Het leven van Nederlanders in Tsjechië

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

kuurgast

Donateur
Interview: Van de cowboy '90 tot de COVID '20, toen en nu naar Praag verhuizen

De Nederlandse zakenman Bert van der Maas richtte het eerste verhuisbureau van Tsjechië op; we spraken met hem over hoe de branche is veranderd.

Bert van der Maas woonde in 1995 in Nederland met zijn Tsjechische vrouw Ivana, toen ze werd benaderd door verschillende Nederlandse bedrijven die hun bedrijf in Tsjechië wilden uitbreiden. Vijfentwintig jaar later heeft het echtpaar carrière gemaakt door bedrijven te helpen hun werknemers hier te vestigen. Als een van de eerste verhuisbedrijven in Praag die zich richtten op het zoeken naar huizen en immigratiekwesties, begonnen Van der Maas en zijn International Business Support-team met het concept van verhuizing als betaalde service. Omdat het bedrijf een kwart eeuw in het bedrijfsleven viert, spraken we met Bert over de veranderingen die hij heeft meegemaakt en wat de toekomst biedt voor de relocation-industrie in deze turbulente tijden.

Lees verder op expats.cz.
 

Ad Verschoor

Donateur

In Beeld: Bert van ’t Hoenderdaal​

Vera Matuškova
Foto Vera Matuškova
1/5
Eigen foto

Foto Eigen foto

2/5

Eigen foto

Foto Eigen foto

3/5

Eigen foto

Foto Eigen foto

4/5

Eigen foto

Na jaren gewoond en gewerkt te hebben in Apeldoorn, als laatst bij Nemef, nu onderdeel van de Assa Abloy groep, vertrok Bert van ’t Hoenderdaal naar Kutna Hora in Tsjechië om daar zijn Bed & Breakfast Art Kutna Hora te openen. Nu alweer meer dan 10 jaar geleden. Tijd om eens te kijken hoe het gaat met deze oud-Apeldoorner.

Over Bert:

Geboren:
16-09-1963
Ouders: Overleden
Broers-Zussen: Broer en zus maar ook overleden
Verliefd, verloofd, getrouwd: Alleengaand
Meest trots op: Het neerzetten van deze B&B op deze uniek plek
Raakt geïnspireerd door: Kunst, natuur, mensen, muziek en de zon
Is gek op: Lekker eten
Hoe zien je vakanties eruit: Vanaf 2004 niet meer op vakantie geweest. Maar het reizen zit in mijn bloed. En het liefst op de manier zoals het programma rond de Noordzee
Welk boek ligt er op je nachtkastje: Herman Finkers: De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken: Nu voor een vaccinatie van corona.

Hoe ben je op het idee gekomen een B&B te beginnen en dan ook nog in Tsjechië? Je komt niet uit een horecafamilie, toch?

“Nee het klopt, ik kom niet uit een horecafamilie. Net als de meeste mensen ben ik meer het type van voor de bar dan achter de bar. Maar ik hou wel van de gezelligheid en lekker eten. En ook ik verlang ernaar dat alles weer kan en mag na corona.
In 2003 kwam ik bij de firma Nemef in aanraking met een reorganisatie waarbij 10% van het personeelsbestand moest verdwijnen. Daar schrok ik behoorlijk van, omdat ik daar met veel plezier werkte en aan de overkant in Wiesel woonde. Dus lekker dichtbij. Ik stelde mijzelf de vraag: wat ga je doen als je bij die 10% zit? Daar kwam bij mij niet direct een antwoord op naar boven. Ik stelde mezelf de vraag: wat zou je graag willen gaan doen? Mijn spontane antwoord hierop was: iets voor mijzelf en iets op het gebied van toerisme. En met de reorganisatie nog in mijn achterhoofd wilde ik alles ook zelf in de hand houden, iets waar ik zelf alles kon beslissen.”

Tsjechië wellicht niet de meest voor de hand liggende keuze. Wat bepaalde je keuze voor dit land?

