De geschiedenis van Sudetenland

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Zeruju's woonplaats is Heidelberg, DE. Dit is een plaats waar zeker Sudeten rond Trutnov na de verdrijving terecht gekomen zijn. Misschien familie.

Zal best wel maar het blijft toch opmerkelijk dat hij fan is van filmpjes met obscure toespraken van de neo-nazistische NPD. Tevens is opmerkelijk dat dat sommige van zijn commentaren wegens racistisch karakter verwijderd zijn van YouTube.
 
ik dacht altijd dat sudetenland vrij klein was, maar het is bijna de hele grensstreek van CZ/Duitsland. Weer wat geleerd. Van kennissen in Tsjechie (toen nog Tsjechoslowakije) hoorde je er niet veel over, ondanks dat die in de jaren '80 al in de 60 waren. Voelt het dan toch als een soort litteken/schaamte (misschien zoiets als wij met Indonesie/Suriname/slavernij hebben)?
 

kuurgast

Donateur
zanikla_mista.jpg


Er is een Tsjechisch/Duitse databank waar veel daarover te vinden is zie zanikleobce.cz.
 
Die stippjes zijn lang niet alemaal. in werkelijkheid zou er veeeel meeer bruine stipjes moeten zijn. In het dal dat onder de hoogste berg van Tsjechie eindigt heeft een duitstaalige familie gewoont en in hun huis is een moord gepleegt waar hun zelfs geen deel aan hebben gehad en daarom moesten ze alemaal vertrekken. Ze zijn in Nordhorn terecht gekoomen en naar de omwenteling heeft de zoon met zijn moeder die toen naar de oorlog een jong meijsje geweest is het huis weer opgezocht en een video van de voettocht en het weerzien met de oude plek gemaakt.Ik weet de naam van de deutsche familie niet en dat is ook niet belangrijk maar ik weet er heel goed van want mijn ouders hebben in dat huis een tijdlang gewoond. In dat huis spookt het!Echt hoor! Dat is voor een Nederlander onzin en Jullie zullen mij gaan uitlachen, dat weet ik.Maar daar is zo veel verdriet en zo veel emoties geweest dat die plekken daarmee belast zijn.
 
Ja ,het is gewoon triest maar waar en er zijn altijd wel moeilijkheiden geweest tussen de twee volksgroepen, sinds de middeleeuwen toen de Deutsers uit winstbejag door de tsjechische adel binnengehaalt zijn .Er is toch dat verhaal van de Rattenvanger van Hamelen en laatst in de winter heb ik op de radio een uitzending daarover gehoord.Op internet staat het ook wel.Dat verhaal gaat over een waar gebeurde gebeurtnis in 1284 op 25.juli is een groep jonge mensen uit Hamelen vertrokken in oostelijke richting onder aanvoering van een locator en die heeft hun in Moravie afgelevert waar zij een dorpje gesticht hebben dat onder de naam Hamlikov bestond. Dat dorp bestaat niet meer maar de familienaamen uit Hamelen zijn noch steeds in Olomouc te vinden.Deze zijn niet uitgezat want hun hebben zich niet meer tot het "Deutschtum" bekend. Er was naamelijk een volkstelling ooit voor de tweede wereldoorlog en wie zich daarin als een Deutscher liet vermerken die heeft zich natuurlijk een eigen oordeel geschaapen. Het zelfde vond ook in Deutschland bij de Sorben plaats....als een Sorbe zich tot het Sorbisch-zijn bekend heeft werd hij of zij of hun het land uitgezet.
 
Hallo allemaal,

Met mijn studie aardrijkskunde gaan wij een rondreis door Europa maken.
Nu komen we ook door het sudetenland waar ik een kleine excursie moet organiseren.
De excursie moet gaan over het sudetenland en zijn geschiedenis in de oorlog.
Weet misschien een van jullie waar ik interessante dingen kan vinden zoals ruines, graven, musea, huizen, alles wat te maken heeft met de sudeten duitsers?
Het mooiste zou zijn als het in de buurt van Pilsen en Taus (Domazlice) en eventueel Klattau (Klatovice) en Rotenbaum naar Bayerisch Eisenstein (grens).

