Mijn belevenissen in Kutna Hora (korte verhalen met een glimlach)

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Registreren Inloggen
Kutna Hora

Kutna Hora

Het "thuisgevoel"

Nu alweer ruim 2 jaar hier wonend in Kutna Hora kijk ik tevreden terug. Maar ook tevreden vooruit. Na mijn ontslag bij de firma Nemef door de reorganisatie mijn bakens verzet. Na 26 jaar als planningmedewerker een totaal andere kant op. Wie had dat ooit verwacht. Ik niet. Mijn omgeving zag het al wel aankomen. Kon ook haast niet anders als je per jaar tussen de 5 a 10x naar Tsjechie gaat.

Ook nu nog geen gevoel van heimwee. Nog steeds een vakantie gevoel. Regelmatig met een glimlach. Ik omschrijf het meestal als dat de gasten bij mij op visite komen en dat ze ervoor betalen ook. Wat wil je nog meer. Oke er zijn zo nu en dan wat dingen die opgelost moeten worden. Maar dat zou ik ook hebben als ik gewoon in nederalnd was gebleven. Dus nog steeds volop genietend van mijn nieuw bestaan. Een belangrijk gegeven is wel dat ik hier al veel kennissen en vrienden heb. En dat mijn B&B op een wel hele mooie plek staat. Dichtbij het historische centrum en de natuur rondom. Maar wie kan zeggen dat hij de Barbora kathedraal in zijn achtertuin heeft staan. Welke 's avonds sprookjesachtig verlicht is.

Deze gedachten gaan dus regelmatig door mijn hoofd heen. Drinkend aan mijn pivo of mineralka. Zo ook toen ik met het treintje naar Zruc nad Sazavou ging. Naar buiten kijkend gingen mijn gedachten weer. Hoe komt het toch dat ik geen heimwee gevoel heb. Waarom voelt dit zo makkelijk als thuis. Natuurlijk het visje op de markt op zaterdag mis ik wel. Maar ook daar vinden we wel een oplossing voor. Het leuke van dit alles is dat ik vaak het antwoord om me heen heb. ik zeg dan ook vaak streef er niet naar maar laat het gebeuren. En zo kwam het ook dit keer. In Zruc... stapte ik uit de trein en zag daar mensen bezig met het spoor. En geloof het of niet maar het antwoord stond geschreven op de graafmachine.

En zo kreeg ik op deze vraag ook weer een antwoord.

2010sep8 004.jpg
 
Kutna Hora

Kutna Hora

Easy rider.

Regelmatig maak ik van de zondag een pizza dag. lopend naar het centrum maak ik dan al een keuze. Niet moeilijk want een van mijn favorieten is pizza spinaci. Lekker op het terras zittend geniet ik dan van deze ruim gesorteerde pizza met o.a. ham, kaas, spek, ei en natiirlijk spinazie. Hier bij U Snaka (de slak) echt een traktatie.

Mijn buikje rond gegeten loop ik dan via het plein en de steegjes weer terug naar mijn B&B. Onderweg kwam ik op een terras mijn notaris tegen. Aks je hem ziet en je vraagt welk beroep deze man uitoefent kom je niet met het antwoord Notaris.

In Nederland een srak in het pak zittend figuur met een uitstraling van iemand die het weet. Deze man is qua uiterlijk blijven steken in de jaren 60. Half lang sluik haar. Een jaren 60 snor en lang en slank. Voor mij op het 1e gezicht iemand die zo uit de film komt van easy rider. Alle uiterlijke kenmerken geven mij hierin gelijk.

Maar ik vind het een pracht figuur. Hij is helemaal zichzelf. Alles in een rustig tempo. Volledig in controle. En zeer goed in zijn vak. Als ik met mijn vriend Vladimir Strihavka bij hem ben gaat hij ook alles in het engels uitleggen. Hij spreekt perfekt engels. De woorden die hij gebruikt komen echter wel van ver. Je merkt dat ze lange tijd niet gebruikt zijn. Zo gezegd voordat ze uit zijn mond komen moet de stofdoek erover heen. Ook daarin is hij uniek. Hij neemt er gewoon de tijd voor.

Regelmatig kom ik hem ook tegen op zijn racefiets (ook jaren 60) Geweldig. Ook nu loop ik hem groetend voorbij. Hij geniet van het leven. Uiterlijk is hij stil blijven staan volgens onze huidige maatstaven. Toch straalt hij een en al leven uit. Voor mij een figuur met de uitstraling alles komt goed.

Mijn easy rider van Kutna Hora.

2011apr03 077.jpg
 
Kutna Hora

Kutna Hora

Hoe het allemaal begon.

