Ad en Marja, succes met de laatste voorbereidingen en een goede, veilige reis gewenst!
Rondreis Tsjechië 2020
- Onderwerp starter Ad Verschoor
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
veilige reis en een fijne vakantie
Ad en Marja, Fijne vakantie.
Fijne vakantie, geniet er van.
kuurgast
Donateur
Kort nachtje slapen en dan......goede reis Ad en Marja. :bijtje:
dennuzzz
Donateur
De reis is nog niet begonnen maar toch is dit topic al 7000 keer bekeken, wat op zich ook wel heel byzonder is. Een goede reis ad en marja!
Ad Verschoor
Donateur
Begin, aankomst en rustdag
Na zaterdagavond een geweldige maaltijd genuttigd te hebben bij restaurant de Riete in Dwingeloo, zijn we op tijd huiswaarts gekeerd. Met zo’n lange reis te gaan is een goede nachtrust nodig. We hebben ons om 21.00 uur neergelegd in bed, maar voor mij was het slapen, ho maar. Nauwelijks heb ik een oog dicht gedaan. Er kwam nog bij dat deze dagen de feestweek, in Corona-style, wordt gevierd in ons dorp en later op de avond een vuurwerk werd afgestoken. Vanaf pakweg 11 tot 12 uur was het één grote en luide knal.
Na veel gedraai ben ik om 3 uur uit bed gestapt. Na wat scheren, plonzen en niet te vergeten een bak koffie zijn we om 4.05 uur weggereden. Op dit nachtelijk uur was het weer fantastisch en we konden heerlijk opschieten. Vanzelfsprekend stonden op de verschillende parkeerplaatsen vrachtauto’s in de stilstand. Voor ons heeft dat het grote voordeel dat het verdraaid rustig is op de autobaan.
Verschillende pauzes heb ik gebruikt om toch even de ogen dicht te doen en de benen te strekken.
„Gedenkstätte Deutsche Teilung Marienborn“
Eén van die stops was, om 8.00 uur, bij de historische grensovergang Helmstedt-Marienborn. Hij bestond tussen 1945 en 1990 en was vanwege zijn geografische ligging, aan de snelweg A2, de grootste en belangrijkste grenspost tussen de beide Duitslanden.
Drukte bij de grens in november 1989
Na de Duitse hereniging eind 1989 werd de grensbewaking afgezwakt. Op 30 juni 1990 werd de grensovergang opgeheven, precies 45 jaar na de opening. Een monument is ontstaan door wat objecten te bewaren en er is een wegrestaurant en motel gebouwd. Verder is er een museum gevestigd en is het geheel op gezette tijden te bezichtigen.
De wachttoren
Bij Tank & Rastanlage Muldental, een kilometer of 20 voorbij Leipzig, aan de A 14 bij Grimma, hebben we de auto van nieuwe brandstof voorzien en onszelf met koffie gelaafd.
De laatste stop aan de snelweg was voor Bautzen bij Raststätte Oberlausitz Süd. Hier heb ik een goede gewoonte om er soep te nuttigen. Helaas, de grote soepketels stonden leeg en de gebruikelijke inhoud was niet leverbaar. Een lange rit over wat wij noemen provinciale wegen brengt ons naar het drielandenpunt rond Zittau. We krijgen de schrik van ons leven als plotseling een reekalf voor de auto opduikt. Door stevig remmen kan ik de auto net op tijd tot stilstand brengen. Bij het „oude“ tankstation hebben we ons wegenvignet voor een maand aangeschaft.
Raststätte Muldental Süd en Marja met mondkapje
In Jablonec nad Nisou hebben we bij Albert’s hypermarkt enige inkopen gedaan, waaronder halve liters nealkohol pivo van Birell en een fles Becherovka om tot volledige rust te komen. Vanaf deze plek zijn we binnendoor door een bergachtig gebied met prachtige vergezichten naar Splzov gereden.
Hier staat een glas bitter lemon, nealkohol bier en een Becherovka klaar als welkomstdronk. Voor het gebruik van Penzion Formanka (www.formanka.cz) ontvangen we de sleutels voor kamer 8 met zicht op de Jizera. Onze reisbenodigdheden, die zoveel mogelijk zijn opgeborgen in koffers, brengen we uit de auto naar boven en pakken we daar uit.
Om 18.30 uur wandelen we naar het restaurant aan de overzijde. Marja besteld biftek, medium gebakken met ei en ik ga voor een „Devils“ plate, die abnormaal heet is, maar zo lekker!
Na het diner slaat de vermoeidheid toe en liggen we om 20.30 uur te ronken om vanmorgen om 7.00 uur pas wakker te worden.
Duidelijk is dat ik op de reisdag niet aan een verslag ben toegekomen. Jullie krijgen hem dan ook pas op maandagmorgen. Het ontbijt hebben we al op en we gaan vandaag alleen een paar boodschappen doen.
Dinsdagavond hoop ik een verslag te schrijven over ons bezoek aan Kacanovy en de daar aanwezige reliëfs in de zandstenen rotsen.
wordt vervolgd dinsdag 24-8.
Na zaterdagavond een geweldige maaltijd genuttigd te hebben bij restaurant de Riete in Dwingeloo, zijn we op tijd huiswaarts gekeerd. Met zo’n lange reis te gaan is een goede nachtrust nodig. We hebben ons om 21.00 uur neergelegd in bed, maar voor mij was het slapen, ho maar. Nauwelijks heb ik een oog dicht gedaan. Er kwam nog bij dat deze dagen de feestweek, in Corona-style, wordt gevierd in ons dorp en later op de avond een vuurwerk werd afgestoken. Vanaf pakweg 11 tot 12 uur was het één grote en luide knal.
Na veel gedraai ben ik om 3 uur uit bed gestapt. Na wat scheren, plonzen en niet te vergeten een bak koffie zijn we om 4.05 uur weggereden. Op dit nachtelijk uur was het weer fantastisch en we konden heerlijk opschieten. Vanzelfsprekend stonden op de verschillende parkeerplaatsen vrachtauto’s in de stilstand. Voor ons heeft dat het grote voordeel dat het verdraaid rustig is op de autobaan.
Verschillende pauzes heb ik gebruikt om toch even de ogen dicht te doen en de benen te strekken.
