Ja, ik ben een Tukker, ik kom dus uut Twente en kan good plat proat'n. Helaas kom ik daar niet ver mee in Tsjechie, maar samen met m'n kameraad Tonik hebben we een soortement van taaltje ontwikkeld. Eten is hamham, rustigjes aan is lanksank, praten is pipi en meer van dat soort grappen.
We begrijpen elkaar wonderlijk goed en Tonic doet ernstig zijn best om mij te helpen met juiste uitspraak van dingen.
Dit gaat dus over bomen. Een spar is een smirk en een den is een borrowitska, eik is dub en nog wat dingen die ik alweer vergeten ben.
Bomen dus, Tonik en zijn vrouw Irena bezitten zo her en der een stukje bos. Hellingen met bomen, die op gezette tijden omgehakt worden. Mooie stammen worden verkocht voor kroni's en de rest wordt verwerkt tot brandhout. Heeeel veeeel brandhout.
Tonik is al een beetje op leeftijd en heeft rugproblemen, ik ben ook de jongste niet meer en mijn rikketik is niet al te best, maar we vinden dat we samen, (in ko-operatse), het hout zoveel mogelijk uit het bos gaan halen, voordat de regenbuien losbarsten. Die week zou het mooi weer zijn. Dat gaat dus lanksank en met behulp van een tractor. De bewuste tractor moet opgehaald worden bij de broer in Bela, want broer heeft een boerderij.:top:
Het is een Zetor, bouwjaar rond 1960 en het apparaat ziet er indrukwekkend uit. Er zit een platte wagen bij, dus het hout kan gehaald worden. Welgemoed op het passagiersplaatsje gaan zitten, kennen jullie dat? Zo'n ijzeren bankje op het spatbord. Tonik heeft de grootste verhalen. In de Sovjet tijd ging hij met een Zetor (deze?) naar Praag, (ruim 100 km) ook met hout. Hij beduid mij dat hij dan op hellingen naar beneden de versnelling in zijn vrij gooide want dat ging lekker hard, wel 70 km per uur en toen mocht je nog zo fijn op de autoweg rijden, dat mocht nu niet meer. Ik knik maar eens verontwaardigd mee, vind het ook geen stijl en wacht enigszins ongerust af wat me te wachten staat.
Bij het bos aangekomen blijkt dus dat de stapeltjes hout op de tamelijk steile helling liggen, en die moeten dus in de kar. Zonder boe of bah ragt Tonic met de Zetor de helling op tussen de bomen door en ik grijp me in mijn wanhoop :shock: vast aan wat maar vast te grijpen valt, maar het gaat allemaal goed, Tonik heeft de grootste lol om mijn schrik en maakt me duidelijk dat dit alleen met droog weer kan, daarom moest het ook nu gebeuren.
Het is tamelijk warm en onze zorgzame dames hebben voor koud water met citroensap gezorgt tegen de dorst. Ne ne pivo liefhebbers. Geen pivo op de tractor
. We zijn misschien wel gek, maar er zitten gradaties in gekte.
Inderdaad, lanksank, rustigjes aan dus gaan we van stapel naar stapel en laden de stammetjes in. Het is warm en we pauzeren regelmatig. Na een aantal uren is de kar toch vol en kunnen we welgemoed met onze lading naar huis.
We begrijpen elkaar wonderlijk goed en Tonic doet ernstig zijn best om mij te helpen met juiste uitspraak van dingen.
Dit gaat dus over bomen. Een spar is een smirk en een den is een borrowitska, eik is dub en nog wat dingen die ik alweer vergeten ben.
Bomen dus, Tonik en zijn vrouw Irena bezitten zo her en der een stukje bos. Hellingen met bomen, die op gezette tijden omgehakt worden. Mooie stammen worden verkocht voor kroni's en de rest wordt verwerkt tot brandhout. Heeeel veeeel brandhout.
Tonik is al een beetje op leeftijd en heeft rugproblemen, ik ben ook de jongste niet meer en mijn rikketik is niet al te best, maar we vinden dat we samen, (in ko-operatse), het hout zoveel mogelijk uit het bos gaan halen, voordat de regenbuien losbarsten. Die week zou het mooi weer zijn. Dat gaat dus lanksank en met behulp van een tractor. De bewuste tractor moet opgehaald worden bij de broer in Bela, want broer heeft een boerderij.:top:
Het is een Zetor, bouwjaar rond 1960 en het apparaat ziet er indrukwekkend uit. Er zit een platte wagen bij, dus het hout kan gehaald worden. Welgemoed op het passagiersplaatsje gaan zitten, kennen jullie dat? Zo'n ijzeren bankje op het spatbord. Tonik heeft de grootste verhalen. In de Sovjet tijd ging hij met een Zetor (deze?) naar Praag, (ruim 100 km) ook met hout. Hij beduid mij dat hij dan op hellingen naar beneden de versnelling in zijn vrij gooide want dat ging lekker hard, wel 70 km per uur en toen mocht je nog zo fijn op de autoweg rijden, dat mocht nu niet meer. Ik knik maar eens verontwaardigd mee, vind het ook geen stijl en wacht enigszins ongerust af wat me te wachten staat.
Bij het bos aangekomen blijkt dus dat de stapeltjes hout op de tamelijk steile helling liggen, en die moeten dus in de kar. Zonder boe of bah ragt Tonic met de Zetor de helling op tussen de bomen door en ik grijp me in mijn wanhoop :shock: vast aan wat maar vast te grijpen valt, maar het gaat allemaal goed, Tonik heeft de grootste lol om mijn schrik en maakt me duidelijk dat dit alleen met droog weer kan, daarom moest het ook nu gebeuren.
Het is tamelijk warm en onze zorgzame dames hebben voor koud water met citroensap gezorgt tegen de dorst. Ne ne pivo liefhebbers. Geen pivo op de tractor
. We zijn misschien wel gek, maar er zitten gradaties in gekte.Inderdaad, lanksank, rustigjes aan dus gaan we van stapel naar stapel en laden de stammetjes in. Het is warm en we pauzeren regelmatig. Na een aantal uren is de kar toch vol en kunnen we welgemoed met onze lading naar huis.
zaten uit te rusten werd er aan de deur gebeld, ik doe open en wordt te woord gestaan door een Tsjechische jongedame. Gelijk Tonic roepen, want ik versta er geen hol van. Begint ze tegen Tonic engels te praten, nou dat versta ik wel. Zij denkt dat Tonic ook een Hollandski is, is hij dus niet, en nadat dit misverstand uit de wereld is geholpen vraag ik haar wat er aan het handje is.
.In ons oude dorp hebben we ook een goede band met de buren opgebouwd en in het nieuwe gaat het ook de goede kant op.
. En we hebben een officiële tolk op 6km wonen die we af en toe inhuren en waar we dus ook veel van leren .