mooi stuk daar inderdaad. ook leuk is de oude grensweg te rijden aan de Tsjechische/Poolse kant van Hradek nad nissau naar gorlitz en via de duitse kant weer terug. aan poolse kant kom je langs de afgraving waarvan je op de jetsted vast de machines hebt gezien. aan de duitse kant kom je ook zo'n afgraving tegen maar die laten ze vollopen met water als natuurgebied. wel staan de machines er nog want het is als museum in gebruik en erg interessant vonden wij tenminste.
Rondreizen Tsjechië 2017
- Onderwerp starter Ad Verschoor
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Ad Verschoor
Donateur
Vakantiedagboek 2017.2
Woensdag 16 augustus “Het werd een rustdag en zoveel meer ”
Op nog geen kilometer van ons pension kun je bij het dorp Lišný de rivier Jizera, per brug, oversteken. Het riviertje stroomt feitelijk door de achtertuin van ons verblijf waar het heerlijk vertoeven is. Zeer verfrissend is het, ook op een warme dag, met de voeten in het water te bengelen en wat pootje te baden. Niet ongewoon is dat kano’s met gezinnen voorbij varen en zorgen voor de nodige pret. Wij hebben voor onszelf een vorm van rustdag ingepland, waarbij we niet teveel willen doen. Wat is mooier op zo’n dag even de bergrug bij Lišný te bedwingen en terecht te komen in Prosička. Een dorp dat haar woningen heeft geplaatst voor de daar aanwezige Suché Skály.
Suché Skály met op de voorgrond de huizen van Prosička
Hier ligt het begin van een lange reeks van skály’s, die even onderbroken worden door de rivier Jizera en aan de overzijde bij Malá Skála weer doorgaan tot aan Hrad Frýdštejn. Eenzelfde soort dorp ligt verderop. Het is Klokoči. Het is aangeplakt tegen de Klokočké Skály. Het op deze manier bouwen van een dorp was noodzakelijk want, jullie raden het al, een skály verplaats je niet zomaar even om een huis te bouwen. Veel stops met de auto zijn een must in deze unieke wereld. Het brengt je steeds weer in extase bij het overweldigende zien ervan.
Het dorp Klokoči
Na dit korte ritje komen we in het dorp Malá Skála. Hoog gelegen langs de weg ligt de burcht Vranov met de kapel en het Pantheon. Het is mijn droom om er eens boven te komen, dat staat vandaag te gebeuren. Enige tijd is het zoeken op welke plek de weg naar boven leidt. Ik kom er niet uit en ben genoodzaakt het te vragen. Een meisje in een cukrarna spreekt goed Engels en weet mij te vertellen dat naast haar bedrijfje ik naar boven kan. Zij waarschuwt ervoor dat het erg steil is en dat het dan alsmaar rechtuit gaat: Straight away, straight away, straight away………………..
Malá Skála met de burchtruïne Vranov en de kapel
Vol goede moed begin ik het avontuur over 150 meter een zeer steile maar goeie weg en dan een nog steilere trap, waarvan het einde niet zichtbaar is. Hier neem ik het jammerlijke besluit dat deze onderneming voor mij niet haalbaar meer is, want ik wil graag nog wat ouder worden dan mijn 70 jaren nu. Komende jaren kijk ik dan mogelijk met enige weemoed naar deze steile rots, die echter mijn vakanties en alle herinneringen aan Tsjechië niet zullen beïnvloeden.
Woensdag 16 augustus “Het werd een rustdag en zoveel meer ”
Op nog geen kilometer van ons pension kun je bij het dorp Lišný de rivier Jizera, per brug, oversteken. Het riviertje stroomt feitelijk door de achtertuin van ons verblijf waar het heerlijk vertoeven is. Zeer verfrissend is het, ook op een warme dag, met de voeten in het water te bengelen en wat pootje te baden. Niet ongewoon is dat kano’s met gezinnen voorbij varen en zorgen voor de nodige pret. Wij hebben voor onszelf een vorm van rustdag ingepland, waarbij we niet teveel willen doen. Wat is mooier op zo’n dag even de bergrug bij Lišný te bedwingen en terecht te komen in Prosička. Een dorp dat haar woningen heeft geplaatst voor de daar aanwezige Suché Skály.
Suché Skály met op de voorgrond de huizen van Prosička
Hier ligt het begin van een lange reeks van skály’s, die even onderbroken worden door de rivier Jizera en aan de overzijde bij Malá Skála weer doorgaan tot aan Hrad Frýdštejn. Eenzelfde soort dorp ligt verderop. Het is Klokoči. Het is aangeplakt tegen de Klokočké Skály. Het op deze manier bouwen van een dorp was noodzakelijk want, jullie raden het al, een skály verplaats je niet zomaar even om een huis te bouwen. Veel stops met de auto zijn een must in deze unieke wereld. Het brengt je steeds weer in extase bij het overweldigende zien ervan.
Het dorp Klokoči
Na dit korte ritje komen we in het dorp Malá Skála. Hoog gelegen langs de weg ligt de burcht Vranov met de kapel en het Pantheon. Het is mijn droom om er eens boven te komen, dat staat vandaag te gebeuren. Enige tijd is het zoeken op welke plek de weg naar boven leidt. Ik kom er niet uit en ben genoodzaakt het te vragen. Een meisje in een cukrarna spreekt goed Engels en weet mij te vertellen dat naast haar bedrijfje ik naar boven kan. Zij waarschuwt ervoor dat het erg steil is en dat het dan alsmaar rechtuit gaat: Straight away, straight away, straight away………………..
Malá Skála met de burchtruïne Vranov en de kapel
Vol goede moed begin ik het avontuur over 150 meter een zeer steile maar goeie weg en dan een nog steilere trap, waarvan het einde niet zichtbaar is. Hier neem ik het jammerlijke besluit dat deze onderneming voor mij niet haalbaar meer is, want ik wil graag nog wat ouder worden dan mijn 70 jaren nu. Komende jaren kijk ik dan mogelijk met enige weemoed naar deze steile rots, die echter mijn vakanties en alle herinneringen aan Tsjechië niet zullen beïnvloeden.
dennuzzz
Donateur
Ad mss rare vraag maar hoe ziet uw planboekje eruit? Is dit slechts een lijstje van plaatsnamen of meer als een dossiermap met alle informatie over de te bezoeken lokaties?
Ad Verschoor
Donateur
Jawel Dennuzzz het zijn gisteren opgedane belevenissen en ervaringen en een paar foto's van deze dag.
Ad Verschoor
Donateur
Vakantiedagboek 2017.2
Donderdag 17 augustus “De eerste warme dag is een feest ”
Bij het naar buiten kijken, in de vroege morgen, is het eerst nog wat nevelig en grauw. Al snel bereiken de eerste zonnestralen de aarde en geven gelijk een vrolijk geheel aan deze dag. Vrij vroeg gaan we al op pad en komen door een berggebied, dat ’s winters een toevluchtsoord is voor vakantiegangers die van skiën houden. Nu zien we er vooral veel fietsers en wandelaars. Onderweg schaakt mijn oog een kerk met een opvallende kapel op de aanpalende begraafplaats.
Een shot van Albrechtice v Jizerských horách
Het wintersportdorpje is te vinden in de regio Liberec en telt slechts 340 inwoners. De kerk is de Kostel sv. Františka z Pauly, die gebouwd is in de jaren tussen 1779 en 1784. De kapel met zijn ronde koepel blijkt het familiegraf van een groot-industrieel Johann Schowanek, die bekend stond om zijn menselijke aanpak en inzicht in de problemen van zijn ondergeschikten. Hij overleed op 24 november 1934, waarna zijn zoon de bedrijven ging leiden naar de afgrond.
Kinderplezier in de Jizera
Het is inmiddels de eerste echt warme dag geworden in onze vakantie. Een reden om tijdig ons pension op te zoeken en ons verder de middag te vermaken in onze achtertuin aan de Jizera. Zeker ook omdat we morgen verder reizen naar Slowakije en alvast de koffers willen klaarmaken voor vertrek. De warmte zorgt ervoor dat het genieten is aan de rivier van de rust, die het kabbelende water overbrengt. Op enige afstand, op zo’n 200 meter, zijn kinderen aan het spartelen en pootje baden. Het blijkt georganiseerd door de plaatselijke Sokol, waarvan je in Tsjechië ook veel gebouwen tegenkomt. Sokol was oorspronkelijk een sportorganisatie. Zij werd door nazi’s en communisten verboden, maar werd na deze perioden in ere hersteld. Ze is nu uitgegroeid tot een beweging, die zich niet alleen bezighoudt met sport, maar ook met lezingen, discussies en groepsuitstapjes voor alle leeftijden. De Sokol vierde in 2012 zijn 150-jarig bestaan. Bij het zien van deze zich vermakende kinderen met hun oplettende begeleiders ging mijn hart als voormalig sociaal-cultureel werker weer even sneller kloppen. Heerlijk !!!
De avond hebben we eveneens doorgebracht in de tuin. Met 3 Tsjechische gezinnen en 3 echtparen van Poolse, Britse en Nederlandse afkomst is het een waar internationaal gezelschap dat zich in het pension bevindt.
Donderdag 17 augustus “De eerste warme dag is een feest ”
Bij het naar buiten kijken, in de vroege morgen, is het eerst nog wat nevelig en grauw. Al snel bereiken de eerste zonnestralen de aarde en geven gelijk een vrolijk geheel aan deze dag. Vrij vroeg gaan we al op pad en komen door een berggebied, dat ’s winters een toevluchtsoord is voor vakantiegangers die van skiën houden. Nu zien we er vooral veel fietsers en wandelaars. Onderweg schaakt mijn oog een kerk met een opvallende kapel op de aanpalende begraafplaats.
Een shot van Albrechtice v Jizerských horách
Het wintersportdorpje is te vinden in de regio Liberec en telt slechts 340 inwoners. De kerk is de Kostel sv. Františka z Pauly, die gebouwd is in de jaren tussen 1779 en 1784. De kapel met zijn ronde koepel blijkt het familiegraf van een groot-industrieel Johann Schowanek, die bekend stond om zijn menselijke aanpak en inzicht in de problemen van zijn ondergeschikten. Hij overleed op 24 november 1934, waarna zijn zoon de bedrijven ging leiden naar de afgrond.
Kinderplezier in de Jizera
Het is inmiddels de eerste echt warme dag geworden in onze vakantie. Een reden om tijdig ons pension op te zoeken en ons verder de middag te vermaken in onze achtertuin aan de Jizera. Zeker ook omdat we morgen verder reizen naar Slowakije en alvast de koffers willen klaarmaken voor vertrek. De warmte zorgt ervoor dat het genieten is aan de rivier van de rust, die het kabbelende water overbrengt. Op enige afstand, op zo’n 200 meter, zijn kinderen aan het spartelen en pootje baden. Het blijkt georganiseerd door de plaatselijke Sokol, waarvan je in Tsjechië ook veel gebouwen tegenkomt. Sokol was oorspronkelijk een sportorganisatie. Zij werd door nazi’s en communisten verboden, maar werd na deze perioden in ere hersteld. Ze is nu uitgegroeid tot een beweging, die zich niet alleen bezighoudt met sport, maar ook met lezingen, discussies en groepsuitstapjes voor alle leeftijden. De Sokol vierde in 2012 zijn 150-jarig bestaan. Bij het zien van deze zich vermakende kinderen met hun oplettende begeleiders ging mijn hart als voormalig sociaal-cultureel werker weer even sneller kloppen. Heerlijk !!!
De avond hebben we eveneens doorgebracht in de tuin. Met 3 Tsjechische gezinnen en 3 echtparen van Poolse, Britse en Nederlandse afkomst is het een waar internationaal gezelschap dat zich in het pension bevindt.
