Rondreis Tsjechië 2015

Wat is dit toch genieten. Mooie foto's en prachtige verhalen. Ik krijg weer heimwee naar Tsjechië. Mooi om bekende plekken te zien, maar vooral ook onbekende plekken. Ik kijk reikhalzend uit naar het vervolg.

 

De link van de website klopt niet helemaal. Het is www.pension-naspalac.com de z van pension moest een s zijn.

 

Rondreis Tsjechië 2015

Vrijdag 8 mei "Op doorreis naar weer een bestemming"

Niemand hoeft er meer vreemd van op te kijken dat we op onze reizen kiezen voor de binnenwegen. Het is een stuk rustiger en er is veel meer te zien in de dorpjes die we passeren. Uiteraard weet ik ongeveer wat we te zien krijgen, omdat www.mapy.cz me dit allemaal kan laten weten. Rijdend vanuit Splzov in de richting Turnov slaan we af bij Mala Skala. We passeren Hrad Frýdštejn hoog boven ons en het spoorviaduct van Sedlejovice om terecht te komen aan de achterzijde van kasteel Sychrov.


De achteringang van Zámek Sychrov

Het kasteel, uit 1693, was ooit in bezit van de Tsjechische adel, maar werd rond 1820 aan de Franse familie Rohan gegeven. Deze familie kwam oorspronkelijk uit Frans Bretagne en was na de Franse Revolutie gevlucht. De edelman Camille de Rohan liet het kasteel tussen 1822 en 1862 verbouwen in een gotische stijl. Het kasteel is tot 1945 in bezit gebleven van deze familie. De tuin in Engelse stijl is naar ontwerp van één van de Rohans, die plantkundige was. De exotische bomen en planten komen uit allerlei uithoeken van de wereld. Zámek Sychrov is het boeiendste kasteel in deze omgeving en valt op door zijn rode kleur. De componist Antonin Dvořák logeerde er verschillende malen en ter ere hiervan wordt nog jaarlijks in de maand juni, een festival gehouden.


Zámek Sychrov

Vanaf Sychrov rijden we door nogal wat bossen naar Český Dub. In de verte zien we op een heuvel, de Ještĕd, nabij Liberec op een hoogte van 1012 meter. Rondom Český Dub zijn fietsroutes uitgezet en zijn veel wandelpaden te vinden. Het is een plaats met ongeveer 2800 inwoners en er binnenrijdend kom je direct op het rechthoekig plein "Námesti Bedřicha Smetany". In de buurt zien we nog restanten van de oorspronkelijke vestingwerken, die bewaard zijn gebleven. Op het plein, hoe kan het anders, een Mariakolom als herinnering aan een vorige pest. De barokke zuil is uit 1723 met in het midden een beeld van Maria Onbevlekte Ontvangenis. Op pilaren rondom zien we Sint Roch, de heilige Jan Nepomucký, Sint Florian en Sint František Saleský.


De Mariakolom in Český Dub

De naam van het Smetana plein is niet zomaar ontstaan. Deze componist bezocht geregeld deze plaats, omdat het de woonplaats was van zijn moeder en zusters. Aan dit plein staat ook het raadhuis, dat gebouwd werd in 1565 in een Renaissance stijl en opvalt door zijn dominante achthoekige klokkentoren. Het gebouw werd meerdere malen herbouwd en gerenoveerd, voor het laatst in 1907. In dat jaar werd het gebouw uitgebreid met een ontvangsthal, een nieuwe ingang en een balkon.


Het Raadhuis uit 1565

Na een kort bezoek stappen we weer in de auto en rijden naar Jablonné v Podještĕdi. Het staat bekend als één van de oudste dorpen van Bohemen, gesticht in 1240. Een uitgebreide beschrijving heb ik gegeven in het verslag van ons bezoek in {url=http://www.tsjechie.net/forum/threads/rondreis-tsjechië-2014.35273/page-3#post-428469.html]2014[/URL]. Voor ons was het een herhaling van dit bezoek. De plaats met z'n basiliek van de heilige Laurentius en de heilige Zdislava, bevelen we graag alle toekomstige bezoekers van harte aan.


Heilige Laurentius en heilige Zdislavabasiliek in Jablonné v Podještĕdi

Nový Bor is de volgende plaats die we aandoen. Hier is het voor het eerst te merken dat 8 mei een nationale feestdag is. Het is er rustig en bijna alles is gesloten. De plaats met zo'n 12.400 inwoners ligt aan de lokale weg 13 (E 442) tussen Liberec en Dĕcin aan de voet van Lužické Hory (Lauzitser gebergte), een bergrug rond het drielandenpunt van Tsjechië, Duitsland en Polen. Al sinds de 17e eeuw wordt in Nový Bor glas geblazen en bewerkt. Veel over de geschiedenis en glastechnieken is terug te vinden in het "Sklářské Muzeum" aan het Vredesplein (Námĕsti Miru 105). Het gebouw heeft een mansarde dak en is in 1804 gebouwd door de plaatselijke glashandelaar Jan Kryštof Socher. Tegenwoordig trekken hordes toeristen langs het grote aantal kleine glasblazerijen, waar men met eigen ogen kan zien hoe geblazen, geschilderd gesneden en gegraveerd glas wordt gemaakt.


