Reis Bohemen - voorjaar 2011

[Lina]

Ad, bedankt voor je prachtige verslagen van mijn geliefde Jičín.
Ik heb het sprookjesfestival helaas nog nooit meegemaakt, omdat het buiten onze reguliere vakantie's valt. Maar ben weer iets wijzer door jouw info. Op naar Kost.

 

[PuNkEnStEiN]

Inderdaad, Ad: prachtig en zeer treffend beschreven. Mooie foto's ook... Ik ben een paar keer in Jicin geweest en het is een stadje waar je je echt thuis kan voelen. Een soort warm dekentje, heel gezellig om te zijn. En ook de omgeving is natuurlijk schitterend.

 

[Lina]

een stadje waar je je echt thuis kan voelen. Een soort warm dekentje

Behalve in hotel Pariz dus hé, die zetten je letterlijk in de kou=buiten de deur.

 

[PuNkEnStEiN]

Tja, daar was ik dus ook niet geweest.

 

[Ronny]

Reis Bohemen voorjaar 2011

Ad, zoals je ziet, heb ik inmiddels 2 foto's vanuit de toren bijgevoegd.

 

[Ad Verschoor]

Ron bedankt. Op de foto links zien we rechts vooraan een hoog gebouw met dakramen te weten Hotel Pariz. De winkelstraat, die rechtdoor loopt, is de Husova met de polikliniek en het theater.
De foto ernaast laat het Wallenstein plein ( Valdstejnovo Namesti) zien. Achteraan staat het scherm opgesteld voor de ijshockey-wedstrijd, die 's avonds moest plaatsvinden.

 

[Ad Verschoor]

Zondag 8 mei 2011 (Deel 1)
Ik ben geneigd mij te excuseren, maar ook deze dag moet ik opmaken in 3 delen. De dag was ook te mooi om waar te zijn. Na het ontbijt zijn we redelijk op tijd op weg gegaan naar Hrad Kost, die dit weekend haar kasteeldagen organiseert.Vanuit Jicin nemen we de weg richting Mlada Boleslav. Na enige kilometers komt de afslag Sobotka en daar gaat de weg richting Kost. Sobotka is een stad van dichters. Vaclav Solc (1838) en Frana Sramek (1877) zijn er geboren en zijn er beiden op het kerkhof begraven. Jaarlijks vindt in Sobotka het Nationale Festival van de Tsjechische taal en literatuur "Sramkova" plaats. Direct zichtbaar, na de afslag, is het jachtslot Humprecht. Het slot is gebouwd in opdracht van Jan Humprecht van Chudenice tussen 1667 en 1672.Het werd door de Italiaanse architect C.Lurago ontworpen, die zich liet inspireren door de Galata-toren in Istanboel. De 16 meter hoge Cerninsky-zaal staat bekend om z'n bijzondere akoestiek en er worden dan ook heel vaak concerten gegeven.
Bij het verlaten van Sobotka zien we links een weg, die ons brengt naar het schilderachtige dorp Vesec. Dankzij de unieke volksarchitectuur werd dit dorp in 1995 verklaard tot beschermd dorpsgezicht. Uniek is dat er nog de zogenaamde Tsjechische "okrouhlice" is gebleven: een groep van 18 vakwerkhuizen die verschillende types boerenhoeven vormen. Het dorp dient vaak als decor in films.



De opeenvolgende foto's laten deze typische boerenhoeven zien en we zien een stenen gebouw in de vorm van een kapel.
Het blijkt echter de plaatselijke brandweerkazerne te zijn.





We hervatten de weg richting Kost. Het is een heuvelachtige weg waar de koolzaadvelden volop in de bloei staan. Wat een pracht wereld. Plotseling staan we voor Hrad Kost. Deze burcht is een van de mooiste, grootste en best bewaard gebleven burchten in Tsjechie.
Terecht blijft hij de aandacht van filmers trekken, zeker ook gelet op de rest van deze omgeving. De burcht is in de 14e eeuw door Petr van Vartemberk opgericht. De bouwplek is een bewuste keuze geweest. Een alleenstaande zandsteenrots, die tussen drie moerassige valleien en vijvers staat en niet de vergeten de beboste rotsen. Dit verklaart waarom je zo direct tegen de burcht aanrijdt.



wordt vervolgd Deel 2

 

[Lina]

Deze route kan ik als een soort film in mijn hoofd afdraaien bij het zien van je plaatjes, Ad. Zeg maar een soort van "Rail away" maar dan met de auto. Prachtig!