„Gedenkstätte Deutsche Teilung Marienborn“
Eén van die stops was, om 8.00 uur, bij de historische grensovergang Helmstedt-Marienborn. Hij bestond tussen 1945 en 1990 en was vanwege zijn geografische ligging, aan de snelweg A2, de grootste en belangrijkste grenspost tussen de beide Duitslanden.
Drukte bij de grens in november 1989
Na de Duitse hereniging eind 1989 werd de grensbewaking afgezwakt. Op 30 juni 1990 werd de grensovergang opgeheven, precies 45 jaar na de opening. Een monument is ontstaan door wat objecten te bewaren en er is een wegrestaurant en motel gebouwd. Verder is er een museum gevestigd en is het geheel op gezette tijden te bezichtigen.
De wachttoren
Bij Tank & Rastanlage Muldental, een kilometer of 20 voorbij Leipzig, aan de A 14 bij Grimma, hebben we de auto van nieuwe brandstof voorzien en onszelf met koffie gelaafd.
De laatste stop aan de snelweg was voor Bautzen bij Raststätte Oberlausitz Süd. Hier heb ik een goede gewoonte om er soep te nuttigen. Helaas, de grote soepketels stonden leeg en de gebruikelijke inhoud was niet leverbaar. Een lange rit over wat wij noemen provinciale wegen brengt ons naar het drielandenpunt rond Zittau. We krijgen de schrik van ons leven als plotseling een reekalf voor de auto opduikt. Door stevig remmen kan ik de auto net op tijd tot stilstand brengen. Bij het „oude“ tankstation hebben we ons wegenvignet voor een maand aangeschaft.
Raststätte Muldental Süd en Marja met mondkapje
In Jablonec nad Nisou hebben we bij Albert’s hypermarkt enige inkopen gedaan, waaronder halve liters nealkohol pivo van Birell en een fles Becherovka om tot volledige rust te komen. Vanaf deze plek zijn we binnendoor door een bergachtig gebied met prachtige vergezichten naar Splzov gereden.
Hier staat een glas bitter lemon, nealkohol bier en een Becherovka klaar als welkomstdronk. Voor het gebruik van Penzion Formanka (www.formanka.cz) ontvangen we de sleutels voor kamer 8 met zicht op de Jizera. Onze reisbenodigdheden, die zoveel mogelijk zijn opgeborgen in koffers, brengen we uit de auto naar boven en pakken we daar uit.
Om 18.30 uur wandelen we naar het restaurant aan de overzijde. Marja besteld biftek, medium gebakken met ei en ik ga voor een „Devils“ plate, die abnormaal heet is, maar zo lekker!
Na het diner slaat de vermoeidheid toe en liggen we om 20.30 uur te ronken om vanmorgen om 7.00 uur pas wakker te worden.
Duidelijk is dat ik op de reisdag niet aan een verslag ben toegekomen. Jullie krijgen hem dan ook pas op maandagmorgen. Het ontbijt hebben we al op en we gaan vandaag alleen een paar boodschappen doen.
Dinsdagavond hoop ik een verslag te schrijven over ons bezoek aan Kacanovy en de daar aanwezige reliëfs in de zandstenen rotsen.
wordt vervolgd dinsdag 24-8.
Ad Verschoor
Donateur
Een rustdag die toch bijzonder werd.
Na een fantastisch ontbijt ligt er een hele nieuwe dag voor ons, een rustdag waarbij ik mijn verslag achterwege zou laten. We zijn in staat om de morgen door te komen op onze kamer. Ik schrijf mijn verhaal over de vorige dag. Het is tegen twaalven als we bedenken dat we toch nog maar op pad gaan. Zomaar onze neus achterna en als doel, de boodschappen in Semily.
Aangekomen heb ik eerst bij de plaatselijke VVV gezocht naar nieuwe brochures en ze zelfs gevonden. Gelukkig maar, want de informatrice was niet in staat, door gebrek aan Duits of Engels, ons te woord te staan. Overigens was ze wel heel aardig en deed ze haar uiterste best.
Mocht je in de buurt zijn van deze plaats, dan is het een bezoek zeker waard. Een parkje met een beeld van z’n belangrijkste inwoner, ene František Ladislav Rieger. Aardige gebouwen zijn er ook, zoals de foto van de straat Husovo laat zien. Op de voorgrond Hotel Obecni Dům en achterin de straat de Kostel sv. Petra a Pavla. Rechts van de kerk met uitkijktoren, maar niet zichtbaar het oude raadhuis.
De Husova in Semily
Toen we Semily voor gezien hielden, opperde ik naar Bozkov te rijden. Om dit te bereiken moest wegens wegwerkzaamheden een andere route genomen worden. Volg je dan de pijlen, dan ligt dwalen op de loer en dat zijn we gaan doen. Zo kwamen we terecht bij de uitkijktoren „Rozhledra U Borovice“ bij Roprachtice. Een plek die bij veel forumleden dierbare herinneringen oproept. Op 1 mei 2013 stonden we hier met een grote groep forumleden om de as uit te strooien van het, in 2011, overleden forumlid Freddy de Groote. Ook wij dachten terug aan dat moment en dat „samenzijn“.
Freddy’s toren
Door de ingeslagen weg te vervolgen, kwamen we terecht in Poniklá. Ik zag er een mooi weggetje dat tussen woningen door naar boven liep. Na enige tijd stond er een mevrouw zeer verbaasd ons aan te staren. Zij dacht waarschijnlijk wat doen die gekke Nederlanders hier met de auto, want een kleine honderd meter verder ging het weggetje over in een zeer smal zandpad de berg op. Ik kon niet anders dan in de achteruit gaan. De mevrouw stond nu breeduit te lachen en zwaaide ons uiterst vriendelijk en nog steeds lachend na.
We komen terecht in een gebied van bergwegen, waarbij voortdurend gewaarschuwd wordt voor de kwaliteit. Kilometers lang zijn het hobbel en bobbelweggetjes met steile hellingen en diepe afgronden. Ik merk dat ik toch wel aardig moet opletten in de vele haarspeldbochten zonder bermbeveiliging. Na verloop van tijd gaat dan ook vermoeidheid de kop op steken en ben je blij dat je het logeeradres bereikt hebt waar gedineerd en geslapen kan worden.
wordt vervolgd, dinsdag 25-8
Na een fantastisch ontbijt ligt er een hele nieuwe dag voor ons, een rustdag waarbij ik mijn verslag achterwege zou laten. We zijn in staat om de morgen door te komen op onze kamer. Ik schrijf mijn verhaal over de vorige dag. Het is tegen twaalven als we bedenken dat we toch nog maar op pad gaan. Zomaar onze neus achterna en als doel, de boodschappen in Semily.
