Suchý Důl

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Vlak bij de kapel welke werd opgericht na de Maria-verschijningen in 1892, is een eenzame rots te vinden die opvalt aan de rand van het bos, zie locatie op mapy. De rots draagt de naam Certova Skála (Duivels steen). Over deze steen zouden twee verhalen de ronde doen.

Helaas kan ik deze alleen in het Tsjechisch vinden en lukt het met niet om er met behulp van Google Translate een logisch verhaal van te maken. Is er iemand die daarbij kan helpen?

De tekst:
Je to osamocená skála, která se vyjímá na okraji lesa. Vztahují se k ní dve, zcela odlišné, povesti.

První vypráví, že skála sloužila k náboženským úcelum a konaly se zde pobožnosti tajných evangelíku, jenž se loucili s vlastí, a odcházeli do exilu. V blízkosti této skály zakopávali své poklady, aby je po návratu snadno našli.

Druhá vypráví o dáblovi, který ji sebral na Ostaši, aby ji z jakési msty hodil na statek sedlákovi v Suchém dole. Pro svuj cin si vybral nevhodnou dobu. Na Ostaši, v noci, dlouho hledal a vybíral kámen, který se mu nejvíce zamlouval. Na cestu se vydal až pred samotným svítáním. Když byl kousek od svého cíle, zakokrhal kohout a cert ztratil svou moc. Skála zustala ležet v míste, kde stojí dodnes. Cert se propadl do zeme a své dílo už nikdy nedokoncil.

Schrijver verwijst naar de volgende bron:
Police nad Metují a okolí v lidových vypráveních - Eva Koudelková
 
Na ja, dan heb Jij wel pech!
Het is een aleenstaande rots, die staat soliteer aan de rand van het bos. Twee verschillende sages hebben betrekking tot deze( rots).
De eerste verteldt dat deze rots tot godsdienstige doelen diende en hier hebben in het geheim de evangelieken afscheidsdiensten gehouden bij het vertrek in de exil.In de buurt van deze rots hebben ze hun schatten ingegraven om het bij hun weederkomst makkelijk weertevinden.

Nou en die tweede is een noch een groooootere onzin maar die mach graag iemand anders doen.Succes!
 
Ja mooi , dank Je Patrick dat Jij het mooi vind. Ik zie dat voorloopig zich niemans er aan waagt. Het schijnt dat het een bijzonder geneesachig oord daar is en dat heb ik noch niet geweeten.De klei of wat het daar is heeft het in zich. Naar mijn meening zal het met de te vinden schatten tegenvallen, de Bijbel is toch de waare schat van de evangelische mensen dus met een metaaldetektor vind men er heel mischien aleen een paar roestige spijkers. Die mensen vluchten niet aleen voor de inquisitie maar ook voor de militaire dienst.
 
@kuurgast die folder (PDF) was ik idd tegen gekomen.
Čertova Zeď is trouwens een ander gesteente, ergens onder Liberec

@mazackova Klopt, van de klei was ik ook tegen gekomen en ik deel je mening m.b.t. tot de bijbel en ben ook niet op zoek naar een verborgen schat. Maar los daarvan ben ik geïnteresseerd in plaatselijke (sprookjesachtige) vertellingen, volksverhalen en plaatsgebonden legenden en mythen.
 
En ik ben geinteresserd in gesteentes en grondsoorten. Maar een verborgen schat per toevall vinden zou ook niet gek zijn.

De tweede sage verteldt van een duivel die deze rots op Ostas( dat is een rotsformaatie ergens bezuiden Adrspach) opgeraapt heeft om ermee wegens wraakgevoelens een boerenhoewe van een boer in Suchy Dul te gooien. Voor zijn daad heeft hij een slechte tijd uitgekozen.Op Ostas in de nacht heeft hij lang gezocht en gekeurt een steen die hem het meest beviel.Hij ging ermee op weg pas voor het ochtendkrieken.Toen aleen een klijn stukje weg voor zijn doel berijkt te hebben de haan kraaide heeft de duivel zijn macht verloren.De rots is op de plek liggen gebleven waar die tot heden vandaage staat.De duivel is door de grond gezakt en zijn voorneemen heeft hij nooit meer volgebracht.