Hopelijk hebben jullie een goede reis naar Slowakije gehad en wachten we op verdere avonturen.
Ad Verschoor
Donateur
Vakantiedagboek 2017.2
Vrijdag 18 augustus “Op weg naar Slowakije ”
Vandaag moet ik mijn verslag kort houden en dat is niet zonder reden. Vanmorgen zijn we rond 9.30 uur vertrokken vanuit Splzov. Er moet een afstand van ongeveer 410 kilometer worden gereden naar de plaats Martin in Slowakije. In de auto loopt de buitentemperatuur al snel op tot ruim 32 graden. Op veel plaatsen wordt gewerkt aan de weg, dat behoorlijk wat vertragingen oplevert en de bekende korte files. In Slowakije bij de plaats Zilina is het langste oponthoud. We rijden er nog geen 5 kilometer in een uur. Uiteindelijk arriveerden we vanavond om 18.30 uur bij ons pension in Martin.
Onderweg hebben we niets bezocht en geen foto’s gemaakt of zelfs niet kunnen maken. Bovendien zijn we na zo’n rit behoorlijk uitgeput. Bruinh bedankt voor je reactie en ik hoop je voldoende beantwoord te hebben. Wel even wachten op onze verdere avonturen. We gaan slapen om er morgen weer fris en fruitig bij te zijn.
Vrijdag 18 augustus “Op weg naar Slowakije ”
Vandaag moet ik mijn verslag kort houden en dat is niet zonder reden. Vanmorgen zijn we rond 9.30 uur vertrokken vanuit Splzov. Er moet een afstand van ongeveer 410 kilometer worden gereden naar de plaats Martin in Slowakije. In de auto loopt de buitentemperatuur al snel op tot ruim 32 graden. Op veel plaatsen wordt gewerkt aan de weg, dat behoorlijk wat vertragingen oplevert en de bekende korte files. In Slowakije bij de plaats Zilina is het langste oponthoud. We rijden er nog geen 5 kilometer in een uur. Uiteindelijk arriveerden we vanavond om 18.30 uur bij ons pension in Martin.
Onderweg hebben we niets bezocht en geen foto’s gemaakt of zelfs niet kunnen maken. Bovendien zijn we na zo’n rit behoorlijk uitgeput. Bruinh bedankt voor je reactie en ik hoop je voldoende beantwoord te hebben. Wel even wachten op onze verdere avonturen. We gaan slapen om er morgen weer fris en fruitig bij te zijn.
dennuzzz
Donateur
Via Roznov gereden? Zilina kan idd erg langzaam gaan, welterusten.
Ik kan me voorstellen dat jullie erg moe zijn na zo'n lange reis, een goede nacht gewenst!
zlin en martin zijn leuke plaatsen/succes de komende tijd
Thx Ad gelukkig moe maar gezond aangekomen na een lange tocht.
Fijn dat de reis naar Slowakije goed verlopen is. De temperatuur is overigens wel erg hoog geweest met 32 graden
. De voorspellingen voor de komende dagen lijken wel gunstiger wat betreft de temperaturen. Rond de 22 graden is beter dan de
32 graden, welke jullie eerder hadden. Met die hoge temperaturen is het wel zinvol veel te drinken
. Is de alcoholvrije Amstel, welke jij drinkt Ad, in de contreien van Tsjechië en Slowakije ook verkrijgbaar of ben je overgeleverd aan andere merken? Vermoedelijk lusten de Tsjechen wel een pilsje, als uitvinders van het Pilsener bier. Marja en Ad, veel plezier verder :zwaai2:en wees voorzichtig!!
. De voorspellingen voor de komende dagen lijken wel gunstiger wat betreft de temperaturen. Rond de 22 graden is beter dan de32 graden, welke jullie eerder hadden. Met die hoge temperaturen is het wel zinvol veel te drinken
. Is de alcoholvrije Amstel, welke jij drinkt Ad, in de contreien van Tsjechië en Slowakije ook verkrijgbaar of ben je overgeleverd aan andere merken? Vermoedelijk lusten de Tsjechen wel een pilsje, als uitvinders van het Pilsener bier. Marja en Ad, veel plezier verder :zwaai2:en wees voorzichtig!!
Het was een gezellig bezoek Ad. Nu ik weer ietsje meer tijd krijg even een stuk van je verslag gelezen. prachtige plekken in onze omgeving komen langs zie ik. Een hele fijne vakantie in ons prachtige Tsjechie.
Ad Verschoor
Donateur
Vakantiedagboek 2017.2
Zaterdag 19 augustus “Slowakije en z’n binding met Tsjechië ”
De Slowaakse Republiek, of Slovenská Republika heeft eeuwen tot Hongarije behoort. Na de eerste wereldoorlog was het onderdeel van Tsjecho-Slowakije, waarna het van 1939 tot 1945 een zelfstandige staat werd. Na de tweede wereldoorlog was het weer onderdeel van Tsjecho-Slowakije. Op 1 januari 1993 werden Tsjechië en Slowakije zelfstandige staten. De jaren 2004 tot 2009 waren heel belangrijk voor het land. Ze werden NAVO lid en lid van de Eurozone. Ook werd vrij verkeer mogelijk tussen het land en zijn buurlanden. Door de laatste eeuw is de verbinding met haar buurland Tsjechië groot te noemen. Reden voor mij om het eens te bezoeken.
Penzión Eso in de Slowaakse plaats Martin
We logeren er in het pension Eso (www.penzioneso.sk) in de wijk Bystrička van de plaats Martin. We hebben er een appartement dat op de foto linksachter is te zien. Hier vermaken we ons uitstekend. Vanmorgen, bij het ontbijt, maakten we kennis met een Engelse toerist. Hij is hier eveneens te gast is en wil enkele Europese landen bezoeken waaronder Tsjechië. Rond ons appartement zien we bergen en als we eenmaal in de auto door het land rijden wordt duidelijk dat Slowakije een echt bergland is. Wat ik ook en vooral zie, is de ontwikkeling die dit land doormaakt. Overal is men bezig met het aanleggen van wegen, waaronder autosnelwegen en vele soms hele grote viaducten en verkeersrotondes.