Aangekomen heb ik eerst bij de plaatselijke VVV gezocht naar nieuwe brochures en ze zelfs gevonden. Gelukkig maar, want de informatrice was niet in staat, door gebrek aan Duits of Engels, ons te woord te staan. Overigens was ze wel heel aardig en deed ze haar uiterste best.
Mocht je in de buurt zijn van deze plaats, dan is het een bezoek zeker waard. Een parkje met een beeld van z’n belangrijkste inwoner, ene František Ladislav Rieger. Aardige gebouwen zijn er ook, zoals de foto van de straat Husovo laat zien. Op de voorgrond Hotel Obecni Dům en achterin de straat de Kostel sv. Petra a Pavla. Rechts van de kerk met uitkijktoren, maar niet zichtbaar het oude raadhuis.
De Husova in Semily
Toen we Semily voor gezien hielden, opperde ik naar Bozkov te rijden. Om dit te bereiken moest wegens wegwerkzaamheden een andere route genomen worden. Volg je dan de pijlen, dan ligt dwalen op de loer en dat zijn we gaan doen. Zo kwamen we terecht bij de uitkijktoren „Rozhledra U Borovice“ bij Roprachtice. Een plek die bij veel forumleden dierbare herinneringen oproept. Op 1 mei 2013 stonden we hier met een grote groep forumleden om de as uit te strooien van het, in 2011, overleden forumlid Freddy de Groote. Ook wij dachten terug aan dat moment en dat „samenzijn“.
Freddy’s toren
Door de ingeslagen weg te vervolgen, kwamen we terecht in Poniklá. Ik zag er een mooi weggetje dat tussen woningen door naar boven liep. Na enige tijd stond er een mevrouw zeer verbaasd ons aan te staren. Zij dacht waarschijnlijk wat doen die gekke Nederlanders hier met de auto, want een kleine honderd meter verder ging het weggetje over in een zeer smal zandpad de berg op. Ik kon niet anders dan in de achteruit gaan. De mevrouw stond nu breeduit te lachen en zwaaide ons uiterst vriendelijk en nog steeds lachend na.
We komen terecht in een gebied van bergwegen, waarbij voortdurend gewaarschuwd wordt voor de kwaliteit. Kilometers lang zijn het hobbel en bobbelweggetjes met steile hellingen en diepe afgronden. Ik merk dat ik toch wel aardig moet opletten in de vele haarspeldbochten zonder bermbeveiliging. Na verloop van tijd gaat dan ook vermoeidheid de kop op steken en ben je blij dat je het logeeradres bereikt hebt waar gedineerd en geslapen kan worden.
wordt vervolgd, dinsdag 25-8
Bijlagen
Blijft een bijzondere herinnering de uitkijktoren!
Laatst bewerkt door een moderator:
Leuk om jullie reis weer te mogen volgen. Fijne vakantie verder.
Ad Verschoor
Donateur
Eindelijk is het dan toch gelukt!
Wij slapen hier als een os. Jawel, na vermoeiende dagen is het goed rusten. Wie weet zeggen we straks „wie hept de slaop uut“. Het ontbijt staat om 9 uur in de ochtend voor ons klaar, maar meestal moeten we ons haasten om op tijd te zijn. Een extra trekker is, dat het goed verzorgd wordt.
Tot nu toe vermaken we ons, na deze ochtenddis, eerst een tijdje op onze kamer. Tegen elven komen we dan in beweging en gaan we de hort op.
We rijden vandaag naar Kacanovy. Een wat we in de volksmond gehucht noemen. De eerste vermelding van deze nederzetting dateert uit 1615. De mensen leefden voornamelijk van de landbouw en werkten in het bos. Het dorp heeft de boerderij Kopicův statek als cultureel monument bewaard.
Op www.mapy.cz heb ik gezien dat we de auto kunnen parkeren bij de begraafplaats. Vanaf de plek naar de boerderij wordt aangegeven dat het 989 meter lopen is en in ongeveer 25 minuten wel te doen.
Opgewekt gaan we op stap en inderdaad we komen binnen de aangegeven tijd aan. Wel moest ik onderweg meerdere keren op adem komen, want de weg loopt behoorlijk omhoog. Niet altijd even aardig voor iemand die vanwege copd nogal kortademig is.
Kopicův statek
Aan het einde van de weg krijgen we een mooi houten huis in beeld, dat ook wel Jirošova rychta wordt genoemd. Het is gebouwd in 1787 door de boer Jiři Jiroš. Voor Kopicův statek staat een standbeeld van Sint George te paard uit 1806. De boerderij wordt erkend als een van de meest opmerkelijke monumenten van de Pojizers volksarchitectuur in het Boheems Paradijs.
Niet alleen voor de boerderij zijn we de wandeling begonnen, want ze wordt omgeven door een pad waarlangs in de kalkstenen rotsen reliefs zijn aangebracht.
Al enkele jaren staat het op mijn programma, maar het kwam er nooit van. Nu gaat het me eindelijk lukken.
Marja vindt het genoeg en zoekt een plaatsje in de schaduw. Ik ga het pad volgen. Nou ja, pad ? Het wordt één groot klim- en klauterparcours, waarbij je soms door van wortels gebruik te maken een volgende stap kunt zetten.
Een van de mooiste, het pijporgel
Een latere eigenaar van de boerderij, Vojtĕch Kopic, had nogal wat interesse in de nationale geschiedenis en was behoorlijk creatief ingesteld. Hij raakte in de ban van beeldende kunst tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen hij hielp bij het opknappen van de boerderij. Van een steenhouwer uit de buurt leerde hij een steen te hakken. Vanaf 1940 tot aan zijn dood hakte hij sculpturen uit met thema’s uit de Tsjechische geschiedenis over St.Wenceslas, Jánošik en prinses Libuše. Ook voorstellingen uit de omringende natuur zijn te zien in de zandstenen rotsen. Het geheel is voor bezoekers vrij toegankelijk.