“Voor velen is Tsjechië inderdaad niet een voor de hand liggende keuze. Maar voor mij was het dat wel. Door de korfbalsport ben ik in Kutna Hora terechtgekomen. Ik heb hier in de jaren’90 de korfbalsport gepromoot En hier vele vrienden gemaakt. Een prachtige tijd waar ik met veel plezier op terugkijk. Door de vele kennissen en vrienden was dit al een makkelijke keuze.
Maar Kutna Hora is ook meer dan de moeite waard voor mijn gasten en ik moet hier ook mijn boterham verdienen. Kutna Hora staat op de Unesco erfgoedlijst en is mede daarom een gewilde filmlocatie. Met Praag op 65 kilometer afstand en een rechtstreekse treinverbinding (7 euro retourtje) heb je wat te bieden. Trouwens, Kutna Hora ligt op 860 kilometer van Apeldoorn waarvan maar 50 kilometer 2-baans weg. En na Apeldoorn kom je geen verkeerslicht meer tegen.”

“En in die tijd ongeveer 30 panden bekeken. Uiteindelijk kwam ik mijn plek tegen en ik heb het gelijk gekocht.”

Wat waren daarvoor de doorslaggevende argumenten?
“Natuurlijk Praag dichtbij en Kutna Hora op de Unesco lijst wereld cultureel erfgoed. De plaats is bovenop een middeleeuwse zilvermijn gebouwd. Je vindt er de prachtige Barbora Kathedraal en vele musea waaronder de Bottenkerk. Maar bovenal de gemoedelijke sfeer. Alles op loopafstand, veel, zeer vriendelijk geprijsde restaurantjes en terrasjes. Een maaltijd inclusief drank varieert zo tussen de 10 en 15 euro.”

Wat heb je allemaal moeten doen voor je echt van start kon gaan?

“Allereerst natuurlijk een pand vinden. Daar heb ik zo’n 2 jaar over gedaan. En in die tijd ongeveer 30 panden bekeken. Uiteindelijk kwam ik mijn plek tegen en ik heb het gelijk gekocht. Daarna een bv (S.R.O op z’n Tsjechisch) oprichten en architect vinden. In de 2e week van juni 2005 begonnen met slopen van het dak, kozijnen van ramen en deuren. Het pand heeft 3 verdiepingen en is ruim 20 meter lang en 7 meter breed. Wel grappig om te weten is dat ik een aannemer heb gehad die een offerte had gemaakt inclusief het leggen van vloerbedekking, zoals gebruikelijk in Tsjechië.
Eind november was het klaar en had ik 7 slaapkamers, keuken, bar en een atelierruimte. Later heb van de atelierruimte beneden een keuken gemaakt. Hiervandaan serveer ik nu wanneer het mooi weer is de ontbijtjes buiten. Vanuit mijn tuin heb ik trouwens prachtig uitzicht op de Barbora kathedraal.”

Vanuit een reguliere baan ondernemer worden is een behoorlijke stap. Hebben mensen je daarbij nog geholpen?

“Gek genoeg heb ik nooit het gevoel gehad van het maken van een grote stap. Ondanks dat je een eigen bedrijf begint in het buitenland. En dan ook nog in het voormalige Oostblok. Het heeft altijd als een soort thuiskomen gevoeld. En zeker heb ik hulp gehad. Want iedereen die weleens een ‘Ik vertrek’ uitzending heeft gezien, weet dat je die steun wel nodig hebt. Tijdens die werkzaamheden werkte ik nog gewoon bij Nemef op de planning. Uiteraard kreeg ik vragen van mijn collega’s hoe het met de verbouwing stond. En telkens kon ik zeggen dat ze 1 tot 2 weken voor op schema lagen. De enige werkzaamheden die ik heb moeten verrichten, was er voor te zorgen dat, zodra ik aankwam in Kutna Hora, er een kratje bier klaar stond. Natuurlijk een niet te onderschatten taak tijdens een verbouwing.”

Tsjechisch is geen makkelijke taal, heb je je die inmiddels een beetje eigen kunnen maken?