Kees
 
Konrad Henlein

Konrad Henlein (Maffersdorf, 6 mei 1898 – Pilsen, 10 mei 1945) was de leider van de nazi-partij in het Sudetenland van de jaren dertig jaren van de twintigste eeuw.

Soldaat
Hij was de zoon van een Volksduitse vader en Tsjechische moeder en volgde een handelsopleiding. In de Eerste Wereldoorlog was Henlein vaandrig en werd hij aan het Italiaanse front krijgsgevangen gemaakt. Tijdens zijn gevangenschap ontwikkelde hij zijn eerste ideeën over een Grootduits nationalisme.

Politieke actie
Aanvankelijk was hij bankbediende. In 1925 werd hij turnleraar en reorganiseerde de vereniging waarvoor hij werkte tot een strakke, nationaal georiënteerde opvoedingsorganisatie. Drie jaar later zette Henlein zijn politieke ideeën om in daden toen hij de Kameradschaftsbund oprichtte. In 1931 werd hij leider van de hele Sudetenduitse turnvereniging.
Nadat de Tsjecho-Slowaakse regering eerdere Nationaalsocialistische en Duits nationalistische bewegingen had opgeheven richtte Henlein in 1933 het Sudetendeutsche Heimatfront (SHF) op, waarin oudere bewegingen opgingen. Het doel van het front was autonomie van Sudetenland. Het officiële doel was Sudetenland zelfbeschikkingsrecht te geven binnen het in 1918 ontstane Tsjecho-Slowakije waarin Sudetenland was komen te liggen.

Samenwerking met nazi's
De contacten met het Nationaalsocialistische bewind in Duitsland werden intussen steeds inniger. In 1935 werd de – inmiddels tot Sudetendeutsche Partei (SdP) omgedoopte - partij van Henlein met 44 van de 66 Duitse zetels in het parlement de tweede partij van Tsjecho-Slowakije. De campagne was voornamelijk door de NSDAP betaald. De invloed van de NSDAP leidde tot sterke groei van het ledental van de SdP sterk. Ook nam de roep om aansluiting van Sudetenland bij Duitsland toe. In 1937 sloot Henlein zich in een brief bij Hitler aan.

Conferentie van München
De verhoudingen tussen de SdP, de Sudetenduitsers en de Tsjecho-Slowaakse regering werden zo kritisch dat er in september 1938 in München een internationale conferentie met delegaties van Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Italië gehouden werd over de positie van Sudetenland. Henlein leidde in september tweemaal een mislukte opstand van Sudetenland en bevond zich tijdens de conferentie niet in Tsjecho-Slowakije, maar in Duitsland.

Annexatie van Sudetenland
Nadat bij het Verdrag van München werd besloten dat Duitsland Sudetenland mocht annexeren trokken Duitse troepen het Sudetenland binnen en keerde Henlein terug. Door Adolf Hitler werd hij tot leider (Gauleiter) van Sudetenland benoemd dat eveneens tot onderdeel van Duitsland werd gemaakt. In 1939 werd de rest van Tsjecho-Slowakije ingenomen door de Duitsers. Dit hield echter niet in dat Henlein werd gepromoveerd in functie. Hij bleef slechts leider van Sudetenland en zijn politieke invloed was tijdens de oorlog gering.

Zelfmoord
Tegen het einde van de oorlog werd hij gevangengenomen door de Amerikanen. Tijdens zijn gevangenschap pleegde hij zelfmoord.

Bronnen, noten en/of referenties:
 
Ik heb geen tijd genoeg om te zoeken,er is zo veel te doen.En waarom moeten Jullie deze ONGELUKKIGE geschiedenis uitpluizen, dat valt niet uitte pluizen. Zijn Jullie bang dat Jullie het zelfde gaat overkomen als de anderen ongeasimileerden?
 
