Al jaren lees ik hier met veel plezier de verhalen van anderen, zelf ben ik niet zo'n schrijver, maar nu wil ik toch graag mijn verhaal kwijt.
Het was liefde op het eerste gezicht, de eerste foto die ik op internet zag staan liet me niet meer los: een lief wit huisje met een rood dak in een schitterende omgeving.
Natuurlijk ga je bij de aankoop van een huis niet over een nacht ijs dus we gingen er uiteindelijk 9 bekijken, maar na wikken en wegen viel de keuze toch op dit "mooiste plekje van de wereld"
Dolgelukkig was ik, nu de zware jaren achter de rug leken te zijn konden we eindelijk een eigen huisje in Tsjechië kopen! Overal kwamen de spullen vandaan, de kast van mijn dochter, bank van mijn zus, schilderijtje door mijn kleindochter gemaakt en ga zo maar door. Heerlijk vond ik het, al die dingen van mijn dierbaren om mij heen. Nog nooit in mijn leven had ik me aan een huis gehecht maar dit was THUIS! En toch ging het mis. Achteraf had ik het eerder moeten zien maar soms wil of kan je iets niet geloven. Mijn leven stond op zijn kop. Het huis kwam te koop, maar de woningmarkt stortte in. Ik kwam alleen voor de lasten te staan en moest meer gaan werken. Het duurde jaren voor ik alles weer op de rit had. Gelukkig kreeg ik hulp van vrienden en familie om het huisje te onderhouden en iedereen die er kwam genoot van de plek.
Ook ik genoot, ondanks de pijnlijke herinneringen, nog steeds intens van het huis, van het bos op de heuvel met "mijn"steen waar ik naar toe vluchtte als het te moeilijk was, van het ruisen van de wind, van de stikdonkere nachten, van de oorverdovende stilte, van het uitzicht, van de vriendelijke mensen, van de reeën die naar me stonden te kijken als ik de was ophing, van............................
Toen kwamen er weer een hoop veranderingen in mijn leven; een nieuwe liefde
, mijn baan kwijt 
, kortom: verstandig om de verkoop weer op te pakken en dit keer was er zo een koper gevonden! Voor een jong stel uit het dorp is het hun eerste eigen huisje en ook zij is er helemaal verliefd op. Een mooiere bestemming had ik me niet kunnen wensen, dus het is goed zo!
Maar wat zal ik het missen...snik...dag huis!
Het was liefde op het eerste gezicht, de eerste foto die ik op internet zag staan liet me niet meer los: een lief wit huisje met een rood dak in een schitterende omgeving.
Natuurlijk ga je bij de aankoop van een huis niet over een nacht ijs dus we gingen er uiteindelijk 9 bekijken, maar na wikken en wegen viel de keuze toch op dit "mooiste plekje van de wereld"
Dolgelukkig was ik, nu de zware jaren achter de rug leken te zijn konden we eindelijk een eigen huisje in Tsjechië kopen! Overal kwamen de spullen vandaan, de kast van mijn dochter, bank van mijn zus, schilderijtje door mijn kleindochter gemaakt en ga zo maar door. Heerlijk vond ik het, al die dingen van mijn dierbaren om mij heen. Nog nooit in mijn leven had ik me aan een huis gehecht maar dit was THUIS! En toch ging het mis. Achteraf had ik het eerder moeten zien maar soms wil of kan je iets niet geloven. Mijn leven stond op zijn kop. Het huis kwam te koop, maar de woningmarkt stortte in. Ik kwam alleen voor de lasten te staan en moest meer gaan werken. Het duurde jaren voor ik alles weer op de rit had. Gelukkig kreeg ik hulp van vrienden en familie om het huisje te onderhouden en iedereen die er kwam genoot van de plek.
Ook ik genoot, ondanks de pijnlijke herinneringen, nog steeds intens van het huis, van het bos op de heuvel met "mijn"steen waar ik naar toe vluchtte als het te moeilijk was, van het ruisen van de wind, van de stikdonkere nachten, van de oorverdovende stilte, van het uitzicht, van de vriendelijke mensen, van de reeën die naar me stonden te kijken als ik de was ophing, van............................
Toen kwamen er weer een hoop veranderingen in mijn leven; een nieuwe liefde
, mijn baan kwijt , kortom: verstandig om de verkoop weer op te pakken en dit keer was er zo een koper gevonden! Voor een jong stel uit het dorp is het hun eerste eigen huisje en ook zij is er helemaal verliefd op. Een mooiere bestemming had ik me niet kunnen wensen, dus het is goed zo! Maar wat zal ik het missen...snik...dag huis!