Wat moet dit mooi zijn om te doen
De boerderij ligt in een gebied van prachtige natuur en meerdere films zijn er opgenomen, vooral sprookjesfilms. Er zijn veel wandel- en fietspaden, die hun weg vinden tussen de skaly’s naar de kastelen Valdštejn en Hrubá Skála. Als we nog wat uitpuffen bij de boerderij komt er plotseling een grote groep paarden met berijders het bos uit. Het sprookje is compleet en de film kan opgenomen worden.
Na de wandeling terug en bergafwaarts naar de auto zoeken we zelf Hrubá Skála op om er op het terras iets te drinken en te genieten van het uitzicht. Aanrijdend is het er zo druk, dat wij het niet verantwoord vinden om in deze drukte op te gaan. We eindigen de dag op het terras van Formanka in Splzov.
Voor meer informatie: www.kacanovy.craj.cz
wordt vervolgd, woensdag 26-8
Wij slapen hier als een os. Jawel, na vermoeiende dagen is het goed rusten. Wie weet zeggen we straks „wie hept de slaop uut“. Het ontbijt staat om 9 uur in de ochtend voor ons klaar, maar meestal moeten we ons haasten om op tijd te zijn. Een extra trekker is, dat het goed verzorgd wordt.
Tot nu toe vermaken we ons, na deze ochtenddis, eerst een tijdje op onze kamer. Tegen elven komen we dan in beweging en gaan we de hort op.
We rijden vandaag naar Kacanovy. Een wat we in de volksmond gehucht noemen. De eerste vermelding van deze nederzetting dateert uit 1615. De mensen leefden voornamelijk van de landbouw en werkten in het bos. Het dorp heeft de boerderij Kopicův statek als cultureel monument bewaard.
Op www.mapy.cz heb ik gezien dat we de auto kunnen parkeren bij de begraafplaats. Vanaf de plek naar de boerderij wordt aangegeven dat het 989 meter lopen is en in ongeveer 25 minuten wel te doen.
Opgewekt gaan we op stap en inderdaad we komen binnen de aangegeven tijd aan. Wel moest ik onderweg meerdere keren op adem komen, want de weg loopt behoorlijk omhoog. Niet altijd even aardig voor iemand die vanwege copd nogal kortademig is.
Kopicův statek
Aan het einde van de weg krijgen we een mooi houten huis in beeld, dat ook wel Jirošova rychta wordt genoemd. Het is gebouwd in 1787 door de boer Jiři Jiroš. Voor Kopicův statek staat een standbeeld van Sint George te paard uit 1806. De boerderij wordt erkend als een van de meest opmerkelijke monumenten van de Pojizers volksarchitectuur in het Boheems Paradijs.
Niet alleen voor de boerderij zijn we de wandeling begonnen, want ze wordt omgeven door een pad waarlangs in de kalkstenen rotsen reliefs zijn aangebracht.
Al enkele jaren staat het op mijn programma, maar het kwam er nooit van. Nu gaat het me eindelijk lukken.
Marja vindt het genoeg en zoekt een plaatsje in de schaduw. Ik ga het pad volgen. Nou ja, pad ? Het wordt één groot klim- en klauterparcours, waarbij je soms door van wortels gebruik te maken een volgende stap kunt zetten.
Een van de mooiste, het pijporgel
Een latere eigenaar van de boerderij, Vojtĕch Kopic, had nogal wat interesse in de nationale geschiedenis en was behoorlijk creatief ingesteld. Hij raakte in de ban van beeldende kunst tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen hij hielp bij het opknappen van de boerderij. Van een steenhouwer uit de buurt leerde hij een steen te hakken. Vanaf 1940 tot aan zijn dood hakte hij sculpturen uit met thema’s uit de Tsjechische geschiedenis over St.Wenceslas, Jánošik en prinses Libuše. Ook voorstellingen uit de omringende natuur zijn te zien in de zandstenen rotsen. Het geheel is voor bezoekers vrij toegankelijk.
Wat moet dit mooi zijn om te doen
De boerderij ligt in een gebied van prachtige natuur en meerdere films zijn er opgenomen, vooral sprookjesfilms. Er zijn veel wandel- en fietspaden, die hun weg vinden tussen de skaly’s naar de kastelen Valdštejn en Hrubá Skála. Als we nog wat uitpuffen bij de boerderij komt er plotseling een grote groep paarden met berijders het bos uit. Het sprookje is compleet en de film kan opgenomen worden.
Na de wandeling terug en bergafwaarts naar de auto zoeken we zelf Hrubá Skála op om er op het terras iets te drinken en te genieten van het uitzicht. Aanrijdend is het er zo druk, dat wij het niet verantwoord vinden om in deze drukte op te gaan. We eindigen de dag op het terras van Formanka in Splzov.
Voor meer informatie: www.kacanovy.craj.cz
wordt vervolgd, woensdag 26-8
Ad Verschoor
Donateur
Het buurtje rondom Splzov is genieten.
Woensdag 26 augustus. De ochtend verloopt zoals gewoonlijk. Opstaan, ogen uitwrijven, wassen, computeren en niet te vergeten ontbijten. Evenals de vorige dagen ziet het weer er goed uit en loop ik voortdurend in korte broek en T-shirt.
Mijn to do voorstel voor vandaag is beperkt tot een bezoek aan Hrad Rotštejn op slechts enkele kilometers van ons pension. Voor dit bezoek vertrekken we even voor elf om bij Lisny het bergachtige gebied in te trekken. Het is droog en dat komt goed uit, want Rotštejn wordt alleen opengesteld bij droog weer.
Aangekomen is het echter onmogelijk een parkeerplekje te vinden en dat wijst erop dat het behoorlijk druk is met bezoekers. Voor ons reden om te besluiten van dit bezoek af te zien.
Wij gaan maar weer eens gewoon wat rijden en dwalen, waarbij je vaak de aardigste dingen tegenkomt. Zo ook vandaag, want net buiten het dorp Klokoči heeft ene František Hlubuček samen met enkele inwoners, in de jaren 1933 en 1934, een kapel in de rots uitgehouwen als eerbetoon aan Jan Hus.
