Met kerst en oud en nieuw 2006/2007 naar Tsjechië. Deze keer gingen we naar mijn zwager die in Roprachtice twee huizen heeft. Een Chaluppa en een 100 jaar oude woning. Beide zijn compleet verbouwd en liggen prachtig tussen de bergen, door de tuin stroomt een beekje.
Met twee auto’s deze keer een zus van mijn vrouw ging mee met haar gezin. Op het laatste moment, we waren al even voorbij Dresden, besloot ik toch door Polen te rijden. Dan via Frydstein naar boven. Je rijdt richting Harachov en komt door een natuurgebied. Het weggetje kan worden afgesloten en loopt langs een groot meer waaruit drinkwater wordt gewonnen. Aan dit weggetje een vakantieverblijf met restaurant dat nog de sfeer van de tijd voor de wende uitademt. Zeker een bezoekje waard, maar ik dwaal af.
Voordat je door het natuurgebied rijdt gaat het bergop. Toen we aankwamen bij de berg stonden een vijftal Nederlandse auto’s aan de kant van de weg. Ze waarschuwden ons dat de weg afgesloten was door sneeuw. Sneeuw
?? Hoe bedoel je, er was geen vlokje te zien. Ik gaf dus gewoon gas en reed de berg op met mijn schoonzus en zwager in de achtervolging. Na een paar honderd meter begon de wereld er een beetje wit uit te zien. En hoe hoger we kwamen hoe gladder het werd. Niet alleen lag er sneeuw, de bandensporen van andere auto’s hadden van die sneeuw ijs gemaakt. De eerste keer op winterbanden in de sneeuw. We tuften zonder probleem naar boven. Onderweg kwamen we geen enkele auto tegen die naar beneden reed. Eindelijk boven bleek de weg door het natuurgebied echt afgesloten. Geen doorgang i.v.m. sneeuw stond er op het bord. Een slagboom belemmerde ons de doorgang waarvoor een streng uitziende man zat aan een tafeltje. Op het parkeerterrein stonden veel Nederlanders gefrustreerd zich af te vragen hoe nu verder. Die Tom Tom had ons toch deze kant op gestuurd en hoe komen we nu in Harachov?
Er zat niets anders op dan weer naar beneden te rijden en via Frydstein - Turnov onze weg naar Roprachtice te vinden. In colonne reden we naar beneden. Ik hoorde later van een nichtje die achter ons reed, dat haar moeder mij voor alles heeft uitgemaakt.
Het angstzweet liep haar over de rug. Hoe haalde ik het in m’n hoofd om de berg op te rijden terwijl er al gewaarschuwd was dat de weg was afgesloten. :neenee: :neenee:Hoe :stom!: kan die zijn?
Onder aan de berg aangekomen stopten we om te overleggen welke weg we zouden nemen. Andere Nederlanders kwamen bij ons staan met vragen over een alternatieve route. Met een sliert Nederlandse auto’s achter ons hebben we onze weg gevonden. Een omweg van twee uur, dat wel. De eerste week van onze vakantie hebben we daarna alleen nog maar uit sneeuwmachines sneeuw zien komen.
Die route door Polen is prima en vooral zomers aan te raden. In de winter is een andere route toch een stuk sneller.
Met twee auto’s deze keer een zus van mijn vrouw ging mee met haar gezin. Op het laatste moment, we waren al even voorbij Dresden, besloot ik toch door Polen te rijden. Dan via Frydstein naar boven. Je rijdt richting Harachov en komt door een natuurgebied. Het weggetje kan worden afgesloten en loopt langs een groot meer waaruit drinkwater wordt gewonnen. Aan dit weggetje een vakantieverblijf met restaurant dat nog de sfeer van de tijd voor de wende uitademt. Zeker een bezoekje waard, maar ik dwaal af.
Voordat je door het natuurgebied rijdt gaat het bergop. Toen we aankwamen bij de berg stonden een vijftal Nederlandse auto’s aan de kant van de weg. Ze waarschuwden ons dat de weg afgesloten was door sneeuw. Sneeuw
?? Hoe bedoel je, er was geen vlokje te zien. Ik gaf dus gewoon gas en reed de berg op met mijn schoonzus en zwager in de achtervolging. Na een paar honderd meter begon de wereld er een beetje wit uit te zien. En hoe hoger we kwamen hoe gladder het werd. Niet alleen lag er sneeuw, de bandensporen van andere auto’s hadden van die sneeuw ijs gemaakt. De eerste keer op winterbanden in de sneeuw. We tuften zonder probleem naar boven. Onderweg kwamen we geen enkele auto tegen die naar beneden reed. Eindelijk boven bleek de weg door het natuurgebied echt afgesloten. Geen doorgang i.v.m. sneeuw stond er op het bord. Een slagboom belemmerde ons de doorgang waarvoor een streng uitziende man zat aan een tafeltje. Op het parkeerterrein stonden veel Nederlanders gefrustreerd zich af te vragen hoe nu verder. Die Tom Tom had ons toch deze kant op gestuurd en hoe komen we nu in Harachov?Er zat niets anders op dan weer naar beneden te rijden en via Frydstein - Turnov onze weg naar Roprachtice te vinden. In colonne reden we naar beneden. Ik hoorde later van een nichtje die achter ons reed, dat haar moeder mij voor alles heeft uitgemaakt.
Het angstzweet liep haar over de rug. Hoe haalde ik het in m’n hoofd om de berg op te rijden terwijl er al gewaarschuwd was dat de weg was afgesloten. :neenee: :neenee:Hoe :stom!: kan die zijn? Onder aan de berg aangekomen stopten we om te overleggen welke weg we zouden nemen. Andere Nederlanders kwamen bij ons staan met vragen over een alternatieve route. Met een sliert Nederlandse auto’s achter ons hebben we onze weg gevonden. Een omweg van twee uur, dat wel. De eerste week van onze vakantie hebben we daarna alleen nog maar uit sneeuwmachines sneeuw zien komen.
Die route door Polen is prima en vooral zomers aan te raden. In de winter is een andere route toch een stuk sneller.
Je kent het spreekwoord:"Een gewaarschuwd man telt voor 2"! 
