Hier kwam het hoofdzakelijk dat de mensen 3 halve banen hebben voor het werken. En de anderen studeren dan in Praag. Zodat er ook weinig tijd overblijft voor o.a. korfballen.
Mijn belevenissen in Kutna Hora (korte verhalen met een glimlach)
- Onderwerp starter Kutna Hora
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
ja dat zie je hier ook want ja in de kop van noord holland valt er weinig te studeren dus een hoop lui stoppen op hun 15de a 16de.
Mijn ontmoeting met de familie Mucha.
Het is zaterdagochtend november 2008. Zoals gewoonlijk werk ik over bij Nemef. Wat extra bij verdienen voor mijn B&B in Kutna Hora. Niet zoals normaal op de planning, maar in de fabriek. De afdeling slijperij en lakkerij. Het slijpen van voorplaten en het lakken van div. onderdelen van sloten zijn mijn werkzaamheden van 7.00 tot 12.00 uur. Met binnenpret drink ik mijn koffie en eet mijn boterham met de jongens. Zij weten niet dat ik die middag in het Commenius Muzeum in naarden aanwezig zal zijn bij de opening van een verkoop tentoonstelling van Jarmilla Mucha. Leuk om zo'n uitnodiging te krijgen. De ambassadeurs van Tsjechie en Slowakije zullen ook aan wezig zijn.
Rond 18.00 uur loop ik het muzeum binnen. Brandschoon en strak in het pak schud ik handen van een aantal mensen die ik ken. Met een glaasje ju de orange maak ik kennis met een Tsjechische dame uit Praag. Belangstellend vraagt zij mij hoe ik hier gekomen ben en wat mijn verbinding met Tsjechie is. Ik vertel haar over mijn B&B in Kutna Hora en dat ik graag Nederlanders en Tsjechen samenbreng. Zij vindt het een leuk idee en wil er graag meer over horen. Wanneer ik in Praag ben moet ik haar opzoeken. Ik kijk op haar visite kaartje en daar staat Direktrice van het Nationaal muzeum in Praag en Mucha kenner. Ik beloof haar foto's te sturen van de tentoonstelling die ik zal maken die avond.
De opening wordt gedaan door 2 jonge vrouwen die akapella zingen. Prachtige tsjechische liedjes. De dames blijken de dochters van Jarmilla Mucha te zijn. Ook met hun heb ik 's avonds een leuk gesprek. Ze blijken in Ierland te wonen. Leuk was ook het gesprek samen met Jarmilla en de direktrice van het nationaal muzeum in Praag. Nu nog steeds vers op mijn geheugen. Rondlopend langs de vitrines krijg ik een boek van Jarmilla in mijn handen. Een cadeau met handtekenng. Wie had dit kunnen bedenken. Na 23.00 uur rijdt ik weer terug naar Apeldoorn. Niet wetend dat dit avontuur 2 jaar later een gevolg zal krijgen.
Wonend in 2010 in Kutna Hora heb ik regelmatig contact met Olga Zubova. Van haar krijg ik de uitnodiging om mee te gaan naar de opening van een Mucha tentoonstelling in GASK (muzeum voor moderne kunst in het Jezuietengebouw in Kutna Hora) Mijn foto's die ik in 2008 gemaakt heb op cd ga ik samen met Olga naar de tentoonstelling. Olga laat me kennismaken met tsjechische politici, direktrice van het muzeum etc. Ik kijk of ik Jarmilla zie. Die blijkt niet aanwezig te zijn. Wel een oudere dame. ik herken haar van de dokumentaire over Mucha. Zij is de dochter Jaroslava. ver in de 90 en goed engels sprekend.
Samen met Olga loop ik na de opening over de tentoonstelling. Erg mooi en ook veel foto's en schilderijen uit de prive collektie. Welke nog niet vaak te zien zijn geweest. Op de opening mag je foto's maken. Hetgeen ik ook graag doe. Gelukkig krijg ik de kans om haar te spreken. ik vertel haar over de dokumentaire die ik gezien hen en de ontmoeting met Jarmilla en haar dochters. ik overhandig haar de cd welke ze blij in ontvangst neemt. Ter afsluiting samen met haar op de foto. Voor mij iets onwennig omdat ik het niet gewend ben. Maar ik zou het geen moment willen missen. Na afloop buiten loop ik via de Barbora Kathedraal weer naar mijn B&B. Denkend aan de byzondere momenten die ik in Kutna Hora mag beleven.
Het is zaterdagochtend november 2008. Zoals gewoonlijk werk ik over bij Nemef. Wat extra bij verdienen voor mijn B&B in Kutna Hora. Niet zoals normaal op de planning, maar in de fabriek. De afdeling slijperij en lakkerij. Het slijpen van voorplaten en het lakken van div. onderdelen van sloten zijn mijn werkzaamheden van 7.00 tot 12.00 uur. Met binnenpret drink ik mijn koffie en eet mijn boterham met de jongens. Zij weten niet dat ik die middag in het Commenius Muzeum in naarden aanwezig zal zijn bij de opening van een verkoop tentoonstelling van Jarmilla Mucha. Leuk om zo'n uitnodiging te krijgen. De ambassadeurs van Tsjechie en Slowakije zullen ook aan wezig zijn.
Rond 18.00 uur loop ik het muzeum binnen. Brandschoon en strak in het pak schud ik handen van een aantal mensen die ik ken. Met een glaasje ju de orange maak ik kennis met een Tsjechische dame uit Praag. Belangstellend vraagt zij mij hoe ik hier gekomen ben en wat mijn verbinding met Tsjechie is. Ik vertel haar over mijn B&B in Kutna Hora en dat ik graag Nederlanders en Tsjechen samenbreng. Zij vindt het een leuk idee en wil er graag meer over horen. Wanneer ik in Praag ben moet ik haar opzoeken. Ik kijk op haar visite kaartje en daar staat Direktrice van het Nationaal muzeum in Praag en Mucha kenner. Ik beloof haar foto's te sturen van de tentoonstelling die ik zal maken die avond.
De opening wordt gedaan door 2 jonge vrouwen die akapella zingen. Prachtige tsjechische liedjes. De dames blijken de dochters van Jarmilla Mucha te zijn. Ook met hun heb ik 's avonds een leuk gesprek. Ze blijken in Ierland te wonen. Leuk was ook het gesprek samen met Jarmilla en de direktrice van het nationaal muzeum in Praag. Nu nog steeds vers op mijn geheugen. Rondlopend langs de vitrines krijg ik een boek van Jarmilla in mijn handen. Een cadeau met handtekenng. Wie had dit kunnen bedenken. Na 23.00 uur rijdt ik weer terug naar Apeldoorn. Niet wetend dat dit avontuur 2 jaar later een gevolg zal krijgen.
