Mijn naam is Laura en woon sinds September 2019 in Tsjechië.
In September 2019 ben ik met mijn gezin bestaande uit: mijn man (die gehandicapt is), mijn alleenstaande dochter en haar 2 kinderen van 5 en 7 jaar en verhuisd naar Tsjechië omdat wij dachten daar een goede toekomst op te kunnen bouwen, met nog ruimte om te wonen. Ik had mijn bedrijf in Nederland verkocht en was een nieuw bedrijf begonnen in Tsjechië. Toen kwam de Corona pandemie. Omdat ik mijn bedrijf in Nederland had verkocht, konden wij het tot nu toe financieel redden. Na de oprichting van mijn bedrijf in Tsjechië heb ik nog steeds geen BTW-nummer. Ik heb daar al 10 keer een e-mail voor gestuurd. Ook word ik niet financieel geholpen in verband met de pandemie. De hulp wordt vooral gegeven aan Tsjechische ondernemers. Als buitenlander (uit de EU) word je van alles buitengesloten. Je wordt behandeld als een paria. We hebben allemaal onze groene kaart van immigratie, maar we hebben nog steeds niet ons persoonlijke indentificatie nummer. We hebben er ook al meer dan 8 keer om gevraagd. Het ergste is dat je je in een kantoor als immigratie niet verstaanbaar kunt maken in het Engels of Duits omdat ze overal alleen maar Tsjechisch spreken. Als je een andere taal spreekt, uit een ander (EU) land komt, kijken ze je aan en behandelen ze je als uitschot. Kom je uit een niet-EU-land dan word je geholpen om de taal te leren, kom je uit een EU-land dan helpen ze je helemaal niet. Ik heb geen buffer meer om de financiële problemen in verband met de pandemie op te vangen. We worden nergens geholpen omdat we buitenlanders zijn. Ik weet niet meer wat ik moet doen. De droom die we hadden toen we naar Tsjechië verhuisden, is veranderd in een nachtmerrie. Als er iets is dat me teleurgesteld heeft, dan is het wel de mentaliteit van de mensen hier in de Tsjechische Republiek. Ze kijken je met zoveel minachting aan, zo minderwaardig en zo agressief dat ik er spijt van heb dat ik met mijn gezin naar Tsjechië ben verhuisd. Door de pandemie zijn/waren er bijna geen bestellingen van mijn webwinkels binnengekomen. Dit komt omdat de levering ook moeilijk was omdat mijn leveranciers in het buitenland zitten en de grenzen moeilijk bereikbaar waren. Ook omdat ik nog steeds mijn BTW-nummer niet heb, waar ik hier in Tsjechië al zo vaak om heb gevraagd, en dat ze me gewoon niet toesturen. Ben er al bijna anderhalf jaar mee bezig.
Ik wil iedereen waarschuwen. Denk goed na of je in Tsjechie wilt wonen want het wordt mooier voorgedaan dan is in werkelijkheid. De natuur is prachtig en er is genoeg te ontdekken maar het valt zwaar tegen om er te wonen.
Niets is hier mogelijk, je mag niets en je wordt al helemaal nergens mee geholpen.
Je wordt zeer minderwaardig behandeld, ze kijken op je neer, zonder je te kennen. We voelen ons helemaal niet prettig of veilig en we kunnen geen kant meer op omdat we op geen enkele manier geholpen worden en onze financiële buffer is weg.
Wat een gelukkige toekomst had moeten zijn, is veranderd in een nachtmerrie.
Wij willen twee nieuwe bedrijven openen, want ik wil een naaiatelier openen en mijn dochter een eigen kledinglijn. Daarvoor hebben wij investeerders en/of de EU-subsidies voor nodig, want wij hebben geen geld meer om te investeren en te verhuizen naar een ander land. We kunnen geen kant meer op.
Deze bedrijven willen we in Duitsland oprichten omdat we in Tsjechië totaal geen vertrouwen meer hebben.
