In Praag even terug in de tijd
door John van Schagen
Een wandeling door het eeuwenoude stadshart van Praag leidt je langs de meest prachtige gebouwen en misschien wel de mooiste brug ter wereld, de Karel-brug.
De val van het IJzeren Gordijn in 1989 betekende voor Praag het begin van wat tegenwoordig de belangrijkste inkomstenbron van de stad is: toerisme! Elk jaar bezoeken miljoenen mensen uit vooral Azië, Noord-Amerika en de rest van Europa de hoofdstad van Tsjechië. En dat is niet voor niks, want de oude binnenstad van hlavní město Praha is door al die jaren heen bijna perfect intact gebleven en ademt daarom anno 2008 nog altijd een pure sfeer van echtheid uit. Niks moderne architectuur, maar eeuwenoude gebouwtjes. En dat straat in, straat uit. Het is die aantrekkingskracht die zoveel toeristen naar dit deel van Oost-Europa lokt.
Zoals eigenlijk al die toeristen doen, bezochten ook wij natuurlijk de wereldberoemde Karelsbrug. Deze loopt over de rivier de Moldau en verbindt de oude stad met de wijk Malá Strana. Eigenlijk zou je deze plek minimaal drie keer moeten aandoen. ‘s Ochtends als de stad ontwaakt, ergens in de loop van de middag als je over de hoofden heen kunt lopen en ’s avonds rond een uur of negen. We verzekeren drie keer een nieuwe ervaring. Vooral in de avonduurtjes waan je je dankzij de 18e eeuwse lantaarnpalen, de ondergrond van steen en keien en de folkloristische straatmuzikanten even helemaal terug in de tijd. Naar de fraai verlichte burcht aan de overzijde kun je dan ook met gemak een hele tijd staren. De brug blijkt ook een geliefde plek voor stelletjes. Om de paar meter staan er jonge mensen tegen elkaar aangekropen, weinig zeggend, maar zichtbaar genietend van de omgeving.
Een stadsmap komt overigens wel goed van pas tijdens je ontdekkingstocht door de oude binnenstad. En dan nog zul je je regelmatig afvragen waar je beland bent. Zelfs TomTom heeft het nog lastig met de nauwe straatjes en hun onuitspreekbare namen (wat te denken van Náprstkova, Václavské Námĕsti) die bovendien kriskras in elkaar overgaan. Aan de andere kant: dat is nou precies wat Praag zo’n fijne stad maakt. Wie de auto’s en verkeersborden even wegdenkt, zal zich spontaan in de 18e eeuw wanen.
Bron: metronieuws.nl
vrijdag 21 maart 2008
door John van Schagen
Een wandeling door het eeuwenoude stadshart van Praag leidt je langs de meest prachtige gebouwen en misschien wel de mooiste brug ter wereld, de Karel-brug.
De val van het IJzeren Gordijn in 1989 betekende voor Praag het begin van wat tegenwoordig de belangrijkste inkomstenbron van de stad is: toerisme! Elk jaar bezoeken miljoenen mensen uit vooral Azië, Noord-Amerika en de rest van Europa de hoofdstad van Tsjechië. En dat is niet voor niks, want de oude binnenstad van hlavní město Praha is door al die jaren heen bijna perfect intact gebleven en ademt daarom anno 2008 nog altijd een pure sfeer van echtheid uit. Niks moderne architectuur, maar eeuwenoude gebouwtjes. En dat straat in, straat uit. Het is die aantrekkingskracht die zoveel toeristen naar dit deel van Oost-Europa lokt.
Zoals eigenlijk al die toeristen doen, bezochten ook wij natuurlijk de wereldberoemde Karelsbrug. Deze loopt over de rivier de Moldau en verbindt de oude stad met de wijk Malá Strana. Eigenlijk zou je deze plek minimaal drie keer moeten aandoen. ‘s Ochtends als de stad ontwaakt, ergens in de loop van de middag als je over de hoofden heen kunt lopen en ’s avonds rond een uur of negen. We verzekeren drie keer een nieuwe ervaring. Vooral in de avonduurtjes waan je je dankzij de 18e eeuwse lantaarnpalen, de ondergrond van steen en keien en de folkloristische straatmuzikanten even helemaal terug in de tijd. Naar de fraai verlichte burcht aan de overzijde kun je dan ook met gemak een hele tijd staren. De brug blijkt ook een geliefde plek voor stelletjes. Om de paar meter staan er jonge mensen tegen elkaar aangekropen, weinig zeggend, maar zichtbaar genietend van de omgeving.
Een stadsmap komt overigens wel goed van pas tijdens je ontdekkingstocht door de oude binnenstad. En dan nog zul je je regelmatig afvragen waar je beland bent. Zelfs TomTom heeft het nog lastig met de nauwe straatjes en hun onuitspreekbare namen (wat te denken van Náprstkova, Václavské Námĕsti) die bovendien kriskras in elkaar overgaan. Aan de andere kant: dat is nou precies wat Praag zo’n fijne stad maakt. Wie de auto’s en verkeersborden even wegdenkt, zal zich spontaan in de 18e eeuw wanen.
Bron: metronieuws.nl
vrijdag 21 maart 2008