Een volgende ervaring is het goedkope slapen, eten en drinken. Deze is absoluut gelijkwaardig aan Tsjechië. Iets dat ook geldt voor benzine die hooguit 3 cent duurder is, terwijl een 10-daags autovignet rond 10 euro kost. In het laatste geval krijg je geen sticker voor achter het glas, maar een betalingsbewijs dat getoond moet kunnen worden.
Burcht van Orava
Bij de eerste bezienswaardigheid bleek dat hier de prijzen wat meer worden aangepast naar Europese normen. Wij bezochten Oravsky Hrad. Het is op een 112 meter hoge rots gebouwd hoog boven de rivier Orava. De rots bestaat uit terrassen, waarop het kasteel in 3 delen is neergezet. Om het kasteel te bezoeken moet de auto geparkeerd worden voor 3.50 euro. De intree is 7 euro p.p. en voor het maken van foto’s komt er 3 euro overheen. Prijzen die ik in Tsjechië nog niet gezien heb. Het is overigens een zeer indrukwekkend gebouw en niet voor niets is er ooit een Dracula film opgenomen. Veel mensen bezoeken dit hrad en zeker op een Zaterdag in de vakantie. Je gaat er naar boven via een zeer steil pad en in het kasteel zijn er heel veel trappen, die op en af gelopen moeten worden. Bij het zien van het wel zeer steile pad hebben wij het kasteel gelaten voor wat het was. Leuk was een ontmoeting met Belgen, die ik had op dit pad. We konden weer even gewoon Nederlands praten, dat buitengewoon in de smaak viel bij ons allemaal. In de directe buurt kunnen liefhebbers nog een vlottentocht maken over de rivier. Wij hebben bijtijds een eerste strooptocht door het land beëindigd, maar zijn nieuwsgierig naar wat we nog meer zullen zien in de komende dagen.
Zaterdag 19 augustus “Slowakije en z’n binding met Tsjechië ”
De Slowaakse Republiek, of Slovenská Republika heeft eeuwen tot Hongarije behoort. Na de eerste wereldoorlog was het onderdeel van Tsjecho-Slowakije, waarna het van 1939 tot 1945 een zelfstandige staat werd. Na de tweede wereldoorlog was het weer onderdeel van Tsjecho-Slowakije. Op 1 januari 1993 werden Tsjechië en Slowakije zelfstandige staten. De jaren 2004 tot 2009 waren heel belangrijk voor het land. Ze werden NAVO lid en lid van de Eurozone. Ook werd vrij verkeer mogelijk tussen het land en zijn buurlanden. Door de laatste eeuw is de verbinding met haar buurland Tsjechië groot te noemen. Reden voor mij om het eens te bezoeken.
Penzión Eso in de Slowaakse plaats Martin
We logeren er in het pension Eso (www.penzioneso.sk) in de wijk Bystrička van de plaats Martin. We hebben er een appartement dat op de foto linksachter is te zien. Hier vermaken we ons uitstekend. Vanmorgen, bij het ontbijt, maakten we kennis met een Engelse toerist. Hij is hier eveneens te gast is en wil enkele Europese landen bezoeken waaronder Tsjechië. Rond ons appartement zien we bergen en als we eenmaal in de auto door het land rijden wordt duidelijk dat Slowakije een echt bergland is. Wat ik ook en vooral zie, is de ontwikkeling die dit land doormaakt. Overal is men bezig met het aanleggen van wegen, waaronder autosnelwegen en vele soms hele grote viaducten en verkeersrotondes.
Een volgende ervaring is het goedkope slapen, eten en drinken. Deze is absoluut gelijkwaardig aan Tsjechië. Iets dat ook geldt voor benzine die hooguit 3 cent duurder is, terwijl een 10-daags autovignet rond 10 euro kost. In het laatste geval krijg je geen sticker voor achter het glas, maar een betalingsbewijs dat getoond moet kunnen worden.
Burcht van Orava
Bij de eerste bezienswaardigheid bleek dat hier de prijzen wat meer worden aangepast naar Europese normen. Wij bezochten Oravsky Hrad. Het is op een 112 meter hoge rots gebouwd hoog boven de rivier Orava. De rots bestaat uit terrassen, waarop het kasteel in 3 delen is neergezet. Om het kasteel te bezoeken moet de auto geparkeerd worden voor 3.50 euro. De intree is 7 euro p.p. en voor het maken van foto’s komt er 3 euro overheen. Prijzen die ik in Tsjechië nog niet gezien heb. Het is overigens een zeer indrukwekkend gebouw en niet voor niets is er ooit een Dracula film opgenomen. Veel mensen bezoeken dit hrad en zeker op een Zaterdag in de vakantie. Je gaat er naar boven via een zeer steil pad en in het kasteel zijn er heel veel trappen, die op en af gelopen moeten worden. Bij het zien van het wel zeer steile pad hebben wij het kasteel gelaten voor wat het was. Leuk was een ontmoeting met Belgen, die ik had op dit pad. We konden weer even gewoon Nederlands praten, dat buitengewoon in de smaak viel bij ons allemaal. In de directe buurt kunnen liefhebbers nog een vlottentocht maken over de rivier. Wij hebben bijtijds een eerste strooptocht door het land beëindigd, maar zijn nieuwsgierig naar wat we nog meer zullen zien in de komende dagen.
slowakije echt de moeite waard en dan moet de tatra nog komen.......fantastisch je hoort de wolven huilen.......
Ad Verschoor
Donateur
Vakantiedagboek 2017.2
Zondag 20 augustus “Wat een regen, wat een regen !”
Gisteravond schrokken we van een onweersklap, die ons pension op zijn voegen deed trillen en sinds dat moment regent het pijpenstelen en bij het begin van de nieuwe dag is er niets veranderd. Met zulk weer, waarop de bergtoppen zich zeer sporadisch laten zien is het wel lekker wat plaatsen te bezoeken. We beginnen onze tocht in Kremnica.
