten dragen.
- wordt vervolgd -
Dit slot was het filmdecor voor één van de bekendste Tsjechische kerstsprookjes: Tři oříšky pro Popelku.
Andere bekende films die hier opgenomen werden zijn o.a. Šašek a královna, Král posledních dnů en Tři životy
In het toeristisch hoogseizoen, staan er allerlei kraampjes op het binnenplein waar je ridderattributen kan kopen.
^ Zo moet het er rond 1550 uitgezien hebben...
Deze reconstructie-foto is genomen bij restaurantje in het miniatuurpark Boheminium.
(Hier hangen allerlei afbeeldingen van gereconstrueerde kastelen.)
Švihov is een stadje in de regio Plzeň en maakt deel uit van het district Klatovy.
Švihov telt ongeveer 1600 inwoners, waaronder forumlid Camyl de bekendste inwoner is.
Toen wij de informatieborden in het dorp bekeken liet een dorpsbewoner haar hond zwemmen in het riviertje.
Ze vertelde ons dat honden met een gewicht boven de 16 kilo een muilkorf moeten dragen.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
vrijdag 26 juli (deel 8) - van Švihov naar Plzeň
We maken nog wat foto's van enkele gebouwen en voertuigen in Švihov.
^ het gemeentehuis
^ kan er nog meer bij?
Het is inmiddels al half 8 en we krijgen onderhand trek in eten dus gaan we weer verder.
^ een boerderij
In de verte zien we Plzeň al liggen, dus we kunnen bijna eten.
- wordt vervolgd -
We maken nog wat foto's van enkele gebouwen en voertuigen in Švihov.
^ het gemeentehuis
^ kan er nog meer bij?
Het is inmiddels al half 8 en we krijgen onderhand trek in eten dus gaan we weer verder.
^ een boerderij
In de verte zien we Plzeň al liggen, dus we kunnen bijna eten.
- wordt vervolgd -
Pelhřimov
Donateur
zaterdag 27 juli (deel 1) - we zijn op weg naar Domažlice
Zoals ik al eerder aangaf in bericht #107 zouden we vandaag weer naar Domažlice gaan. Vandaag om 14 uur begint het concert van radio Blaník in Domažlice en daar traden een paar artiesten op die ik graag wilde zien.
Rond de middag vertrokken wij en reden er via een vrijwel directe route naar toe. We hoopten dat we op tijd waren om een leuke zitplaats te vinden, want een paar uur achter elkaar staan lukt me momenteel niet.
Onderweg fotografeerde ik, net als anders, gewoon de dingen die ik zag tijdens het rijden door de voorruit...
Langs de weg worden abrikozen verkocht. Verderop is een boer zijn land aan het bemesten na de oogst...
Terwijl er op sommige velden nog geoogst moet worden, moet er op andere velden al bijna weer gemaaid worden
Na een mooie rit reden we om half 2 voor de 3e keer deze week Domažlice binnen ^
^ volgens de krant zou er dit weekend werkelijk tropische temperaturen verwacht worden
- wordt vervolgd -
Zoals ik al eerder aangaf in bericht #107 zouden we vandaag weer naar Domažlice gaan. Vandaag om 14 uur begint het concert van radio Blaník in Domažlice en daar traden een paar artiesten op die ik graag wilde zien.
Rond de middag vertrokken wij en reden er via een vrijwel directe route naar toe. We hoopten dat we op tijd waren om een leuke zitplaats te vinden, want een paar uur achter elkaar staan lukt me momenteel niet.
Onderweg fotografeerde ik, net als anders, gewoon de dingen die ik zag tijdens het rijden door de voorruit...
Langs de weg worden abrikozen verkocht. Verderop is een boer zijn land aan het bemesten na de oogst...
Terwijl er op sommige velden nog geoogst moet worden, moet er op andere velden al bijna weer gemaaid worden
Na een mooie rit reden we om half 2 voor de 3e keer deze week Domažlice binnen ^
^ volgens de krant zou er dit weekend werkelijk tropische temperaturen verwacht worden
- wordt vervolgd -