kuurgast
Donateur
Voormalig minister van Buitenlandse Zaken Schwarzenberg overleden
Karel Schwarzenberg, een voormalige Tsjechische minister van Buitenlandse Zaken, erevoorzitter van TOP 09, en lid van een Europese adellijke familie, is zaterdag overleden op 85-jarige leeftijd. Schwarzenberg was een van de leidende figuren in het postcommunistische tijdperk van het land. Zijn overlijden markeert het einde van een invloedrijk tijdperk in het Tsjechische bestuur.
Op 28 oktober nam Schwarzenberg niet deel aan de staatsonderscheidingsceremonie, toen Petr Pavel hem de Orde van de Witte Leeuw toekende. Zijn zoon Jan nam de hoogste binnenlandse orde van hem over.
Karel Schwarzenberg werd vorige week al overgebracht naar een ziekenhuis in Wenen. Volgens zijn omgeving was het een gepland verblijf, maar afgelopen twee dagen verslechterde zijn gezondheid snel.
Schwarzenberg, die in politieke en sociale kringen bekend staat als de Prins, werd in 1937 in Praag geboren. Zijn jeugd bracht hij door in Orlík en Čimelice in Zuid-Bohemen. Na de communistische staatsgreep in 1948 werden de bezittingen van zijn familie geconfisqueerd als ongewenste aristocratie, en de "adelaar" Schwarzenbergs zochten hun toevlucht in Oostenrijk.
Schwarzenberg vergat zijn geboorteland niet, zelfs niet in de wervelwind van het Weense openbare leven. Hij richtte in een van zijn kastelen het Tsjechoslowaakse Documentatiecentrum op, een archief van toen verboden literatuur. In 1984 werd hij voorzitter van het Internationale Helsinki Comité voor de Mensenrechten. En zelfs vanuit deze positie was hij betrokken bij het steunen van de Tsjechoslowaakse dissidenten.
Na 1989 koos hij de kant van de fluwelen leider Václav Havel, met wie hij toen al een langdurige vriendschap had. In de zomer van 1990 werd hij kanselier van Havel. Naast de formele agenda was hij – volgens de legende – adviseur op alle fronten, onder meer hoe zich te kleden voor een ontmoeting met de koningin. Destijds zou de Tsjechische delegatie de jas ook kopen.
Zolang Václav Havel politiek actief was, bleef Schwarzenberg meer op de achtergrond. Zijn woonplaats, het Dřevíč-kasteel, werd bijvoorbeeld een informeel centrum van het politieke en sociale leven.
Vanaf 1996 was hij tevens uitgever van het invloedrijke politieke weekblad Respekt. Zelfs tijdens zijn politieke activiteiten. Hij was een minderheidseigenaar tot 2012, toen Schwarzenbergs voormalige zakenpartner, financier Zdeněk Bakala, de uitgever van het tijdschrift werd.
Hij ging in 2004 op zijn eigen shirt de politiek in, toen hij de Senaatsverkiezingen won. Hij vertegenwoordigde Praag 6. Drie jaar later bereikte hij de top en werd hij minister van Buitenlandse Zaken.
Het was in een tijd waarin de Tsjechische diplomatie in de internationale schijnwerpers stond – het allereerste Tsjechische presidentschap van de Europese Unie (2009) stond op het punt plaats te vinden, en de regering van Mirko Topolánek onderhandelde met de VS over de plaatsing van een Amerikaanse radar in het land.
De ervaren en zelfverzekerde prins, een wereldse man, balanceerde tussen het hete hoofd van Topolánek en de heethoofdigheid van Tsjechische politici en diplomaten in historische contexten.
In de Tsjechische politiek besteedde hij aandacht aan zowel toegankelijkheid als populariteit. Sommigen zullen misschien zeggen dat hij een veel betere bon mot is dan de man die uiteindelijk zijn levenslange rivaal werd, Miloš Zeman.
In de eerste ronde van de rechtstreekse presidentsverkiezingen in 2013 werd hij tweede met 23,40% van de stemmen, achter Miloš Zeman. In de tweede verkiezingsronde won Karel Schwarzenberg 45,19% van de uitgebrachte stemmen. 54,80% van de kiezers stemde op de winnende kandidaat Miloš Zeman.
Schwarzenberg was ongetwijfeld een morele autoriteit toen hij op zijn politieke hoogtepunt was. Het was in een tijd waarin het grootste probleem de welig tierende corruptie leek te zijn. En deze gevallen konden hem, als rijke man van nature, zelfs nooit aangaan. In zekere zin was hij de voorloper van de grootmoederlijke, zo succesvolle figuur: ik ben rijk - ik heb geen reden om te stelen.
Schwarzenberg was niet op zoek naar een snel leven in de politiek, zoals veel transformationele politici, en er was ook geen enkele aanwijzing dat hij naar macht hunkerde. Een van de ingrediënten van Schwarzenbergs politieke engagement was ongetwijfeld zijn zichtbare vreugde dat zijn vaderland, waarmee hij toch een ingewikkelde relatie had, zijn dienst had ‘aanvaard’.
Ondanks aanhoudende gezondheidsproblemen bleef Schwarzenberg, bekend om zijn vriendelijkheid, later in zijn leven actief als senator en plaatsvervanger van het lagerhuis. Toen hij in 2015 aftrad als leider van zijn TOP 09-partij, bleef hij pleiten voor de Tsjechische democratie als erevoorzitter.
Nadat hij in 2021 de politiek verliet, woonde hij voornamelijk in Dřevíč en trok hij ook rond in Praag en Wenen. Hij bleef commentaar geven bij openbare evenementen.