Het Sklářské Muzeum in Nový Bor

Draai ik mijn rug naar het museum dan zie ik aan de andere kant van het plein rechts het postkantoor, een Jugendstil-gebouw met koepel uit 1904. Links staat de Maria Hemelvaart Kerk, uit kunst en technisch oogpunt een belangrijk monument. De huidige vorm van de kerk stamt uit de jaren 1786 tot 1788 naar ontwerp van de bouwmeester J.V. Kosch. Binnen zijn zes glazen kroonluchters en kleurige glazen vensters te zien. De vensters tonen afbeeldingen van Maria en Johannes de Doper.


De Maria Hemelvaart Kerk, of Kostel Nanebevzeti Panny Marie

Het is inmiddels middag geworden en tijd om richting Dĕčin te rijden. We vinden er een terrasje aan de Labe met zicht op de rotswand aan de overzijde. Ik vraag me af of ik met de auto bij dat witte gebouw zou kunnen komen. Ik wil dat toch nog één van de volgende dagen proberen, want voor mij is dat het visitekaartje van deze plaats Dĕčin.


De indrukwekkende skyline van Dĕčin

Voor meer informatie: www.cesky-raj.info, www.zamek-sychrov.cz, www.cdub.cz, www.jablonnevp.cz, www.novy-bor.cz, www.mudecin.cz

Voor een filmpje over Nový Bor: www.youtube.com/watch?v=rS6UpJp9p8E

wordt vervolgd

 

Ad, 't is wel een hele steile helling maar je kunt er inderdaad naar boven rijden. En bij het witte gebouw heb je een mooi panorama over Decin en de Elbe. Ook kan je er heerlijk eten.

 

Deze website is te koop... Moet zijn idecin.cz.
Op mapy zie je de weg naar Restaurace Pastýřská stěna, onderaan menukaart in Duits.

 

Je kan er ook naar boven lopen.
Samen met een vriend hadden we een heeeele lange wandeling er naar toe gepland.
De rest van de vrienden gingen wat anders doen.
We hadden drie uur gepland om heen en weer te lopen.
De overige vrinden zouden we ontmoeten in een bar.

Wij gaan lopen en tot onze stomme verbazing klauterden we binnendoor over een pad naar boven.
Het gebouw was niet vernoemenswaardig, het uitzicht fantastisch.
Binnen een half uur waren we weer retour.
Biertjes gedronken, weggegaan en na uren als het ware doodvermoeid ons herenigd met de vrinden.

Een fantastische dag gehad met niets!

 

Het Kasteel in Decin is ook mooi, voor het kasteel aan de linkerkant zijn de tuinen met een geweldig uitzicht.
We hebben 2 jaar geleden een kerstfeest in het kasteel gehad, was ook geweldig mooi,

 

Rondreis Tsjechië 2015

Zaterdag 9 mei "Een tochtje langs de Labe"

Wij verblijven hier in hotel Marion in Dĕčin en op ons programma staat om van daaruit een ritje te maken langs de Labe in de richting van Litomĕřice. Hoewel het gedurende de nacht geregend heeft, schijnt het zonnetje bij het opstaan volop.

De eerste plaats waar we langskomen is Velké Březno. Een kleine gemeente met ruim 2200 inwoners, die hier de Homolský Potok (=kreek) in de Labe zien stromen.
Bekendheid geniet deze plaats vanwege het bekende Breznak bier, een onderdeel van het Nederlandse Heineken, dat nog op de klassieke manier gebrouwen wordt. Achteraf heb ik geconstateerd dat in deze fabriek op de zaterdagen rondleidingen worden gehouden, zodat ik daadwerkelijk een kans gemist heb om dit vocht te proeven.
Velké Březno is ook de plaats waar het forumlid A. Smit geluk gevonden heeft en inmiddels bezig is hun huis op te knappen.
Een prachtig optrekje is Zamek Velké Březno, dat gebouwd is in de jaren 1841 tot 1854 voor de toenmalige burggraaf van het Boheemse koninkrijk Karel Chotek. Het slot wordt omgeven door een mooi Engels park, waarin zeldzame bomen en struiken zijn te vinden. Niet vreemd is het eigenlijk dat het gebouw langdurig gebruikt is als verpleeghuis. Nu is het particulier eigendom en worden er rondleidingen gehouden voor bezoekers.


