Hoi,
Dit wou ik toch even kwijt. We hebben dus in okt 2005 een oude vakantiewoning gekocht in Tsjechie - Liberec / Krizany. De zoektocht had lang geduurd, maar eindelijk vonden we toch wat we zochten. Vanaf dan ging alles razendsnel. We moesten ons werk opzeggen en afscheid nemen van onze familie en vrienden, de verhuis plannen en ons eigen huis verkopen, de verbouwing regelen van ons pension in Tsjechië... Bergen papierwerk, massa's zenuwen en heel veel emotie. En dan verhuizen naar je nieuwe plekje, wondermooi maar toch wel vreemd en zo ver van huis...
Maar veel tijd voor huilen en treuren hadden we niet, want we gingen verbouwen en er een romantische bed and breakfast van maken. De plannen waren getekend, de bouwfirma hadden we gevonden en de goedkeuring was er ook, dus starten maar, tot... Sorry mevrouw, maar u krijgt geen electriciteitsverhoging. Tja en een pension draaien op 25 A ging niet. Alles in duigen? Ik zei toen nog : wij gaan toch nooit zo geen blunders maken als al die mensen die we gezien hadden op televisie in "Elders Leven"-"Ik vertrek"... Maar helaas, ook wij hadden problemen die we niet voorzien hadden.
Gelukkig heb ik een superpositieve man, die me er steeds weer bovenophelpt en die toen zei : "Kom laten we toch proberen iemand te vinden die ons kan helpen en de moed nog niet opgeven". Lobbywerk, die kent die via die en via die.... en plots kwam er nieuws : er komt een nieuwe kabel!!:party!:
En dus toen begon het kap en breekwerk. Ondertussen hadden wij een appartementje gevonden waar we toch ons leven een beetje buiten stof en vuil konden leiden. De werken hebben een jaar geduurd en op 25juni 2007 konden we eindelijk onze eerste gasten ontvangen.
Mijn indrukken na een jaar Tsjechië : In ieder geval begint elke pensionuitbater of andere zaakhouder met een TE positief beeld : Elders is beter. Het is echt niet makkelijk om alles te verwezenlijken - zelfs al ken je de taal - in een ander land. Mensen denken en werken niet altijd op de manier zoals jij dat wil. Oneindig veel geduld heb ik hier moeten opbrengen, geduld is in Tsjechië echt een mooie deugd, maar ook dat word je gewoon en nu vraag ik me soms af waarom we in België en Nederland zo gejaagd zijn. Uiteindelijk wordt het toch opgelost, traag gaat ook en inderdaad... De mensen zijn hier echt rechtuit : zwart is zwart, wit is wit, chauvinisten een beetje, supersportief, willen graag een graantje meepikken van je westerse centjes en doen dit soms op de meest charmante manier...zijn fier op zichzelf en hun land, milieubewuster dan Al Gore. Een mentaliteit die niet altijd makkelijk was voor ons, maar ondertussen weten we dat er ook in Tsjechië vrienden en kenissen en "liever geen vrienden" zijn, net zoals in elk ander land, alleen hier sneller duidelijk.
En dan ja de bureaucratie he, bergen papieren en stempels om iets te verkrijgen en weer wachten en wachten. Vanwaar ze al die stempels toch halen?
Maar dan daartegenover : de rust, de natuur, kunnen zwemmen in een meer zonder afpalingen, kunnen paddestoelen plukken zonder boetes, kunnen rijden met de auto zonder iemand anders tegen te komen, kunnen kampvuren maken en liedjes zingen zonder dat de buren zagen, hertjes en eekhoorns zien of wilde zwijnen die traag voor je koplampen de straat oversteken, de eerste sneeuw zo wit zonder dat er een vieze brij van gemaakt wordt, de mist die alles in een vaag mysterieus beeld omhult, de vergezichten,...
We zijn echt blij met onze stap, hebben alle moeilijkheden overwonnen en zijn geslaagd in onze opzet. We zijn ervan overtuigd hier een mmoi leven op te bouwen en willen onze gasten echt de leuke plekkken in deze omgeving laten zien, plekken die in geen gids staan. We hebben er een thuis van gemaakt en voelen ons steeds minder een vreemde.
