Nordwin College ging naar Auschwitz en Tsjechië

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

kuurgast

Donateur
Nordwin College ging naar Auschwitz en Tsjechië.

Verslag van een bijzonder verblijf
Buitenpost, 20 november, half vijf ’s ochtends. Met slaperige koppen zoeken de dames en heren een goeie plek in de bus, de gangmakers, zo blijkt later, helemaal achterin. Als iedereen zit, start de chauffeur zijn touringcar en zet via stops in Drachten en Heerenveen, waar reisdeelnemers van een andere Nordwin-vestiging in zullen stappen, koers naar Eindhoven. Van daaruit zal een vliegtuig van Wizz Air het gezelschap over enkele uren naar Katowice in Polen vliegen. Reisleider Ger, die samen met zijn docentencollega’s en de schoolmaatschappelijke stagiaires het gezelschap begeleidt, heet iedereen welkom. Hij heeft er zin in. Met recht. Maanden van voorbereiding hebben geresulteerd in een programma dat er wezen mag. Behalve Auschwitz staan bezoeken aan twee boerenbedrijven, een tractorfabriek, een vrachtwagenfabriek, een bezoek aan Praag en een brouwerij op de rol.

Verpletterend respect
Na een rustige vlucht landt het vliegtuig om half twaalf in Katowice. In de voorbereiding hebben Ger en zijn team behalve hotels en bezienswaardigheden ook de transfers van het ene naar het andere punt geregeld. Vier busjes zullen ons reisgezelschap de komende dagen zo’n 1200 kilometer van adres naar adres voeren.

Allereerst is dat Auschwitz, waar we om iets over tweeën arriveren. De aankomst is onwerkelijk.
Tegenover de entree van het concentratiekamp ligt een immense pizzeria waar we de busjes parkeren. Eenmaal binnen in de ontvangsthal van het kamp heerst de opgewonden stemming die je ook bij de Efteling treft. Er zijn zelfs snacks te koop. Dat gevoel verdwijnt als we het eigenlijke kamp binnengaan. "Arbeit macht frei" lezen we in gietijzeren schrift boven de poort. Vanaf dat moment kun je in de groep twee uur lang een speld horen vallen. Zo lang duurt de rondleiding. Mochten we denken dat er een onverschillige generatie opgroeit van schermverslaafde wezens die denken dat melk uit de supermarkt komt en er geen flauw idee van hebben wie Hitler was; think twice. Het respect dat deze groep de geschiedenis betuigt, is verpletterend.
Na een bezoek aan Auschwitz-Birkenau, het vernietigingskamp dat een paar kilometer verderop ligt, is het tot aan het hotel waar we zullen overnachten, stil in de busjes. De besneeuwde rit voert ons naar Tsjechië en duur zeker anderhalf uur.

Kijk daar eens
Het ontbijt in Welness Pension Kromeriz, de ochtend erop, is overvloedig. Met volle magen rijden we naar Brno. Daar staat een bezoek aan de Zetor Tractorfabriek op de rol. In twee groepen worden we rondgeleid, de eerste door het museum, de tweede door de productiehal. Na drie kwartier wordt gewisseld. Auke heeft het bezoek geregeld, zoals hij, dankzij zijn uitgebreide netwerk, het leeuwendeel van de bezoeken heeft geregeld.

Kennis van zaken
Na onderweg een Big Mac te hebben gescoord, bezoeken we ’s middags een Tsjechisch melkveebedrijf in the middle of nowhere. Er lopen, liggen en loeien een kleine zevenhonderdvijftig melkkoeien. Tijdens de toer, die via het Tsjechisch en Engels in het Nederlands vertaald wordt door Dorien, hebben de leerlingen van de mbo-richting Melkveehouderij oren op steeltjes. Voor de eerste keer worden er echt vragen gesteld en blijken de meesten te praten met kennis van zaken. Het gaat over melkprijzen, fosfaatrechten en kosten. Een leerling wil weten of de koeien ook het land op gaan.
De dag wordt afgesloten met een trip naar Praag. In de feeërieke hoofdstad eten we met zijn allen in het Hard Rock-café. De nacht brengen we door in een hostel.

Dag drie begint met een bezoek aan het bedrijf van Jan Bruinsma. Deze energieke Fries nam ruim twintig jaar geleden een staatsboerderij met 3300 hectare grond over en maakte daarvan met ongeveer 90 man personeel een bloeiend bedrijf. Hij voert ons langs zijn koeien, zijn vergistingsinstallatie en zijn dealerschap van Kubota traktoren.
‘Is het moeilijk voor u om aan personeel te komen?’ vraagt Sjoerd als Bruinsma ons door een van zijn vele stallen leidt. ‘Nee,’ antwoordt hij met pretlichten in zijn ogen. ‘Zo lang je je medewerkers ziet als mensen die je iets op kunnen leveren. Behandel je ze als kostenpost dan zullen ze gaan lopen. In principe geef ik iedereen een kans. Maar misbruiken ze mijn vertrouwen, dan krijgen ze een schop. Ben je waardeloos, dan blijf je waardeloos en is daar het gat ven de deur. Dus, jongens en meisjes, doe je best, dan kom je er wel.’

’s Werelds grootste bierdrinkers

Ruim twee uur later - het donkert overigens vroeg in Tsjechië – parkeren we de busjes voor de brouwerij van Cerna Hora. De hoogblonde pr-dame loodst ons in noodtempo langs de gistkuipen, de lagervaten en de bottelarij. Ondertussen leren we dat de Tsjechen de Duitsers dit jaar hebben onttroond als grootste bierdrinkers ter wereld, en ruim 140 liter per hoofd per jaar consumeren. Op de vraag van Kevin waar al het bier van Cerna Hora naartoe gaat, krijgt hij te horen dat vrijwel de gehele productie door Tsjechische kelen vloeit. Aansluitend wordt in het winkeltje van de brouwerij een kratje bier aangeschaft waarvan de inhoud later op de avond door iedereen boven de achttien wordt geproefd.

Op de laatste dag bezoeken we met zijn allen de Tatra-fabrieken in Koprivnice. De vrachtwagens die door hun unieke assenconstructie vooral op ruig terrein hun mannetje staan, worden vervaardigd in hallen die nog in alles het Oostblok ademen. De gidsen tonen enkel de assemblagehal. Het is er voor velen te rumoerig om hun verhaal te kunnen volgen. Maar ook hier geldt wat gold voor alle andere adressen die we tot dusver hebben bezocht: de leerlingen en oud-leerlingen halen wat ze nodig hebben aan kennis wel uit wat ze kunnen zien en aanraken. Dat het bedrijf jaren geleden staatseigendom was, en meerdere malen op de rand van een faillissement heeft gebalanceerd, zal ze over het algemeen worst zijn. Hoe het eindproduct in elkaar steekt en tot welke prestaties uiteindelijk in staat, is wat ze willen weten. En die andere informatie kun je ook van internet halen, nietwaar? Na afloop overigens. Want evenals bij Zetor is het ook bij Tatra strikt verboden om de activiteiten op de werkvloer te fotograferen.

Het uitgebreidere artikel is te lezen op nieuwsbladnof.nl.
 
Bovenaan