In September 2019 ben ik met mijn gezin bestaande uit: mijn man (die gehandicapt is), mijn alleenstaande dochter en haar 2 kinderen van 5 en 7 jaar en verhuisd naar Tsjechië omdat wij dachten daar een goede toekomst op te kunnen bouwen, met nog ruimte om te wonen. Ik had mijn bedrijf in Nederland verkocht en was een nieuw bedrijf begonnen in Tsjechië. Toen kwam de Corona pandemie. Omdat ik mijn bedrijf in Nederland had verkocht, konden wij het tot nu toe financieel redden. Na de oprichting van mijn bedrijf in Tsjechië heb ik nog steeds geen BTW-nummer. Ik heb daar al 10 keer een e-mail voor gestuurd. Ook word ik niet financieel geholpen in verband met de pandemie. De hulp wordt vooral gegeven aan Tsjechische ondernemers. Als buitenlander (uit de EU) word je van alles buitengesloten. Je wordt behandeld als een paria. We hebben allemaal onze groene kaart van immigratie, maar we hebben nog steeds niet ons persoonlijke indentificatie nummer. We hebben er ook al meer dan 8 keer om gevraagd. Het ergste is dat je je in een kantoor als immigratie niet verstaanbaar kunt maken in het Engels of Duits omdat ze overal alleen maar Tsjechisch spreken. Als je een andere taal spreekt, uit een ander (EU) land komt, kijken ze je aan en behandelen ze je als uitschot. Kom je uit een niet-EU-land dan word je geholpen om de taal te leren, kom je uit een EU-land dan helpen ze je helemaal niet. Ik heb geen buffer meer om de financiële problemen in verband met de pandemie op te vangen. We worden nergens geholpen omdat we buitenlanders zijn. Ik weet niet meer wat ik moet doen. De droom die we hadden toen we naar Tsjechië verhuisden, is veranderd in een nachtmerrie. Als er iets is dat me teleurgesteld heeft, dan is het wel de mentaliteit van de mensen hier in de Tsjechische Republiek. Ze kijken je met zoveel minachting aan, zo minderwaardig en zo agressief dat ik er spijt van heb dat ik met mijn gezin naar Tsjechië ben verhuisd. Door de pandemie zijn/waren er bijna geen bestellingen van mijn webwinkels binnengekomen. Dit komt omdat de levering ook moeilijk was omdat mijn leveranciers in het buitenland zitten en de grenzen moeilijk bereikbaar waren. Ook omdat ik nog steeds mijn BTW-nummer niet heb, waar ik hier in Tsjechië al zo vaak om heb gevraagd, en dat ze me gewoon niet toesturen. Ben er al bijna anderhalf jaar mee bezig.
Ik wil iedereen waarschuwen. Denk goed na of je in Tsjechie wilt wonen want het wordt mooier voorgedaan dan is in werkelijkheid. De natuur is prachtig en er is genoeg te ontdekken maar het valt zwaar tegen om er te wonen.
Niets is hier mogelijk, je mag niets en je wordt al helemaal nergens mee geholpen.
Je wordt zeer minderwaardig behandeld, ze kijken op je neer, zonder je te kennen. We voelen ons helemaal niet prettig of veilig en we kunnen geen kant meer op omdat we op geen enkele manier geholpen worden en onze financiële buffer is weg.
Wat een gelukkige toekomst had moeten zijn, is veranderd in een nachtmerrie.
Wij willen twee nieuwe bedrijven openen, want ik wil een naaiatelier openen en mijn dochter een eigen kledinglijn. Daarvoor hebben wij investeerders en/of de EU-subsidies voor nodig, want wij hebben geen geld meer om te investeren en te verhuizen naar een ander land. We kunnen geen kant meer op.
Deze bedrijven willen we in Duitsland oprichten omdat we in Tsjechië totaal geen vertrouwen meer hebben.