Zojuist verschenen:
Bijna een miljoen joden werden in de Tweede Wereldoorlog vermoord in het vernietigingskamp Treblinka, dat alleen op vernietiging was gericht. Minder dan zeventig mensen overleefden het kamp. De meeste gedeporteerden werden onmiddellijk na aankomst vergast, slechts enkelen konden langer overleven omdat zij moesten helpen bij het werk dat de vernietiging met zich meebracht. Richard Glazar was een van hen. Samen met zijn vriend Karel Unger nam hij deel aan de opstand in augustus 1943. Veruit het grootste deel van de groep die kon vluchten werd alsnog opgepakt en vermoord, maar Glazar en Unger ontkwamen.
In dit boek vertelt Glazar het verhaal van zijn deportatie, de gruwelijke werkelijkheid van het kamp, de beraming van de opstand, zijn gevaarlijke vlucht door Polen en hoe hij onder de neus van de nazi’s de oorlog in een Duitse fabriek in Mannheim overleefde. Hij geeft scherp maar in ingehouden proza een pijnlijk levendig beeld van de dagelijkse gang van zaken, van de ss-bewakers, van zichzelf en zijn medegevangenen. De opstand in het kamp getuigt ervan dat mensen zelfs onder verschrikkelijke omstandigheden soms toch de moed vinden zich te verzetten.
‘Richard Glazar heeft een generatie gewacht met het aan de openbaarheid prijsgeven van zijn glasheldere verslag van de nazi-hel Treblinka. Dit boek is zijn hoogst persoonlijke manier om een noodzakelijke boodschap door te geven: de herinnering aan de joodse catastrofe is niet het ergste, dat is het feit dat het kon gebeuren.’ – Arnošt Lustig
Richard Glazar (1920-1997) was van Tsjechisch-joodse afkomst. Van de familie overleefden alleen hijzelf en zijn moeder de oorlog. Glazar zou decennia later optreden als getuige bij rechtszaken tegen nazi’s die bij Treblinka betrokken waren. Ook is hij te zien in de grootse documentaire Shoah van Claude Lanzmann. Na de dood van zijn vrouw pleegde hij in 1997 zelfmoord.
Bijna een miljoen joden werden in de Tweede Wereldoorlog vermoord in het vernietigingskamp Treblinka, dat alleen op vernietiging was gericht. Minder dan zeventig mensen overleefden het kamp. De meeste gedeporteerden werden onmiddellijk na aankomst vergast, slechts enkelen konden langer overleven omdat zij moesten helpen bij het werk dat de vernietiging met zich meebracht. Richard Glazar was een van hen. Samen met zijn vriend Karel Unger nam hij deel aan de opstand in augustus 1943. Veruit het grootste deel van de groep die kon vluchten werd alsnog opgepakt en vermoord, maar Glazar en Unger ontkwamen.
In dit boek vertelt Glazar het verhaal van zijn deportatie, de gruwelijke werkelijkheid van het kamp, de beraming van de opstand, zijn gevaarlijke vlucht door Polen en hoe hij onder de neus van de nazi’s de oorlog in een Duitse fabriek in Mannheim overleefde. Hij geeft scherp maar in ingehouden proza een pijnlijk levendig beeld van de dagelijkse gang van zaken, van de ss-bewakers, van zichzelf en zijn medegevangenen. De opstand in het kamp getuigt ervan dat mensen zelfs onder verschrikkelijke omstandigheden soms toch de moed vinden zich te verzetten.
‘Richard Glazar heeft een generatie gewacht met het aan de openbaarheid prijsgeven van zijn glasheldere verslag van de nazi-hel Treblinka. Dit boek is zijn hoogst persoonlijke manier om een noodzakelijke boodschap door te geven: de herinnering aan de joodse catastrofe is niet het ergste, dat is het feit dat het kon gebeuren.’ – Arnošt Lustig
Richard Glazar (1920-1997) was van Tsjechisch-joodse afkomst. Van de familie overleefden alleen hijzelf en zijn moeder de oorlog. Glazar zou decennia later optreden als getuige bij rechtszaken tegen nazi’s die bij Treblinka betrokken waren. Ook is hij te zien in de grootse documentaire Shoah van Claude Lanzmann. Na de dood van zijn vrouw pleegde hij in 1997 zelfmoord.