Literatuur Petr Ginz - Praags dagboek 1941-1942

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Dieter, ik weet niet of ik je goed begrijp, maar ik heb het gevoel dat mensen niet te dom zijn, maar eerder onverschillig. En hiermee bedoel ik natuurlijk niet alle mensen. Ik kan me haast niet voorstellen dat dit boek mensen onberoerd laat, alleen leest niet iedereen dit boek of verdiept zich hierin.
 
Goed dat jullie het gaan lezen! Samen houden we zo Petr Ginz een beetje in leven!

En als we dan die klachten lezen dat de douches op de camping niet netjes waren, denk dan eens terug hoe deze vroegwijze jongen de 'douches' in het kamp moet hebben ervaren.
 
Petr Ginz

Op 16 juli 1942 schrijft Petr Ginz het volgende in zijn dagboek: 'Morgen moet ik voor de hulpdienst naar Suchdol.' Een onbeduidende zin. Petr houdt in korte zinnen zijn dagboek bij, zakelijke informatie, vaak niet meer dan zijn dagindeling. Soms is er een tekening, soms een gedicht. Een tekening schrijft zijn naam, de tekening die in 2003 door de eerste Israëlische ruimtevaarder mee de ruimte in wordt genomen. Uit dat dagboek dat pas vele jaren later werd teruggevonden op een zolder in Praag. Petr was toen al lang dood, Gestorven in Auschwitz. Omdat hij een jood was.

De tekening was een reproductie van een van Petr's tekeningen met de titel Maanlandschap. De astronaut neemt hem mee als herinnering aan zij moeder die ook in Auschwitz omkwam. Het ruimteschip waarmee de astronaut reist is de Columbia. Bij haar terugkeer in de dampkring verbrandt de spaceshuttle, niemand overleeft de ramp.

Op de kaart zoek ik naar Suchdol. Het moet in Praag zijn. Hij wordt voor zijn werk voor de hulpdienst alle kanten uit gestuurd, soms krijgt hij een vergunning om op tijden te reizen dat dat anders voor Joden verboden is.

Kerstmis 1941 schrijft hij over de angst voor het sneeuwruimen, over zijn vader wiens gezondheid slecht is. En 'De joden zullen vast hun truien moeten inleveren.' Bang voor de kou, terwijl de verbrandingsoven nabij is. Die paar losse isolatietegels van de Columbia maakten dat zijn tekening richting maan was geweest maar uit het ijzige heelal verzengden toen die weer terug naar de aarde ging.

De ondergang van de Columbia ging snel, de kleine Ginz kabbelt naar zijn dood in alledaagsheid, hoezeer hij hem toch ziet aankomen. In Theresiestadt besluit hij niet sentimenteel te zijn. Elf oktober 1941 moet de veertienjaar vroegwijze jongen zich op het politiebureau meldenijn zusje vreest dat hij op het volgende transport moet. Het gaat echter om het vindersloon voor een door hem ingeleverde gevonden sleutel. Drie dagen later krijgt hij het: negen kroon negentig. De dag ervoor heeft hij op school zakken met zaagsel moeten vullen, hij vermoedt dat ze voor joden zijn die op transport worden gesteld naar Polen, een jongen uit de parallelklas is al weg. Om op te slapen denkt hij. Misschien dat hij jaren later gemerkt heeft waarvoor ze echt waren. De nazi's gaven niet om slapende joden, wel om dode. Liefst in grote aantallen.

Zijn zus overleefde. Zijn dagboek ook, stomtoevallig gevonden op een zolder in Praag, vele jaren later. Vergeten, na eerder in Theresienstadt gevonden te zijn. Petr had toen al lang het leven verloren, maar nooit zichzelf.

Twintig jaar later na de datum die ik in de eerste zin noemde, word ik geboren. Onwetend eerst, lerend later, hopend daarna, dat er nooit meer kleine jongetjes, meisjes bang moeten zijn om hun truien in te moeten leveren tegen koude systemen die verbrandingsovens stoken. Het vuur waartegen geen hittescherm bestand tegen is, slechts mensen die nee zeggen als dat moet, echt moet. Mensen zoals de kleine Petr die zo graag met bootjes speelde. En die vast geen groot tekenaar was geworden, geen groot schrijver. Maar iemand die wellicht vergeten zou zijn. Gewoon gestorven, niet als klein kind. Maar als een groot mens.

-----

Voor 5 euro gespot bij de AKO. Op mijn site onder vrijdag 16 mei nog een foto.
 

Pelhřimov

Donateur
Maandag 27 januari 2014 werd in het kader van International Holocaust Memorial Day de film "The last flight of Petr Ginz" vertoond in Den Haag.

Mijn vriendin was erbij en ze vraagt of ik dit op het forum wil plaatsen:
"Wij zijn vanmorgen naar de film over Petr Ginz geweest. Het was een Amerikaanse film in het kader van de Holocaust-herdenkingen en het was jammer dat er geen Engelse ondertiteling was. Het is wel een Engels gesproken film, maar niet iedereen articuleert goed...
Het is een reis door het korte leven van Petr Ginz. Het was een boeiende film omdat ze van de tekeningen van Petr Ginz animaties gemaakt hadden, waardoor de tekeningen als het ware tot leven kwamen, maar verder was er veel harde muziek en teveel boodschappen voor een betere wereld.

Een goede samenvatting zonder geluid staat op de website van de Verenigde Naties"
 

kuurgast

Donateur
De eerste Israëlische astronaut, Ilan Ramon, wilde een aandenken aan de holocaust mee de ruimte in nemen. Via het holocaust herdenkingscentrum Jad Vasjem kreeg hij een tekening van Petr Ginz met de titel 'Maanlandschap'. Ramon zat in het ruimteveer Columbia. En dat ontplofte bij terugkeer naar de aarde. Op 1 februari 2003. En nu wordt het heel vreemd: dat was de verjaardag van Petr.
Andrew Feustel besloot de missie van Ramon te voltooien en kopie van de tekening was weer in de ruimte ter nagedachtenis aan Peter Ginz, slachtoffers van de Holocaust en Ilan Ramon.

 
Bovenaan