Kremnica met pestzuil en de Sint Katarinakerk
Het stadje staat bekend om de goud- en zilverwinning. Het centrum is schuin tegen een heuvel aangebouwd, maar verzakt door de vroegere mijnwerkzaamheden nog jaarlijks. Dit heeft tot gevolg dat in de pestzuil scheuren ontstaan . Eveneens dominant aanwezig in de stad en op de foto is de Sint Katarinakerk uit de 15e eeuw. Jaarlijks wordt in de kerk een groot internationaal orgelfestival gehouden.
Banská Stiavnica met de Kalvarienberg
Een plaats die te vinden is op de lijst van Unesco werelderfgoederen is Banská Stiavnica. De VVV informatie is nog open en ik wordt op voortreffelijke wijze op de hoogte gebracht van alle bezienswaardigheden in de stad. Gelukkig kunnen we de auto parkeren op het plein (Námesti sv. Trojice) in het centrum van de stad, want anders wordt het vanaf de laaggelegen parkeerplaatsen aardig klimmen. Toch is de stad een bezoek meer dan waard. De pestzuil uit 1764, het raadhuis van 1788, het oude slot uit de 13e eeuw het is allemaal prachtig. Mijn oog viel op de in de jaren 1744-1751 gebouwde Kalvarienberg. Het is een complex dat bestaat uit negentien kapellen, twee kerken, een heilige trap en een beeldengroep van Maria onder het kruis. Het was oorspronkelijk een geliefd pelgrimsoord, dat door de communisten gesloten werd en in staat van verval raakte. Sinds 2007 wordt het complex stap voor stap gerenoveerd.
De houten kerk in Hronsek
Onderweg naar de volgende plaats gaan we nog langs bij de houten Lutherse kerk van Hronsek. De regen wordt zachtjes aan minder en het weer gaat er nog aardig uitzien. De kerk is gebouwd in 1726 en is eveneens te vinden op de Unesco lijst. De kerk was gesloten om vernieling tegen te gaan, maar een aardige Slowaakse meneer liet mij in goed Engels weten dat er iemand onderweg was om de kerk te openen. Het was heel bijzonder hier even binnen te kijken en de eerder genoemde meneer vertaalde het verhaal dat de kerkbeheerder vertelde. Het was voor ons trouwens de eerste kennismaking met een Slowaak, die uitermate vriendelijk was, een gesprek aanging en bovendien heel goed Engels sprak. Een fantastische ontmoeting !
Het centrum van Banská Bystrica
Banská Bystrica is een grote stad met ruim 80.000 inwoners, die zijn groei en rijkdom heeft te danken aan het koper. Het is ook de stad van de Slowaakse Nationale Opstand in augustus 1944. Het plein dat op de foto te zien is, is genoemd naar deze opstand en er is een museum aan gewijd. Helaas was de vrijheid slechts een paar maanden, voordat het de kop weer werd ingedrukt. De bevrijding op 25 maart 1945 kwam als geroepen. Een opvallende naald gedenkt deze onvergetelijke gebeurtenis.
De bloemetjes bruid in Martin
Tegen de avond arriveren we weer in Martin en wandelen er nog even door de autovrije promenade in het centrum van de stad. Martin heeft een partnerschap met onze woonplaats Hoogeveen, waarbij contacten op verschillende niveaus worden uitgewisseld. Wij van onze kant vinden het leuk er nu ook kennis mee te maken. Het verdient een bloemetje en vandaar deze bruid die ik er zag staan. We sluiten de dag af met een uitstekende maaltijd in het restaurant U Jakobu.
Zondag 20 augustus “Wat een regen, wat een regen !”
Gisteravond schrokken we van een onweersklap, die ons pension op zijn voegen deed trillen en sinds dat moment regent het pijpenstelen en bij het begin van de nieuwe dag is er niets veranderd. Met zulk weer, waarop de bergtoppen zich zeer sporadisch laten zien is het wel lekker wat plaatsen te bezoeken. We beginnen onze tocht in Kremnica.
Kremnica met pestzuil en de Sint Katarinakerk
Het stadje staat bekend om de goud- en zilverwinning. Het centrum is schuin tegen een heuvel aangebouwd, maar verzakt door de vroegere mijnwerkzaamheden nog jaarlijks. Dit heeft tot gevolg dat in de pestzuil scheuren ontstaan . Eveneens dominant aanwezig in de stad en op de foto is de Sint Katarinakerk uit de 15e eeuw. Jaarlijks wordt in de kerk een groot internationaal orgelfestival gehouden.
Banská Stiavnica met de Kalvarienberg
Een plaats die te vinden is op de lijst van Unesco werelderfgoederen is Banská Stiavnica. De VVV informatie is nog open en ik wordt op voortreffelijke wijze op de hoogte gebracht van alle bezienswaardigheden in de stad. Gelukkig kunnen we de auto parkeren op het plein (Námesti sv. Trojice) in het centrum van de stad, want anders wordt het vanaf de laaggelegen parkeerplaatsen aardig klimmen. Toch is de stad een bezoek meer dan waard. De pestzuil uit 1764, het raadhuis van 1788, het oude slot uit de 13e eeuw het is allemaal prachtig. Mijn oog viel op de in de jaren 1744-1751 gebouwde Kalvarienberg. Het is een complex dat bestaat uit negentien kapellen, twee kerken, een heilige trap en een beeldengroep van Maria onder het kruis. Het was oorspronkelijk een geliefd pelgrimsoord, dat door de communisten gesloten werd en in staat van verval raakte. Sinds 2007 wordt het complex stap voor stap gerenoveerd.