“Ik kan mij zeer goed redden met het Tsjechisch. De taal heeft 7 naamvallen. Mannelijk en vrouwelijke woorden en mannelijk levend en niet levend. Het Tsjechisch woord tafel is stuhl (uitspraak stoel) En ijs is gewoon zmrzlina. Misschien dat mensen zich nog wel het spelletje op tv van cijfers en letters kunnen herinneren. De spelers moesten van een aantal klinkers en medeklinkers een woord maken. Het voordeel van het Tsjechisch is dan dat het gelijk al een woord is. Verder kijk ik nu op Netflix Engels gesproken films met Tsjechische ondertiteling. Zo kan ik dus onder andere mijn woordenschat vergroten.”

Hoe zag je leven er voor de B&B uit?

Veel korfbal in mijn beginperiode. Daarnaast samen met mijn moeder het verzorgen van mijn zus die zwaar diabeet was. Verder reisde ik veel met mijn rugzak over de wereld. Zo de Trans Siberië Express gedaan in de nog communistische periode. Door Amerika gereisd, 3x China waaronder het gedeelte tegen Pakistan. Pakistan, 2x Nepal, Australië, Tasmanië, New Zeeland, Mexico, Peru, Chile en Argentinië. Het kan zijn dat ik wat vergeet. Maar ik kijk met plezier terug op deze mooie reizen. Nu al sinds 2004 niet meer op vakantie geweest.”

“Nu ik door corona al 9 maanden geen gasten mag ontvangen op het gebied van recreatie, ben ik op zoek gegaan naar andere mogelijkheden.”

Hoe reageerde je omgeving op deze gedurfde plannen?
“Eigenlijk was het denk ik ook voor hen logisch. Dat komt omdat ik in 2006 rustig aan ben begonnen met werken in Apeldoorn bij Nemef. Daar kreeg ik in 2007 te horen dat de complete productie naar China en Roemenië zou gaan. En dus ging iedereen op het werk en de familie er vanuit dat ik naar Tsjechië zou verhuizen, waar Nemef ook actief was. Mijn ouders zijn altijd enthousiast geweest. En nooit geen opmerking van ‘waar begin je aan’. Dit ondanks dat ze al een dochter hadden verloren.”

Wat zijn de doelgroepen waar je je op richt?

“Ik richt mij eigenlijk op iedereen. Dus vakantiegangers, werkers, sporters en dergelijke. Kutna Hora is heel aantrekkelijk voor sportevenementen, seminars, kunsttentoonstellingen, dagjesmensen en nog veel meer. Zelf zoek ik ook via onder andere sociale media naar mogelijke gasten. Nu ik door corona al 9 maanden geen gasten mag ontvangen op het gebied van recreatie, ben ik op zoek gegaan naar andere mogelijkheden. Mijn buurman van een paar huizen verderop werkt bij de Kamer van Koophandel in Kutna Hora.
Via hem ben ik op zoek gegaan naar projecten die hier in de omgeving werkers nodig hebben. Die bedrijven gebeld en of opgezocht om huisvesting voor de werkers aan te bieden. En zo houdt ik mijn hoofd boven water. Maar gelukkig heb ik een positieve kijk op dingen. Zo mag ik nu dus voor de werkers geen ontbijt klaarmaken. Bij het wegrijden van de auto’s in de ochtend draai ik mijzelf in bed dan nog een keer om. En gaat even de gedachte door mijn hoofd van Bert zo slecht is het nog niet.”

Hoe ziet je bedrijfsconcept eruit?

“Als eerste is het zorgen voor een mooie kamer, goed bed en schoon sanitair en een lekker goed verzorgd ontbijt. Daarbij als het even kan met het mooie weer buiten. Koffie en thee zitten bij de kamerprijs in gedurende het verblijf. Bij mij geen reserveringskosten of vooruitbetaling of zo. Voor gasten die langer dan 2 dagen verblijven kan ik, mocht ik daar de tijd voor hebben, een rondleiding geven in Praag. De daarvoor geldende prijs is het betalen van mijn treinkaartje, kop koffie in Praag en Lunch. Verder weet ik veel over de omgeving en reserveer ik de restaurants mocht men dit willen. Ze kunnen ook in de keuken zelf koken. Er is een gasbarbecue aanwezig die men kan gebruiken. Ook hiervoor geen kosten alleen het na die tijd even schoonmaken. Verder kan iedereen op elke gewenste dag aankomen en vertrekken.”

