Riannah in Tsjechië!

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Ik voel me alleen maar oud als ik bedenk dat ik 1985 voor het eerst een LP (voor de jonge lezertjes een grote zwarte schijf...) van The Pogues kocht die dit soort muziek toch hebben uitgevonden. Vier jaar daarvoor was ik voor het eerst in - toen nog - Tsjechoslowakije.
Maar voor de rest, piepjong.
 
21-07-'12 9:05u

Ik had eigenlijk nu al bijna in de trein moeten zitten, maar ik lig nog heerlijk in bed. Het pension Willa waar ik slaap, is boven verwachting. Ik heb helaas een dun en keihard matras, maar het grote zachte kussen maakt alles goed. Helaas blijf ik hier maar een nachtje, die nu dus al voorbij is. Ik was redelijk moe, dus heb ik besloten dat ik de trein van 2 uur later maar neem. Kan ik hier tenminste rustig aan doen. Het ontbijt was om 8 uur, dus dat zal ik missen, maar dat geeft niet.
Om half 11 loop ik rustig de kamer uit, en wil uitchecken, maar daar zie ik de gedekte tafel staan. De vriendelijke vrouw van gister gebaart me te zitten en te ontbijten. Wat een meevaller! Lekkere bolletjes met ham of kaas, jus d'orange en de vrouw vraagt of ik koffie wil. Nee, bedankt, koffie hoef ik niet. Echt niet? Nee echt niet. Thee dan? Nou, vooruit dan maar. Na een royaal ontbijt loop ik naar de vrouw toe en bedank haar voor alles. Ondanks onze taalverschillen weten we er een heus (aarzelend) gesprek van te maken. Zij praat Tsjechisch, en probeert daarna alles nog in het Engels te zeggen (nadruk op probeert, maar gelukkig versta ik het tsjechisch nog), en ik praat het beetje Tsjechisch dat ik ken terug met een mix van Duits en Engels. Ze vind het knap dat ik in mijn eentje naar het festival ben gegaan, en wenst me nog veel succes en een goede reis. Lang leve mijn kleine talenknobbel!
Tot zover de goede morgen. Ik loop naar het treinstation, en om 10 over 11 zou er een trein moeten gaan naar Havlickuv Brod. Via die plek wil ik vandaag naar Kutná Hora. Ik kom op het station, vraag om een kaartje en wat blijkt: de eerstvolgende trein gaat pas om 13:20. Anderhalf uur wachten, inclusief koffers? Nee bedankt, daar heb ik geen zin in. De vrouw achter het loket (die ook geen Engels spreekt) zegt dat er ook een bus gaat. Dus ik op weg naar het busstation. Ik heb een déjà-vu van eergister... Totaal in de war ben ik met alle schema's en welke bus gaat waar heen en wanneer. Naar Praag en dan naar Kutná Hora? Of kan ik toch naar Havlickuv Brod? Maar wanneer gaan die bussen? Ik vraag een vrouw naar de bus naar Praag en zij legt uit dat die om half 1 gaat. Oeps, toch nog een dik uur wachten. Toen zag ik een electronisch bord met een schema van alle binnenkort vertrekkende bussen erop. Bovenaan staat: Havlickuv Brod. En ik zie de bus ook al aankomen. Ik haast me, koop een kaartje en zit in de bus. Gelukkig, toch niet zo lang hoeven wachten. Eenmaal in Havlickuv Brod, om 12 uur (dat betekent dat ik de trein naar Kutná Hora nèt zou hebben gemist) zie ik op het bord dat de trein die ik had willen nemen, niet eens reed. Dus mijn vertraging en uitslapen heeft geen invloed, anders had ik ellenlang moeten wachten. Nu nog steeds, de trein gaat pas over 2 uur. Ik pak mijn boek er maar bij en lees die 2 uur verder. Dan blijkt dat deze trein ook vertraging heeft. Joepie. Als uiteindelijk in de trein zit heb ik een dilemma. Tegen de tijd dat ik in Kutná Hora aan zou komen heb ik niet veel tijd meer, ik moet namelijk ook nog op tijd inchecken in het hostel in Praag. Wat te doen... Ik besluit eerst maar door te rijden naar Praag en vervolgens te beslissen wat ik die avond zal gaan doen. En de NS? Mij zul je er nooit meer over horen klagen!