De houten kerk in Hronsek
Onderweg naar de volgende plaats gaan we nog langs bij de houten Lutherse kerk van Hronsek. De regen wordt zachtjes aan minder en het weer gaat er nog aardig uitzien. De kerk is gebouwd in 1726 en is eveneens te vinden op de Unesco lijst. De kerk was gesloten om vernieling tegen te gaan, maar een aardige Slowaakse meneer liet mij in goed Engels weten dat er iemand onderweg was om de kerk te openen. Het was heel bijzonder hier even binnen te kijken en de eerder genoemde meneer vertaalde het verhaal dat de kerkbeheerder vertelde. Het was voor ons trouwens de eerste kennismaking met een Slowaak, die uitermate vriendelijk was, een gesprek aanging en bovendien heel goed Engels sprak. Een fantastische ontmoeting !
Het centrum van Banská Bystrica
Banská Bystrica is een grote stad met ruim 80.000 inwoners, die zijn groei en rijkdom heeft te danken aan het koper. Het is ook de stad van de Slowaakse Nationale Opstand in augustus 1944. Het plein dat op de foto te zien is, is genoemd naar deze opstand en er is een museum aan gewijd. Helaas was de vrijheid slechts een paar maanden, voordat het de kop weer werd ingedrukt. De bevrijding op 25 maart 1945 kwam als geroepen. Een opvallende naald gedenkt deze onvergetelijke gebeurtenis.
De bloemetjes bruid in Martin
Tegen de avond arriveren we weer in Martin en wandelen er nog even door de autovrije promenade in het centrum van de stad. Martin heeft een partnerschap met onze woonplaats Hoogeveen, waarbij contacten op verschillende niveaus worden uitgewisseld. Wij van onze kant vinden het leuk er nu ook kennis mee te maken. Het verdient een bloemetje en vandaar deze bruid die ik er zag staan. We sluiten de dag af met een uitstekende maaltijd in het restaurant U Jakobu.
Ad heeft geen internet en zal morgen zijn bericht plaatsen als dat lukt!
Ad Verschoor
Donateur
Vakantiedagboek 2017.2
Maandag 21 augustus. “Het lijkt toch nog op Tsjechië !”
Het is best wel koud in de vroege morgen, maar rond 10.00 uur gaat het zonnetje schijnen en wordt het weer een zeer aangename dag. Redelijk op tijd bereiken we Bojnice. Een plaats, die ik kleiner had ingeschat. Het blijkt een grote stad met een Tesco en een Kaufland en nog veel meer grote winkelcentrums, zoals we ze in Tsjechië ook kennen bij grotere plaatsen. En ja, er is zelfs een dierentuin en een kasteel ontbreekt ook niet. Het laatste was de reden om Bojnice te bezoeken.
De Slowaken noemen het Zámok Bojnice
Het kasteel is één van de meest bezochte kastelen in Slowakije. Het was graaf Pálffy, die tussen 1889 en 1910, de burcht liet verbouwen tot wat nu te zien is. Het lijkt op een sprookjeskasteel, zoals ze te vinden zijn in het dal van de Franse rivier de Loire. In 1938 werd het kasteel gekocht door de Tsjechische schoenfabrikant Bata, maar in 1945 werd het geconfisqueerd door de staat.
Het raadhuis van Čičmany
Ergens tussen Bojnice en Zilina ligt het dorp Čičmany. Van de weg af en 6 kilometer landinwaarts op een van God en alle mensen verlaten plek. Het telt ongeveer 160 inwoners. Veel mensen hebben het dorp toch kunnen vinden, want het is er gezellig druk. In het dorp zijn de houten huizen volgens oude tradities beschilderd op een manier die ook in klederdracht te vinden is . Het mooiste gebouw vond ik het raadhuis met zijn galerij, waarin een folkloristisch museum te vinden is. Hier zijn de oude kostuums te zien, die af en toe nog op zondag gedragen worden. Leuk zijn de vroegere gebruiken van de inwoners van dit dorp. Voorbeeld daarvan is een baby die direct na de geboorte op een schapenvacht werd gelegd om krullen in het haar te krijgen. We hebben nog voldoende tijd over om naar Rajecká Lesná te gaan waar een heel bijzondere kerststal moet zijn “Slovenský Betlehem”. We lopen er echter tegen een gesloten deur, zoals we dat in Tsjechië ook meemaken op maandag. Jammer, maar helaas.
Het kuuroord Rajecké Teplice
Uit mijn vooronderzoek naar te bezoeken plekken in Slowakije, kwam ik er achter dat zich ook hier kuuroorden bevinden. De plaats Rajecké Teplice is er een voorbeeld van. Net als soortgenoten in Tsjechië is het een en al rijkdom wat de klok slaat. Het aantal gebouwen is fors kleiner als bijvoorbeeld in Karlovy Vary, maar in uiterlijk vertoon doen ze er niet voor onder. De auto’s voor de deur zijn van een klasse die wij, in de verste verte, nooit zullen kunnen betalen. Ook winkels met dure merkkleding, of parfums zijn er. Toch blijven het altijd plekken, die voor toeristen de moeite waard blijven om ze aan te doen.
Morgen trekken wij verder, in oostelijke richting, het land in. We zijn benieuwd wat we er zullen aantreffen. Volgens ingewijden zijn de bergen er nog wat hoger. We wachten vol spanning af.
Maandag 21 augustus. “Het lijkt toch nog op Tsjechië !”
Het is best wel koud in de vroege morgen, maar rond 10.00 uur gaat het zonnetje schijnen en wordt het weer een zeer aangename dag. Redelijk op tijd bereiken we Bojnice. Een plaats, die ik kleiner had ingeschat. Het blijkt een grote stad met een Tesco en een Kaufland en nog veel meer grote winkelcentrums, zoals we ze in Tsjechië ook kennen bij grotere plaatsen. En ja, er is zelfs een dierentuin en een kasteel ontbreekt ook niet. Het laatste was de reden om Bojnice te bezoeken.
De Slowaken noemen het Zámok Bojnice
Het kasteel is één van de meest bezochte kastelen in Slowakije. Het was graaf Pálffy, die tussen 1889 en 1910, de burcht liet verbouwen tot wat nu te zien is. Het lijkt op een sprookjeskasteel, zoals ze te vinden zijn in het dal van de Franse rivier de Loire. In 1938 werd het kasteel gekocht door de Tsjechische schoenfabrikant Bata, maar in 1945 werd het geconfisqueerd door de staat.