Het is maart 2003. Werkzaam op de afgeling planning bij de firma Nemef (slotenfabriek in Apeldoorn) Op een vrijdag waarin al het personeel van Nemef bij elkaar moet komen. Zelfs degene die snipperen moeten weer terug komen. Zoals gewoonlijk gaan er dan verschillende geruchten. En zoals zo vaak zit er veel waarheid in die geruchten. 's Middags kregen we de mededeling dat er 10% van het personeel moet gaan verdwijnen. Ongeloof bij iedereen. Hoe kan dit. We maken zoveel winst. En het gaat goed bij Nemef. Aangeslagen gaan we terug naar de afdeling. Zitten bij elkaar wordt er die dag niet meer gwerkt. Een "fijn" weekend voor de boeg. Toch sollidariteit onder elkaar. Maar 1 van ons moet verdwijnen. Wie zal het zijn.

Dit is het begin van mijn verhaal. Zoals zo vaak moet er iets gebeuren wil er iets gaan veranderen. Zo dus ook bij mij. Weken lopen met de gedachten van wat nu, Waar zou ik naar toe moeten. Waar wil ik gaan werken. Waar is er werk voor mij. Ik kwam er niet uit. Ik bleef erin hangen. ik praatte met iedereen maar kwam niet verder. Totdat ik me de vraag stelde van wat zou je graag willen. En het kwartje viel. Binnen 1 seconde vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Iets met toerisme, reizen. En de plek moest Kutna Hora, Tsjechie en Praag worden.

Maar ja je bent alleen en hoe nu verder. Ook geen probleem. Het een en ander in overleg met Vladimir mijn tsjechsche vriend. Samen met hem een plan gemaakt. Komisch maar op de achterkant van een bierviltje. Eerst maar eens opzoek naar een geschikt pand. Dat werd al een zoektocht opzich. Tussentijds kreeg ik te horen dat ik kon blijven bij Nemef. Het was een goed bericht. Toch ging ik door met mijn plannen. Voor mij stond vast. Dit geen 2e keer. Het duurde toch nog 2 jaar voordat ik het pand had gevonden wat ik zocht. Uiteindelijk had ik meer dan 30 panden bekeken en dus afgewezen.

Het project kon beginnen. Opzoek naar een aannemer en architect. Via Vladimir liepen de contacten. Geweldig. Als een speer gingen we. En ik moet zeggen ook ik heb wel wat tegenslagen gehad. Maar niets in de verhouding van wat je ziet bij ik vertrek. Meer het tegenovergestelde. Om te beginnen had ik 3 offertes van 3 aannemers. De middelst gekozen omdat die geen fouten had of iets vergeten had in zijn offerte. Een leuke bijkomstigheid was dat zijn offerte inclusief het leggen van vloerbedekking was. Nog steeds een onderdeel tijdens het vertellen van mijn verhaal. Ook was het een lokale aannemer welke mijn voorkeur had. Zo had ik dus tijdens de bouw een aantal mensen er werken die ik kende. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen.

Ondertussen bleef ik bij Nemef werken en gingen ze in Kutna Hora aan de gang. Mijn collega's waren op de hoogte van mijn aankoop en plannen. Maar ik had ze vertelt dat ik een "huisje" had gekocht. In werkelijkheid een pand met 3 verdiepingen, ruim 20 meter lang en 1400 kub inhoud. We zullen maar zeggen gewoon een paar details vergeten. De koop was in begin 2005 gesloten en in de 2e week van juni begonnen we met slopen. Ik had nog geen vergunning, want ik moets nog van iedereen toestemming krijgen. De belangrijkste was UNESCO. Mede omdat mijn huis zich in het door UNESCO beschermd gebied valt. Maar met een vergunning voor een vergunning mochten we toch beginnen met slopen.

Het verloop van de bouw verliep voorspoedig. Mede ook doordat Pieter een vriend van mijn vriend toezicht hield op de bouw. Ook hij was een onmisbaar contact voor mij. Hij was namenlijk hoofdopzichter van de bouw van de autofabriek TPCA in Kolin op 15km bij mij vandaan. Zijn huis staat niet ver van mij vandaan. En voor hem was dit een kleinigheid. En inderdaad eind november 2005 was alles klaar. Nu had ik een pand met 7 slaapkamers, 6 badkamers, atellier, Bar in de gewelven kelder, keuken etc. In totaal werden er 24 nieuwe ramen met kozijnen vervangen, 35 nieuwe deuren met kozijnen. Overal nieuwe bedrading, riolering, nieuw stukwerk, vloeren en waarnodig nieuwe muren. Het mooie van het geheel is dat het in stijl is gebleven met alle moderne gemakken. Zo heb ik op de badkamers douches met thermostaatkranen. Als voorbeeld hier de foto's van toen ik het huis kocht en nadat het klaar was.