Zámek Velké Březno

Via allerlei kleine plaatsjes volgen we de route langs de Labe, waarbij de weg even voor Litomĕřice afwijkt van de rivier. Hoewel we er al eerder waren staat Litomĕřice opnieuw in ons programma, omdat het een plaats is waar een grote hoeveelheid monumentale bouwwerken behouden zijn. Weliswaar heeft de dertigjarige oorlog een grote inbreuk op de ontwikkeling van de stad betekend. Twee eeuwen later, de jaren halverwege de 19e eeuw, bereikte de stad de omvang die zij voor de dertigjarige oorlog had. Dit werd gerealiseerd door de aansluiting aan de stoomvaartroute in 1841 en de aanleg van de spoorlijn in 1873. In de tweede wereldoorlog heeft de stad een trieste bekendheid gekregen door Terezin en het kamp Richard. Een ondergrondse fabriek voor oorlogsproductie, waar duizenden gevangenen uit geheel Europa de dood vonden. Vandaag staat de stad bekend om zijn fruit- en bloementeelt. Het wordt beschouwd als een van de rijkste steden van Bohemen.


De Allerheiligenkerk (Kostel Všech Svatých)

We parkeren de auto aan de Dlouhá en wandelen richting centrum naar het Mirové Námĕsti (Vredesplein). Oorspronkelijk werd dit plein vernoemd naar de eerste Tsjechische president , Masarykovo Námĕsti. Tijdens de tweede wereldoorlog heette het de Adolf Hitler Ring en sinds 1952 Mirové Námĕsti. Het staat bekend als een van de mooiste en grootste stadspleinen in Bohemen. Er staan een pestzuil en fonteinen, die op dit grote plein een beetje verloren gaan. Even voor we op het plein aankomen passeren we de Allerheiligenkerk. De stad heeft behoorlijk wat kerken en dat is op grote afstand al te zien aan het grote aantal kerktorens.


Het huis "De zwarte adelaar"

Voor mij het meest in het oog springende huis op het Vredesplein is het huis "De zwarte adelaar", of U Černého orla". Vandaag wordt het gebouw gebruikt als hotel "Salva Guarda en valt het op door de sgraffito gevel met bijbelse motieven. Het is gebouwd in 1564 naar ontwerp van Ambrosio Balli, die verantwoordelijk is voor meer huizen aan het plein in renaissance architectuur. Zo was hij, in het begin, betrokken bij de bouw van het huis met de koepel en zijn kelk als toren op het dak. Dit werk mocht hij niet afmaken, want op zeker moment kwam hij door moord op tragische wijze om het leven. Een andere bekende architect uit Litomerice is Octavio Broggio, die hier leefde van 1670 tot 1742. Hij is de ontwerper van meerdere kerken, kloosters en het bisschoppelijk paleis.


Uitzicht vanaf de terrassen op het kloostercomplex

Op de bovenstaande foto zien we rechts het bisschoppelijk paleis en verderop links het kloostercomplex. Het ligt op de Koepelheuvel. Het bisdom werd hier in 1655 gevestigd en versterkt met een muur en drie toegangspoorten. Het gebied omvat de kathedraal van Sint Jacobus, het huis van de bisschop, de consistorie, het nieuwe huis van de Provoost en de huizen van de kanunniken. Het is het oudste deel van de stad met enkele pleinen. Wandel door de poort en je waant je in vroeger tijden. Op een terrasje besluiten we onze visite aan Litomĕřice en reizen door in de richting van Ploskovice.


Zámek Ploskovice

In Ploskovice staat het Kasteel Ploskovice, dat in het eerste kwart van de 18e eeuw gebouwd is voor de groothertogin Anna Maria Františka van Toscane. Hoewel er enige twijfels zijn, is het waarschijnlijk dat Broggio dit kasteel heeft ontworpen. In latere jaren is het kasteel gebruikt als zomerverblijf door de Habsburgers. "Klein Versailles", zoals het kasteel wel wordt genoemd, is in meerdere films te zien geweest, nadat het in 1960 voor het publiek werd opengesteld. Grote collecties meubels, schilderijen, glas en porselein zijn er te zien. Vooral de muur- en plafondschilderingen van Josef Navrátil zijn een lust voor het oog.


Een houtdraaier aan het werk

Het kasteel ligt in een ommuurd park dat ongeveer 9 hectare groot is en de mogelijkheid biedt er heerlijke wandelingen te maken en te genieten van de prachtige omgeving. In het park is een barok tuinhuis bewaard gebleven uit de periode van de bouw van het kasteel. Verder zijn er fonteinen, vijvers en zeldzame planten. Niet onvermeld mogen blijven de kunstmatige grotten met stalactieten en stalagmieten van stuc. Nu wij het park bezochten, waren er demonstraties van oude traditionele ambachten en waren mensen te zien in historische kleding.


Spelend kind in kleren uit vervlogen tijden

Wij zagen er houtsnijden, glasblazen, keramiek en broodbakken, glas beschilderen, hout en zandsteen bewerken, staal en zilver smeden, kaarsen maken en het werken met schapenwol.

Via Libĕšice, Úštĕk en Zubrnice rijden we terug naar Dĕčin. De laatste plaatsen bezoeken we tijdens een latere vakantie, want het is op de terugreis verschrikkelijk gaan regenen en onweren, waardoor we de auto niet meer hebben verlaten.