De rotskapel in Klokoči
De kapel werd plechtig geopend op 30 mei 1934 op de 500ste verjaardag van de slag bij Lipany. Voor de kapel zijn terrassen aangelegd van zandsteenblokken, die beplant zijn met groen. Een enorme trap leidt naar het monument van de Tsjechische martelaar. Het monument wordt gedomineerd door een standbeeld van meester Jan Hus. Naast zijn beeld zijn twee kleinere kamers uitgegraven, waarin het de bedoeling was er beelden in te zetten van Jan Žižka en Prokop Holý. Het is echter allemaal anders gelopen en de beelden zijn er nooit gekomen. Wat resteert is het beeld van Jan Hus dat gesneden is uit zandsteen van Hořice. In de rotsen staan slogans van Hus gegraveerd en de namen van Gods krijgers.
Jan Hus
We rijden verder en komen terecht in Turnov bij het kasteel Rohozec. Het is te vinden op een mergelrots boven de vallei van de rivier Jizera. Het is aan het einde van de 13e eeuw gebouwd in vroeg-gotische stijl en is door de eeuwen heen in alle stijlen verbouwd. We hadden zin om dit kasteel eens van binnen te gaan bekijken, maar dit was alleen per rondleiding van 50 minuten mogelijk en dat vonden we echt te lang.
Hruby Rohozec
Een kasteel dat we voortdurend zien vanuit allerlei hoeken en hoogtes is het rotskasteel Vranov op een steile klif boven de rivier Jizera bij Malá Skála aan de weg Turnov naar Zelezny Brod.
Tegenwoordig staat het ook bekend als het Pantheon. Met een lengte van 400 meter wordt het beschouwd als het meest gecompliceerde rotskasteel van Bohemen. Het werd in de 15e eeuw gesticht als een gotisch fort en heeft in zijn geschiedenis een aantal heren vervangen: Vartemberk, Smiřická en Valdštejn . Een van de eigenaren, František Zachariáš Römisch , liet het na 1802 herbouwen tot het Pantheon - een monument voor de beroemde mensen uit die tijd. Niet alleen het bekende zomerhuis in de vorm van een kapel, maar ook tientallen monumenten en gedenkplaten werden in het zandstenen rotsmassief gebouwd.
Kasteel Vranov van dichtbij
Voor een bezoek aan het kasteel wandel vanuit Malá Skála langs het rood gemarkeerde wandelpad (1.5 km.)
Bij het delicatessenwinkeltje annex ijsshop naast de grote parkeerplaats leidt een weggetje naar boven, dat terecht komt bij een steile trap van circa 800 treden. De burcht is open voor het publiek van mei t/m september.
wordt vervolgd, donderdag 27-8
Woensdag 26 augustus. De ochtend verloopt zoals gewoonlijk. Opstaan, ogen uitwrijven, wassen, computeren en niet te vergeten ontbijten. Evenals de vorige dagen ziet het weer er goed uit en loop ik voortdurend in korte broek en T-shirt.
Mijn to do voorstel voor vandaag is beperkt tot een bezoek aan Hrad Rotštejn op slechts enkele kilometers van ons pension. Voor dit bezoek vertrekken we even voor elf om bij Lisny het bergachtige gebied in te trekken. Het is droog en dat komt goed uit, want Rotštejn wordt alleen opengesteld bij droog weer.
Aangekomen is het echter onmogelijk een parkeerplekje te vinden en dat wijst erop dat het behoorlijk druk is met bezoekers. Voor ons reden om te besluiten van dit bezoek af te zien.
Wij gaan maar weer eens gewoon wat rijden en dwalen, waarbij je vaak de aardigste dingen tegenkomt. Zo ook vandaag, want net buiten het dorp Klokoči heeft ene František Hlubuček samen met enkele inwoners, in de jaren 1933 en 1934, een kapel in de rots uitgehouwen als eerbetoon aan Jan Hus.
De rotskapel in Klokoči
De kapel werd plechtig geopend op 30 mei 1934 op de 500ste verjaardag van de slag bij Lipany. Voor de kapel zijn terrassen aangelegd van zandsteenblokken, die beplant zijn met groen. Een enorme trap leidt naar het monument van de Tsjechische martelaar. Het monument wordt gedomineerd door een standbeeld van meester Jan Hus. Naast zijn beeld zijn twee kleinere kamers uitgegraven, waarin het de bedoeling was er beelden in te zetten van Jan Žižka en Prokop Holý. Het is echter allemaal anders gelopen en de beelden zijn er nooit gekomen. Wat resteert is het beeld van Jan Hus dat gesneden is uit zandsteen van Hořice. In de rotsen staan slogans van Hus gegraveerd en de namen van Gods krijgers.
Jan Hus
We rijden verder en komen terecht in Turnov bij het kasteel Rohozec. Het is te vinden op een mergelrots boven de vallei van de rivier Jizera. Het is aan het einde van de 13e eeuw gebouwd in vroeg-gotische stijl en is door de eeuwen heen in alle stijlen verbouwd. We hadden zin om dit kasteel eens van binnen te gaan bekijken, maar dit was alleen per rondleiding van 50 minuten mogelijk en dat vonden we echt te lang.
Hruby Rohozec
Een kasteel dat we voortdurend zien vanuit allerlei hoeken en hoogtes is het rotskasteel Vranov op een steile klif boven de rivier Jizera bij Malá Skála aan de weg Turnov naar Zelezny Brod.
Tegenwoordig staat het ook bekend als het Pantheon. Met een lengte van 400 meter wordt het beschouwd als het meest gecompliceerde rotskasteel van Bohemen. Het werd in de 15e eeuw gesticht als een gotisch fort en heeft in zijn geschiedenis een aantal heren vervangen: Vartemberk, Smiřická en Valdštejn . Een van de eigenaren, František Zachariáš Römisch , liet het na 1802 herbouwen tot het Pantheon - een monument voor de beroemde mensen uit die tijd. Niet alleen het bekende zomerhuis in de vorm van een kapel, maar ook tientallen monumenten en gedenkplaten werden in het zandstenen rotsmassief gebouwd.
Kasteel Vranov van dichtbij
Voor een bezoek aan het kasteel wandel vanuit Malá Skála langs het rood gemarkeerde wandelpad (1.5 km.)
Bij het delicatessenwinkeltje annex ijsshop naast de grote parkeerplaats leidt een weggetje naar boven, dat terecht komt bij een steile trap van circa 800 treden. De burcht is open voor het publiek van mei t/m september.
wordt vervolgd, donderdag 27-8
Heel verstandig is dat de beelden die je in Český ráj buiten kunt zien kopieën zijn. De originelen staan binnen. Wat het beeld op de foto betreft staat het origineel in het museum van Turnov. Die van het kasteel Valdštejn staan binnen in de kerk.
Ad Verschoor
Donateur
Stadla, bedoel je het beeld van de ruiter, of dat van Jan Hus ?
Ad Verschoor
Donateur
Kleine ontmoeting met bekenden.
Donderdag 27 augustus. Vanmorgen waren we voor het eerst niet alleen om te ontbijten in het restaurant.
Een motorgezelschap was voor een overnachting gearriveerd. In plaats van een tafel voor twee, stond er een uitgebreid ontbijtbuffet klaar en dat was uitermate goed verzorgd. Na dit buffet ben ik mijn verhaaltje van de dag ervoor op het forum gaan zetten. Ik moet erbij aantekenen dat dit niet steeds van een leien dakje gaat. In de eerste plaats werk ik aan een nieuwe laptop met veel andere handelingen en in de tweede plaats is hier in Splzov de internetverbinding gewoon slecht te noemen. Soms doet hij zelfs helemaal niets. Maar goed, we gaan goedgeluimd door. We hebben immers alle tijd!
Tijd steken we eveneens in een ontmoeting met bekenden deze morgen. Hiervoor rijden we naar Dolni Kalna en om nog wat preciezer te zijn: camping de Sprookjesmolen (www.vakantietsjechie.cz).
De route die ik heb uitgestippeld, leidt door Semilý en Vichová nad Jizerou, Jilemnice en Studenec naar Dolni Kalna. Een route van bijna 50 kilometer, die in 55 minuten afgelegd kan worden. Zoals afgesproken en berekend, arriveerden we om klokslag 11 uur bij de camping.
Camping de Sprookjesmolen in Dolni Kalna
We waren er uitgenodigd voor een kopje koffie door Doety en Tabe, die als forumleden eerder een huisje hadden in Zbyslav. Heel leuk ze nu hier terug te zien en zo hartelijk ontvangen te worden. De koffie wordt ons aangeboden in de nieuwe ontmoetingsruimte van de camping en gezet door Frans, de partner van Miranda, op het forum bekend onder de naam Clowntje. Goed geteld zijn we inmiddels met zes personen en hebben we elkaar heel veel te vertellen en bij te praten. Na twee bakjes koffie komt Lina, ook een oude bekende van het forum, af op deze ontmoeting met haar partner Stuart. Gezelligheid kent geen tijd en zo verging het ons, want het werd maar zo 3 uur in de middag. Het werd een hele leuke en fijne ontmoeting, waarvoor ik alle deelnemers hartstikke wil bedanken.
In de namiddag hadden we gelegenheid om Jičin aan te doen. Een plaats, die ik alle Tsjechiëgangers wil aanbevelen en die in z’n gehele doen en laten gericht is op kinderen. Je ziet het aan speelplaatsen, activiteiten en allerlei knutselplekjes. Op straat zie je Rumcajs lopen met z’n vrouw Manka, die praatjes begint met kinderen en met ze op de foto gaat.
Rumcajs en z’n vrouw Manja
Rumcajs en Manka zijn de hoofdpersonen uit de gelijknamige kinderserie op de Tsjechische televisie. De stad laat op allerlei manieren zien dat ze niet voor niets bekend staat als stad van de sprookjes.
Jaarlijks gaan we langs in deze stad om even sfeer te proeven. In een plaatselijke boekwinkel kopen we dan de Český Raj kalender voor, in dit geval, het jaar 2021. Altijd ook gaan we naar de Jičinská cukrárna voor espresso koffie met mokkagebak. Het zijn van die kleine ingesleten tradities geworden.
De Valdice toren
Kenmerkend voor de stad is de Valdice toren. Het is de enig overgebleven toren van drie uit de stadsverdediging. Hij heeft een hoogte van bijna 53 meter en na de trap met 156 treden ben je boven om er over de stad en z’n pleinen heen te kijken.
Al met al is het een geweldige dag geworden en kijken we positief op naar de volgende dagen.
wordt vervolgd, vrijdag 28-8.
Donderdag 27 augustus. Vanmorgen waren we voor het eerst niet alleen om te ontbijten in het restaurant.
Een motorgezelschap was voor een overnachting gearriveerd. In plaats van een tafel voor twee, stond er een uitgebreid ontbijtbuffet klaar en dat was uitermate goed verzorgd. Na dit buffet ben ik mijn verhaaltje van de dag ervoor op het forum gaan zetten. Ik moet erbij aantekenen dat dit niet steeds van een leien dakje gaat. In de eerste plaats werk ik aan een nieuwe laptop met veel andere handelingen en in de tweede plaats is hier in Splzov de internetverbinding gewoon slecht te noemen. Soms doet hij zelfs helemaal niets. Maar goed, we gaan goedgeluimd door. We hebben immers alle tijd!
Tijd steken we eveneens in een ontmoeting met bekenden deze morgen. Hiervoor rijden we naar Dolni Kalna en om nog wat preciezer te zijn: camping de Sprookjesmolen (www.vakantietsjechie.cz).
De route die ik heb uitgestippeld, leidt door Semilý en Vichová nad Jizerou, Jilemnice en Studenec naar Dolni Kalna. Een route van bijna 50 kilometer, die in 55 minuten afgelegd kan worden. Zoals afgesproken en berekend, arriveerden we om klokslag 11 uur bij de camping.
Camping de Sprookjesmolen in Dolni Kalna
We waren er uitgenodigd voor een kopje koffie door Doety en Tabe, die als forumleden eerder een huisje hadden in Zbyslav. Heel leuk ze nu hier terug te zien en zo hartelijk ontvangen te worden. De koffie wordt ons aangeboden in de nieuwe ontmoetingsruimte van de camping en gezet door Frans, de partner van Miranda, op het forum bekend onder de naam Clowntje. Goed geteld zijn we inmiddels met zes personen en hebben we elkaar heel veel te vertellen en bij te praten. Na twee bakjes koffie komt Lina, ook een oude bekende van het forum, af op deze ontmoeting met haar partner Stuart. Gezelligheid kent geen tijd en zo verging het ons, want het werd maar zo 3 uur in de middag. Het werd een hele leuke en fijne ontmoeting, waarvoor ik alle deelnemers hartstikke wil bedanken.