Morgen het vervolg.

mama2 012.jpg sep2007a 004.jpg
 
Kutna Hora

Kutna Hora

Ad Verschoor schreef:
Bert, het is meer dan fantastisch. Wat een verbetering. Ik blijf je verhalen uitermate boeiend vinden.
Bedankt !!!!!!!!!!!!!!
Klik om te vergroten...

Er zijn aardig wat verhalen uit de oude doos. Maar ook nu maak ik dagelijks nog leuke dingen mee. Morgen een vervolg genaamd special affects. gr. Bert
Trouwens ook voor mijn gasen is het hier avontuurlijk. Het klinkt misschien gek maar 70% of meer komt weer terug.
 
Kutna Hora

Kutna Hora

Special Effects.

Zo bleef ik dus de jaren er na regelmatig heen en weer rijden. Elk overwerk uurtje en snipperuurtje werden omgezet om naar Kutna Hora en Tsjechie te gaan. Gelukkig had ik een goede chef en werkgever. Want eigenlijk vroeg ik geen vrij. Meestal was het gewoon een mededeling. Donderdag ben ik er niet hoor. Maandag ben ik er weer klonk het dan. Er werd vaak om gelachen. Meestal zei ik dan kan ik er niks aan doen. Werd vanochtend wakker en de tas was al gepakt. Alles zat er al in. Niks aan te doen. En zo bleven we dus heen en weer rijden. Dit heb ik volgehouden tot 2009.

Vaak vroeg ik mijn kameraad Vladimir wie we konden vragen om mijn B&B te beheren als ik er niet was. Zelfs voordat de verbouwing begon kwam ik al met die vraag. Alles op zijn tijd was zijn antwoord. Eerst moet de wc-pot nog op zijn plek gezet worden was zijn reactie. De mensen komen straks vanzelf.

De verbouwing liep op zijn eind en er dienden zich inderdaad meerdere personen aan om het werk te gaan doen. Uiteindelijk koos ik voor Jindra. Een goedlachse vrouw die mijn gasten elke morgen zou verwelkomen met een feestelijk DOBRE RANO. Met haar begon ik het avontuur en veel verliep er via de mail als ik er niet was. Ook regelde ze mensen voor onderdak en maakte de boel schoon. Zo kwam het dus dat ik met kerst en nieuwjaar 2007 met o.a 2 Amerikanen in mijn B&B zat.

In Malesov een dorpje hier 6km vandaan bevindt zich een animatiefilm studio. De eigenaar hiervan geeft les op de filmacademie van Praag en produceert in eigen beheer ook poppenfilms. Op zijn vak gebied een beroemdheid en dus ook buiten Tsjechie geen onbekende. En de Amerikanen waren vrienden uit Los Angeles en hier voor een week om hem te helpen bij het verfilmen van ingewikkelde passages.

Ik wist dus dat het Amerikanen waren en dat ze uit Los Angeles kwamen. Ze zochten iets goeds en dichtbij de filmstudio en kwamen dus via Jindra bij mij terecht. 's Morgens een ontbijtje en weg waren ze weer. 's Avonds laat weer terug en even tijd voor een borreltje en om wat te kletsen. Ik verontschuldigde mij dat ik nog geen tv op de kamer had (nu wel). Maar ze moesten lachen en zeiden dat ze de hele dag al tv keken en dat dat genoeg was. Op een gegeven moment werd ik toch nieuwsgierig waarom ze hier waren. En het bleek een vrienden dienst te zijn. Op een beurs hadden ze elkaar ontmoet en zo kwam het dat ze dus in Kutna Hora verzijlt raakten.

Maar ze hadden dus nog niet gezegt wanneer ze weggingen. Dat bleek 1 january te zijn. Ik vroeg of ze weer terug naar Los Angeles. Ja was het antwoord maar nog niet direct. Eerst nog via Azie en New Zealand. Daar moesten ze ook nog bezoeken afleggen. Ik vertelde ze dat ik ook in New Zealand had rond gezworven en uiteindelijk kwam mijn vraag ok ik ook films kon hebben gezien waaraan ze gewerkt hadden. Misschien wel zij degene waar ik het gesprek mee voerde. Om te beginnen ben ik cameraman special effects. Eigenlijk moet ik zeggen hoofdcameraman. Ik doe ook veel produkties. En ik ben o.a hoofdpersoon geweest voor specialeffects bij Lord of the rings. Je begrijpt mijn mond viel open. Net pas begonnen met een B&B en je hebt dit al in huis.

De jaren erna kreeg ik regelmatig mails en telefoon van gasten met de vraag of de bedden en kamers goed waren. Met een glimlach op mijn mond kwam dit verhaal er dan stee vast uit. Hoe kan het ook anders Leuk is trouwens ook dat ik hem vertelde van mijn special effects. Hij was benieuwd. En ik liet hem toen de foto's zien op mijn laptop van hoe het pand was en hoe het is geworden. Je kunt zo bij mij indienst was zijn commentaar.

