Ik wil graag even wat leuks met jullie delen. Toen ik met de oudste kinderen naar Praag ging, namen we de trein. De treinreis zou ongeveer 3 uur duren. Het maakte mij niet uit, als ik maar in Praag kwam en we zouden onderweg genieten van het uitzicht. Toen we moesten overstappen in Veseli n. Lužnici zagen we de trein naar Praag al klaarstaan, een grote trein met een gangpad aan de zijkant. Er was weinig plek, toen we de trein in gingen. Alleen in een coupe waar normaal zieken of lichamelijk gehandicapten vervoerd konden worden, was nog ruimte. We mochten van de conducteur daar plaatsnemen, Er was maar 1 bank en in de hoek aan het raam zat een man die al aan het bier zat, precies mijn "merk" Gambrinus. We zeiden elkaar gedag en zochten een plekje. De kinderen gingen op hun tassen zitten en naast de man. Ik bleef in het gangpad om de omgeving te kunnen zien.
Na enige tijd raakte we aan de praat met de man, die zijn Gambrines graag wilde delen met ons. Voor mij was het toch iets te vroeg. (11.00 uur). De "treinman", zoals we hem later noemde, kon redelijk goed engels spreken en wij zaten druk te bladeren in ons Tsjechische woordenboekje. Het werd heel gezellig in de coupè. Ik nam toch maar een slokje Gambrinus.
Tim filmde de omgeving en ons allemaal, de man wilde ook even filmen en na het terug zien van de film was zijn voorkeur duidelijk het vrouwelijk schoon. De reis vloog om en de man vroeg ons een e-mail adres of msm. We wisselde deze uit. 1 Halte voor Praag ging hij er uit, hij was Thuis! We zeiden elkaar gedag en hij bleef nog een tijdje op het perron staan zwaaien.
En weg was hij. We genoten die dag van Praag, de stad die hij zo goed kent en zo vaak bezoekt.
Eenmaal thuis in Amsterdam hadden we het nog over onze "treinman", helaas was Tim het papiertje kwijt geraakt waar zijn e-mail op stond.
En ja hoor, ineens een paar weken geleden een e-mail met prachtige foto's van Praag van Josef. Zo heet hij dus. Dagelijks krijgen we foto's van hem, van zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen en heel veel mooie foto's van Praag. Omdat hij inmiddels weet dat ik op Tsjechische les zit, schrijft hij vaak iets in het Tsjechisch en daarna in het Engels. Of hij vraagt iets in het Tsjechisch en wil dan dat ik antwoord in het Tsjechisch. Hij houd het gelukkig wel simpel voor me.
Ik vind het geweldig dat een ontmoeting in de trein, tot zoiets kan leiden. Ook zijn vrouw Eva reageert op mijn mail.
Misschien is dit verhaal voor andere mensen niet zo bijzonder, maar voor mij wel. Ik heb het gevoel er een vriend bij te hebben.
Na enige tijd raakte we aan de praat met de man, die zijn Gambrines graag wilde delen met ons. Voor mij was het toch iets te vroeg. (11.00 uur). De "treinman", zoals we hem later noemde, kon redelijk goed engels spreken en wij zaten druk te bladeren in ons Tsjechische woordenboekje. Het werd heel gezellig in de coupè. Ik nam toch maar een slokje Gambrinus.
Tim filmde de omgeving en ons allemaal, de man wilde ook even filmen en na het terug zien van de film was zijn voorkeur duidelijk het vrouwelijk schoon. De reis vloog om en de man vroeg ons een e-mail adres of msm. We wisselde deze uit. 1 Halte voor Praag ging hij er uit, hij was Thuis! We zeiden elkaar gedag en hij bleef nog een tijdje op het perron staan zwaaien.
En weg was hij. We genoten die dag van Praag, de stad die hij zo goed kent en zo vaak bezoekt.
Eenmaal thuis in Amsterdam hadden we het nog over onze "treinman", helaas was Tim het papiertje kwijt geraakt waar zijn e-mail op stond.
En ja hoor, ineens een paar weken geleden een e-mail met prachtige foto's van Praag van Josef. Zo heet hij dus. Dagelijks krijgen we foto's van hem, van zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen en heel veel mooie foto's van Praag. Omdat hij inmiddels weet dat ik op Tsjechische les zit, schrijft hij vaak iets in het Tsjechisch en daarna in het Engels. Of hij vraagt iets in het Tsjechisch en wil dan dat ik antwoord in het Tsjechisch. Hij houd het gelukkig wel simpel voor me.
Ik vind het geweldig dat een ontmoeting in de trein, tot zoiets kan leiden. Ook zijn vrouw Eva reageert op mijn mail.
Misschien is dit verhaal voor andere mensen niet zo bijzonder, maar voor mij wel. Ik heb het gevoel er een vriend bij te hebben.
En voor nog veel meer!