 

[Ad Verschoor]

Zondag 8 mei 2011 (Deel 2)
Kasteel Kost werd sinds de 17e eeuw gebruikt als opslagplaats voor veevoer. Gelukkig is het nu weer ingericht voor bezoekers.
We zien boven de 14e eeuwse burcht een 32 meter hoge Witte Toren uitrijzen, waarvan de muren bijna 4 meter dik zijn.
Ik hoef niemand uit te leggen hoeveel bescherming dit te bieden had aan de soldaten van toen. Het kasteel is slechts 1 keer ingenomen door een vijand. De vierhoekige toren heeft een basis in de vorm van een onregelmatig trapezium. Dit maakt het mogelijk om vanuit een bepaalde standplaats alle vier de randen van de toren tegelijk te zien.
Het merendeel van het burchtareaal is te bezichtigen voor bezoekers en het huisvest onder andere een museum met martelwerktuigen.
Dat de streek waarin het kasteel staat veel te bieden heeft bewijzen wel de grote aantallen toeristen, maar ook veel wielrenners en niet te vergeten, de paarden die volledig passen in dit beeld.



In de rotsen rondom kasteel Kost zien we heel duidelijk allerlei holen aanwezig. Het verhaal gaat dat in deze hol woningen twee weduwen gewoond hebben, die na de dood van hun echtgenoten met grote armoede te maken kregen. Armoede in deze regio was niet iets bijzonders en daarom profiteerde men van behuizing van welke aard dan ook. Een van de weduwen zou tot in de 2e wereldoorlog in zo'n hol gewoond hebben.



We zijn nu zover om het kasteel van binnen te gaan bewonderen en op te gaan in de beleving van de Kasteeldagen, die altijd in een weekend begin mei gehouden worden.
Volgens onze informatie worden we geconfronteerd met een markt, ambachten, streekproducten, ridder gevechten, dans, toneel, zang, spel en allerlei demonstraties.
De entree voor deze dagen bedraagt Czk 200,- voor volwassenen en Czk 100,- voor kinderen, studenten en senioren 60+. Wij waren dus, gelet op onze leeftijd, al met al 400 kronen kwijt, maar we kregen wel een armbandje om.
Het eerste wat we zien zijn mensen in historische kleding en we horen prachtige zang vanuit een kapel op de binnenplaats, die in de 15e eeuw is toegevoegd aan het kasteel ter ere van St. Anna.
Bij het aanhoren van de zang van deze 4 dames zijn we er bijna niet meer weg te halen, zo mooi.



Buiten zien we soldaten, die vooral kinderen in hun schietspel betrekken en we zien een hele "oude" stenenwerper.



In het volgend deel nog meer over deze kasteeldagen, maar niet zonder jullie nog eens te wijzen op het prachtige verhaal en de mooie fotoreportage, die Lina in 2010 op dit forum heeft gezet en hier te vinden is.

wordt vervolgd deel 3

 

[Ad Verschoor]

Zondag 8 mei 2011 (Deel 3)
Op ons pad door het kasteel komen we boven in een paar grote zalen terecht met oud meubilair, wandkleden, jachttrofeeen en natuurlijk mensen in historische kledij. Er gaat een spel opgevoerd worden, dat ik niet volledig thuis kan brengen. Het lijkt op een bruiloft, waarbij om de hand van de bruid wordt gevraagd, de plechtigheid plaatsvindt, het damesgroepje uit de kapel de zang verzorgd, op tafel het buffet klaarstaat, de dans niet ontbreekt, dus echt een stuk terug in de tijd.
Geweldig wat een schouwspel en aan het einde van het feest is er natuurlijk iemand, in dit geval de fotograaf die erop wordt gewezen dat hij teveel gedronken heeft.





Met het bezoek aan deze kasteeldag wist ik dat ik vooral Marijke hier een heel groot plezier mee zou doen. Ze heeft haar ogen uitgekeken bij al die mooie historische klederdrachten. Onze vrienden wonen in Deventer en Marijke werkt in een typische Deventer shop met allerlei leuke curiosa, stoffen, lampen, kortom alles om een huis mee aan te kleden. Het spreekt voor zich dat tijdens het Dickens-festival het winkelpersoneel in klederdracht loopt.
Marijke ontwerpt en maakt deze historische Dickens kleding zelf.
Uiteraard moest zij, in Kost, even op de foto met een meisje in van die schitterende kledij.



De bruiloft is afgelopen en we komen terecht in wat genoemd wordt de "Zwarte Keuken". Zwart, waarom zwart ? Nou, dat is eigenlijk heel simpel. De oven, die gebruikt werd, is te vergelijken met een open haard. Vroeger was alleen de afvoer niet wat die nu is, zodat de keuken van stof en roet behoorlijk zwart aansloeg.
Tijdens deze kasteeldagen werden er de lekkerste gerechten en hapjes klaar gemaakt met gebruikmaking van regionale kruiden en sausjes.
Marijke is nieuwsgierig welke producten gebruikt worden en probeert daar met behulp van het woordenboekje achter te komen.
Tenslotte moeten de hapjes even geproefd worden en lekker dat ze zijn. Het straalt ervan af !!!!!!!!!!!