Voor meer informatie: www.zamek-vbrezno.cz, www.velke-brezno.cz, www.litomerice.cz, www.ploskovice.cz, www.zamekploskovice.cz

Voor een filmpje over Brezno: www.youtube.com/watch?v=HzRpW4h8Muw

wordt vervolgd

 

Eindelijk een plaatje van de voorkant ipv boven via webcam.

 

Nou vooruit, daar komt er nog een, met links het oude Raadhuis en rechts De Allerheiligenkerk en hotel "Salva Guarda"

 

Rondreis Tsjechië 2015

Zondag 10 mei (Deel 1.) "Monumenten in de buurt van Teplice"

Vanaf ons hotel in Decin rijden we naar Krupka in nog geen half uur en ongeveer 30 kilometer. De plaats met ongeveer 13.300 inwoners ligt ten westen van Usti nad Labem en stond bekend als een oude mijnwerkersstad waar tin werd gedolven. Vanuit de stad zijn meerdere wandel- en fietsroutes beschikbaar, die voorbij komen aan een oude, voor publiek opengestelde tinmijn "Martin" en de ruïnes van het culturele monument kasteel Kyšperk. Een stoeltjeslift, met start en finish in het centrum, voert naar de top van Komáři Vižka (807 m) van waaruit u een prachtig uitzicht krijgt over het dal met enkele plaatsen en de heuvels van het Boheems Middengebergte "České Středohoři.


Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten in Krupka

Wij parkeren de auto achter het Mariaplein of Mariánské Námĕsti. In het midden van dit plein bevindt zich de basiliek "Panny Marie Sedmibolestné". Het is één van de belangrijkste bedevaartsoorden van het land. De bouw van de basiliek, zoals we hem nu zien, is gestart in 1701 door de gebroeders Broggi. De bekende ontwerpers in deze streek, waarvan we eerder veel werken zagen in Litomerice. De bouw van het gehele complex "Bohosudov" werd afgerond in 1708 na realisering van de beide rechthoekige torens. De basiliek wordt omgeven door zeven kapellen, die symbool staan voor de zeven pijnen van de maagd Maria. De schilderingen die te zien zijn in de rondgang tonen scènes uit de geschiedenis van de bedevaart.


De rondgang van Bohosudov

Onderdeel van het complex zijn het voormalige Jezuïetenklooster en het bisschoppelijk gymnasium. Tenslotte moet worden vermeld dat in de kerk een uniek gebeeldhouwd altaar is te zien, een imitatie van het altaar in Rome.


Het interieur van "Panny Marie Sedmibolestné"

We vervolgen onze rit en komen terecht in Osek waar ogenblikkelijk een cisterciënzerklooster opvalt, dat is gesticht in 1196. Het geheel is beter onderhouden dan het klooster dat we zojuist zagen in Krupka. De bijbehorende kerk staat propvol barokke meubelen en ornamenten als erfenis uit de 17e eeuw. Het is niet mogelijk binnen te kijken, omdat er een renovatie aan de gang is. De al enkele keren genoemde Octavio Broggio is verantwoordelijk voor de verbouwing in barokke stijl. Hij heeft de beste beeldhouwers, schilders en stukadoors met zich meegebracht voor de versiering van de Maria Hemelvaartkerk.


Het Cisterciënzerklooster in Osek

Na enige omzwervingen arriveren we bij Most, dat direct haar visitekaartje afgeeft. De stad wordt gedomineerd door Hrad Hnĕvin op de gelijknamige heuvel , die een hoogte heeft van 399 meter. Het oorspronkelijke kasteel werd in de Dertigjarige oorlog verwoest. Het huidige uiterlijk van het kasteel komt uit de historische reconstructie aan het begin van de 19e eeuw. In 1911 werd besloten om de uitkijktoren weer op te bouwen in combinatie met een restaurant. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel bezet door de Duitsers. In de jaren 2000 en 2001 werd er een grote restauratie uitgevoerd. De toren is 34 meter hoog en het uitkijkplatform is op een hoogte van 21 meter aangebracht. In de koepel van de kapel is een observatorium (sterrenwacht), terwijl het kasteel dient als hotel en restaurant.


Hrad Hnĕvin bij Most

Vanaf het restaurant kijken we neer op Most en haar omgeving. We zien er de oudste kerk van Most, de Decaankerk van Maria Hemelvaart, of Kostel Nanebevzeti Panny Marie. De laat Gotische kerk die gebouwd werd tussen 1517 - 1548 heeft een vierhoekige toren bij de voorgevel en een ingangshal op het noorden. In 1975 moest het historisch centrum van de stad wijken voor de bruinkoolmijnen. Een staatsbesluit werd genomen om de kerk te behouden door hem over een lengte van 841 meter in zijn geheel te verplaatsen. De gigantische klus zou uiteindelijk 27 dagen gaan duren. Via een speciaal aangelegde spoorbaan werd de kerk naar de nieuwe plaats verhuisd. Deze operatie was de moeite waard om het prachtige kerkinterieur met zijn waardevolle religieuze kunst te bewaren.