22:04u
Zo, dat was het dan, mijn laatste dagje Tsjechië. Over 12 uur vlieg ik alweer naar Eindhoven. De afgelopen uur heb ik niet echt volgens schema doorgebracht. Ik heb eerst mijn laatste hostel opgezocht; Hostel Dakura, vlakbij Dejvicka, dus ik ben snel bij het vliegveld morgen. Maargoed, ik het straatje opzoeken, en toen ik het vond, dacht ik: Zo, dit is niet slecht! Een mooi straatje met imponerende gekleurde huizen, zoals veel te zien in Praag. Maar naarmate ik verder liep kwam ik bij een krakkemikkig pand met tralies voor de ramen en hier en daar kapot glas. En raad eens wat er op de deur stond? Hostel Dakura. Dat belooft wat. Ik moest aanbellen, en na een keer of 5 dat herhaald te hebben doet een vrouw open. Ik mocht in de wachtkamer (!) zitten, ze was met een andere klant bezig. Pardon, wachtkamer? Alarmbel nummer 2. De klant in kwestie, 2 jongens van mijn leeftijd, werden geholpen. Dat wil zeggen, ze moesten hun paspoorten afgeven zodat die gekopieerd konden worden, en weer gaan zitten in de wachtkamer. Even later kwam de vrouw weer binnen en gaf de paspoorten terug aan de jongens. "De manager moet het nog nachecken en accepteren". En ze liep weer weg. Manager? Accepteren? Als die jongens via een bekende hostelsite hebben geboekt? Alarmbel nummer 3. Uiteindelijk werden de jongens opgehaald en werd mijn id-kaart afgepakt. Dezelfde procedure, ik vroeg me af hoe lang het nog zou duren. Ik heb langer dan een half uur gewacht voor ik naar mijn kamer werd gebracht. Die zag er netjes uit, geen bezemkast ofzo. Alleen wel een Pippi-Langkous bed. Zo een waarbij de veren in je rug prikken en de rest uit lucht lijkt te bestaan. De douches en wc moet ik delen met de rest van de gang. De deur van de wc kan niet op slot en de 2 douches worden alleen onderscheiden door een douchegordijn, en dit alles in een krap hokje. En hierbij kan iedereen dus naar binnen lopen omdat iedereen een sleutel heeft. Help. Ik laat het hotel maar weer achter me liggen en ga weer op weg naar het centrum. Het is al laat geworden (6 uur) en Kutná Hora zal het niet meer worden, dat bewaar ik dan maar voor de volgende keer. Ik ga nog traditiegetrouw langs een cd-winkel, een schaf onder andere een cd van Skwor aan, die ik op het festival had gezien. Helaas was de cd van Wohnout, die ik het liefst wilde, bij beide cdwinkels die ik bezocht uitverkocht. Jammer, ook maar volgende keer. Om toch nog wat van de laatste avond te maken ga ik naar het Gouden Straatje, waar ik nog niet was geweest. Helaas voor mijn met spierpijn besmette benen moet ik dus wel weer alle trappen oplopen naar de Praagse Burcht. En helaas regent het weer, dus een (zoveelste) mooie uitzichtfoto zit er niet in. Het begint al wat schemerig te worden, maar helaas, om het mooi op de foto te laten komen is het nog iets te licht. Desondanks vind ik het Gouden Straatje wel geweldig, met superschattige huisjes. Alleen zou een lang persoon er in moeten kruipen. Helaas moet ik nog maar even googlen op welk nummer Kafka woonde. Ik laat het straatje achter me, kijk nog eens goed naar het prachtige uitzicht over de stad en zucht diep. Helaas, het is alweer voorbij...

Als ik er nu op terugkijk lijkt het wel langer dan die 4 dagen dat ik er gezeten heb. Ik heb van alles gezien, gedaan en geleerd. Ik heb in verschillende hostels overnacht, slaapzaal, alles voor mezelf of gedeelde badkamer. Inclusief verschillende eigenaren: jonge mensen, vriendelijke niet-engelssprekende vrouwen en (hoe zal ik het laatste omschrijven?) gevangenisdirectrice?. Ik heb gereisd per bus, tram, metro en vooral te voet. Ik heb de grootste touristische trekpleisters gezien, de verborgen steegjes ertussen en de plaatselijke festiviteiten. Ik heb moeten wachten, vragen, mijn hoofd moeten breken in allerlei talen, en vermoeid de stad of mijn benen vervloekt. Maar bovenal: ik heb de tijd van mijn leven gehad. En dan in vier dagen, in mijn eentje.
Nooit gedacht (maar wel gehoopt) dat ik me hier zo zou kunnen redden.
Ik heb het allemaal lekker gedaan, en dit gevoel neemt niemand me meer af!

Nog even speciaal bedankje voor forumlid luna.cz voor het festivalkaartje dat hij me heeft kunnen sturen!
 

kuurgast

Donateur
Riannah wat een leuk verslag en wat een lef om alleen het halve land door te trekken vanwege een festival. :toppie:
Helaas moet ik nog maar even googlen op welk nummer Kafka woonde.
b1cfaa70.jpg


Het blauwe huisje op nr 22. :)
(heb alvast gegoocheld voor jou)
 
Riannah, bedankt voor je levendige verslag. Het is beeldend en levendig en in een prettige stijl om te lezen. Wij hebben onze vakantie nog tegoed en hebben er nu helemaal veel zin in.
 
Haha, ik had het al gelezen inderdaad! Het nieuwe album kijk ik sowieso naar uit, en dan nog zien wanneer ze waar komen en of dat kan met mijn (nog niet helemaal) geplande vakantie.
 
Bovenaan