Zo hebben we vandaag een dag beleefd, met dank aan de forumleden, die we niet snel zullen vergeten.
Het was gewoon geweldig.

wordt vervolgd

 

[Baan]

Ad, bedankt tot zover voor je uitstekende verslaglegging met duidelijke foto`s.

 

[hilde_kees]

Jammer dat we het niet kunnen horen en proeven. Maar met een beetje fantasie bij deze plaatjes......................
Heerlijk Ad

 

[Lina]

Voor "De bruiloft" waren wij vorig jaar niet uitgenodigd.
Jouw verslag is een mooie aansluiting op de mijne, Ad, super!
En ik las ook nog Dickens en Deventer, we hebben steeds meer gemeen,
maar dat leg ik nog wel eens uit.

 

[kuurgast]

Ad het is telkens weer genieten van jouw verslag en de mooie foto's. :top:
Die historische groepen zijn heel actief in diverse verenigingen met forums waar informatie uitgewisseld wordt wanneer er speciale dagen zijn waar ze heen kunnen met de bijhorende kledingvoorschriften.
Zelfs patronen van de kleding is op internet terug te vinden.

 

[Ronny]

Hoi Ad, leuk dat stukje over Marijke en de klederdracht. Daarom heb ik van die klederdracht tijdens het Dickens-festival van 2010 maar 2 foto's bijgevoegd.

 

[Ad Verschoor]

Hilde op You Tube vond ik deze film over de kasteeldagen 2010, zodat je het nu kunt zien en horen.

 

[Ad Verschoor]

Maandag 9 mei 2011 (deel 1)
Het is de dag van vertrek uit Jicin en we zien uit naar ons verblijf in pension Formanka in Splzov. Het is prachtig weer en dan is het heel goed toeven in de tuin beneden aan de rivier Jizera.
We verlaten hotel Pariz en Jicin, maar niet zonder nog even langs te gaan bij de lunchroom "Cukrarna" onder de arcaden van het Wallensteinplein.
De dag is na de koffie nog maar net begonnen en op het programma staat Prachovske Skaly op slechts enkele kilometers van Jicin.
Het beloofd sprookjesachtige vormen van rotsen, diepe kloven en canons. Het belooft, wat mij betreft, een hoogtepunt te worden in onze reis. Gelukkig heb ik vorig jaar al wat geoefend, zodat mij bekend is niet meer de auto te parkeren bij de eerste de beste parkeerplaats beneden in het dorp Prachov. Het is dan nog een eind lopen !
Nee, nu ben ik doorgereden naar boven tot aan het begin van de rotsenstad. Uiteraard komt er dan de parkeerwacht en vraagt Czk 50, dat overigens niet duurder is als beneden.
Opmerkelijk is wel dat de toegang tot het park goedkoper is.
Wij betaalden Czk 30 per persoon, waarbij ik niet weet of er nog sprake was van een senioren tarief.



Intussen heeft zich ook een bus van Bolderman Reizen, met Nederlanders, aangemeld. Zij worden door de chauffeur cq. reisleider meegenomen op de gele route van ongeveer een uur.
Vanaf de kassa lopen wij over een brede weg ongeveer 400 meter tot het kruispunt onder de "Cisarska Chodba", of Keizersgang.
Hier ligt ook het beginpunt van de route en we besluiten in de buurt van de groep mee te wandelen.



Langs de trappen gaan we richting een smalle rotskloof en vragen ons af, bij het zien ervan, of we dit wel echt willen.
We geven niet meer op en zien wel waar het schip strandt.



Marja is achtergebleven op het vertrekpunt. Wij hebben ons inmiddels door de kloof heen getrokken, die op sommige plekken slechts 35 cm breed is. We komen terecht op het eerste uitzichtpunt "Vyhlidka Ceskeko raje". Dat is het punt waar Marja ons nog even kan zien staan en ogenblikkelijk een foto van ons maakt. Ik maak, ondertussen, een foto van ons uitzicht.
Op voorhand maak ik mijn excuses voor de, op de foto, zichtbare reling. Door mijn hoogtevrees blijf ik ver weg van dit soort beschermingen.



wordt vervolgd deel 2

 

[hilde_kees]

Hilde op You Tube vond ik deze film over de kasteeldagen 2010, zodat je het nu kunt zien en horen.

dank je!

 

[Ad Verschoor]

Maandag 9 mei 2011 (deel 2)
Marja houdt zich, op haar manier, bezig met de omgeving en haar oog valt op een paar bergbeklimmers, die zich langs touwen naar boven wringen. Helemaal boven moet er toch even over de rand gekeken worden, hoe hoog ze nu eigenlijk staan.



Na het zien van de hoogte, mag het nog wel wat hoger. Ik moet dan wel even overstappen naar een volgende top.



wordt vervolgd Deel 3

 

[elske]

Ad,
wij gaan altijd naar Adrespach maar volgende keer wordt het zeker de rotsen bij Jicin, dank je wel voor het mooie verslag.