Ik heb voor het slapen gaan nog een klein verhaaltje. Ik had hem al geschreven in mijn verslag, maar denk niet dat iedereen dat gelezen heeft. Dus bij deze.
Na twee dagen rijden in de bloedhitte (46 graden op de autobaan) belanden we in Tsjechië. We hebben heel wat kilometers omgereden en het humeur is niet wat het zijn moet. We zijn allemaal kriegelig. Eindelijk rijden we Jindrichuv Hradec binnen. Een hele mooie stad, maar ik heb er helemaal geen oog voor. Ik wil naar Chlum U Trebone. Op dat moment heb ik Jindrichuv Hradec van alle kanten gezien, er komt geen eind aan deze stad. Steeds weer die rotonde met het ziekenhuis. Volgens Ronald moeten we richting Wenen, o.k. richting Wenen dus. Het maakt me allemaal niet meer uit, als ik er maar kom. Weer verkeerd, geen enkele plaats op de kaart komen we tegen. Om moedeloos van te worden. Natuurlijk geven we elkaar de schuld. Ik word het gedool helemaal zat en zie ineens een man aan de andere kant van de weg. Wat kan mij het schelen? Ik stap uit en stap op de man af. Thuis had ik al wat woordjes geleerd dus ik kon beginnen met :"Goeden dag, ik kom uit Holland", in het Tsjechisch. Daarna ging ik verder in het Engels. De man kon Engels, Duits en heel goed Tsjechisch, hij had nog humor ook, dat was lekker. Ik liet hem de kaart zien en wees de plaats waar we naartoe moesten. Schuin keek ik achterom maar in de auto bleef het stil, ze hoorde niet meer bij me. Met veel handgebaren maakte hij me duidelijk hoe we moesten rijden.
Ik was eruit en snapte woord en gebaar. Ik nam afscheid van de man, bedankte hem en liep richting auto. Halverwege riep hij me terug en achter zijn rug vandaan haalde hij een prachtige bloem, Madame, zei hij en gaf hem aan mij. Zo, die had ik binnen en met kaarsrechte rug liep ik naar de auto. Ronald mompelde wat, Jaimy moest lachen en ik groeide een paar centimeters. Want als je, als 47 jarige, na twee dagen rijden, verfromfraaid, haren alle kanten op, bijna uit de auto valt en je krijgt dan een prachtige bloem van een net zo'n prachtige man, dan kan niets meer stuk. Trots leg ik de bloem naast de pook en zwaai nog even. De man kan zich de ontmoeting waarschijnlijk niet meer herinneren, maar ik wel! Niet alleen die dag, maar ook vele dagen daarna teerde ik op deze bijzondere ontmoeting. De bloem werd in een leeg flesje Gambrinus gezet en bloeide 3 weken lang.
Na twee dagen rijden in de bloedhitte (46 graden op de autobaan) belanden we in Tsjechië. We hebben heel wat kilometers omgereden en het humeur is niet wat het zijn moet. We zijn allemaal kriegelig. Eindelijk rijden we Jindrichuv Hradec binnen. Een hele mooie stad, maar ik heb er helemaal geen oog voor. Ik wil naar Chlum U Trebone. Op dat moment heb ik Jindrichuv Hradec van alle kanten gezien, er komt geen eind aan deze stad. Steeds weer die rotonde met het ziekenhuis. Volgens Ronald moeten we richting Wenen, o.k. richting Wenen dus. Het maakt me allemaal niet meer uit, als ik er maar kom. Weer verkeerd, geen enkele plaats op de kaart komen we tegen. Om moedeloos van te worden. Natuurlijk geven we elkaar de schuld. Ik word het gedool helemaal zat en zie ineens een man aan de andere kant van de weg. Wat kan mij het schelen? Ik stap uit en stap op de man af. Thuis had ik al wat woordjes geleerd dus ik kon beginnen met :"Goeden dag, ik kom uit Holland", in het Tsjechisch. Daarna ging ik verder in het Engels. De man kon Engels, Duits en heel goed Tsjechisch, hij had nog humor ook, dat was lekker. Ik liet hem de kaart zien en wees de plaats waar we naartoe moesten. Schuin keek ik achterom maar in de auto bleef het stil, ze hoorde niet meer bij me. Met veel handgebaren maakte hij me duidelijk hoe we moesten rijden.
Ik was eruit en snapte woord en gebaar. Ik nam afscheid van de man, bedankte hem en liep richting auto. Halverwege riep hij me terug en achter zijn rug vandaan haalde hij een prachtige bloem, Madame, zei hij en gaf hem aan mij. Zo, die had ik binnen en met kaarsrechte rug liep ik naar de auto. Ronald mompelde wat, Jaimy moest lachen en ik groeide een paar centimeters. Want als je, als 47 jarige, na twee dagen rijden, verfromfraaid, haren alle kanten op, bijna uit de auto valt en je krijgt dan een prachtige bloem van een net zo'n prachtige man, dan kan niets meer stuk. Trots leg ik de bloem naast de pook en zwaai nog even. De man kan zich de ontmoeting waarschijnlijk niet meer herinneren, maar ik wel! Niet alleen die dag, maar ook vele dagen daarna teerde ik op deze bijzondere ontmoeting. De bloem werd in een leeg flesje Gambrinus gezet en bloeide 3 weken lang.
Tuurlijk wel, maar het is weer leuk/ nog steeds leuk. Trouwens over bloemen gesproken, dat even zo een bloemetje halen in Tsjechie dat mis ik wel ... Natuurlijk, je kunt overal bloemen kopen, maar laten we eerlijk zijn, voor de prijs kun je ook een hoop boodschappen halen en dan de kwaliteit, het zal natuurlijk zo zijn dat de meeste bloemen eerst uit het buitenland vervoerd moeten worden (vooral Nederland). Dus de bloemen zijn al ietsje ouder, ik kreeg 2 weken geleden heel toevallig (
) 2 bossen bloemen, een bosje rozen (die ik helaas al na 5 dagen weg kon gooien, maar ook nog een gemengde bos, die is 2 weken goed gebleven! (vandaag hun laatste rustplaats gevonden) En dat is een unicum, in ieder geval dat is mijn ervaring. Ik heb ervan genoten 
En wat ik erg leuk vind is dat je steeds meer tuinen ziet hier in de buurt waar mensen prachtige bloemen in hebben staan.
, maar gezien jouw verhaal vast niet lang meer...
Daar mag je alleen maar naar kijken, met je handjes op je rug