Laat eens horen wat je van het boek vindt! Ik was erg van onder de indruk!
Wat laat deze reactie. Maar ik ben ook erg onder de indruk van het boek en wat daar gebeurd is. mannen van vlees en bloed die voor een doel gingen, geen romantiek of overdreven heldendom maar waarlijke moed. Bijzonder om geschiedenis vanuit de zoektocht/ dilemma's van de schrijver te beschrijven en te lezen. Direct daarna het boek Praag Fataal gelezen, maakt het verhaal rond, dus aan te bevelen. Ditmaal niet vanuit historisch perspectief maar als Roman/ thriller. Veel feiten komen overeen. Schrijver is Philip Kerr.
 

Ad Verschoor

Donateur
Sudeten-Duitsers, ze bestaan nog

Abertamy.jpg

Pavel Schreiber in het handschoenenmuseum dat hij heeft opgericht in Abertamy.

Ondanks dat een groot deel van de Duitse gemeenschap tijdens de Tweede Wereldoorlog uit Tsjechië is verdreven, wonen er nog altijd veel Duitsers in het westen van het land. Tegenwoordig is hun cultuur geleidelijk aan het verdwijnen. Maar degenen die er nog zijn, hebben een verbazingwekkend milde kijk op de afgelopen decennia waarin zij met de Tsjechen hebben samengeleefd.

Het vriest in Abertamy. Een dun laagje ijs bedekt de aangrenzende straten en er liggen hopen vuile sneeuw op het plein. In het midden staat het vervallen Uran-hotel dat meteen de aandacht trekt. Het mist enkele ramen en een paar bakstenen. Twee mannen met grijs haar lopen voorbij het gebouw. Zij zijn de representanten van een heel ander Abertamy, dat driemaal zoveel inwoners telde, met tientallen bakkers en winkeltjes en zorgvuldig onderhouden huizen.
Gerhard Krakl, 73 jaar, en Pavel Schreiber, 79 jaar, zijn hier opgegroeid en spreken met elkaar nog steeds het Duits van Abertamy, het dialect dat eeuwenlang door hun voorouders werd gebruikt. Nu het aantal mensen van hun generatie steeds kleiner wordt, verdwijnt niet alleen een plaatselijk dialect uit de straten van Abertamy; de hele cultuur van de Duitsers in het Ertsgebergte staat op het punt van uitsterven. Gedurende vijfhonderd jaar hebben zij hun stempel gedrukt op deze grensstreek. De meeste Sudeten zijn verdreven maar zij zijn daaraan ontsnapt. De resterende leden van deze gemeenschap vermengen zich nu echter definitief met de plaatselijke Tsjechische bevolking.

150.000 mensen ontkwamen aan deportatie
"Op een dag was ik samen met Gerhard aan het wandelen in Abertamy en we vroegen ons af wat er na onze dood nog van onze gemeenschap zou overblijven", herinnert Pavel Schreiber zich. Ze wilden niet dat hun enige erfenis zou bestaan uit Duits klinkende namen en keurig verzorgde graven op de begraafplaatsen. De beide oude vrienden vatten toen het idee op een handschoenenmuseum op te richten, waardoor ze in Abertamy konden blijven.
Op een bevolking van drie miljoen mensen wisten ongeveer 150.000 Tsjechische Duitsers aan de naoorlogse deportaties te ontkomen. De meesten waren als arbeiders onmisbaar. Zonder hen zouden de genationaliseerde fabrieken aan de grens failliet zijn gegaan. Onder hen waren ook boeren, die niet werden verdreven, omdat Duitsland, dat toen in puin lag, eenvoudigweg niet in staat was nog meer ontheemden op te nemen.