Uitzicht op de Maria Hemelvaartkerk

In de kerk is nu een expositie van Gotische en Renaissancekunst in Noordwest Bohemen, terwijl de kelderverdieping in gebruik is als de tentoonstellingsruimte van de stad Most. Welke kant we ook op kijken het uitzicht is overweldigend, zoals onze kijk op Most.


Most van bovenaf bekeken

Voor meer informatie: www.krupka-mesto.cz, www.osek.cz, www.most.cz, www.kostel-most.cz, www.hradhnevin.cz

wordt vervolgd deel 2.

 

Ik kon het niet laten deze foto nog te tonen. Hrad Hnevin met de sterrenwacht in de koepel.

 

Rondreis Tsjechië 2015

Zondag 10 mei (Deel 2.) "Monumenten in de buurt van Teplice"

Op onze rit vandaag hebben we nog een paar plaatsen te gaan. Eén ervan is Bilina met zo'n 16.000 inwoners en in vroeger jaren bekend als kuuroord. De stad verwelkomt ons met een aardig centrum en een raadhuis in art nouveau stijl, dat gebouwd is in het begin van de 20e eeuw. Het is de trots van de stad, waarin ook de VVV een plekje heeft gekregen. Vanaf het Mirové Námĕsti zie ik de gotische kerk van Petrus en Paulus (Chrám sv. Petra a Pavla) en een barok kasteel. Een bezoekje waard zijn het natuurlijk bad Kyselka of het beschermd natuurmonument van het vulkanisch gesteente op de berg Bořeň waarlangs een educatief pad is aangelegd.


Het Raadhuis van Bilina

Even boven het plein zien we het kasteel van Bilina, gebouwd in de jaren 1675 tot 1682 op de plaats van een oude gotische burcht. Het kasteel is gebouwd naar een ontwerp van de Italiaanse architect Antonio Della Porta. Burcht en kasteel waren vanaf 1502 eigendom van de familie Lobkowitz. In 1945 werd het staatseigendom, maar nu is het weer in handen van de familie Lobkowitz en niet meer toegankelijk voor het publiek.


Zámek Bilina

De middag loopt al aardig ten einde en daarom wordt Duchcov de laatste plaats die we vandaag aandoen. Het is een klein industriestadje waar ongeveer 9100 mensen wonen. Het historische centrum met het Plein van de Revolutie (Námĕsti Republiky) sluit direct aan op het terrein van het plaatselijk kasteel. Op het plein staat een pestzuil, gemaakt door de plaatselijke beeldhouwer Matyáš Kűhnel in de jaren 1750 tot 1760. De zuil heeft een piramidevorm en op de top is de Heilige Drie-eenheid geplaatst. Onder de top zien we de beelden van de heiligen tegen de pest, Šebastián en Roch. Een piramide is een stenen blok met motieven van de zielen in het vagevuur. Er om toe zien we beelden op sokkels van de Maagd Maria, St.Jozelf, St John Nepomuk en de heilige Barbara.


Pestzuil op het Námĕsti Republiky

Onderdeel van het kasteel is de Kerk van de geboorte van de maagd Maria. De inwijding van de kerk geschiedde in 1722 en in 1826 vond een volledige renovatie plaats. Het interieur van deze kerk was versierd met levensgrote houten sculpturen van Matyáš Bernard Braun en schilderingen van Václav Vavřinec Reiner. Helaas werd op 10 mei 1945 het gehele interieur door brand verwoest en de kerk staat sinds die gebeurtenis leeg.


Zámecký kostel "Zvĕstováni Panny Marie v Duchcovĕ"

Het kasteel werd opgericht als een fort in de 13e eeuw en later vervangen door een renaissance paleis. Het was de Praagse aartsbisschop Jan Bedřich van Wallenstein, die de Franse architect en schilder Jean Baptiste Mathey inschakelde om in de tweede helft van de 17e eeuw de residentie om te bouwen tot een barok kasteel. Niet vreemd is het dat Braun werd gevraagd voor de beeldhouwwerken, terwijl in de Wallenstein zaal een fresco is te zien van Reiner. De meeste bekendheid heeft het kasteel gekregen doordat de Italiaanse avonturier Giacomo Casanova hier van 1785 tot 1798 zijn laatste levensjaren heeft doorgebracht. Hij schreef hier zijn befaamde memoires "L'histoire de ma vie" in 12 delen, waarin hij zichzelf beroemd maakt als vrouwenversierder. Hij stierf op dit kasteel op 4 juni 1798, nadat hij volgens eigen zeggen grootscheeps van het leven had genoten.


Kasteel Duchcov met de beelden van Braun op de voorgrond

Achter het kasteel is een Franse tuin aangelegd, die overgaat in een Engelse tuin. De tuinen zijn opengesteld voor het publiek, terwijl in het kasteel meerdere rondleidingen mogelijk zijn onder leiding van een gids. Te zien zijn meubels vanaf de romantiek tot aan het kubisme en ook de schilderijencollectie is zeer interessant. Onder meer is een portret tentoongesteld van de veldheer Albrecht van Wallenstein, geschilderd door Anthonie van Dyck.


De achterkant van Zámek Duchcov met bordes

Laat in de middag arriveren we weer bij ons hotel in Decin, nadat de hele dag het zonnetje met ons mee is gereisd. We kunnen terugkijken op een prachtige dag.

Voor meer informatie: www.bilina.cz, www.duchcov.cz, www.zamek-duchcov.cz

wordt vervolgd

 

Rondreis Tsjechië 2015

Maandag 11 mei (Deel 1.) "Een rondje door natuurpark Tsjechisch Zwitserland"

Als we het hebben over Tsjechisch Zwitserland, dan hebben we het over een gebied met landelijke weggetjes door beekdalen, door bossen en kleine dorpen. Bovenal zien we schitterende steile rotspartijen van zandsteen. Aan de hand van een ANWB dagroute maken we tochtje door het gebied.

We beginnen de rit in het langgerekte dorpje Srbská Kamenice waar slechts 250 mensen in mooie oude vakwerkhuizen wonen. Op een heuveltje zien we een voor deze plaats grote barokke kerk Sint Václav (Kostel Svatého Václava), gebouwd tussen 1772 en 1776. De kerk beschikt over een houten klokkentoren.
Op 27 januari 1972 is in dit dorp geschiedenis geschreven en wordt het vermeld in het Guinness Book of Records. Een vliegtuig dat van Stockholm naar Belgrado vloog explodeerde hier op een hoogte van 10.160 meter. De Servische stewardess Vesna Vulović zat in het staartstuk dat op een besneeuwde helling neerstortte. Ze lag 27 dagen in coma en hield aan de klap een schedelbasisfractuur, drie gebroken rugwervels en twee gebroken benen over. Zo werd ze bekend als de vrouw die de hoogste val overleefde. Ze bezocht het dorp in 2002, na 30 jaar, opnieuw. Het plaatselijk pension Vesna is naar haar vernoemd.


Sint Václav kerk in Srbská Kamenice

De verschillende dorpjes die we tegenkomen, liggen maar twee of drie kilometer van elkaar. Onderweg naar zo'n volgend dorpje zien we een afbeelding in een rotsblok waarvoor we de auto toch even aan de kant zetten. Later blijkt dat meerdere rotsen in de omgeving zijn versierd met plaatjes, schilderingen of in de kalksteen gebeitelde afbeeldingen.


Onderweg even aandacht voor de kruisiging van Jezus

Vanwege de ligging van het gebied is het niet zo vreemd dat we een militaire verdedigingslinie waarnemen. Verscholen in de bossen en uitgehakt in de rotsen zien we er bunkers en meerdere uitkijkposten. Van de post die ik hoog op een rotspartij zie, weet ik niet zeker of deze daar deel van uitmaakt. Zeker blijft het een fenomeen om het op die hoogte te bouwen en laat het zien dat iedere rotsformatie zijn eigen soms geheime verhaal heeft.


Uitkijkpost of schuilplaats het blijft heel bijzonder

Inmiddels bereiken we Jetřichovice, een dorp met ongeveer 425 inwoners en de plaats waar ooit de Boheemse glasstraat (Nový Bor) begon. Niet opmerkelijk is de aanwezigheid van een kerk, want deze zijn echt overal te vinden. In dit geval is het de barokke kerk van de heilige John van Nepomuk (Kostel svatého Jana Nepomuckého) uit 1752. Rond de kerk is de plaatselijke begraafplaats aangelegd. In het oog springen de mooie houten huizen, zwart-wit gestreept en met siergevels, waarvan sommige zich bevinden onder of aan de voet van de zandstenen rotsen.


Houten huisjes gebouwd tegen de rotsen

Voor het panorama van de Jetřichovické rotsen staat een opvallend groot gebouw van rode bakstenen. Het blijkt gebouwd in 1927 en is het voormalige kindersanatorium. Niet vreemd overigens om het hier aan te treffen, want het is een uiterst gezonde omgeving om lichamelijk aan te sterken. Het gebouw staat nu te koop en ik ben benieuwd wie of wat de toekomstige eigenaar zal zijn.


Het voormalig sanatorium

We vervolgen onze weg en parkeren even verderop in Mezni Louka. Een plek met wat hotel-restaurants en een camping met een houten bouwwerk als entree. Het hier eveneens aanwezige informatiecentrum blijkt de start van het wandelpad naar Pravčická Brána. Een natuurlijke zandstenen brug met een lengte van 26 meter en een hoogte van 21 meter, die al eeuwenlang een toeristische trekpleister van jewelste is.
Na een kopje koffie rijden we naar Hřensko, een plaats met ongeveer 400 inwoners, dicht bij de grens met Duitsland. Het ligt in een diep uitgesleten dal tussen overhangende rotsen, waar de rivier Kamenice in de Labe stroomt. Op het terras van hotel Labe brengen we enige tijd door om een broodje te nuttigen.