“Ik dacht dat ik dit werk leuk zou vinden. Maar zo leuk had ik nooit kunnen bedenken.”

Wat maakt in jouw ogen je B&B in Kutna Hora zo aantrekkelijk?
“Ik zit op loopafstand van het centrum. Ze kunnen parkeren op eigen terrein. Via mijn tuin loop je zo via het oude middeleeuwse mijnwerkers pad het historisch centrum in. Je heb veel privacy. Maar ook de mogelijkheid om andere gasten en ook nationaliteiten te leren kennen.”

Hoe zou je je gasten willen typeren?

“Iedereen die lekker op vakantie wil, graag dingen wil zien of ondernemen. Maar ook mensen die mijn filosofie aanhangen van niks moet en niksen mag. En wie weet, zij die via het reisprogramma ‘3 op reis’ of via ‘Wie is de mol’ hebben geroken aan Tsjechië, nu zelf graag deze parel willen ontdekken.”

Heb je nog mooie en leuke anekdotes uit de praktijk?

“Ik heb er vele. Om te beginnen moet ik zeggen dat ik dacht dat ik dit werk leuk zou vinden. Maar zo leuk had ik nooit kunnen bedenken. Het bijzondere is dat ik ook een aantal beroemdheden in huis gehad. Zo is er in een dorpje naast mij een animatiefilmstudio. Van hen kreeg ik 2 camera mensen uit Los Angeles in huis, waarvan de één hoofd special effect is geweest bij ‘The Lord of the Rings’. Ze maakte hele lange dagen. Maar de laatste dag sliepen ze uit en had ik een leuk gesprek met ze over hun vak. Heel indrukwekkend. En terloops vertelde ik hun dat ik ook aan special effect deed. Ik liet toen aan de hand van foto’s zien hoe mijn B&B was en hoe het is geworden. Wanneer ik zonder werk zou komen te zitten kon ik bij hen aan de slag.

“Begin maart 2020 zijn hier een week lang opnames gemaakt voor de Hollywoodproductie ‘White Bird’, geproduceerd door onder andere Julia Roberts.”

Een ander leuk moment was dat ik een band uit New York had van Fernando Saunders. Net als velen zei mij die naam niet zoveel. Maar deze man is altijd de vaste basgitarist geweest van Lou Reed en is de bedenker van het deuntje van het nummer ‘Take a walk on the wildside’. Op verzoek heeft hij dit nummer gespeeld bij mij in de keuken.
Verder heb ik nog in een pan met goulash van reerug geroerd voor president Miloš Zeman van Tsjechië. Heb ik lopend langs het Jezuïeten gebouw het verhaal gehoord van de Oostenrijkse chirurg Bodner hoe hij Vaclav Havel na een 9 uur durende operatie het leven redde. Er staat hier in de buurt bij een camping in een garage een oude auto die tot de laatste Tsaar van Rusland heeft toebehoord. Begin maart 2020 zijn hier een week lang opnames gemaakt voor de Hollywood productie ‘White Bird’, geproduceerd door onder andere Julia Roberts. Het verhaal over een Joods meisje in Frankrijk gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Zo kan ik nog veel vertellen over al die mooie jaren en momenten. Dagelijks doe ik dit op Facebook onder mijn eigen naam Bert van ’t Hoenderdaal.”

Heb je nog hulptroepen die je bijstaan of doe je het in principe alleen?

“Ik heb hulp van Vera Matuškova. Een Tsjechische vrouw die mij onder andere helpt met het ontbijt en schoonmaken. En natuurlijk mijn adresjes voor klusjes en dergelijke.”