In de namiddag hadden we gelegenheid om Jičin aan te doen. Een plaats, die ik alle Tsjechiëgangers wil aanbevelen en die in z’n gehele doen en laten gericht is op kinderen. Je ziet het aan speelplaatsen, activiteiten en allerlei knutselplekjes. Op straat zie je Rumcajs lopen met z’n vrouw Manka, die praatjes begint met kinderen en met ze op de foto gaat.
Rumcajs en z’n vrouw Manja
Rumcajs en Manka zijn de hoofdpersonen uit de gelijknamige kinderserie op de Tsjechische televisie. De stad laat op allerlei manieren zien dat ze niet voor niets bekend staat als stad van de sprookjes.
Jaarlijks gaan we langs in deze stad om even sfeer te proeven. In een plaatselijke boekwinkel kopen we dan de Český Raj kalender voor, in dit geval, het jaar 2021. Altijd ook gaan we naar de Jičinská cukrárna voor espresso koffie met mokkagebak. Het zijn van die kleine ingesleten tradities geworden.
De Valdice toren
Kenmerkend voor de stad is de Valdice toren. Het is de enig overgebleven toren van drie uit de stadsverdediging. Hij heeft een hoogte van bijna 53 meter en na de trap met 156 treden ben je boven om er over de stad en z’n pleinen heen te kijken.
Al met al is het een geweldige dag geworden en kijken we positief op naar de volgende dagen.
wordt vervolgd, vrijdag 28-8.
Wat leuk om zo de oude bekende weer eens te zien, een minimeeting!
Was toch ook altijd gezellig bij Jan en Akkelien.
Was toch ook altijd gezellig bij Jan en Akkelien.
Ad Verschoor was me voor met een nieuw bericht zodat onduidelijk was dat ik sprak over het standbeeld bij Kacanovy. De andere beelden waarover ik sprak staan in Valdštejn, ruim een kilometer verderop.
Wat ik opvallend vind is dat in Libošovice een standbeeld van Jan Hus, die toch tegen de katholieke kerk ageerde, juist naast de plaatselijke katholieke kerk staat.
Ad Verschoor
Donateur
Mnichovo Hradištĕ , de laatste rustplaats van Wallenstein.
Vrijdag 28 augustus. We hebben het hier eigenlijk nog nooit meegemaakt, maar het pension zat de afgelopen nacht volledig vol met onder de gasten nogal wat motormuizen. Logisch dat in de ontbijtzaal vanmorgen veel eters te vinden waren aan het buffet. Gelukkig hebben we `s nachts niets gemerkt van al deze drukte, want het was stil als altijd.
Vandaag zijn we wezen kijken in Mnichovo Hradiště, een plaats in de regio Midden Bohemen, die ligt tussen Turnov en Mladá Boleslav. Het is een klein stadje met 8536 inwoners. Aankomend eerst de VVV bezocht voor wat informatie om vervolgens meer van het centrum te bekijken. Het is gebleven tot een rondje om het raadhuis, want er werd hard gewerkt aan leidingen en bestrating. Bovendien stonden er allerlei loodsen voor de verschillende gebouwen, zodat eigenlijk geen fatsoenlijke foto kon worden geschoten.
Aardig om toch te benoemen en te zien zijn het raadhuis in neo-renaissancistische stijl uit de jaren 90 van de 19e eeuw. Je ziet verder een postkantoor in late art nouveau stijl met mooie sculpturen en een Mariakolom uit het begin van de 18e eeuw.
Bij het zien van zo`n overhoop liggend centrum vertrek je snel al is het een beetje jammer van het parkeergeld, maar dat is meestal niet zoveel en is wel overheen te komen. We rijden in het plaatselijke tempo naar de parkeerplaats van het kasteel, dat ongetwijfeld het belangrijkste monument is van deze stad.
Zámek Mnichovo Hradištĕ
Het kasteel werd in de 17e eeuw gebouwd door ene Václav Budovec, die in 1621 op het stadsplein werd dood geschoten omdat hij de leidende figuur was in een landgoedopstand. Hierdoor kwam het kasteel in 1623 in bezit van Albrecht van Wallenstein. Deze familie zou het kasteel bezitten tot 1945, toen hun eigendommen in beslag werden genomen.
De belangrijkste gebeurtenis waarvan het kasteel getuige was, was de ontmoeting van de heersers van de zogenaamde Heilige Alliantie, toen in 1833 de Oostenrijkse keizer Frans I, de Russische tsaar Nicolaas I en de Pruisische kroonprins Bedřich Vilém bijeenkwamen voor diplomatieke onderhandelingen.
Het kasteel heeft een van de rijkste interieurs in heel Tsjechië, waaronder een uniek theater dat is gebouwd ter gelegenheid van de bijeenkomst van de Heilige Alliantie. Wij vinden het kasteel zeker een bezoek waard, hoewel het park wel wat tegenviel. Wandelend langs de weg richting auto zien we nog meer aantrekkelijkheden. Een opvallende kapel met een beeld ervoor trekt mijn aandacht.
Het barokke standbeeld van St. Anny
Wat ik aantref is een barok standbeeld van St. Anny in het parkje voor de kapel. De vraag die ik mij stel bij het zien van zo’n beeld is wie deze Anny toch was en dan blijkt er een hele legende achter te zitten.
Het verhaal speelt zich af in 1713. Dit jaar doet zich de laatste grote pestepidemie voor in de Tsjechische landen. Een kwart van de bevolking in Praag bezweek aan de epidemie en in heel Bohemen stierven ongeveer tweehonderdduizend mensen. De plaatselijke deken van Mnichov Hradiště wendde zich in gebed tot de heilige Anna met de vraag om de pest aan zijn stad voorbij te laten gaan. Zijn gebed werd verhoord, want de epidemie ging echt aan de stad voorbij.
Als dank heeft de eigenaar van het landgoed Mnichovo Hradiště, graaf František Arnošt van Valdštejn, opdracht gegeven een standbeeld van St. Anna te maken. Het werd in 1714 gemaakt door de cosmon-beeldhouwer Martin Jelínek. Het beeld staat momenteel voor de kerk van de heilige Drie Koningen.
