Sinds negen jaar wonen wij met het gezin in Tsjechie, in een klein, kneuterig, maar erg leuk dorpje in het Boheems Paradijs, na eerst enkele jaren in Amsterdam te hebben gewoond. Mijn vrouw is van origine Tsjechische, dus voor haar is het fantastisch weer in haar geboorteland te wonen. Onze kinderen zijn tweetalig opgevoed, zitten hier op school, dus feitelijk zijn we erg Tsjechisch geworden.
Ik werk zelf in Nederland en vraag mij soms somberend af waarom ik zo maf ben om wekelijks heen en weer te vliegen. Een volkomen idioot woon-werkverkeer als je het feitelijk bekijkt.
Gistermiddag was ik de tickets voor na de Kerst aan het boeken en een spontane diepe zucht overviel me. Dat reizen... Begrijp me goed, ik ben gelukkig in Tsjechie, geniet van alles en gezin, maar zo af en toe kan de reisafstand mij wel benauwen.
Kortom, gistermiddag was, mede ook gezien het grijze, natte en koude weer, een ietwat grommerige middag voor ondergetekende.
Gisteravond werd er tegen half zeven op de deur geklopt. Buurman op de stoep. Hij was ook uitgeklust, had mij in de middag hout zien hakken, en vond dat we aan bier toe waren. Omgekleed, vrouwen meegetrokken en op naar onze dorpskroeg.
Kinderen werden bij de buren geparkeerd (dat kan zo heerlijk makkelijk in zo'n klein dorpje waar iedereen elkaar kent) en wij naar de kroeg.
Kroeg zat vol. Het was gezellig druk. Aan onze stamtafel zaten al wat meer vrienden van ons en het bier smaakte prima. Tegen tien uur haalden twee dorpsgenoten hun gitaren thuis op en werd er vrolijk gezongen en gedanst. De borrels kwamen op tafel en de kroegvrouw bakte lekkere schnitzels die ze op de tafels zette.
Discussies over de komende verkiezingen, voetbal, grond kopen en verkopen, klagen over de vrouwen en de vrouwen klagen over de mannen, de nieuwste dorp roddels uitwisselen (Dana heeft een nieuwe vriend van 27 en ze is zelf 48, hoe doet ze dat toch?) gaf de avond een geweldige sfeer.
Tegen half een liepen we met een licht beneveld hoofd richting ons huis. Wat een heerlijke avond zei ik tegen vrouwlief. "Leuk he in Tsjechie" zei ze, wetende dat ik overdag wat grommerig was.
En gelijk heeft ze.
Wat klaag ik nou? We wonen in een prachtig land, mooi dorp, in een omgeving waar veel mensen van dromen te gaan wonen en wij wonen er gewoon. Wat een rijkdom.
En dan neem je die reizen gewoon vanzelf voor lief!
Die therapeutische werking van Tsjechisch bier in combinatie met goed gezelschap is wonderbaarlijk zo blijkt maar weer.
Ik werk zelf in Nederland en vraag mij soms somberend af waarom ik zo maf ben om wekelijks heen en weer te vliegen. Een volkomen idioot woon-werkverkeer als je het feitelijk bekijkt.
Gistermiddag was ik de tickets voor na de Kerst aan het boeken en een spontane diepe zucht overviel me. Dat reizen... Begrijp me goed, ik ben gelukkig in Tsjechie, geniet van alles en gezin, maar zo af en toe kan de reisafstand mij wel benauwen.
Kortom, gistermiddag was, mede ook gezien het grijze, natte en koude weer, een ietwat grommerige middag voor ondergetekende.
Gisteravond werd er tegen half zeven op de deur geklopt. Buurman op de stoep. Hij was ook uitgeklust, had mij in de middag hout zien hakken, en vond dat we aan bier toe waren. Omgekleed, vrouwen meegetrokken en op naar onze dorpskroeg.
Kinderen werden bij de buren geparkeerd (dat kan zo heerlijk makkelijk in zo'n klein dorpje waar iedereen elkaar kent) en wij naar de kroeg.
Kroeg zat vol. Het was gezellig druk. Aan onze stamtafel zaten al wat meer vrienden van ons en het bier smaakte prima. Tegen tien uur haalden twee dorpsgenoten hun gitaren thuis op en werd er vrolijk gezongen en gedanst. De borrels kwamen op tafel en de kroegvrouw bakte lekkere schnitzels die ze op de tafels zette.
Discussies over de komende verkiezingen, voetbal, grond kopen en verkopen, klagen over de vrouwen en de vrouwen klagen over de mannen, de nieuwste dorp roddels uitwisselen (Dana heeft een nieuwe vriend van 27 en ze is zelf 48, hoe doet ze dat toch?) gaf de avond een geweldige sfeer.
Tegen half een liepen we met een licht beneveld hoofd richting ons huis. Wat een heerlijke avond zei ik tegen vrouwlief. "Leuk he in Tsjechie" zei ze, wetende dat ik overdag wat grommerig was.
En gelijk heeft ze.
Wat klaag ik nou? We wonen in een prachtig land, mooi dorp, in een omgeving waar veel mensen van dromen te gaan wonen en wij wonen er gewoon. Wat een rijkdom.
En dan neem je die reizen gewoon vanzelf voor lief!
Die therapeutische werking van Tsjechisch bier in combinatie met goed gezelschap is wonderbaarlijk zo blijkt maar weer.