Hotel Labe in Hřensko

De uitstraling die de rotsen hebben op deze plaats, hebben ervoor gezorgd dat het zeer bekend is geworden onder toeristen die dit deel van Europa bezoeken. Zeker ook vanwege de boottochten door de kloven heen. De plaats zelf heeft daardoor nogal wat commercie aangetrokken. Stalletjes zijn er legio te vinden op de Vietnamese markt en voor het parkeren van de auto moet betaald worden. Door de lage ligging van Hřensko en de beide rivieren wordt de plaats met enige regelmaat geconfronteerd met hoog water. Wat ons betreft blijft het de moeite waard deze plaats te bezoeken.


Een klein deel van de Vietnamese markt

Via Janov bereiken we door de bossen Arnoltice, dat met 300 inwoners op 10 kilometer ten noordoosten van Dĕčin ligt. We passeren er de Maria Hemelvaart Kerk uit 1758. Rond kerk en kerkhof staat een muur met drie toegangspoorten en een moderne kruisweg met 14 staties, die middels een schilderij of reliëf een scène uitbeelden uit de lijdensweg van Jezus en zijn stervensproces.


Maria Hemelvaart Kerk in Arnoltice

Voor meer informatie: www.srbska-kamenice.cz, www.jetrichovicko.cz, www.hrensko.cz

Voor een video over Hřensko e.o.:



wordt vervolgd Deel 2.

 

Het voormalig sanatorium Jetrichovice



In het verslag is te zien dat het sanatorium flink groot is, maar met deze rotsen op de achtergrond is het klein en nietig.

 

och ja....

 

Ad,

We hebben in 2015 aan de duitse zijde vakantie gevierd.

Mittelndorf in de saksische Schweiz en hebben een aantal keren de oversteek naar Tsjechie gemaakt.

 

Rondreis Tsjechië 2015

Maandag 11 mei (Deel 2.) "Dĕčin met z'n Schaapswand"

In één van mijn vorige verslagen schreef ik: "Het is inmiddels middag geworden en tijd om richting Dĕčin te rijden. We vinden er een terrasje aan de Labe met zicht op de rotswand aan de overzijde. Ik vraag me af of ik met de auto bij dat witte gebouw zou kunnen komen. Ik wil dat toch nog één van de volgende dagen proberen, want voor mij is dat het visitekaartje van deze plaats Dĕčin".


De indrukwekkende skyline van Dĕčin

De rotswand waar ik het over heb, wordt de Schaapswand, of "Pastýřská Stĕna" genoemd. Hij bestaat uit een massief stuk zandsteenrots. Halverwege deze rots is de dierentuin te vinden en bovenop een klein kasteeltje, waarin zich nu een restaurant bevindt. Aan de wand is behoorlijk wat bedrijvigheid te zien, die veroorzaakt wordt door een in gebruik zijnde kletterwand.


De kletterwand in Dĕčin

De kletterwand is de enige, die in Tsjechië te vinden is middenin een stad. De wand is 95 meter hoog en de lengte van de verschillende routes bedraagt 150 tot 170 meter. De moeilijkheidsgraad loopt uiteen van licht tot extreem zwaar (A tot E), waarbij gebruik gemaakt moet worden van staaldraad en beugels als pennen en handvatten.


Drukte op de kletterroutes

We besluiten naar boven te rijden en zien wel hoe ver we komen. Het is al aangekondigd, maar de weg gaat zeer steil omhoog. We passeren de dierentuin, die tot een van de fraaiste van het land behoort. Hier is ook het Paradijseiland te vinden, waarin kennis gemaakt kan worden met het leven op de zeebodem, de mangrovekusten, de tropische oerwouden en de savannen. Gelukkig brengt de auto ons tot bij het kasteeltje, dat we geregeld vanaf beneden waarnemen.


Kasteeltje annex restaurant op de Schaapswand

Helaas, het restaurant is gesloten op maandag, maar vanaf de terrassen is het genieten van het uitzicht. Het is er nu heel rustig en ideaal om er op het gemak foto's te nemen van het uitzicht. Zo kan ik het kasteel van Dĕčin dichterbij halen, dat er al staat te pronken vanaf 1128 en zijn eerste gedaante kreeg is 1305. Het is nadien vaak verbouwd in de modestijlen van de verschillende periodes. Bij het kasteel ligt een buitengewoon mooie rozentuin "Ružová zahrada", die voor publiek is opengesteld.


Eveneens op een rots het Kasteel Dĕčin

Wij gebruiken de plaats meestal om vanaf hier weer richting Nederland te rijden en als uitgangspunt voor tochten richting West-Bohemen en niet te vergeten Tsjechisch Zwitserland. Het is een industriestad met ongeveer 55.000 inwoners en slechts enkele bezienswaardigheden, die dan wel weer bijzonder zijn. De uitstapjes per schip naar de grensplaats Hřensko of verder naar het duitse Königstein zijn aan te bevelen.


Typisch voorbeeld van een moderne stad

Vanaf het terras zijn de uitzichten indrukwekkend, zoals deze van het kasteel en de volgende van de Labe met de Tyřsbrug. Aan het einde van de brug ligt links het terras waar we besloten naar boven te rijden.