Het raadhuis van Čičmany
Ergens tussen Bojnice en Zilina ligt het dorp Čičmany. Van de weg af en 6 kilometer landinwaarts op een van God en alle mensen verlaten plek. Het telt ongeveer 160 inwoners. Veel mensen hebben het dorp toch kunnen vinden, want het is er gezellig druk. In het dorp zijn de houten huizen volgens oude tradities beschilderd op een manier die ook in klederdracht te vinden is . Het mooiste gebouw vond ik het raadhuis met zijn galerij, waarin een folkloristisch museum te vinden is. Hier zijn de oude kostuums te zien, die af en toe nog op zondag gedragen worden. Leuk zijn de vroegere gebruiken van de inwoners van dit dorp. Voorbeeld daarvan is een baby die direct na de geboorte op een schapenvacht werd gelegd om krullen in het haar te krijgen. We hebben nog voldoende tijd over om naar Rajecká Lesná te gaan waar een heel bijzondere kerststal moet zijn “Slovenský Betlehem”. We lopen er echter tegen een gesloten deur, zoals we dat in Tsjechië ook meemaken op maandag. Jammer, maar helaas.
Het kuuroord Rajecké Teplice
Uit mijn vooronderzoek naar te bezoeken plekken in Slowakije, kwam ik er achter dat zich ook hier kuuroorden bevinden. De plaats Rajecké Teplice is er een voorbeeld van. Net als soortgenoten in Tsjechië is het een en al rijkdom wat de klok slaat. Het aantal gebouwen is fors kleiner als bijvoorbeeld in Karlovy Vary, maar in uiterlijk vertoon doen ze er niet voor onder. De auto’s voor de deur zijn van een klasse die wij, in de verste verte, nooit zullen kunnen betalen. Ook winkels met dure merkkleding, of parfums zijn er. Toch blijven het altijd plekken, die voor toeristen de moeite waard blijven om ze aan te doen.
Morgen trekken wij verder, in oostelijke richting, het land in. We zijn benieuwd wat we er zullen aantreffen. Volgens ingewijden zijn de bergen er nog wat hoger. We wachten vol spanning af.
Ad Verschoor
Donateur
Vakantiedagboek 2017.2
Dinsdag 22 augustus. “Een dag vol verrassingen”
Ik was deze morgen al heel vroeg uit de veren en waarom ? Ik kon het gewoon niet uitstaan dat ik, gisteren, geen internetverbinding tot stand kon brengen. Wat kan een mens daar chagrijnig van worden. Marja zal vast niet de leukste avond gehad hebben. Gelukkig vanmorgen was de verbinding weer perfect en ik weer de gelukkigste mens op aarde.
Het levend openluchtmuseum Vlkolinec
De eerste stop, die we maken op weg naar ons volgende onderdak, is Vlkolinec. Een dorp dat bereikt kan worden via een smalle weg van 4 kilometer waar uitsparingen zijn aangelegd om elkaar te passeren. Het ligt dus nogal geïsoleerd op een hoogte tussen de 500 en 700 meter. Sinds enkele jaren staat dit bergdorp op de Unesco lijst. In het dorp staan 45 huisjes van leem en hout, een barokke kerk en een houten klokkentoren. In de naam zijn dieren vernoemd, die hier voorkwamen. Vlk is het Slowaakse woord voor wolf. Je kunt het geloven of niet, maar terwijl ik hier in deze afgelegen contreien in een winkeltje wat sta te neuzen, staat er een gezin uitgebreid Nederlands te praten. Het was een verrassende ontmoeting.
De Lutherse kerk Svätý Križ, of Kerk van het Heilig Kruis
Vanwege de relatief korte tocht naar ons volgende adres hebben we tijd om een ommetje te maken naar de Lutherse kerk Svätý Križ. Deze kerk stond oorspronkelijk op een andere plaats en moest, in de jaren tussen 1974 en 1982, worden verplaatst om behouden te blijven. De kerk staat op de Unesco lijst en bezit 6000 zitplaatsen. Hij is gebouwd in 1774 door een lokale timmerman, Joseph Land, in een recordtijd van 8 maanden. De oppervlakte bedraagt 1150 vierkante meter. De toren werd in 1781 toegevoegd en is 19 meter hoog. Na verplaatsing van de kerk volgde een inwijding op 22 augustus 1982 (Vandaag precies 35 jaar geleden), waarbij 10.000 mensen aanwezig waren.
Uitzicht vanaf een hoogte van 1200 meter
De volgende fase van de rit leidt ons door het kleinste hooggebergte ter wereld: het Hoge Tatra gebergte, of Vysoké Tatry. Het gebergte strekt zich uit over 341 km2 en vormt de grens tussen Slowakije en Polen. De hoogste berg is 2655 meter boven zeeniveau. Boven de boomgrens leven er gemzen, bergmarmotten, woelmuizen, de wezel en de hermelijn. Je ziet er rotsadelaars vliegen op zoek naar hun prooi en er leven nog de lynx, de wolf, de wilde kat en bruine beren. Wij hebben genoten van een mooie landschappelijke route, met veel bergen en dalen en de prachtigste vergezichten. Veel wandelaars hebben we gezien en mensen met mandjes en emmertjes op zoek naar paddenstoelen.
Een hert op zoek naar eten
In een gebied als de Hoge Tatra kan het geen verrassing zijn om een kuuroord tegen te komen. Het is Vysoké Tatry waar het door toerisme toch behoorlijk druk is. In dit levendig geheel scoor ik een hert, dat in alle rust zijn maaltijd verorberd tussen de spoorrails. Het beestje lijkt blij dat het aan de jacht is ontkomen en is zo op zijn gemak, dat ik het tot op enkele meters kan benaderen.
Een kudde schapen wordt even de weg overgezet
Kort voor onze eindbestemming worden we op de weg verrast, omdat een herder even zijn kudde schapen overzet. Verrassender kan een dag niet zijn met de optelsom van al deze wonderlijke gebeurtenissen.
