Ik heb net mijn tweede bezoek dit jaar aan Tsjechie gebracht. Wel wat ongemakken gehad, rugproblemen. Geboekte hotels waren prima, maar bijboeken in hotel of pension viel tegen. Ik had mijn reisschema aangepast, zodat ik ander onderkomen moest zoeken. Wist uit vroegere ervaringen dat in Cheb vele onderkomens waren, dus daar bij de VVV naar binnen geweest om hotels en adressen te vragen. Vier uur aan het zoeken geweest en vragen geen resultaat wel voor meer als een persoon. Nu was er wel veel te doen in Cheb, muziekfestival uit diverse landen. Daarna Frantiskova Lazne. Vijfmaal geen plaats, maar bij penzion Eduard geslaagd. Het was er prima. Niet goedkoop, 50 euro per dag, maar was het wel waard. Daar vandaan weer terug naar Cheb, want daar was het erg gezellig.
De thuisreis verliep goed, maar eenmaal thuis was mijn verlangen om terug te gaan groot. Maar mijn kinderen gaan ook met vakantie en ik ben hondenoppas, dus ik wacht wel totdat ze terug zijn.
Wat is dat toch dat ik zo graag naar Tsjechië ga? Ik denk door mijn eerste ervaringen, 33 jaar terug. De eerste keer het was nog communistisch. Hoe kwam ik daar terecht? Met mijn vriend en tevens neef afgesproken samen op vakantie te gaan. Waar naartoe? Een kaart van Europa werd opgehangen, we pakten ieder een dartpijl, hij gooide Duitsland, ik Oostenrijk. Het midden was Praag, dus naar reisburo en er was een reis naar Praag, dus geboekt.
Er kwam onverwachts wat vreselijk tussen: mijn vader overleed na een lang ziekbed en 6 weken erna mijn moeder. Beiden waren pas 56 jaar en ik wilde annuleren, maar mijn zussen en broers stonden erop dat ik moest gaan. Ik was pas 21, had een jongere broer en twee zussen, de jongste 10 jaar.
Toch op reis dus en na 10 uur bussen -toen waren de wegen niet zoals nu- grensovergang Tsjechoslowakije. Drie uur controle met wapens gericht op de bus. Ik dacht, nu gaan we het land wel in, maar komen we er ook nog uit?
Even daarna kwamen we aan bij hotel Praha in Babylon. Koffers uitgepakt en 's avonds was er muziek en dansen. Daar ontmoetten we twee Tsjechischen en daar hebben we twee weken mee doorgebracht. Ons reisprogramma hebben we omgegooid en we zijn met ze opgetrokken, gingen mee op familiebezoek bij hun. Het was grandioos, maar op de terugreis naar huis aan de grens dacht ik aan thuis en ik schaamde me. Had 14 dagen niet aan overlijden ouders gedacht.
Daarna eerst lang gecorrespondeerd. Ze heette Jana, maar ik had verkering gekregen met mijn Nederlandse Sjan. Het was net op dat moment dat zij vrij naar westen mochten gaan en ze schreef me dat ze kwam. Sjan had er geen probleem mee, want er was ook niets als vriendschap.
Daarna ben ik vele malen naar Tsjechië gegaan met Sjan, zij vond het er ook prachtig. Nadien vele verre reizen met Sjan gemaakt: Thailand, Griekenland, Curacoa, cruisen, Indonesië ect.
Toch blijft Tsjechie in mijn hart mijn lievelingsland en ik hoop er nog meerdere keren te komen.
Toch ben ik bang dat het niet zo vaak meer zal zijn, gezien mijn leeftijd en de gezondheid.
Groeten c.z. fan c.z.
De thuisreis verliep goed, maar eenmaal thuis was mijn verlangen om terug te gaan groot. Maar mijn kinderen gaan ook met vakantie en ik ben hondenoppas, dus ik wacht wel totdat ze terug zijn.
Wat is dat toch dat ik zo graag naar Tsjechië ga? Ik denk door mijn eerste ervaringen, 33 jaar terug. De eerste keer het was nog communistisch. Hoe kwam ik daar terecht? Met mijn vriend en tevens neef afgesproken samen op vakantie te gaan. Waar naartoe? Een kaart van Europa werd opgehangen, we pakten ieder een dartpijl, hij gooide Duitsland, ik Oostenrijk. Het midden was Praag, dus naar reisburo en er was een reis naar Praag, dus geboekt.
Er kwam onverwachts wat vreselijk tussen: mijn vader overleed na een lang ziekbed en 6 weken erna mijn moeder. Beiden waren pas 56 jaar en ik wilde annuleren, maar mijn zussen en broers stonden erop dat ik moest gaan. Ik was pas 21, had een jongere broer en twee zussen, de jongste 10 jaar.
Toch op reis dus en na 10 uur bussen -toen waren de wegen niet zoals nu- grensovergang Tsjechoslowakije. Drie uur controle met wapens gericht op de bus. Ik dacht, nu gaan we het land wel in, maar komen we er ook nog uit?
Even daarna kwamen we aan bij hotel Praha in Babylon. Koffers uitgepakt en 's avonds was er muziek en dansen. Daar ontmoetten we twee Tsjechischen en daar hebben we twee weken mee doorgebracht. Ons reisprogramma hebben we omgegooid en we zijn met ze opgetrokken, gingen mee op familiebezoek bij hun. Het was grandioos, maar op de terugreis naar huis aan de grens dacht ik aan thuis en ik schaamde me. Had 14 dagen niet aan overlijden ouders gedacht.
Daarna eerst lang gecorrespondeerd. Ze heette Jana, maar ik had verkering gekregen met mijn Nederlandse Sjan. Het was net op dat moment dat zij vrij naar westen mochten gaan en ze schreef me dat ze kwam. Sjan had er geen probleem mee, want er was ook niets als vriendschap.
Daarna ben ik vele malen naar Tsjechië gegaan met Sjan, zij vond het er ook prachtig. Nadien vele verre reizen met Sjan gemaakt: Thailand, Griekenland, Curacoa, cruisen, Indonesië ect.
Toch blijft Tsjechie in mijn hart mijn lievelingsland en ik hoop er nog meerdere keren te komen.
Toch ben ik bang dat het niet zo vaak meer zal zijn, gezien mijn leeftijd en de gezondheid.
Groeten c.z. fan c.z.