Doorkijkje naar het kasteel

Dĕčin gesplitst door de Labe

wordt vervolgd

 

O o, nu moet ik terug denken aan onze vakantie van twee jaar terug. Het had gespetterd en wij wilden op onze laatste dag naar de dierentuin. De weg er naartoe is aardig steil en van klinkers gemaakt en was door de regen glad. Tsja, dat kon de camper niet aan, wij gleden echt terug. Als je dat nog nooit meegemaakt hebt, geloof ons, het is echt doodeng. Maar daar wij niet voor een gat te vangen zijn en we de camper met veel moeite achteruit op de doorgaande weg gekregen hadden (een hele opstopping, maar niemand keek verbaasd, dus kennelijk hebben auto's daar vaker moeite mee), hebben we gezocht naar een andere mogelijkheid om bij de dierentuin te komen. Helaas, na nog een keer vaststaan en dan bedoel ik dat het chassis (een lage balk bij ons, helaas) echt in het asfalt vaststond en met vonken en een hoop herrie eindelijk loskwam, zijn we toch maar gestopt met het zoeken van een andere weg naar de dierentuin. Gelukkig hadden wij de dierentuin al eerder eens bezocht, maar ja, hadden hem graag weer bezocht. Afijn, nu kijken wij terug op een aardig avontuur.

 

Rondreis Tsjechië 2015

Dinsdag 12 mei "De slotetappe"

Vandaag gaan we voor de laatste etappe van onze rondreis Tsjechië 2015. Het is een enerverende reis geweest met heel bijzondere momenten. Een reis ook, die we nooit zullen vergeten. Al vroeg zijn we uit de veren en om 7.30 uur nemen we, na een ontbijt, afscheid van hotel Marion. Enkele kilometers na vertrek gooien we onze tank nog even vol, waarna we om 8.10 uur de grens bereiken. We hebben dan pas 26 kilometer afgelegd en het bewijst maar eens dat Dĕčin uniek gelegen is bij het aanvaarden van de reis naar huis.

De tunnel die, wat ons betreft, de grens vormt tussen Tsjechië en Duitsland

Het is heerlijk rustig ontspannen rijden op deze morgen en de velden met koolzaad staan nog in volle bloei geel te zijn. Rond een uur of negen moet er langzamer gereden worden. We worden erop gewezen dat slechts gebruik gemaakt kan worden van één baan, wegens werkzaamheden aan de weg.

Werken aan de weg

Van oponthoud is nauwelijks sprake, zodat we weer hurry up verder kunnen. Een vrolijk zonnetje is gaan schijnen en met 21 graden wordt het een mooie dag. Na zo'n 300 kilometer, het is inmiddels 11.00 uur, komen we volledig stil te staan. Er vormt zich een file als gevolg van een ongeval. Het valt ons op, dat heel veel vrachtwagens afkomstig zijn uit Polen en in mindere mate uit andere Oost-Europese landen.

File vanwege ongeval

Het is prachtig om te zien, dat zich zeer gedisciplineerd twee rijen verkeer vormen die in het midden ruimte laten voor de voertuigen van de hulpverlening. Heel anders dan in Nederland waar men de vluchtstrook gebruikt voor dit verkeer.

Ruimte voor de hulpverlening

Na een oponthoud van een half uur rijden we voorbij de onheilsplek en als we ons na 375 kilometer tussen Brauschweig en Hannover bevinden wordt het tijd voor een kop soep. We weten dat hier ter hoogte van Wendeburg de Raststätte Zweidorfer Holz Nord is. Vreemd eigenlijk dat ik meestal voorkeur heb voor soep in plaats van koffie op een trip als deze. Eigenaardig is het eveneens dat ik over de helft van een rit wil zijn voordat ik ga pauzeren. Nou ja, er zullen wel meer mensen zijn met dit soort vreemde eigenschappen.

Tijd voor soep en even rust

Kennelijk beginnen we ons nest te ruiken, want de pauze is van korte duur. Op de autobaan passeren we een opvallende paardentrailer van de stal Paul Schockemöhle, een zeer bekende voormalige springruiter en later trainer en paardenfokker. Dit soort zaken vallen ons direct op, omdat de oudste schoondochter en onze kleindochters de paardensport beoefenen. Rond een uur of drie, nemen we onze laatste stop bij Ems/Vechte. Tijd voor wat drinken en een frietje om even later de afsluitende 70 kilometer te kunnen volbrengen.

We zijn er bijna

Om klokslag 4 uur arriveren we thuis en hebben we onze vakantie erop zitten. Het is ook het laatste deel van mijn verslag, dat mij de afgelopen periode weer veel plezier heeft gegeven. Ik hoop dat het voor jullie, als lezers, eveneens wat aardige momenten heeft opgeleverd. Op de dag dat de eerste schoolvakanties beginnen is het goed dit verhaal over 2015 te beëindigen. Ik sluit af, echter niet met wordt vervolgd, maar met een hartelijk: Tot volgende vakantie !!!!!!!!!!

Einde verslag 2015.