Helft van de leerlingen sprak geen Tsjechisch
Tot het eind van de jaren vijftig vond de interne correspondentie in de handschoenenfabriek in het Duits plaats. Zelfs in het begin van de jaren zestig sprak de helft van de leerlingen in de eerste klas van de lagere school geen Tsjechisch. Hun ouders konden hun deze taal niet leren omdat ze zelf het Tsjechisch niet beheersten. Thuis spraken ze Duits en op de een of andere manier slaagden ze er altijd in zich verstaanbaar te maken in de fabriek, bij overheidsinstanties en bij artsen. Voor het nieuws en de weersverwachting luisterden ze naar de Beierse radio. Tot het begin van de jaren negentig kwam het vaak voor dat verkopers Duits met hun klanten spraken. En ook vandaag nog wordt er af en toe "Grüss Gott" over de tuinhekken uitgewisseld.
De kerken en het katholieke geloof bleven eveneens toevluchtsoorden voor de Duitsers, waarin zij zich onderscheiden van de meeste Tsjechen die zich nieuw in dit gebied vestigden. Tot in de jaren zestig werd de mis massaal door Duitse gelovigen bezocht. Hun aantal is echter geleidelijk afgenomen.
De Duitsers van het Ertsgebergte leefden dus eigenlijk met hun hart niet volledig in Bohemen, maar ook niet in Duitsland. Maar anders dan je zou verwachten, kwamen velen niet in een totaal nieuwe situatie terecht. Zelfs voor de oorlog en in het Oostenrijks-Hongaarse rijk woonden de meesten in de bergen, zonder zich al te zeer te bekommeren om wat zich in het politieke centrum van de macht afspeelde. Slechts zelden verlieten ze hun geboortedorp. Dat deden ze alleen in noodgevallen. Het volkomen unieke karakter van de eigen dorpen bezongen ze in het merendeel van hun volksliederen.

“Vreemdeling in je eigen land”
We gaan terug naar 1948. Er wordt een muur van prikkeldraad aangelegd tussen het oosten en het westen. Het tijdperk van de verdrijvingen is voorbij. Het is duidelijk dat het gezin van Bertha Růžičková in Tsjecho-Slowakije zal blijven. Ze heeft de helft van haar buren zien vertrekken. Er is slechts een kleine minderheid van Duitsers overgebleven in Bohemen, dat voortaan etnisch homogeen is. "Ze zijn allemaal weggegaan en wij zijn hier alleen achtergebleven. We waren eraan gewend samen te leven en van het ene op het andere moment was het stil", zegt Bertha. Ze denkt terug aan de tijd dat ze opeens tot een nationale minderheid behoorde. "Het was verschrikkelijk om je in je eigen land een vreemdeling te voelen. Niets was nog langer van ons."
Maar de oude bewoners van het Ertsgebergte en de nieuwkomers, die uit het binnenland kwamen, bleven niet lang vreemdelingen voor elkaar. Ook de liefde oversteeg de etnische grenzen. "Mijn man sprak Tsjechisch en ik antwoordde hem in het Duits. We wisten niet precies wat de ander zei, maar we hadden geen woorden nodig om elkaar te begrijpen. Pas veel later heb ik Tsjechisch van hem geleerd", zegt Bertha Růžičková lachend.

Zwijgcultuur
De huidige generatie zeventigers, tachtigers en negentigers heeft zich dus langzamerhand aan de nieuwe maatschappij aangepast. Zij heeft dezelfde strategie ontwikkeld als destijds de meeste Tsjechen in het communistische tijdperk: ze trokken zich terug in hun eigen wereldje en probeerden niet te provoceren en hun lot te aanvaarden.
Alsof de laatste Sudeten-Duitsers zich een zwijgcultuur hebben eigen gemaakt, compleet anders dan de cultuur van nostalgie die hun verdreven tijdgenoten zo hartstochtelijk koesteren.
In de volkstelling van 2001 gaf een op de zeven inwoners van Abertamy aan de Duitse nationaliteit te bezitten. Dat verleende de gemeente in beginsel het recht om tweetalige opschriften te gebruiken. Tegenwoordig geldt dat niet meer. De Duitse bevolking is in tien jaar gedaald van tweehonderd naar zeventig inwoners.

Bron: Presseurop.be
 
De kerken en het katholieke geloof bleven eveneens toevluchtsoorden voor de Duitsers, waarin zij zich onderscheiden van de meeste Tsjechen die zich nieuw in dit gebied vestigden. Tot in de jaren zestig werd de mis massaal door Duitse gelovigen bezocht. Hun aantal is echter geleidelijk afgenomen.

Ik meende dat Tsjechië altijd katholiek was? Dus waarom onderscheidden de Duitsers zich daarin?
 
Bovenaan