Waarin vind je je ontspanning; de boog kan niet altijd gespannen staan?

“Mijn werk is ook mijn ontspanning. Maar in de rustige periode maak ik tijd voor lezen, tuin en beeldhouwen met hout. Ik heb een brede belangstelling en vindt veel leuk. Het bezoeken van kleine concerten hier in het bluescafé.”

Wat zijn je ambities voor de komende 5 jaar?

“Nog vele lekkere ontbijtjes klaar maken voor gasten. En lekker op zoek naar nieuwe leuke plekjes voor mijn gasten.”

Bron: apeldoorndirect.nl
 

Ad Verschoor

Donateur
Jan Vlaanderen met Amigo, een puppy waar hij na zijn pensioen veel tijd in steekt. ,,In Tsjechië ligt het tempo van het leven toch lager.

Jan Vlaanderen met Amigo, een puppy waar hij na zijn pensioen veel tijd in steekt. ,,In Tsjechië ligt het tempo van het leven toch lager." (Privéfoto )

Jan Vlaanderen al 20 jaar in Tsjechië: ‘Scherpenzelers zijn een nuchter en direct volkje’


SCHERPENZEEL/BRNO Al woont Jan Vlaanderen al meer dan 20 jaar in Tsjechië, toch voelt hij zich nog steeds een ‘echte Scherpenzeler’. Die binding blijft en zal er blijven, ondanks de afstand. ,,In Scherpenzeel ligt toch het grootste deel van mijn leven.”

Het was rond de eeuwwisseling toen Jan Vlaanderen door zijn toenmalige werkgever, een transportbedrijf uit Valkenswaard, op het spoor van een emigratie naar Tsjechië werd gezet. ,,Ze wilden graag in dat land een nieuwe vestiging op poten zetten en vroegen of dat niets voor mij was.” Op dat moment stond de nu 67-jarige Vlaanderen wel open voor een nieuwe uitdaging. Hij was recent gescheiden, zijn kinderen waren het huis uit. ,,Ik was toe aan een nieuwe start. Dat ik naar Tsjechië zou vertrekken, maakte mij niet zoveel uit. Ik ging erheen voor werk en zou wel zien. Ik kon altijd weer terug.”
De realiteit van nu is dat hij inmiddels al meer dan twee decennia nabij Brno, de tweede stad van het land, woont. ,,Je kunt Praag en Brno in Tsjechië wel vergelijken met de steden in Nederland. Praag, de hoofdstad, is net als Amsterdam de stad waar de dienstverlening zit, waar veel kantoren zitten. In Brno, dat ruim een half miljoen inwoners heeft, wordt gewerkt, net als in Rotterdam. In deze regio zit de industrie met bijvoorbeeld veel metaalbedrijven. Ook de kleding- en schoenenindustrie is hier sterk vertegenwoordigd”, schetst Vlaanderen.

VOOROORDELEN De kennismaking met Tsjechië beviel uitstekend. ,,Mensen die het land niet kennen, hebben veel vooroordelen. Ze denken dat het nog een oostblokland is, waar weinig te beleven valt. Maar ik vind het hier prachtig. Brno heeft een mooie binnenstad, ook qua bouwstijl. Daarnaast is de natuur hier schitterend en, als je de Tsjechen eenmaal hebt leert kennen, zijn de mensen hier ontzettend hartelijk. Een drankje in het café of het restaurant, dat hoort er hier echt bij.”
Hij vertelt het nu alsof het integreren zo eenvoudig was, maar daar is flink wat tijd overheen gegaan. Het kostte Vlaanderen namelijk best wat moeite om, naast natuurlijk zijn werk, zijn draai te vinden. ,,Met de zaak ging het allemaal voor de wind, maar eromheen moet je natuurlijk ook je leven opbouwen, hé.”
En dat begint met taal. ,,Ik vind dat waar je heengaat, je je ook moet aanpassen, liefst zo snel mogelijk. Dus ben ik meteen op taalles gegaan. Dat heeft natuurlijk geholpen, want inmiddels spreek ik de taal redelijk tot goed. Ik kan mij prima redden, al blijft de grammatica ingewikkeld. Maar het Tsjechisch onder de knie krijgen, was echt wel lastig.”