Zo dat was het. Ik kan het niet beeter. Trouwens als Jij zulk leuk interesse hebt kan ik Je van dienst zijn met het verhaal van de burgt Kumburk die hier vlak bij staat en waarvan heel erg mooi uitzicht over het geheele gebergte is. Of van de laatste Tsjechische rover Babinsky e.z.v....
 
@mazackova Dank voor de vertaling, deze is een stuk duidelijker dan die van Google ;)
De verhalen zijn zeker welkom!

Over de regio Adrspach heb ik inmiddels meerdere verhalen verzameld. Ik zal er alvast twee met jullie delen (en als er belang bij is de rest ook).

De stenen labyrinten Teplice and Adršpach worden wel rotssteden genoemd. Een oude fabel vertelt dat er vroeger twee echte steden waren gelegen op de plek van de rotsformaties. Deze steden waren van groot strategisch belang. De regio was bedekt met dichte bossen en rotsen waardoor de vijand alleen via deze steden het Koninkrijk kon binnendringen.

Zoals de fabel beweert lieten de Tsjechische voorouders zich omkopen en voor een goede beloning mocht de vijand het rijke land betreden. De vijand roofde en veroorzaakte grote schade. Een van de Goden werd boos door dit gedrag en beval de steden te verstenen. Zodra zijn vloek was uitgesproken veranderden alle huizen, kerken, mensen en dieren in steen.


en deze verklaart hoe de rivier Metuje aan zijn naam kwam (de werkelijk is overigens anders).

De rivier Metuje dankt zijn naam waarschijnlijk aan de Benedictijner monniken die zich vestigden in de regio. Metuje was de grootste en meest mysterieuze rivier in de regio. Maar droeg in die tijd geen naam en niemand wist waar de bron was. De monniken gingen daarom, bepakt met voedsel, op pad om de bron te vinden. Ze liepen dagen stroomopwaarts langs de rivier. Overal was het bos dicht begroeid, dus ze gingen heel langzaam. Maar op een dag kwamen ze bij de plek waar de bron moest zijn. Tot slot werd deze gevonden, maar een geschikte naam was nog niet bedacht.

Een deel van de mannen besloot te gaan rusten en andere monniken gingen het terrein verkennen. Ze vonden een zwerm bijen. De bijen hadden hun nest in een esdoorn en hadden zoveel honing dat het langs de stam naar beneden liep. Een monnik, verrast door de ontdekking, riep uit, “Med tu je! Med tu Je!” (Hier is honing! Hier is honing!).

Zijn roep echode door het bos en de naam van de rivier was geboren. ‘Med tu je’ werd veranderd in Metuje en bleef tot nu de naam van de rivier.
 
De bosvrouw van de Adrspach

Vele jaren geleden waren in het bos van Adršpach een aantal kinderen op zoek naar paddenstoelen. Ze waren aan het grappen en dollen en maakten daarbij zoveel lawaai dat een bosvrouw die bij een vijver lag te slapen wakker werd.

Ze stond op en begon de kinderen achterna te zitten. Het was een volslanke vrouw, gekleed in een groene jurk. De kinderen renden maar de bosvrouw slaagde er in een kind bij de sjaal te grijpen en het van zijn hoofd te rukken. Het kind, een jongen, huilde en vertelde thuis het hele verhaal aan zijn moeder. Moeder vroeg een oude boer wat te doen. Hij zei dat het kind terug naar het bos moest gaan, exact om twaalf uur ’s middags, omdat het dan zijn sjaal terug zou krijgen.

Het kind deed wat de boer zei. Toen hij het bos naderde sloeg een bliksembol vlakbij in, de jongen wilde terug naar huis keren maar op dat moment verscheen de vrouw. Ze hield de sjaal in haar hand en zei: “Neem deze sjaal en onthoud, schreeuw niet als je naar het bos gaat want anders kost het je nog eens je leven”. Daarna verdween ze.
 
Bovenaan