Wonend in 2010 in Kutna Hora heb ik regelmatig contact met Olga Zubova. Van haar krijg ik de uitnodiging om mee te gaan naar de opening van een Mucha tentoonstelling in GASK (muzeum voor moderne kunst in het Jezuietengebouw in Kutna Hora) Mijn foto's die ik in 2008 gemaakt heb op cd ga ik samen met Olga naar de tentoonstelling. Olga laat me kennismaken met tsjechische politici, direktrice van het muzeum etc. Ik kijk of ik Jarmilla zie. Die blijkt niet aanwezig te zijn. Wel een oudere dame. ik herken haar van de dokumentaire over Mucha. Zij is de dochter Jaroslava. ver in de 90 en goed engels sprekend.
Samen met Olga loop ik na de opening over de tentoonstelling. Erg mooi en ook veel foto's en schilderijen uit de prive collektie. Welke nog niet vaak te zien zijn geweest. Op de opening mag je foto's maken. Hetgeen ik ook graag doe. Gelukkig krijg ik de kans om haar te spreken. ik vertel haar over de dokumentaire die ik gezien hen en de ontmoeting met Jarmilla en haar dochters. ik overhandig haar de cd welke ze blij in ontvangst neemt. Ter afsluiting samen met haar op de foto. Voor mij iets onwennig omdat ik het niet gewend ben. Maar ik zou het geen moment willen missen. Na afloop buiten loop ik via de Barbora Kathedraal weer naar mijn B&B. Denkend aan de byzondere momenten die ik in Kutna Hora mag beleven.
Ad Verschoor
Donateur
Bert, prachtig om deze dingen mee te mogen maken en er zo over te kunnen navertellen.
Veel van de verhalen zijn alweer van een tijdje geleden. Maar ook voor mij blijven ze heel byzonder en koester ik ze. Al die gebeurtenissen ontstaan gewoon. Klein en groot
Mijn Toverfee.
Het is juni 2008 prachtig mooi weer en goed warm. Zoals gewoonlijk zit ik weer in Kutna Hora. Lopend van mijn B&B richting het centrum, want het is tijd voor mijn lunch. Nog steeds genieten om over dit oude mijnwerkerspad te lopen naar het historische centrum. Elke keer een kleine wauw als ik over het heuveltje de oude stad voor me heb. En tot op de dag van vandaag is dat nog zo. Heerlijk buiten zittend bij Michaela verorber ik mijn lunch. Het is warm dus ik verwen mezelf met een pivo i.p.v een Mineralka. Teruglopend over de Baborska besluit ik via de prachtige laan langs het jezuietenklooster te lopen. Vaak gebruikt voor
films. Ook de Scarlett Pimpernel (drie musketiersfilm) is hier gedeeltelijk opgenomen.
Bij de Barbora Kathedraal staat een standje. Daarnaast een jonge vrouw die op een groot papieren doek bezig is met kleurpotloden. Ze heeft rood haar welke schitterde in de zon. ik ga dichterbij staan en kijk hoe ze het doet. We komen in gesprek en ze legt me de techniek rustig uit hoe ze het maakt. Haar man achter de kraam vult aan en wijst me op de ansichtkaarten. Het zijn prachtige sprookjeskaarten met veel kleur en veel fantasie gemaakt. Ik stel me aan hem voor en noem mijn naam. Nog even kijkend en dan weer door lopend naar huis. Het is druk geworden bij de kraam en ik laat ze met rust. met een Ciao neem ik afscheid.
Gedurende de week loop ik er nog regelmatig langs. Ze heeft zeven werkdagen nodig om het kunstwerk af te maken. Voorbijlopend zie ik dan weer het resultaat. Haar adres genoteerd in Praag waar ze een galerie heeft. Ik besluit om haar te gaan bezoeken. Maar om een of andere reden komt het er niet van.
Het is juni 2010 prachtig mooi weer en goed warm. ik kan de zinnen gaan herhalen lijkt het wel. Een bepaalde vorm van een regelmatig leven heb ik wel. Weer loop ik langs de kathedraal en van verre herken ik de stand van hun. Het is alweer 2 jaar geleden dat ik hun gezien en gesproken heb. Zij is druk bezig en heeft mensen om haar heen. Ik loop naar de stand en hij herkent mij ergens van maar weet niet waarvan. Ik zeg tegen hem dat ik hier 2 jaar gelden ook voor de stand stond. Op dit moment draait zei zich om en zegt hallo Bert. Ik ben met stomheid geslagen. Ik weet zeker dat ik 2 jaar geleden maar 1x mijn naam gezegd heb. en veel contact hebben we niet gehad. Hoe kan iemand zo sterk een naam onthouden.
We kletsen weer gezellig of dat we elkaar gisteren gezien hebben. Ondertussen wordt het weer drukker en we spreken af dat we elkaar 's avonds ontmoeten in Caj Hovna. het theehuis (ook winkeltje) in Kutna Hora met alle theesoorten van de hele wereld. Die avond een gezellige avond. Hij komt uit Praag en zei is hier in Kutna Hora geboren. Hoe kan het ook anders. De historische plek met zoveel bijzondere ontmoetingen.
Regelmatig als ik in Praag ben loop ik langs hun galerie. Veel van mijn gasten kopen er kaarten voor thuis. Zo nu en dan kom ik ze weer tegen als ze niet op reis zijn. De factor tijd is niet belangrijk. Nog steeds komen we elkaar op de vreemdste plekken tegen. Voor mij een gevoel of ik hun om elke hoek kan tegenkomen. En dan is het als van ouds. Er is geen tijd verloren gegaan. Het is net als gisteren.
Mijn Toverfee.
www.pastelky.cz
Het is juni 2008 prachtig mooi weer en goed warm. Zoals gewoonlijk zit ik weer in Kutna Hora. Lopend van mijn B&B richting het centrum, want het is tijd voor mijn lunch. Nog steeds genieten om over dit oude mijnwerkerspad te lopen naar het historische centrum. Elke keer een kleine wauw als ik over het heuveltje de oude stad voor me heb. En tot op de dag van vandaag is dat nog zo. Heerlijk buiten zittend bij Michaela verorber ik mijn lunch. Het is warm dus ik verwen mezelf met een pivo i.p.v een Mineralka. Teruglopend over de Baborska besluit ik via de prachtige laan langs het jezuietenklooster te lopen. Vaak gebruikt voor
films. Ook de Scarlett Pimpernel (drie musketiersfilm) is hier gedeeltelijk opgenomen.
Bij de Barbora Kathedraal staat een standje. Daarnaast een jonge vrouw die op een groot papieren doek bezig is met kleurpotloden. Ze heeft rood haar welke schitterde in de zon. ik ga dichterbij staan en kijk hoe ze het doet. We komen in gesprek en ze legt me de techniek rustig uit hoe ze het maakt. Haar man achter de kraam vult aan en wijst me op de ansichtkaarten. Het zijn prachtige sprookjeskaarten met veel kleur en veel fantasie gemaakt. Ik stel me aan hem voor en noem mijn naam. Nog even kijkend en dan weer door lopend naar huis. Het is druk geworden bij de kraam en ik laat ze met rust. met een Ciao neem ik afscheid.
Gedurende de week loop ik er nog regelmatig langs. Ze heeft zeven werkdagen nodig om het kunstwerk af te maken. Voorbijlopend zie ik dan weer het resultaat. Haar adres genoteerd in Praag waar ze een galerie heeft. Ik besluit om haar te gaan bezoeken. Maar om een of andere reden komt het er niet van.
Het is juni 2010 prachtig mooi weer en goed warm. ik kan de zinnen gaan herhalen lijkt het wel. Een bepaalde vorm van een regelmatig leven heb ik wel. Weer loop ik langs de kathedraal en van verre herken ik de stand van hun. Het is alweer 2 jaar geleden dat ik hun gezien en gesproken heb. Zij is druk bezig en heeft mensen om haar heen. Ik loop naar de stand en hij herkent mij ergens van maar weet niet waarvan. Ik zeg tegen hem dat ik hier 2 jaar gelden ook voor de stand stond. Op dit moment draait zei zich om en zegt hallo Bert. Ik ben met stomheid geslagen. Ik weet zeker dat ik 2 jaar geleden maar 1x mijn naam gezegd heb. en veel contact hebben we niet gehad. Hoe kan iemand zo sterk een naam onthouden.
We kletsen weer gezellig of dat we elkaar gisteren gezien hebben. Ondertussen wordt het weer drukker en we spreken af dat we elkaar 's avonds ontmoeten in Caj Hovna. het theehuis (ook winkeltje) in Kutna Hora met alle theesoorten van de hele wereld. Die avond een gezellige avond. Hij komt uit Praag en zei is hier in Kutna Hora geboren. Hoe kan het ook anders. De historische plek met zoveel bijzondere ontmoetingen.
Regelmatig als ik in Praag ben loop ik langs hun galerie. Veel van mijn gasten kopen er kaarten voor thuis. Zo nu en dan kom ik ze weer tegen als ze niet op reis zijn. De factor tijd is niet belangrijk. Nog steeds komen we elkaar op de vreemdste plekken tegen. Voor mij een gevoel of ik hun om elke hoek kan tegenkomen. En dan is het als van ouds. Er is geen tijd verloren gegaan. Het is net als gisteren.
Mijn Toverfee.
www.pastelky.cz
Klopt en als ik me goed herrinner is dat in Ede geweest. Dit soort mensen blijven altijd in mijn gedachten. Dus als zich de mogelijkheid zich voordoet. Probeer ik iets voor hun te regelen dat ze weer in nederland bijv. hun werk kunnen tonen en hun kaarten etc. kunnen verkopen. Tevens probeer ik dan gratis onderdak of goedkoop onderdak te regelen. Wanneer het gaat gebeuren weet ik niet maar vast een keer zal het raak zijn.
IPAD
Zoals gewoonlijk zit ik dagelijks regelmatig achter mijn laptop. Kijken naar de mail of er o.a. weer reserveringen zijn. Maar ook de social media zoals hyves en facebook waar ik dagelijks foto's en verhaaltjes op zet. En zoals nu sinds kort op het forum. Vroeger had je brieven waar je lang op moest wachten en die nu vervangen zijn door een druk op de knop en weg is het. Tegelijk is het waar ook ter wereld ontvangen en gaat er bij die persoon een piep. Onvoorstelbaar eigenlijk, maar ook heel mooi dat het er is.
Het leuke van de titel is dat ik niks van Apple in huis heb. Ja alleen als er gasten zijn die dan beneden in de tuin lekker in het zonnetje even de mail checken of iets anders aan het doen is. Het zijn geweldige producten en ook bij mij komen ze er vast wel een keer.
Gisteren tegen de avond weer nieuwe gasten uit hoofddorp. Komend vanuit het noorden waar ze via internet bij Nederlanders geboekt hadden. Bij aankomst bleek er niemand thuis te zijn. Een Tsjech wees hun met gebaren en de woorden Hollanda dat ze naar Holland waren. Waar en wie weet ik niet. Ook geen probleem want ze blijven hier nog een paar dagen. Hierna gaan ze richting het zuiden waar een kennis van hun ook een B&B heeft met paarden. Altijd leuk om met gasten te praten en zo hoor ik ook leuke verhalen.
Ook zij waren voor de 1e keer in Tsjechie. Wel waren ze een keer eerder een lang weekend in Praag geweest. Maar nu voor het eerst in het land zelf. En met de ervaring in het Noorden waren ze enigszins sceptisch hier naartoe gereden. Na het zien van het huis en de kamer verdween dat al snel. En zoals gewoonlijk bied ik gasten wat te drinken aan. Het ijs was al snel gebroken. Ik nodigde ze uit om mee te gaan eten in het centrum. Dankbaar namen ze de uitnodiging aan. En lopend naar onze maaltijd vertelde ik hun over Kutna Hora en over wat hier te doen is.
Aan tafel werden de gerechten uitgekozen. Ditmaal bij Michaela en verrast door de hoeveelheid en kwaliteit was er gelijk een leuke stemming. Belangstellend als ik ben vroeg ik wat voor werk ze deden. Zij was huisvrouw en had altijd voor de kinderen gezorgd. Hij was mastenbouwer bij Feadship. Over 1 mast deed hij een half jaar. Dit vanwege de elektronica en schotels etc. En vaak is de techniek net nieuw hetgeen veel improvisatie vergt.
Dus de gesprekken gingen over boten. En niet zomaar boten. Zeer luxe jachten van vaak meer dan 100 miljoen euro en waar 4 jaar over gebouwd werd. Zo hadden ze o.a. voor IKEA een boot gebouwd. Bij de tewaterlating werd er met een privé vliegtuig 120 man ingevlogen. Een zaal in het nationaal museum werd omgetoverd tot eetzaal. En dus geen klein feestje met een paar man.
De vraag kwam voor wie ze nu een boot aan het bouwen waren. En hij antwoordde, Steve Jobs. Uiteraard is hij overleden, maar hij word afgebouwd voor zijn vrouw. De boot is ruim 80 meter lang en kost de nodige pegels. Er wordt veel glas en marmer in verwerkt. Mijn vraag of er ook iets van microsoft in verwerkt werd moest hij glimlachen. Nee er wordt niets van Microsoft in verwerkt. Alles van Apple. En het mooie is dat de hele boot en alles erop en eraan straks met een IPAD bestuurd kan worden.
Dus als ik dit seizoen gasten bij mij in de tuin met een Ipad zie zitten gaan mij gedachten terug naar dit verhaal. Maandag gaan ze weer weg. Dus nog een aantal dagen te gaan waar ik meer te weten kan komen over boten. Echte foto's van de boot zijn er niet. Maar als men op google Feadship Steve Jobs intikt kan met iets zien over deze boot.
Dus ter afsluiting een foto. Zoekend tussen mijn foto's heb ik dus geen luxe jacht of iets kunnen vinden. Maar deze combinatie van eten, water een boot en Praag vond ik wel heel toepasselijk.
Zoals gewoonlijk zit ik dagelijks regelmatig achter mijn laptop. Kijken naar de mail of er o.a. weer reserveringen zijn. Maar ook de social media zoals hyves en facebook waar ik dagelijks foto's en verhaaltjes op zet. En zoals nu sinds kort op het forum. Vroeger had je brieven waar je lang op moest wachten en die nu vervangen zijn door een druk op de knop en weg is het. Tegelijk is het waar ook ter wereld ontvangen en gaat er bij die persoon een piep. Onvoorstelbaar eigenlijk, maar ook heel mooi dat het er is.
Het leuke van de titel is dat ik niks van Apple in huis heb. Ja alleen als er gasten zijn die dan beneden in de tuin lekker in het zonnetje even de mail checken of iets anders aan het doen is. Het zijn geweldige producten en ook bij mij komen ze er vast wel een keer.
Gisteren tegen de avond weer nieuwe gasten uit hoofddorp. Komend vanuit het noorden waar ze via internet bij Nederlanders geboekt hadden. Bij aankomst bleek er niemand thuis te zijn. Een Tsjech wees hun met gebaren en de woorden Hollanda dat ze naar Holland waren. Waar en wie weet ik niet. Ook geen probleem want ze blijven hier nog een paar dagen. Hierna gaan ze richting het zuiden waar een kennis van hun ook een B&B heeft met paarden. Altijd leuk om met gasten te praten en zo hoor ik ook leuke verhalen.
Ook zij waren voor de 1e keer in Tsjechie. Wel waren ze een keer eerder een lang weekend in Praag geweest. Maar nu voor het eerst in het land zelf. En met de ervaring in het Noorden waren ze enigszins sceptisch hier naartoe gereden. Na het zien van het huis en de kamer verdween dat al snel. En zoals gewoonlijk bied ik gasten wat te drinken aan. Het ijs was al snel gebroken. Ik nodigde ze uit om mee te gaan eten in het centrum. Dankbaar namen ze de uitnodiging aan. En lopend naar onze maaltijd vertelde ik hun over Kutna Hora en over wat hier te doen is.
Aan tafel werden de gerechten uitgekozen. Ditmaal bij Michaela en verrast door de hoeveelheid en kwaliteit was er gelijk een leuke stemming. Belangstellend als ik ben vroeg ik wat voor werk ze deden. Zij was huisvrouw en had altijd voor de kinderen gezorgd. Hij was mastenbouwer bij Feadship. Over 1 mast deed hij een half jaar. Dit vanwege de elektronica en schotels etc. En vaak is de techniek net nieuw hetgeen veel improvisatie vergt.
Dus de gesprekken gingen over boten. En niet zomaar boten. Zeer luxe jachten van vaak meer dan 100 miljoen euro en waar 4 jaar over gebouwd werd. Zo hadden ze o.a. voor IKEA een boot gebouwd. Bij de tewaterlating werd er met een privé vliegtuig 120 man ingevlogen. Een zaal in het nationaal museum werd omgetoverd tot eetzaal. En dus geen klein feestje met een paar man.
De vraag kwam voor wie ze nu een boot aan het bouwen waren. En hij antwoordde, Steve Jobs. Uiteraard is hij overleden, maar hij word afgebouwd voor zijn vrouw. De boot is ruim 80 meter lang en kost de nodige pegels. Er wordt veel glas en marmer in verwerkt. Mijn vraag of er ook iets van microsoft in verwerkt werd moest hij glimlachen. Nee er wordt niets van Microsoft in verwerkt. Alles van Apple. En het mooie is dat de hele boot en alles erop en eraan straks met een IPAD bestuurd kan worden.
Dus als ik dit seizoen gasten bij mij in de tuin met een Ipad zie zitten gaan mij gedachten terug naar dit verhaal. Maandag gaan ze weer weg. Dus nog een aantal dagen te gaan waar ik meer te weten kan komen over boten. Echte foto's van de boot zijn er niet. Maar als men op google Feadship Steve Jobs intikt kan met iets zien over deze boot.
Dus ter afsluiting een foto. Zoekend tussen mijn foto's heb ik dus geen luxe jacht of iets kunnen vinden. Maar deze combinatie van eten, water een boot en Praag vond ik wel heel toepasselijk.
De wederopstanding van Michael Jackson.
Het is mei 2010. Vanavond uitgenodigd door mijn buurman Radim voor een feest in Rasovice. Een lokale tennisvereniging in het dorp heeft een jaarlijkse feestavond. Ze hebben 1 tennisbaan van gravel waar naar hartelust op gespeeld wordt. Na goed tsjechisch gebruik direct er naast een Hospoda. Want het verloren vocht moet natuurlijk gecompenseerd worden. En wat te happen is ook nooit weg zullen we maar zeggen.
Ik wordt door een paar mensen opgehaald die ik niet ken. Daar is na een halfuurtje rijden en na nog wat gasten te hebben opgehaald niks meer van te merken. Leuk voordat het feest begint zit de stemming er al in. Zoals gebruikelijk zien de vrouwen er weer picobello uit. Evenals de heren trouwens. Om 19.00 uur arriveren we. En de zaal boven zit al aardig vol. Een aantal bekenden zie ik al. Olga en Vladimir Zubov. Pepino (artiesten naam) de accordeonist, wat buren en de eigenaar van mijn buurtkroeg met vrouw. Amper zittend heb ik de 1e pivo al voor mijn neus.
De avond wordt geopend en er wordt door de band een aantal rustige nummers gespeeld. Gelijk zijn er al een aantal mensen op de dansvloer. De stemming zit er al gelijk in. Ik kijk op mijn horloge 19.15 uur en glimlach. Iets anders dan pas om 22.00 uur komen binnendruppelen zoals ik van vroeger gewend ben. Het glas is leeg en ook van mijn gasten naast mij. Ik loop naar de bar naast de zaal en doe een bestelling van 4 pivo en 4 vino. Snel uitgerekend is dat 180kr. Maar de barman op leeftijd pakt de rekenmachine erbij en begint te rekenen. En doet het voor de zekerheid nog een keer over. Ook dit kan en ik vindt het geweldig. Gewoon de tijd nemen en niks geen gehaast.
Pepino is de spreekstalmeester en dat kan ie goed. Als nieuweling wordt ik voorgesteld en moet ik ook een woordje doen. In mijn tsjechisch verontschuldig ik mij voor het niet spreken van goed tsjechisch. Een applaus klinkt en ik doe mijn verhaal. Aandachtig wordt er geluisterd en is men onder de indruk. later die avond maak ik veel nieuwe kennissen en vrienden. Gedurende de avond worden er lootjes verkocht. Uiteraard voor het goede doel en dus liggen naast de bierglazen de nummertjes al smachtend te wachten op de prijzen die "zeker"gaan vallen. Op een tafeltje in de hoek staan de prijzen. Een paar oudere dames en heren kijken al welke prijzen ze gaan winnen. Geweldig.
Nadat het feest al een aantal uur aan de gang is gaat langzaam het licht uit. Pepino praat in zijn snelle tsjechisch over een zeer bijzondere gebeurtenis die juist in hun dorp staat te gebeuren. Vol verwachting zie ik de mensen op het puntje van hun stoel zitten. Er komen 4 monniken binnen met een doodskist ondersteunt door muziek. Er komt wat rookontwikkeling en langzaam wordt de deksel verwijderd. Het nummer Thriller van Michael Jackson begint te spelen en langzaam komt de man in de kist tot leven. Het is Michael Jackson. En hij geeft een daverende show weg. Hij kan perfect dansen en is niet van echt te onderscheiden. De zaal ontploft bijna. Totaal onverwacht en een zeer goed uitgevoerde act. Menige dame wordt de dansvloer opgehaald en gaat met hem dansen. Na afloop ervan zijn er nog meerdere acts. Maar het kan niet tippen aan deze. Het leuke is ook dat het niet uit maakt. Men laat hier iedereen in zijn waarde en iedereen krijgt ruim applaus.
De verloting begint. En de 1e drie prijzen zijn voor mij. Een bloknoot, een bloemstukje en een worst zijn mijn deel. Niet met lege handen naar huis dus. Ook dit is al een hele act op zich. Prachtig om dit mee te maken. Uiteindelijk vertrekken we weer naar Kutna Hora om 3.00 uur 's nachts. De stemming in de auto is leuk. Eerst brengen we Michael Jackson en zijn vrouw naar huis. Hij woont een dorpje verderop bij mij in Roztez vlak bij de golfbaan. We nemen afscheid en ik moet binnenkort op visite komen. Dat doen we beloof ik hem en zijn vrouw. Want wees nauw eerlijk wie wil er nauw niet bij Michael Jackson op visite gaan.
Het is mei 2010. Vanavond uitgenodigd door mijn buurman Radim voor een feest in Rasovice. Een lokale tennisvereniging in het dorp heeft een jaarlijkse feestavond. Ze hebben 1 tennisbaan van gravel waar naar hartelust op gespeeld wordt. Na goed tsjechisch gebruik direct er naast een Hospoda. Want het verloren vocht moet natuurlijk gecompenseerd worden. En wat te happen is ook nooit weg zullen we maar zeggen.
Ik wordt door een paar mensen opgehaald die ik niet ken. Daar is na een halfuurtje rijden en na nog wat gasten te hebben opgehaald niks meer van te merken. Leuk voordat het feest begint zit de stemming er al in. Zoals gebruikelijk zien de vrouwen er weer picobello uit. Evenals de heren trouwens. Om 19.00 uur arriveren we. En de zaal boven zit al aardig vol. Een aantal bekenden zie ik al. Olga en Vladimir Zubov. Pepino (artiesten naam) de accordeonist, wat buren en de eigenaar van mijn buurtkroeg met vrouw. Amper zittend heb ik de 1e pivo al voor mijn neus.
De avond wordt geopend en er wordt door de band een aantal rustige nummers gespeeld. Gelijk zijn er al een aantal mensen op de dansvloer. De stemming zit er al gelijk in. Ik kijk op mijn horloge 19.15 uur en glimlach. Iets anders dan pas om 22.00 uur komen binnendruppelen zoals ik van vroeger gewend ben. Het glas is leeg en ook van mijn gasten naast mij. Ik loop naar de bar naast de zaal en doe een bestelling van 4 pivo en 4 vino. Snel uitgerekend is dat 180kr. Maar de barman op leeftijd pakt de rekenmachine erbij en begint te rekenen. En doet het voor de zekerheid nog een keer over. Ook dit kan en ik vindt het geweldig. Gewoon de tijd nemen en niks geen gehaast.
Pepino is de spreekstalmeester en dat kan ie goed. Als nieuweling wordt ik voorgesteld en moet ik ook een woordje doen. In mijn tsjechisch verontschuldig ik mij voor het niet spreken van goed tsjechisch. Een applaus klinkt en ik doe mijn verhaal. Aandachtig wordt er geluisterd en is men onder de indruk. later die avond maak ik veel nieuwe kennissen en vrienden. Gedurende de avond worden er lootjes verkocht. Uiteraard voor het goede doel en dus liggen naast de bierglazen de nummertjes al smachtend te wachten op de prijzen die "zeker"gaan vallen. Op een tafeltje in de hoek staan de prijzen. Een paar oudere dames en heren kijken al welke prijzen ze gaan winnen. Geweldig.
Nadat het feest al een aantal uur aan de gang is gaat langzaam het licht uit. Pepino praat in zijn snelle tsjechisch over een zeer bijzondere gebeurtenis die juist in hun dorp staat te gebeuren. Vol verwachting zie ik de mensen op het puntje van hun stoel zitten. Er komen 4 monniken binnen met een doodskist ondersteunt door muziek. Er komt wat rookontwikkeling en langzaam wordt de deksel verwijderd. Het nummer Thriller van Michael Jackson begint te spelen en langzaam komt de man in de kist tot leven. Het is Michael Jackson. En hij geeft een daverende show weg. Hij kan perfect dansen en is niet van echt te onderscheiden. De zaal ontploft bijna. Totaal onverwacht en een zeer goed uitgevoerde act. Menige dame wordt de dansvloer opgehaald en gaat met hem dansen. Na afloop ervan zijn er nog meerdere acts. Maar het kan niet tippen aan deze. Het leuke is ook dat het niet uit maakt. Men laat hier iedereen in zijn waarde en iedereen krijgt ruim applaus.
De verloting begint. En de 1e drie prijzen zijn voor mij. Een bloknoot, een bloemstukje en een worst zijn mijn deel. Niet met lege handen naar huis dus. Ook dit is al een hele act op zich. Prachtig om dit mee te maken. Uiteindelijk vertrekken we weer naar Kutna Hora om 3.00 uur 's nachts. De stemming in de auto is leuk. Eerst brengen we Michael Jackson en zijn vrouw naar huis. Hij woont een dorpje verderop bij mij in Roztez vlak bij de golfbaan. We nemen afscheid en ik moet binnenkort op visite komen. Dat doen we beloof ik hem en zijn vrouw. Want wees nauw eerlijk wie wil er nauw niet bij Michael Jackson op visite gaan.
Er zit muziek in.
Voor mezelf heb ik niet veel nodig. Geef mij een boek, filmpje of muziek en ik kom de dag wel door. In de winter maanden een mooie bezigheid. Ook bezig zijn met het nieuwe seizoen of uitdenken van nieuwe leuke dingen mag ik graag doen. Lopend door de straten met mijn gasten vinden ze het vaak aangenaam rustig. Regelmatig weinig of geen mensen op straat. Voor veel mensen die voor het eerst met Tsjechie in aanraking komen dan de vraag. Waar zijn ze.
Zelf vindt ik dit leuk. Ook ik vraag me dan af waar ze zitten. Gewend uit mijn rugzak periode ga ik dan opzoek. Want ergens zullen ze toch wel zijn. Met het mooie weer zoals nu lekker op een terrasje in een binnentuin. Genietend van hun pivo met vrienden kwebbelen ze er wat af. Tevens staat in deze periode de tv 's avonds aan voor het ijshockey. Want dat is nog steeds sport nummer 1 hier.
Zo loop ik ook regelmatig Romario tegen het lijf. Eigenlijk heet hij Roman. Maar uit zijn periode van werken in de Guinness bar nog steeds Romario. Net als nu had hij al een platenzaak Lokomotiva genaamd. In de kroeg hoorde ik dan vaak de nieuwste nummers of had hij bijzondere exemplaren op de kop getikt. Ondertussen na al die jaren weet hij mijn muzieksmaak. En zo loop ik regelmatig zijn platenzaak binnen en komen er achter de toonbank de cd's die hij voor mij heeft achtergehouden te voorschijn. Leuk om er dan tussen te neuzen en om ze te horen. Natuurlijk koop ik dan een aantal cd's. Heerlijk om muziek te hebben die je niet vaak hoort op de radio.
Ook als hij ergens op het terras zit drinken we een biertje en kletsen we wat. Hij is echt een liefhebber van blues en rock en jaren 70 muziek. Maar ook nieuwe groepen komen bij hem aan bod. En wanneer je van vinyl houdt is het hier een Walhalla. Vaak voor mijn gasten leuk om er een paar uur tussen te struinen.
En zo zie ik hier veel mensen. Prachtige beroepen. Maar ook hobby's. Ook zoals ze leven bevalt me prima. En hier in Kutna Hora helemaal. Er wordt veel gerenoveerd en gerestaureerd. Het draaien van de betonmolen, hameren en zagen doen hier de crisis vergeten. De vele restaurants, terrasjes en dichtbij Praag maken dat het hier goed leven is. En zoals in de muziekwinkel van Romario is ook het leven hier op straat een verademing. Voor beide geld en kan ik zeggen. Er zit muziek in.
Voor mezelf heb ik niet veel nodig. Geef mij een boek, filmpje of muziek en ik kom de dag wel door. In de winter maanden een mooie bezigheid. Ook bezig zijn met het nieuwe seizoen of uitdenken van nieuwe leuke dingen mag ik graag doen. Lopend door de straten met mijn gasten vinden ze het vaak aangenaam rustig. Regelmatig weinig of geen mensen op straat. Voor veel mensen die voor het eerst met Tsjechie in aanraking komen dan de vraag. Waar zijn ze.
Zelf vindt ik dit leuk. Ook ik vraag me dan af waar ze zitten. Gewend uit mijn rugzak periode ga ik dan opzoek. Want ergens zullen ze toch wel zijn. Met het mooie weer zoals nu lekker op een terrasje in een binnentuin. Genietend van hun pivo met vrienden kwebbelen ze er wat af. Tevens staat in deze periode de tv 's avonds aan voor het ijshockey. Want dat is nog steeds sport nummer 1 hier.
Zo loop ik ook regelmatig Romario tegen het lijf. Eigenlijk heet hij Roman. Maar uit zijn periode van werken in de Guinness bar nog steeds Romario. Net als nu had hij al een platenzaak Lokomotiva genaamd. In de kroeg hoorde ik dan vaak de nieuwste nummers of had hij bijzondere exemplaren op de kop getikt. Ondertussen na al die jaren weet hij mijn muzieksmaak. En zo loop ik regelmatig zijn platenzaak binnen en komen er achter de toonbank de cd's die hij voor mij heeft achtergehouden te voorschijn. Leuk om er dan tussen te neuzen en om ze te horen. Natuurlijk koop ik dan een aantal cd's. Heerlijk om muziek te hebben die je niet vaak hoort op de radio.
Ook als hij ergens op het terras zit drinken we een biertje en kletsen we wat. Hij is echt een liefhebber van blues en rock en jaren 70 muziek. Maar ook nieuwe groepen komen bij hem aan bod. En wanneer je van vinyl houdt is het hier een Walhalla. Vaak voor mijn gasten leuk om er een paar uur tussen te struinen.
En zo zie ik hier veel mensen. Prachtige beroepen. Maar ook hobby's. Ook zoals ze leven bevalt me prima. En hier in Kutna Hora helemaal. Er wordt veel gerenoveerd en gerestaureerd. Het draaien van de betonmolen, hameren en zagen doen hier de crisis vergeten. De vele restaurants, terrasjes en dichtbij Praag maken dat het hier goed leven is. En zoals in de muziekwinkel van Romario is ook het leven hier op straat een verademing. Voor beide geld en kan ik zeggen. Er zit muziek in.
Beste heer Kurna Hora (of zoals ik begrepen hebt Bert); loop je niet te veel en te lang in die roze wolk.......???
Ik neem aan dat je ook het nieuws volgt hier in CZ en dus dat je ook gelezen hebt over die corruptiezaak van 37 miljoen kronen...... Je schrijft leuke stukjes maar deze zijn soms een beetje naast de dagelijkse realiteit....
Uiteraard volg ik het nieuws hier in Tsjechie. En zeer zeker ben ik ook op de hoogte van de crisis hier in dit land of hier in Kutna Hora. Ook degene met de platenzaak kan bijv. moeilijk de eindjes aan elkaar knopen. En uiteraard veel van de restaurants merken de terug gang in hun klandizie van de vaste gasten. Voor mij geen reden om bij de pakken neer te zitten. Veel van mijn gasten eten in de restaurants en worden graag ontvangen en in de watten gelegd. Er wordt niet afgedingd en de volle prijs betaald. Een kleine bijdrage aan de lokale economie.
Ook Romario mocht zich vorig jaar verheugen op een bezoek van iemand die bij mij logeerde. Trots vertelde hij mij dat die persoon voor 400 euro aan oude LP's had gekocht. Zijn week was weer goed. En dat voor hem op een dag dat de mussen dood van het dak konden vallen. Hij had die dag nog geen klant gehad. Het schrijven kan inderdaad overkomen als een roze wolk.
De crisis is er en zal zeker nog aanhouden de komende jaren. Maar een verhaal op zijn tijd met een glimlach kan denk ik kan geen kwaad. Toch bedankt voor uw opmerking. Want elke reactie geeft aan wat mensen er van vinden. En van mij mag het zeker kritisch zijn.
gr. Bert
Ook Romario mocht zich vorig jaar verheugen op een bezoek van iemand die bij mij logeerde. Trots vertelde hij mij dat die persoon voor 400 euro aan oude LP's had gekocht. Zijn week was weer goed. En dat voor hem op een dag dat de mussen dood van het dak konden vallen. Hij had die dag nog geen klant gehad. Het schrijven kan inderdaad overkomen als een roze wolk.
De crisis is er en zal zeker nog aanhouden de komende jaren. Maar een verhaal op zijn tijd met een glimlach kan denk ik kan geen kwaad. Toch bedankt voor uw opmerking. Want elke reactie geeft aan wat mensen er van vinden. En van mij mag het zeker kritisch zijn.
gr. Bert
Důchodkyně si půjčila na pohřeb dcery, teď ji dře exekutor
Do života 85leté ženy z Brna před pěti lety tvrdě zasáhl osud. Zemřela jí dcera a matka si na její pohřeb musela půjčit u úvěrové společnosti několik tisíc korun. Už za dva měsíce ale zemřel i její vnuk, a protože se s ním chtěla důstojně rozloučit, nemohla krátce splácet půjčku za první pohřeb. Úvěrovou firmu ale rodinná tragédie vůbec nezajímala a na stařenku poslala exekutora.
Klik hier voor het hele artikel.
Vertaling:
Bejaarde leende geld voor het begraven van haar dochter, nu komt de schuldeiser.
Voor een 85jarige vrouw in Brno begon 5 jaar geleden het probleem. Na het overlijden van haar dochter moest de moeder duizenden kronen lenen om haar te kunnen begraven. Echter, twee maanden later overleed ook haar kleinkind, en hierdoor was het haar niet mogelijk om een aantal maandelijkse afbetalingen te doen. De financierder had aan deze familietragedie geen boodschap en stuurde de deurwaarde.
Verder in dit artikel (zie bron: Novinky.cz) staat dat de vrouw op dit moment 1000 kronen per maand heeft om van te leven. Ze drinkt 1 kop koffie per dag en verder eet ze brood met slechts water. De eindafrekening van het gasbedrijf is gekomen en ze moet 3500 kronen bijbetalen. Het wachten is nu op de electra afrekening. Mbv de sociale dienst is geprobeerd bij de rechter om de financiele druk te verlagen maar dit werkte averechts, haat zorg bijdrage is nu verlaagd van 2000 naar 800 kronen per maand.De vrouw heeft geen enkele familie voor enige hulp maar staat/kijkt nog steeds positief tegen het leven.
Ook zomaar een bijdrage van de dagelijkse dingen in dit mooie land met al z'n gezellige mensen.....
Do života 85leté ženy z Brna před pěti lety tvrdě zasáhl osud. Zemřela jí dcera a matka si na její pohřeb musela půjčit u úvěrové společnosti několik tisíc korun. Už za dva měsíce ale zemřel i její vnuk, a protože se s ním chtěla důstojně rozloučit, nemohla krátce splácet půjčku za první pohřeb. Úvěrovou firmu ale rodinná tragédie vůbec nezajímala a na stařenku poslala exekutora.
Klik hier voor het hele artikel.
Vertaling:
Bejaarde leende geld voor het begraven van haar dochter, nu komt de schuldeiser.
Voor een 85jarige vrouw in Brno begon 5 jaar geleden het probleem. Na het overlijden van haar dochter moest de moeder duizenden kronen lenen om haar te kunnen begraven. Echter, twee maanden later overleed ook haar kleinkind, en hierdoor was het haar niet mogelijk om een aantal maandelijkse afbetalingen te doen. De financierder had aan deze familietragedie geen boodschap en stuurde de deurwaarde.