Bronnen oa seznamzpravy.cz + expats.cz.
Karel Schwarzenberg, een voormalige Tsjechische minister van Buitenlandse Zaken, erevoorzitter van TOP 09, en lid van een Europese adellijke familie, is zaterdag overleden op 85-jarige leeftijd. Schwarzenberg was een van de leidende figuren in het postcommunistische tijdperk van het land. Zijn overlijden markeert het einde van een invloedrijk tijdperk in het Tsjechische bestuur.
Op 28 oktober nam Schwarzenberg niet deel aan de staatsonderscheidingsceremonie, toen Petr Pavel hem de Orde van de Witte Leeuw toekende. Zijn zoon Jan nam de hoogste binnenlandse orde van hem over.
Karel Schwarzenberg werd vorige week al overgebracht naar een ziekenhuis in Wenen. Volgens zijn omgeving was het een gepland verblijf, maar afgelopen twee dagen verslechterde zijn gezondheid snel.
Schwarzenberg, die in politieke en sociale kringen bekend staat als de Prins, werd in 1937 in Praag geboren. Zijn jeugd bracht hij door in Orlík en Čimelice in Zuid-Bohemen. Na de communistische staatsgreep in 1948 werden de bezittingen van zijn familie geconfisqueerd als ongewenste aristocratie, en de "adelaar" Schwarzenbergs zochten hun toevlucht in Oostenrijk.
Schwarzenberg vergat zijn geboorteland niet, zelfs niet in de wervelwind van het Weense openbare leven. Hij richtte in een van zijn kastelen het Tsjechoslowaakse Documentatiecentrum op, een archief van toen verboden literatuur. In 1984 werd hij voorzitter van het Internationale Helsinki Comité voor de Mensenrechten. En zelfs vanuit deze positie was hij betrokken bij het steunen van de Tsjechoslowaakse dissidenten.
Na 1989 koos hij de kant van de fluwelen leider Václav Havel, met wie hij toen al een langdurige vriendschap had. In de zomer van 1990 werd hij kanselier van Havel. Naast de formele agenda was hij – volgens de legende – adviseur op alle fronten, onder meer hoe zich te kleden voor een ontmoeting met de koningin. Destijds zou de Tsjechische delegatie de jas ook kopen.
Zolang Václav Havel politiek actief was, bleef Schwarzenberg meer op de achtergrond. Zijn woonplaats, het Dřevíč-kasteel, werd bijvoorbeeld een informeel centrum van het politieke en sociale leven.
Vanaf 1996 was hij tevens uitgever van het invloedrijke politieke weekblad Respekt. Zelfs tijdens zijn politieke activiteiten. Hij was een minderheidseigenaar tot 2012, toen Schwarzenbergs voormalige zakenpartner, financier Zdeněk Bakala, de uitgever van het tijdschrift werd.
Hij ging in 2004 op zijn eigen shirt de politiek in, toen hij de Senaatsverkiezingen won. Hij vertegenwoordigde Praag 6. Drie jaar later bereikte hij de top en werd hij minister van Buitenlandse Zaken.
Het was in een tijd waarin de Tsjechische diplomatie in de internationale schijnwerpers stond – het allereerste Tsjechische presidentschap van de Europese Unie (2009) stond op het punt plaats te vinden, en de regering van Mirko Topolánek onderhandelde met de VS over de plaatsing van een Amerikaanse radar in het land.
De ervaren en zelfverzekerde prins, een wereldse man, balanceerde tussen het hete hoofd van Topolánek en de heethoofdigheid van Tsjechische politici en diplomaten in historische contexten.
In de Tsjechische politiek besteedde hij aandacht aan zowel toegankelijkheid als populariteit. Sommigen zullen misschien zeggen dat hij een veel betere bon mot is dan de man die uiteindelijk zijn levenslange rivaal werd, Miloš Zeman.
In de eerste ronde van de rechtstreekse presidentsverkiezingen in 2013 werd hij tweede met 23,40% van de stemmen, achter Miloš Zeman. In de tweede verkiezingsronde won Karel Schwarzenberg 45,19% van de uitgebrachte stemmen. 54,80% van de kiezers stemde op de winnende kandidaat Miloš Zeman.
Schwarzenberg was ongetwijfeld een morele autoriteit toen hij op zijn politieke hoogtepunt was. Het was in een tijd waarin het grootste probleem de welig tierende corruptie leek te zijn. En deze gevallen konden hem, als rijke man van nature, zelfs nooit aangaan. In zekere zin was hij de voorloper van de grootmoederlijke, zo succesvolle figuur: ik ben rijk - ik heb geen reden om te stelen.
Schwarzenberg was niet op zoek naar een snel leven in de politiek, zoals veel transformationele politici, en er was ook geen enkele aanwijzing dat hij naar macht hunkerde. Een van de ingrediënten van Schwarzenbergs politieke engagement was ongetwijfeld zijn zichtbare vreugde dat zijn vaderland, waarmee hij toch een ingewikkelde relatie had, zijn dienst had ‘aanvaard’.
Ondanks aanhoudende gezondheidsproblemen bleef Schwarzenberg, bekend om zijn vriendelijkheid, later in zijn leven actief als senator en plaatsvervanger van het lagerhuis. Toen hij in 2015 aftrad als leider van zijn TOP 09-partij, bleef hij pleiten voor de Tsjechische democratie als erevoorzitter.
Nadat hij in 2021 de politiek verliet, woonde hij voornamelijk in Dřevíč en trok hij ook rond in Praag en Wenen. Hij bleef commentaar geven bij openbare evenementen.
Bronnen oa seznamzpravy.cz + expats.cz.