Hieronder 2 foto's van een en de zelfde kamer. Voor en na de verbouwing.


huis 021.jpg hezky fotka 260.jpg
 
Kutna Hora

Kutna Hora

Ova.

Hier in Kutna Hora en omgeving heb ik in de loop der jaren veel kennissen en vrienden opgedaan. Kan ook haast niet anders als je er al vanaf 1994 elk jaar komt. En meestal dan meer dan 1x. Voor mij zijn de menselijke ontmoetingen het leukst. Uiteraard ben ik geinteresseerd in kunst, architectuur, geschiedenis etc. Maar de mens en zijn verhaal vindt ik het leukst. Regelmatig ben ik dan ook te vinden in een lokaal restaurant op hospoda.

Dat ik zoveel leuke dingen mee maak komt al vanaf het begin in 1994. De ontmoeting kwam totstand doordat de korfbalbond opzoek was naar verenigingen die een tsjechische vereniging wou adopteren. Charles Steinebach heeft namens Atalante de 1e contacten gelegd met Kutna Hora en zo waren daar de 1e voorzichtige ontmoetingen. Voor de tsjechen was het vaak moeilijk en duur om op vakantie in het buitenland te gaan. En voor hun was het dan ook een uitkomst dat ze in Nederland in gastgezinnen konden verblijven. Voor mij een vanzelfsprekendheid om dit te doen. En het open stellen van je huis voor gasten is voor mij het mooiste wat je kan doen. Te zien dat mensen genieten van heerlijk even weg is onbetaalbaar. Degene die dit in het begin gedaan hebben zullen dit beamen. Nog steeds hebben die mensen er vaak nog contacten aan overgehouden.

leuk was ook de 1e keer. We kregen een lijst met namen van degene die zouden komen. Het waren alleen achternamen. We waren verbaasd dat ze er niet bij hadden gezet wie man of vrouw waren. Dat zou de indeling bij de gastgezinnen een stuk makkelijker maken. Dat de uitgang OVA aangaf dat het een vrouw was kwam in de verste verte niet bij ons op. Dus op goed geluk werden de mensen bij de gastgezinnen ondergebracht. En zo kwam het dus dat ik als vrijgezel in 1 keer 3 vrouwen bij mij in huis had te slapen. Niet verkeerd dus zal menig man zich hierbij denken. En dat is ook zo.

Het moeilijkste voor mij was het koken. Want het enigste koken (toentertijd) wat ik goed kon was water koken. Maar met de komst van 3 vrouwen geen probleem dus. ik was namenlijk op vakantie in mijn eigen huis. Met de dames mee naar de supermarkt en van alles werd ingeslagen en de nederlands ingredienten werden omgetoverd tot heerlijke tsjechische specialiteiten. Na de overvloedige maaltijd was het tijd om af te ruimen en dus ook af te wassen. Gewend dat ik het altijd alleen doe maakte ik de aanstalten, maar werd tegelijk weer terug gevloten. Ik werd netjes weer in de stoel gedeponeerd en kreeg de afstandbediening van de tv in mijn handen geduwd. Alleen de pantoffels ontbreken nog in dit verhaal. Maar die had ik niet.

Na afloop hiervan had ik een emmer en zeem en andere huishoudelijke geneugden voor vrouwen tevoorschijn getoverd. Ze keken me aan met wat krijgen we nauw. Wilden ze nog beginnen met schoonmaken ook. Dit was niet de bedoeling van mij. Echter de reaktie van 3 beeldschone tsjechische dames was perfekt. Ze konden er om lachen en het ijs was gebroken. Daarna met ze rond wezen rijden en hen 's avonds paleis het Loo aan de buitenkant laten zien. En natuurlijk meerdere leuke dingen met ze bekeken.

Overdag gaf ik de trainingen bij het clubhuis. Ook weer dank aan Nemef die me alsof het de normaalste zaak van de wereld was vrijgaf. In korte tijd kon ik ze veel bijbrengen op technisch vlak. Nog steeds kijk ik terug op deze mooie beginperiode. De korfbal is hier wat terug gelopen. Maar er zijn nu weer 2 jeugdteams welke het goed doen. Gisteravond zijn ze kampioen geworden. En was het feest hier in Kutna Hora. De trainingen worden dichtbij mijn B&B gegeven. De Tsjechen doen de trainingen zelf. Zo nu en dan help ik hun. Want door zelf te doen leren ze het meest. En als je kampioen wordt kho6ria4 013.jpg 2010junia 047.jpg kun je niet zeggen dat ze het verkeerd doen.
 
Bovenaan