Een heerlijke zomerdag in Trutnov
Ik slenter door de hoofdstraat heen en weer, voor de derde keer al
Op zoek naar het postkantoor
Luchtig geklede mensen, jong en oud
Vrolijk, druk gesticulerend pratend
Ik word aangesproken door een groepje giechelende meisjes, echte tieners
Maak duidelijk dat ik geen Tsjechisch spreek
Dat zorgt voor nog meer hilariteit
Ze houden me een kruising tussen een paperclip en een sleutelhanger voor
Ik begrijp dat ze die voor een goed doel verkopen en tast naar m’n portemonnee
Luidruchtig vervolgen ze hun weg naar hun volgende slachtoffer
Ik werp een blik op mijn nieuwe aanwinst, hoop dat ik achter “het goede doel” sta
En ga verder met mijn zoektocht
Tenslotte ga ik ten einde raad naar het VVV-kantoortje aan het eind van de straat
Ik spreek de, al wat oudere, man achter het bureautje aan in het Duits
Hij kijkt enigszins verbaasd als ik hem naar het postkantoor vraag
“So ungefähr 300 Meter die Strasse herunter an die rechte Seite…”
Ik bedank hem en volg zijn aanwijzingen op
Als ik het kantoor ontwaar begrijp ik niet dat ik er drie keer voorbij gelopen ben
’t Staat duidelijk en in grote letters op de hoge, grijze gevel; Posta
Zo af en toe loop ik mezelf voorbij…
Eenmaal binnen dient zich het volgende probleem aan
Ik bevind me in een vierkante ruimte met rondom vele loketten
Weliswaar met aanduidingen maar allemaal in het Tsjechisch
De eerste drie loketten leveren alleen, voor mij onbegrijpelijke, Tsjechische antwoorden op
Bij het vierde heb ik geluk
Er wordt iemand bijgeroepen die Engels spreekt
Een bekoorlijke, blonde jongedame van naar schatting zo’n 23, 24 jaar
Ik leg haar uit dat ik een postbus wil openen, voor mijn bedrijf
Ze geniet overduidelijk van haar “taaloverwicht” ten opzichte van collega’s
En troont me, breed glimlachend, mee naar een klein kantoortje
Druk overleg met een wat gezette en blijkbaar meer ervaren medewerkster volgt
Aan de gezichten te zien wordt het moeilijk
Niet dus… Na enig onderzoek blijkt er nog een kluisje vrij te zijn
Ik toon mijn legitimatie, krijg een nummer toegewezen en betaal een jaar vooruit
Ze gaat me voor naar een kleine ruimte naast het postkantoor
Wijst me mijn vakje en overhandigt me de sleutel
Benadrukkend dat ik er goed op passen moet;
“You don’t want anybody else to read the letters of your secret girlfriend…”
Schalks lachend draait ze zich om en verlaat het vertrekje
Ik heb het kluisje in de loop van het daaropvolgende jaar enige keren gecheckt
Niets dan reclame…
De laatste keer paste de sleutel niet meer
Mijn postbus was opgeheven, niet op tijd betaald
Correct als ik ben lever ik de sleutel in bij een van de loketten
Kijk nog even om me heen
Geen spoor van “my secret girlfriend”…
Ik slenter door de hoofdstraat heen en weer, voor de derde keer al
Op zoek naar het postkantoor
Luchtig geklede mensen, jong en oud
Vrolijk, druk gesticulerend pratend
Ik word aangesproken door een groepje giechelende meisjes, echte tieners
Maak duidelijk dat ik geen Tsjechisch spreek
Dat zorgt voor nog meer hilariteit
Ze houden me een kruising tussen een paperclip en een sleutelhanger voor
Ik begrijp dat ze die voor een goed doel verkopen en tast naar m’n portemonnee
Luidruchtig vervolgen ze hun weg naar hun volgende slachtoffer
Ik werp een blik op mijn nieuwe aanwinst, hoop dat ik achter “het goede doel” sta
En ga verder met mijn zoektocht
Tenslotte ga ik ten einde raad naar het VVV-kantoortje aan het eind van de straat
Ik spreek de, al wat oudere, man achter het bureautje aan in het Duits
Hij kijkt enigszins verbaasd als ik hem naar het postkantoor vraag
“So ungefähr 300 Meter die Strasse herunter an die rechte Seite…”
Ik bedank hem en volg zijn aanwijzingen op
Als ik het kantoor ontwaar begrijp ik niet dat ik er drie keer voorbij gelopen ben
’t Staat duidelijk en in grote letters op de hoge, grijze gevel; Posta
Zo af en toe loop ik mezelf voorbij…
Eenmaal binnen dient zich het volgende probleem aan
Ik bevind me in een vierkante ruimte met rondom vele loketten
Weliswaar met aanduidingen maar allemaal in het Tsjechisch
De eerste drie loketten leveren alleen, voor mij onbegrijpelijke, Tsjechische antwoorden op
Bij het vierde heb ik geluk
Er wordt iemand bijgeroepen die Engels spreekt
Een bekoorlijke, blonde jongedame van naar schatting zo’n 23, 24 jaar
Ik leg haar uit dat ik een postbus wil openen, voor mijn bedrijf
Ze geniet overduidelijk van haar “taaloverwicht” ten opzichte van collega’s
En troont me, breed glimlachend, mee naar een klein kantoortje
Druk overleg met een wat gezette en blijkbaar meer ervaren medewerkster volgt
Aan de gezichten te zien wordt het moeilijk
Niet dus… Na enig onderzoek blijkt er nog een kluisje vrij te zijn
Ik toon mijn legitimatie, krijg een nummer toegewezen en betaal een jaar vooruit
Ze gaat me voor naar een kleine ruimte naast het postkantoor
Wijst me mijn vakje en overhandigt me de sleutel
Benadrukkend dat ik er goed op passen moet;
“You don’t want anybody else to read the letters of your secret girlfriend…”
Schalks lachend draait ze zich om en verlaat het vertrekje
Ik heb het kluisje in de loop van het daaropvolgende jaar enige keren gecheckt
Niets dan reclame…
De laatste keer paste de sleutel niet meer
Mijn postbus was opgeheven, niet op tijd betaald
Correct als ik ben lever ik de sleutel in bij een van de loketten
Kijk nog even om me heen
Geen spoor van “my secret girlfriend”…
