Ne… Sjatsllletsj!
Een barretje in Trutnov
Een doordeweekse avond, rustig dus
Nog een afzakkertje vóór de harde matras in mijn hotelkamer
Buiten giert de ijskoude wind door de hoofdstraat
Ik kijk rillend toe hoe enorme glazen pivo getapt worden
En bestel een Bacardi Cola, dubbele Bacardi…
Die wordt netjes afgemeten in een borrelglaasje
Te klein naar mijn smaak
Maar wel tot de rand toe vol
De alcohol verwarmt mijn lichaam, na drie ferme slokken
Er staat weer een ander meisje achter de bar, zie ik, nu pas
Nieuwe gasten arriveren, luidruchtig
Ik ontwaar de Twentse tongval van mijn geboorteregio
Meng me in het gesprek
“Woar is hier wat te doon?”
’t blijkt dat ze een après-ski a la Kitzbühl verwacht hadden
Ik leg uit dat ze daarvoor toch echt naar Oostenrijk moeten
Of misschien Spindleruv Mlyn…
“Wat doo ie hier dan?”
Ik leg uit dat ik hier “voor zaken” ben
“Iets met vrouwleu?”
Het gesprek stokt en eindigt nadat ik duidelijk maak dat ik niet in “die handel” zit
Ik richt mijn aandacht op het meisje achter de bar
Een charmant jong kind
Ze blijkt Engels te spreken
Ik vertel dat ik een onroerend goed project heb in Zasjler
Ze kijkt me niet-begrijpend aan
“Zasjler…?”
Ik geef haar m’n visitekaartje
“Ah… Sjatsletsj!”
Na een kwartiertje oefenen is ze “enigszins” tevreden met mijn uitspraak
“Sjats…llll…etsj….”
Ik zal de taal wel nooit leren…
Ik zie mijn landgenoten afdruipen
Mijn “buurman” neemt het laatste slokje in en betaalt
Ik kijk op mijn horloge, kwart voor elf
Vraag om de rekening en trek mijn kraag op
Mijn, aarzelend uitgesproken, “děkuji mockrat” tovert een glimlach op haar gezicht
Met tegenzin verlaat ik het etablissement
Vertaling Twents – ABN:
“Woar is hier wat te doon?” Waar is hier nog wat plezier te beleven?
“Wat doo ie hier dan?” Wat is de reden van uw aanwezigheid hier?
“Iets met vrouwleu?” In de vrouwenhandel?
Een barretje in Trutnov
Een doordeweekse avond, rustig dus
Nog een afzakkertje vóór de harde matras in mijn hotelkamer
Buiten giert de ijskoude wind door de hoofdstraat
Ik kijk rillend toe hoe enorme glazen pivo getapt worden
En bestel een Bacardi Cola, dubbele Bacardi…
Die wordt netjes afgemeten in een borrelglaasje
Te klein naar mijn smaak
Maar wel tot de rand toe vol
De alcohol verwarmt mijn lichaam, na drie ferme slokken
Er staat weer een ander meisje achter de bar, zie ik, nu pas
Nieuwe gasten arriveren, luidruchtig
Ik ontwaar de Twentse tongval van mijn geboorteregio
Meng me in het gesprek
“Woar is hier wat te doon?”
’t blijkt dat ze een après-ski a la Kitzbühl verwacht hadden
Ik leg uit dat ze daarvoor toch echt naar Oostenrijk moeten
Of misschien Spindleruv Mlyn…
“Wat doo ie hier dan?”
Ik leg uit dat ik hier “voor zaken” ben
“Iets met vrouwleu?”
Het gesprek stokt en eindigt nadat ik duidelijk maak dat ik niet in “die handel” zit
Ik richt mijn aandacht op het meisje achter de bar
Een charmant jong kind
Ze blijkt Engels te spreken
Ik vertel dat ik een onroerend goed project heb in Zasjler
Ze kijkt me niet-begrijpend aan
“Zasjler…?”
Ik geef haar m’n visitekaartje
“Ah… Sjatsletsj!”
Na een kwartiertje oefenen is ze “enigszins” tevreden met mijn uitspraak
“Sjats…llll…etsj….”
Ik zal de taal wel nooit leren…
Ik zie mijn landgenoten afdruipen
Mijn “buurman” neemt het laatste slokje in en betaalt
Ik kijk op mijn horloge, kwart voor elf
Vraag om de rekening en trek mijn kraag op
Mijn, aarzelend uitgesproken, “děkuji mockrat” tovert een glimlach op haar gezicht
Met tegenzin verlaat ik het etablissement
Vertaling Twents – ABN:
“Woar is hier wat te doon?” Waar is hier nog wat plezier te beleven?
“Wat doo ie hier dan?” Wat is de reden van uw aanwezigheid hier?
“Iets met vrouwleu?” In de vrouwenhandel?
Je beleeft wel veel en je weet het nog mooi neer te zetten ook :top:
