Veel Tsjechische soldaten zullen in de Koude Oorlog op de uitkijk of aan de afluisterapparatuur op het hoogste punt van de Tsjechische zijde van het Beierse Woud hebben doorgebracht. Vijandelijke boodschappen afluisteren, misschien wel de Duitse televisieprogramma’s bekijken op propaganda en anders wel met radar of andere middelen eventuele troepenbewegingen in de gaten houden. Na de val van het IJzeren Gordijn duurde het nog een decennium voor de locatie gedemilitariseerd was en de in 1905 gebouwde uitkijktoren weer het oorspronkelijke doel, toeristen een blik op de heuvelachtige omgeving gunnen, teruggegeven werd.
Met een verblijf in Ceska Kubice, één van de dorpen aan de flanken van de 1042m hoge Cerchov was het natuurlijk een verplicht nummer wandelend de top op te zoeken. In het dorpscentrum stonden de wegwijzers voor wandelaars al. Pec Pod Cerchov leek me een prima aanduiding voor de gezochte top. Aan de wandel dus langs de gele route. Die bracht ons via een asfalt- en keurig bospad inderdaad in Pec Pod Cerchovem, een klein dorp met hotel, winkel en diverse (vakantie)woningen aan de andere kant van de berg. Op een overzichtskaart in het dorpscentrum nogmaals gekeken. De blauwe route zou ons naar de top brengen. Alleen konden we die niet zo snel vinden. Toen we een eind verder (noordelijker bleek later) achteruitkijkend één van de twee uitkijktorens op de top zagen, wisten we, dat de blauwe route ergens anders moest starten. In het dorpscentrum van Pec dus. Vandaar wel fors stijgend over bospad en rotsen alsmaar verder omhoog. Met al meer dan de beloofde 5km achter de rug vonden de kinderen dat géén geslaagde onderneming. Na 2,5u wandelen eindelijk boven draaide dat snel bij. Met Klazien bekeek ik vanaf de toren de omgeving. Daarna ijs, hot dogs en voor mij een hamburger op het terras van het enige café bij de top. Die tent was overigens binnen geheel ingericht in Sovjet tijdperk stijl, van portretten van politici, propagandaposters van de Russische ruimtevaart, gasmaskers tot party foto’s van soldaten ter plekke.
Op de overzichtskaart van de omgeving bij de Cerchov bleek de veel snellere route naar Ceska Kubice een klein stuk blauwe route, en vervolgens over het asfalt rechtuit dalend de rode route te zijn. Na de 12,5km stijgende en slingerende heenweg, was de 7,5km terugweg een makkie die in bijna 1,5u tijd afgelegd werd. Compliment aan ons drietal dat op deze manier wel even 20 wandelkilometers kon bijschrijven. Dat ze thuisgekomen zonder problemen direct het zwembad insprongen en de stress van de heenweg al lang vergeten waren, blijft leuk.
Originele post met veel foto's op http://www.henkjanvanderklis.nl/2011/08/op-uitkijk-in-cerchov/
Met een verblijf in Ceska Kubice, één van de dorpen aan de flanken van de 1042m hoge Cerchov was het natuurlijk een verplicht nummer wandelend de top op te zoeken. In het dorpscentrum stonden de wegwijzers voor wandelaars al. Pec Pod Cerchov leek me een prima aanduiding voor de gezochte top. Aan de wandel dus langs de gele route. Die bracht ons via een asfalt- en keurig bospad inderdaad in Pec Pod Cerchovem, een klein dorp met hotel, winkel en diverse (vakantie)woningen aan de andere kant van de berg. Op een overzichtskaart in het dorpscentrum nogmaals gekeken. De blauwe route zou ons naar de top brengen. Alleen konden we die niet zo snel vinden. Toen we een eind verder (noordelijker bleek later) achteruitkijkend één van de twee uitkijktorens op de top zagen, wisten we, dat de blauwe route ergens anders moest starten. In het dorpscentrum van Pec dus. Vandaar wel fors stijgend over bospad en rotsen alsmaar verder omhoog. Met al meer dan de beloofde 5km achter de rug vonden de kinderen dat géén geslaagde onderneming. Na 2,5u wandelen eindelijk boven draaide dat snel bij. Met Klazien bekeek ik vanaf de toren de omgeving. Daarna ijs, hot dogs en voor mij een hamburger op het terras van het enige café bij de top. Die tent was overigens binnen geheel ingericht in Sovjet tijdperk stijl, van portretten van politici, propagandaposters van de Russische ruimtevaart, gasmaskers tot party foto’s van soldaten ter plekke.
Op de overzichtskaart van de omgeving bij de Cerchov bleek de veel snellere route naar Ceska Kubice een klein stuk blauwe route, en vervolgens over het asfalt rechtuit dalend de rode route te zijn. Na de 12,5km stijgende en slingerende heenweg, was de 7,5km terugweg een makkie die in bijna 1,5u tijd afgelegd werd. Compliment aan ons drietal dat op deze manier wel even 20 wandelkilometers kon bijschrijven. Dat ze thuisgekomen zonder problemen direct het zwembad insprongen en de stress van de heenweg al lang vergeten waren, blijft leuk.
Originele post met veel foto's op http://www.henkjanvanderklis.nl/2011/08/op-uitkijk-in-cerchov/