Verder in dit artikel (zie bron: Novinky.cz) staat dat de vrouw op dit moment 1000 kronen per maand heeft om van te leven. Ze drinkt 1 kop koffie per dag en verder eet ze brood met slechts water. De eindafrekening van het gasbedrijf is gekomen en ze moet 3500 kronen bijbetalen. Het wachten is nu op de electra afrekening. Mbv de sociale dienst is geprobeerd bij de rechter om de financiele druk te verlagen maar dit werkte averechts, haat zorg bijdrage is nu verlaagd van 2000 naar 800 kronen per maand.De vrouw heeft geen enkele familie voor enige hulp maar staat/kijkt nog steeds positief tegen het leven.
Ook zomaar een bijdrage van de dagelijkse dingen in dit mooie land met al z'n gezellige mensen.....
Volgens mij hoort jouw stukje thuis in de rubriek nieuws en actualiteiten. Ik volg het nieuws op tv dagelijks en ook als ik in Nederland de krant lees staat het vol met oorlog, crisis, recessie bomaanslagen, diefstal, politici die er maar een potje van maken, roof, moord, Griekenland, maffia, corruptie etc, als er al iets positiefs te melden is gaat het over (niet veel zeggende) zaken als dat er post van 25 jaar geleden alsnog bij tante Bep uit Gorssel is aangekomen. (Halve pagina!)
Dat is met de tv en krant in Tsjechië natuurlijk hetzelfde zoals Smiley ook aangeeft, onze Tsjechische vrienden, buren, dorpsgenoten spreken er dagelijks over. Maar dan juist is het toch een verademing om de stukjes van Kutna Hora te lezen, wat ook realiteit is! Laten we vooral de goede dingen in het leven niet voorbij lopen want die maken het leven.
Dat is met de tv en krant in Tsjechië natuurlijk hetzelfde zoals Smiley ook aangeeft, onze Tsjechische vrienden, buren, dorpsgenoten spreken er dagelijks over. Maar dan juist is het toch een verademing om de stukjes van Kutna Hora te lezen, wat ook realiteit is! Laten we vooral de goede dingen in het leven niet voorbij lopen want die maken het leven.
Tabe
† In Memoriam
Het zijn leuke stukjes van Kutna Hora en inderdaad, ik lees ze soms met een glimlach. En natuurlijk is het fijn als een Nederlandse ondernemer het in Tsjechie leuk doet. Maar ik heb ik de indruk dat Bert alleen zijn eigen stukjes leest en dat zijn interesse daarbij blijft. Natuurlijk moet hij doorgaan met het promoten van Tsjechie; dat is óók zijn belang. Maar er zijn ook andere topics op dit mooie informatieve forum te lezen. Vaak is de rozengeur en maneschijn van korte duur.
Weet je...
Eerst even dit; ik vind dit topic van Bert erg leuk, leuk geschreven en leuke voorvallen, daar is helemaal niks mis mee.
De persoon Bert ken ik niet persoonlijk maar hij komt op mij over als een eerlijke spontane vent. Als Baan zegt dat ie 'm mag zegt mij dat genoeg.... toch?
Dus Bert, ga door en laat je door mij niet afremmen (vooral niet door mij, dat zal je gaan snappen als we elkaar eens ontmoet hebben) en blijf schrijven.
Waarom dan dit stukje nieuws hier en niet zoals Lina (wellicht terecht) opmerkt in Nieuws en Aktiviteiten....?
Wel, ik las dit stuk vanmorgen in de krant en het trof me, daarna las ik de reaktie van Bert op mijn eerdere vraag en heb toen dit stuk hier geplaatst ter relativering. Voor hen die Tsjechie niet zo goed kennen een stukje CZ van de andere kant gezien.
Dat is wat ik hier bedoeld heb, niet meer en niet minder.
En nu groeten uit een wolkenloos dus zonnig CZ met vandaag 26 graden, ik ga nu naar de kroeg (jawel nu al) want ik heb nadorst.......
Eerst even dit; ik vind dit topic van Bert erg leuk, leuk geschreven en leuke voorvallen, daar is helemaal niks mis mee.
De persoon Bert ken ik niet persoonlijk maar hij komt op mij over als een eerlijke spontane vent. Als Baan zegt dat ie 'm mag zegt mij dat genoeg.... toch?
Dus Bert, ga door en laat je door mij niet afremmen (vooral niet door mij, dat zal je gaan snappen als we elkaar eens ontmoet hebben) en blijf schrijven.
Waarom dan dit stukje nieuws hier en niet zoals Lina (wellicht terecht) opmerkt in Nieuws en Aktiviteiten....?
Wel, ik las dit stuk vanmorgen in de krant en het trof me, daarna las ik de reaktie van Bert op mijn eerdere vraag en heb toen dit stuk hier geplaatst ter relativering. Voor hen die Tsjechie niet zo goed kennen een stukje CZ van de andere kant gezien.
Dat is wat ik hier bedoeld heb, niet meer en niet minder.
En nu groeten uit een wolkenloos dus zonnig CZ met vandaag 26 graden, ik ga nu naar de kroeg (jawel nu al) want ik heb nadorst.......
Ik ben jaloers 
geniet ervan! 
Jouw stukje was ook heel interessant hoor Smiley, een schrijnend verhaal, het brengt een ieder hier dichterbij de realiteit! We zien en lezen het iedere dag. Gelukkig zijn Bert zijn stukjes ook realiteit, dat houdt een beetje de boel in evenwicht, het was meer mijn boodschap om Bert vooral niet te weerhouden juist zijn leuke belevenissen hier op het forum te schrijven.
Groet terug vanuit een zonnig Achterhoek!
geniet ervan! Jouw stukje was ook heel interessant hoor Smiley, een schrijnend verhaal, het brengt een ieder hier dichterbij de realiteit! We zien en lezen het iedere dag. Gelukkig zijn Bert zijn stukjes ook realiteit, dat houdt een beetje de boel in evenwicht, het was meer mijn boodschap om Bert vooral niet te weerhouden juist zijn leuke belevenissen hier op het forum te schrijven. Groet terug vanuit een zonnig Achterhoek!
Tabe
† In Memoriam
Goed gemotiveerd Smiley! Soms is het leven met een snik en een grimlach (vrij naar François Haverschmidt -Piet Paaltjes)
En terug naar een regenachtig en koud Almere. Och...was ik maar in Zbyslav.