Penzion Grosek in Vyšné Ružbachy
Halverwege de middag bereiken we Vyšné Ružbachy. In penzion Grosek (www.penziongrosek.sk) zullen we de komende dagen verblijven. De eerste indruk van het pension is goed en de keuken prima. Dus het blijft allemaal wel goed.
Dinsdag 22 augustus. “Een dag vol verrassingen”
Ik was deze morgen al heel vroeg uit de veren en waarom ? Ik kon het gewoon niet uitstaan dat ik, gisteren, geen internetverbinding tot stand kon brengen. Wat kan een mens daar chagrijnig van worden. Marja zal vast niet de leukste avond gehad hebben. Gelukkig vanmorgen was de verbinding weer perfect en ik weer de gelukkigste mens op aarde.
Het levend openluchtmuseum Vlkolinec
De eerste stop, die we maken op weg naar ons volgende onderdak, is Vlkolinec. Een dorp dat bereikt kan worden via een smalle weg van 4 kilometer waar uitsparingen zijn aangelegd om elkaar te passeren. Het ligt dus nogal geïsoleerd op een hoogte tussen de 500 en 700 meter. Sinds enkele jaren staat dit bergdorp op de Unesco lijst. In het dorp staan 45 huisjes van leem en hout, een barokke kerk en een houten klokkentoren. In de naam zijn dieren vernoemd, die hier voorkwamen. Vlk is het Slowaakse woord voor wolf. Je kunt het geloven of niet, maar terwijl ik hier in deze afgelegen contreien in een winkeltje wat sta te neuzen, staat er een gezin uitgebreid Nederlands te praten. Het was een verrassende ontmoeting.
De Lutherse kerk Svätý Križ, of Kerk van het Heilig Kruis
Vanwege de relatief korte tocht naar ons volgende adres hebben we tijd om een ommetje te maken naar de Lutherse kerk Svätý Križ. Deze kerk stond oorspronkelijk op een andere plaats en moest, in de jaren tussen 1974 en 1982, worden verplaatst om behouden te blijven. De kerk staat op de Unesco lijst en bezit 6000 zitplaatsen. Hij is gebouwd in 1774 door een lokale timmerman, Joseph Land, in een recordtijd van 8 maanden. De oppervlakte bedraagt 1150 vierkante meter. De toren werd in 1781 toegevoegd en is 19 meter hoog. Na verplaatsing van de kerk volgde een inwijding op 22 augustus 1982 (Vandaag precies 35 jaar geleden), waarbij 10.000 mensen aanwezig waren.
Uitzicht vanaf een hoogte van 1200 meter
De volgende fase van de rit leidt ons door het kleinste hooggebergte ter wereld: het Hoge Tatra gebergte, of Vysoké Tatry. Het gebergte strekt zich uit over 341 km2 en vormt de grens tussen Slowakije en Polen. De hoogste berg is 2655 meter boven zeeniveau. Boven de boomgrens leven er gemzen, bergmarmotten, woelmuizen, de wezel en de hermelijn. Je ziet er rotsadelaars vliegen op zoek naar hun prooi en er leven nog de lynx, de wolf, de wilde kat en bruine beren. Wij hebben genoten van een mooie landschappelijke route, met veel bergen en dalen en de prachtigste vergezichten. Veel wandelaars hebben we gezien en mensen met mandjes en emmertjes op zoek naar paddenstoelen.
Een hert op zoek naar eten
In een gebied als de Hoge Tatra kan het geen verrassing zijn om een kuuroord tegen te komen. Het is Vysoké Tatry waar het door toerisme toch behoorlijk druk is. In dit levendig geheel scoor ik een hert, dat in alle rust zijn maaltijd verorberd tussen de spoorrails. Het beestje lijkt blij dat het aan de jacht is ontkomen en is zo op zijn gemak, dat ik het tot op enkele meters kan benaderen.
Een kudde schapen wordt even de weg overgezet
Kort voor onze eindbestemming worden we op de weg verrast, omdat een herder even zijn kudde schapen overzet. Verrassender kan een dag niet zijn met de optelsom van al deze wonderlijke gebeurtenissen.
Penzion Grosek in Vyšné Ružbachy
Halverwege de middag bereiken we Vyšné Ružbachy. In penzion Grosek (www.penziongrosek.sk) zullen we de komende dagen verblijven. De eerste indruk van het pension is goed en de keuken prima. Dus het blijft allemaal wel goed.
Rustig blijven Ad, ook al heb je geen internetverbinding. Je bent op vakantie en gun Marja haar leuke avonden, want ook zij heeft vakantie en is altijd lief voor je
. Geweldig al die dieren daar in Slowakije. Het hert op de foto is dat een ree, edelhert of damhert en wordt er veel op deze dieren gejaagd? Kijk wel uit voor de beren en wolven, want we hopen dat het lied "Dodenrit" (je weet wel: "Trojka hier, trojka daar") van Drs. P niet op jullie van toepassing zal zijn
. Dus, maak je snel uit de voeten, wanneer jullie die beesten tegenkomen!! Blijf rustig en haast je en neem niet de tijd om jullie "Truus" in te stellen, want daar heb je dan echt geen tijd voor. Veel plezier verder tussen al die roofdieren:lachaapje:.
. Geweldig al die dieren daar in Slowakije. Het hert op de foto is dat een ree, edelhert of damhert en wordt er veel op deze dieren gejaagd? Kijk wel uit voor de beren en wolven, want we hopen dat het lied "Dodenrit" (je weet wel: "Trojka hier, trojka daar") van Drs. P niet op jullie van toepassing zal zijn. Dus, maak je snel uit de voeten, wanneer jullie die beesten tegenkomen!! Blijf rustig en haast je en neem niet de tijd om jullie "Truus" in te stellen, want daar heb je dan echt geen tijd voor. Veel plezier verder tussen al die roofdieren:lachaapje:.