Kortom, het was de moeite waard en zeker geen spijt..:zwaai:
Dit wou ik toch even kwijt. We hebben dus in okt 2005 een oude vakantiewoning gekocht in Tsjechie - Liberec / Krizany. De zoektocht had lang geduurd, maar eindelijk vonden we toch wat we zochten. Vanaf dan ging alles razendsnel. We moesten ons werk opzeggen en afscheid nemen van onze familie en vrienden, de verhuis plannen en ons eigen huis verkopen, de verbouwing regelen van ons pension in Tsjechië... Bergen papierwerk, massa's zenuwen en heel veel emotie. En dan verhuizen naar je nieuwe plekje, wondermooi maar toch wel vreemd en zo ver van huis...
Maar veel tijd voor huilen en treuren hadden we niet, want we gingen verbouwen en er een romantische bed and breakfast van maken. De plannen waren getekend, de bouwfirma hadden we gevonden en de goedkeuring was er ook, dus starten maar, tot... Sorry mevrouw, maar u krijgt geen electriciteitsverhoging. Tja en een pension draaien op 25 A ging niet. Alles in duigen? Ik zei toen nog : wij gaan toch nooit zo geen blunders maken als al die mensen die we gezien hadden op televisie in "Elders Leven"-"Ik vertrek"... Maar helaas, ook wij hadden problemen die we niet voorzien hadden.
Gelukkig heb ik een superpositieve man, die me er steeds weer bovenophelpt en die toen zei : "Kom laten we toch proberen iemand te vinden die ons kan helpen en de moed nog niet opgeven". Lobbywerk, die kent die via die en via die.... en plots kwam er nieuws : er komt een nieuwe kabel!!:party!:
En dus toen begon het kap en breekwerk. Ondertussen hadden wij een appartementje gevonden waar we toch ons leven een beetje buiten stof en vuil konden leiden. De werken hebben een jaar geduurd en op 25juni 2007 konden we eindelijk onze eerste gasten ontvangen.
Mijn indrukken na een jaar Tsjechië : In ieder geval begint elke pensionuitbater of andere zaakhouder met een TE positief beeld : Elders is beter. Het is echt niet makkelijk om alles te verwezenlijken - zelfs al ken je de taal - in een ander land. Mensen denken en werken niet altijd op de manier zoals jij dat wil. Oneindig veel geduld heb ik hier moeten opbrengen, geduld is in Tsjechië echt een mooie deugd, maar ook dat word je gewoon en nu vraag ik me soms af waarom we in België en Nederland zo gejaagd zijn. Uiteindelijk wordt het toch opgelost, traag gaat ook en inderdaad... De mensen zijn hier echt rechtuit : zwart is zwart, wit is wit, chauvinisten een beetje, supersportief, willen graag een graantje meepikken van je westerse centjes en doen dit soms op de meest charmante manier...zijn fier op zichzelf en hun land, milieubewuster dan Al Gore. Een mentaliteit die niet altijd makkelijk was voor ons, maar ondertussen weten we dat er ook in Tsjechië vrienden en kenissen en "liever geen vrienden" zijn, net zoals in elk ander land, alleen hier sneller duidelijk.
En dan ja de bureaucratie he, bergen papieren en stempels om iets te verkrijgen en weer wachten en wachten. Vanwaar ze al die stempels toch halen?
Maar dan daartegenover : de rust, de natuur, kunnen zwemmen in een meer zonder afpalingen, kunnen paddestoelen plukken zonder boetes, kunnen rijden met de auto zonder iemand anders tegen te komen, kunnen kampvuren maken en liedjes zingen zonder dat de buren zagen, hertjes en eekhoorns zien of wilde zwijnen die traag voor je koplampen de straat oversteken, de eerste sneeuw zo wit zonder dat er een vieze brij van gemaakt wordt, de mist die alles in een vaag mysterieus beeld omhult, de vergezichten,...
We zijn echt blij met onze stap, hebben alle moeilijkheden overwonnen en zijn geslaagd in onze opzet. We zijn ervan overtuigd hier een mmoi leven op te bouwen en willen onze gasten echt de leuke plekkken in deze omgeving laten zien, plekken die in geen gids staan. We hebben er een thuis van gemaakt en voelen ons steeds minder een vreemde.
Kortom, het was de moeite waard en zeker geen spijt..:zwaai:
en je van de rust en natuur vanTsjechié kan genieten als het even tegen zit .