MEESTER IN OMZEILEN Daarnaast moest Vlaanderen ook wennen aan de mentaliteit van de Tsjechen. ,Wij Nederlanders zijn een nuchter en direct volkje. Wij zeggen waar het op staat en geven elkaar, als het nodig is, ook kritiek.” In het Oost-Europese land - al zeggen de Tsjechen dat hun land in Centraal-Europa ligt - is men ‘meester in het omzeilen van die dingen’.
,,Ik kwam er door schade en schande achter dat verantwoordelijkheid nemen in Nederland en Tsjechië twee verschillende dingen zijn. Vraag je in Nederland iemand om een bepaalde taak op zich te nemen, dan weet je dat het goed komt. Hier ligt dat toch wat anders. Tijdens vergaderingen zeggen ze dan: ‘Ja, ik begrijp het’. Maar als puntje bij paaltje komt, blijkt dat toch anders te liggen. Dan begrijpen ze het toch niet, maar trekken ze ook niet aan de bel om het alsnog op te lossen.”
Het heeft volgens Vlaanderen ook te maken met een bepaalde gereserveerdheid onder de Tsjechen. ,,Misschien heeft dat te maken met het communistische verleden, dat vind ik moeilijk om te zeggen. Maar je merkt dat ze met hun hoofd het liefst niet boven het maaiveld steken. Zij zijn ook heel erg op zichzelf. Daardoor duurde het voor mij als Nederlander ook best een poosje voor ik ertussen kwam.”

SCHERPENZEELSE BEDRIJVEN Dankzij zijn werkzaamheden bouwde Vlaanderen echter wel vanaf de allereerste dag contacten op. Na acht jaar voor het transportbedrijf uit Valkenswaard werkzaam geweest te zijn, besloot hij in 2009 om voor zichzelf te beginnen. Hij begon zijn eigen transportexpeditiebedrijf en werkte vanuit Brno ook veelvuldig samen met Scherpenzeelse bedrijven als Mandersloot en Van Heugten Transport. Ook collega’s als De Greef uit Woudenberg en het toenmalige Van Manen uit Barneveld deden veelvuldig een beroep op Vlaanderen. ,,Vanuit Oost-Europa deed ik veel zaken met bedrijven uit de Benelux. Mijn klanten vonden het erg prettig dat ik dat ik hen kende en andersom. Dat leverde vruchtbare samenwerkingen op.”
Vlaanderen legt uit dat de levensstandaard in Tsjechië, zeker 10 jaar geleden, moeilijk te vergelijken is met wat Nederlandse huishoudens te besteden hebben. ,,Dat is het voordeel van ondernemen in Oost-Europa, de lonen liggen nog een stuk lager. Een maandloon van 1000 euro - hier betalen we nog met kronen - was 10 jaar geleden een uitstekend salaris, al wordt die kloof met West-Europese normen langzamerhand wel gedicht. De salarissen zitten de laatste jaren flink in de lift. Dat is ook een gevolg van de economie hier, want die was flink aan het groeien.”

PENSIOEN Het bedrijf van Vlaanderen kon mede daardoor ook floreren. In 2019, in het jaar dat Vlaanderen 65 jaar oud werd, besloot hij dat het mooi geweest was. Het ondernemerschap en werkgeverschap - Vlaanderen had ruim 30 man personeel in dienst - kostten hem relatief veel tijd. ,,Ik heb toen de beslissing genomen om het bedrijf te verkopen, al doe ik nog wel zo’n twee dagen per week nog wat klussen voor oude klanten. Maar dat voelt voor mij niet als werken, ik doe dat puur, omdat ik het werk zo leuk vind.”
Vlaanderen is vooral blij dat hij de verantwoordelijkheden die het werkgeverschap met zich meebrengen nu niet meer heeft. ,,Ik heb nu de vrijheid om te doen wat ik wil, het was mooi geweest”, legt hij uit. ,,Daardoor kan ik nu ook meer genieten van het leven.” Dat doet hij samen met zijn vrouw Jitka, met wie al meer dan 10 jaar samen is. ,,We ontmoetten elkaar via werk en vanaf het eerste moment hadden we een goede klik. We kregen een relatie met elkaar en tot op de dag van vandaag voelt dat goed. Door de verkoop van mijn bedrijf kunnen we samen ook meer genieten van het leven, al belemmert corona dat laatste natuurlijk wel.”