De kerk van de heilige Drie Koningen en de kapel van St.Anny
De verouderde gebouwen die we zien zijn de kerk van de heilige Drie Koningen en de kapel van St. Anny. De kerk is een onderdeel van het vroegere kapucijnenklooster uit de 17e eeuw. In de jaren 1723-1724 werd de barokke kapel aan de kerk toegevoegd
Sinds 1785 is in de kapel een tombe gehuisvest met de overblijfselen van Albrecht van Wallenstein en zijn eerste vrouw Lukrecia. Hier vinden we ook een lapidarium met zo’n 50 barokke sculpturen uit de ateliers van Matyáš Bernard Braun, de familie Jelínek en werken van Ignace František Platzer en andere kunstenaars.
Na ons vertrek rijden we wat door de omgeving en komen terecht bij zámek Sychrov. We horen dat hier morgen een Schotse dag gehouden zal worden met veel muziek, dans en andere optredens.
Jullie zult begrijpen dat mijn verhaal dan over Sychrov zal gaan, tenzij het er te druk is dan wordt het een ander verhaal. Voorlopig genieten we weer met volle teugen van ons verblijf in Tsjechië.
wordt vervolgd, zaterdag 29-8.
Vrijdag 28 augustus. We hebben het hier eigenlijk nog nooit meegemaakt, maar het pension zat de afgelopen nacht volledig vol met onder de gasten nogal wat motormuizen. Logisch dat in de ontbijtzaal vanmorgen veel eters te vinden waren aan het buffet. Gelukkig hebben we `s nachts niets gemerkt van al deze drukte, want het was stil als altijd.
Vandaag zijn we wezen kijken in Mnichovo Hradiště, een plaats in de regio Midden Bohemen, die ligt tussen Turnov en Mladá Boleslav. Het is een klein stadje met 8536 inwoners. Aankomend eerst de VVV bezocht voor wat informatie om vervolgens meer van het centrum te bekijken. Het is gebleven tot een rondje om het raadhuis, want er werd hard gewerkt aan leidingen en bestrating. Bovendien stonden er allerlei loodsen voor de verschillende gebouwen, zodat eigenlijk geen fatsoenlijke foto kon worden geschoten.
Aardig om toch te benoemen en te zien zijn het raadhuis in neo-renaissancistische stijl uit de jaren 90 van de 19e eeuw. Je ziet verder een postkantoor in late art nouveau stijl met mooie sculpturen en een Mariakolom uit het begin van de 18e eeuw.
Bij het zien van zo`n overhoop liggend centrum vertrek je snel al is het een beetje jammer van het parkeergeld, maar dat is meestal niet zoveel en is wel overheen te komen. We rijden in het plaatselijke tempo naar de parkeerplaats van het kasteel, dat ongetwijfeld het belangrijkste monument is van deze stad.
Zámek Mnichovo Hradištĕ
Het kasteel werd in de 17e eeuw gebouwd door ene Václav Budovec, die in 1621 op het stadsplein werd dood geschoten omdat hij de leidende figuur was in een landgoedopstand. Hierdoor kwam het kasteel in 1623 in bezit van Albrecht van Wallenstein. Deze familie zou het kasteel bezitten tot 1945, toen hun eigendommen in beslag werden genomen.
De belangrijkste gebeurtenis waarvan het kasteel getuige was, was de ontmoeting van de heersers van de zogenaamde Heilige Alliantie, toen in 1833 de Oostenrijkse keizer Frans I, de Russische tsaar Nicolaas I en de Pruisische kroonprins Bedřich Vilém bijeenkwamen voor diplomatieke onderhandelingen.
Het kasteel heeft een van de rijkste interieurs in heel Tsjechië, waaronder een uniek theater dat is gebouwd ter gelegenheid van de bijeenkomst van de Heilige Alliantie. Wij vinden het kasteel zeker een bezoek waard, hoewel het park wel wat tegenviel. Wandelend langs de weg richting auto zien we nog meer aantrekkelijkheden. Een opvallende kapel met een beeld ervoor trekt mijn aandacht.
Het barokke standbeeld van St. Anny
Wat ik aantref is een barok standbeeld van St. Anny in het parkje voor de kapel. De vraag die ik mij stel bij het zien van zo’n beeld is wie deze Anny toch was en dan blijkt er een hele legende achter te zitten.
Het verhaal speelt zich af in 1713. Dit jaar doet zich de laatste grote pestepidemie voor in de Tsjechische landen. Een kwart van de bevolking in Praag bezweek aan de epidemie en in heel Bohemen stierven ongeveer tweehonderdduizend mensen. De plaatselijke deken van Mnichov Hradiště wendde zich in gebed tot de heilige Anna met de vraag om de pest aan zijn stad voorbij te laten gaan. Zijn gebed werd verhoord, want de epidemie ging echt aan de stad voorbij.
Als dank heeft de eigenaar van het landgoed Mnichovo Hradiště, graaf František Arnošt van Valdštejn, opdracht gegeven een standbeeld van St. Anna te maken. Het werd in 1714 gemaakt door de cosmon-beeldhouwer Martin Jelínek. Het beeld staat momenteel voor de kerk van de heilige Drie Koningen.
De kerk van de heilige Drie Koningen en de kapel van St.Anny
De verouderde gebouwen die we zien zijn de kerk van de heilige Drie Koningen en de kapel van St. Anny. De kerk is een onderdeel van het vroegere kapucijnenklooster uit de 17e eeuw. In de jaren 1723-1724 werd de barokke kapel aan de kerk toegevoegd
Sinds 1785 is in de kapel een tombe gehuisvest met de overblijfselen van Albrecht van Wallenstein en zijn eerste vrouw Lukrecia. Hier vinden we ook een lapidarium met zo’n 50 barokke sculpturen uit de ateliers van Matyáš Bernard Braun, de familie Jelínek en werken van Ignace František Platzer en andere kunstenaars.
Na ons vertrek rijden we wat door de omgeving en komen terecht bij zámek Sychrov. We horen dat hier morgen een Schotse dag gehouden zal worden met veel muziek, dans en andere optredens.
Jullie zult begrijpen dat mijn verhaal dan over Sychrov zal gaan, tenzij het er te druk is dan wordt het een ander verhaal. Voorlopig genieten we weer met volle teugen van ons verblijf in Tsjechië.
wordt vervolgd, zaterdag 29-8.
kuurgast
Donateur
Ook hier wordt dagelijks op afstand met plezier meegereisd. 
@Ad Verschoor je kan vooraf hoogte profiel zien op zelfde mapy.cz aan rechterkant onderaan "Altitude profile" als je route planning gebruikt.