Met een bus vol jongens naar Praag…. en ik ben smoorverliefd

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Mei 1992 2e klas MTS. Jawel een week excursie naar Praag. In elk geval is mijn leraar Duits er super enthousiast over.
Met de hele klas s’avonds om 9 uur de bus in en ’s nachts rijden.
Omdat het wat krap is in de bus voor de lange heren onder ons, liggen her en der verspreid de heren in het gangpad te slapen.

Kom je met een bus vol ongeregeldheden (lees klasgenoten) bij de grenspost aan. Dat regelen we wel even, blijf maar zitten allemaal…
Jaja, het is tijd om pauze te houden, gooien ze zo het loket dicht voor de neus van onze leraar.

Goed als we dan toch moeten wachten wil ik als enige meid toch even op zoek naar een schonere wc dan die in de bus. Want na een paar uur met een bus vol jongens die allemaal te stoer zijn om te gaan zitten, wil ik die wc niet meer op. Dus stap ik uit.
Dit is schijnbaar het teken voor de rest om massaal die bus uit te rollen.
Haha komt dat even goed uit. Dat willen de heren ambtenaren niet hebben. Allemaal de bus weer in, we gooien het loket wel even open, en weg met die bus vol Nederlanders.
Ik was gelukkig snel genoeg en kon wel mooi even naar de w.c.

Na de grens zijn alle ogen natuurlijk naar buiten gericht. De heren op zoek naar de schaars geklede vrouwen en ik genietend van de rest van de natuur.

Na enige tijd komen we in Praag. De camping waar we heen gaan zit ergens in een woonwijk aan de rand van Praag. Autocamp Trojska. Aangekomen op de camping snel de tent op zetten. En de1e stappen richting centrum.
Uiteraard zijn de 1e attracties die we aan doen de bank om geld te wisselen en de Mac Donalds.
In elk geval zijn de wc’s hier schoon.

En jawel, ik ben verliefd.
Ik ben smoor, smoor, smoor verliefd.

Op Praag natuurlijk!
Ik ben 19 jaar, en nog nooit zo verliefd geweest. (ja klopt, ik ben een laatbloeier):fluit:

De nodige flessen drank en zakken chips werden ingeslagen.
Terug op de camping, blijft er voor mij, naast het mijmeren over deze schitterende stad, het overeind blijven tussen deze heren en hun drankgelal.
:cheers:
 
Verliefd op Tsjechie....jááááá!!
Dat je daar gewoon elke dag wil zijn...
Je eigenlijk niet zonder kunt....
Dat je huilt als je weer afscheid moet nemen....
En de eerste tijd dat je weer in Nederland bent, gewoon de pest in hebt......
Dat je verdrietig bent....
Dat je het leven dan niet eerlijk vind....
Dat je er uiteindelijk enigzins weer in berust....
Waarna vervolgens weer die opwinding komt....
Nog .... weken en dan.... JIPPIE!!!

Ja, dat is PURE verliefdheid!!! :hart: :hart: :hart:
 
We zijn er stil van.

De 2e dag gaan we op excursie.
Theresienstadt is de bestemming. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in alles wat met de 2e wereldoorlog te maken heeft, en ben dan ook erg benieuwd. De weg er heen op zich al indrukwekkend.

Eerst moet de bus geparkeerd worden, +/- 30 man en 1 vrouw verzamelen. En op naar de ingang.
Al die graven. Ondanks het gerommel in zo’n grote groep, voel ik een sfeer hangen die moeilijk te beschrijven is.

Bij de kassa, even wachten, beetje klieren. Daar is dan onze gids. Helaas, hij spreekt Duits. Niet mijn favoriete taal.
Ik denk dat iedereen die er geweest is zich wel kan voorstellen dat zo’n rondleiding indrukwekkend is. Echter met een groep van +/- 30 man is dat nog even iets erger.
Bij sommige cellen wordt verteld met hoeveel mensen ze uiteindelijk moesten leven in die ruimte. Kleine cellen met een man of 30. Ga maar eens met zo’n groep in zo’n cel staan. Wij kregen het er al knap benauwd van. En dan duurt het bij ons maar een paar minuten, we moeten er niet aan denken daar een nacht door te moeten brengen met z’n allen, laat staan dagen achtereen.

Nog zo’n verhaal bij de eenmans cellen. 11 tot 18 mensen in één zo’n klein rothok. Zitten is dan niet meer mogelijk.
De verhalen over executies op de binnenplaats, de galg. Al die verhalen maken dat een groep van 30 man doodstil is.
Voor mij was dat de 1e keer dat ik dat mee maakte. Mijn klas, en er was niemand die een mond open deed.

Onze gids kon dan ook geweldig vertellen. Al snel had ik niet meer door dat hij Duits sprak. Ik wilde gewoon elk woord horen en verstaan.

Dit 1e bezoek heeft op mij een enorm diepe indruk gemaakt, en heeft er voor gezorgd dat ik hier nog vaker terug ben geweest.
 
Bovenaan