IMPACT CORONA De wereldwijde pandemie legde het openbare leven in Tsjechië ook lang plat. ,,Dit terwijl het café en het restaurant nog veel belangrijker zijn dan in Nederland. Hier ga je minder snel bij elkaar op visite om bijvoorbeeld een kopje koffie te drinken of een avond met elkaar te borrelen. Het huis wordt door de Tsjechen echt nog als privédomein gezien. Spreek je met elkaar af als vrienden, dan ontmoet je elkaar in het café of restaurant”, legt Vlaanderen uit. ,,Maar gelukkig komt er hier ook eindelijk tempo in het vaccineren.”
Dat Vlaanderen met pensioen gegaan, betekent dat hij meer vrijheid heeft. Of hij in de toekomst vaker zijn gezicht zal laten zien in Scherpenzeel, durft hij niet te zeggen. ,,Jitka en ik voelen niet de behoefte om terug te keren, in Tsjechië ligt het tempo waar we leven toch wat lager. Hier wordt minder gejaagd, er is minder stress. Dat voelt goed. Bovendien heb ik met Jitka hier ook een mooi leven met veel vrienden opgebouwd.”

GEVOEL Maar dat doet niets af aan het gevoel dat Scherpenzeel nog steeds bij hem oproept. Al woont hij er al meer dan 20 jaar niet meer, voor Vlaanderen voelt dit nog steeds als ‘zijn dorp’. ,,Ik heb de eerste vijf weken van mijn leven in Renswoude gewoond, maar al mijn herinneringen liggen in Scherpenzeel. Het grootste deel van mijn leven ligt hier.”
Hij groeide op aan de Schreiheuvel, een plek die in het huidige dorp niet meer zo bekend is. ,,Het oude verbindingsstraatje tussen de Knopstraat (wat inmiddels de Nieuwstraat is, red.) en de Vlieterweg. Als kind ging ik naar de Holevoetschool.”
Ook ging hij op voetbal bij Scherpenzeel, toen nog op De Wittenberg. Anno 2021 is hij steeds lid van de club. Veel talent had de kleine Jan overigens niet, maar op andere manieren maakte hij zich zeer verdienstelijk voor de club. Zo was hij er in het verleden bijvoorbeeld jeugdvoorzitter, -trainer en -leider van diverse teams. ,,Veel van mijn vrienden van toen zijn nu nog steeds mijn kameraden. Ik ben in tijden zonder corona meestal drie á vier keer per jaar in Scherpenzeel te vinden. Meestal logeer ik dan bij een van mijn zussen die in het dorp woont”, schetst Vlaanderen. ,,Uiteraard ben ik altijd wel een middagje of avond in de kantine van Scherpenzeel te vinden. Het is een echte familieclub, zo ervaar ik dat. Het sociale gebeuren heb ik altijd belangrijker gevonden dan de prestaties op het veld.”
Die gezelligheid hoopt hij er na de zomer ook weer te vinden, zeker nu er steeds meer coronaversoepelingen zijn. Want Vlaanderen mag dan in het land wonen waar Pilsen ligt, het vooruitzicht van een pilsje in de voetbalkantine aan de Bree-Oost is nu al verleidelijk. ,,De vriendschap met elkaar, het slap ouwehoeren… Ik kijk daar nu al ontzettend naar uit.”

Bron: barneveldsekrant.nl - Edward Doelman
 
Bovenaan