Alledaagse dingen, berichten vanuit Tsjechië

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Ad Verschoor

Donateur
Lina, prachtig om dit gedicht te lezen en hulde voor de geplaatste foto's erbij.
Het deed me als geboren Rotterdammer toch even terugdenken aan de 80 centimeter water, die wij tijdens de watersnood in huis hadden staan.
Diep in de nacht vluchten voor het water naar de bovenburen en later wekenlang bij ooms en tantes ondergebracht.
Ik kan me dan ook goed voorstellen hoe, de door wateroverlast getroffen Tsjechen, zich voelen. Het is een ramp !!!
 

MartinaK

Moderator
Tijd allen voor twee woorden…

Beste Lina, toen ik jouw prachtige foto’s en woorden zachte, mijn gedachten paar jaar terug ging.

Alsof het gisteren was…, maar het was in jaar 2002. Toch tot heden herinner ik de dag in onze bauwen bedrifje… alles het gebeurde allemaal na een telefoon… met slechts twee woorden ... hulp nodig! Wij hadden veel geleerd…staande tussen twee grote auto's en de twee graafmachines om de dieren te scheiden, ik heb allen tijd om de twee worden te gebruikten – “život” a “smrt”.


Twee jaar geleden, in Nederland, mijn huisarts gevraag, waarom zo veel vaccinaties heb… ik antwoordde: “De hel bestaat, ik was er geweest!”

Bekijk bijlage 14849 Bekijk bijlage 14850
Bekijk bijlage 14851 Bekijk bijlage 14854
Bekijk bijlage 14855 Bekijk bijlage 14852
Bekijk bijlage 14853
 
Het ontroert nu juist mij dat jullie geraakt zijn door datgene wat ik over heb willen brengen, bedankt.

Morgen gaan enkele forumleden, waaronder ook onze vriend Loek, een lange dag (georganiseerd) helpen puin ruimen in het rampgebied. Vanwege de te verwachten emotie's is er vooraf verzocht dat vrouwen beter niet mee kunnen gaan. Het zal vast onbeschrijflijk zijn wat zij daar aantreffen.
Alle hulpverleners heel veel succes! Ook al is het maar een dag, ik hoop dat ze huiswaarts keren met het gevoel dat ze daadwerkelijk hun kleine steentje bij hebben kunnen dragen aan de hulpverlening in dit nabijgelegen rampgebied.
 
Korálkářky

Korálkářky, glaskralen uit de regio
kralen.jpg

Mensen maken en gebruiken al kralen sinds de prehistorie. Niet alleen als decoratie of sieraad maar ook als talisman. De productie van kralen en glazen kralen heeft een lange traditie in onze regio, met name in plaatsen als Jablonec NN. Het rijgen van deze kralen heeft eveneens in de uitlopers van het Reuzengebergte (Podkrkonoší) een lange traditie. Het was altijd een hard en ondankbaar levensonderhoud, alhoewel de kralen de laatste eeuw niet meer met de hand hoefden te worden geregen. Dankzij een eenvoudige machine kon men in eenmaal tot twaalf naalden rijgen. Deze “hulp” is eigenlijk een grote ondiepe kom of trommel, waarin men de kralen goot. Deze kralen worden overigens "šmelc" genoemd en zien eruit als suikerkristallen. Het schip wordt gedraaid met behulp van een pedaal of een eenvoudige elektromotor, vaak gemaakt van een oude pedaalmachine. Door het maken en rijgen van kralen maakte men van de nood een deugd. Het werd gebruikt om een periode te overbruggen als er geen werk was, met name in de winter. Men werkte soms dag en nacht voor een paar luttele kronen in slecht geventileerde ruimtes waar ziektes als TBC hoogtij vierden.
Korálkárky.jpg

De kralen werden vooral geëxporteerd naar Amerika en Afrika. Mede afhankelijk van de verkoop kon men er dus aan verdienen maar dit alles wel ten koste van de gezondheid. In Vysoké doet een verhaal de ronde over een buurman die vrijwel de klok rond kralen rijgde. En dat zonder enige vorm van pauze. Veel lokale meisjes die hun geld verdienden in de kralenindustrie waren niet getrouwd want, volgens lokaal historicus Michael Jakl van het museum in Vysoke nad Jizerou, verloor men alle schoonheid in de kralen.

Wie geïnteresseerd is zou een bezoekje kunnen brengen aan het museum in Vysoké nad Jizerou. In dit museum wordt uitgebreid aandacht geschonken aan het maken en verwerken van šmelc door de jaren heen. Een voorproefje van het museum wordt gegeven in dit filmpje.

Het kralen rijgen op deze manier lijkt zo eenvoudig maar vraagt nogal wat orde. Het moeilijkste is om met je gespreide hand alle (twaalf) naalden zo vast te houden dat ze elkaar niet raken en elke naald genoeg ruimte heeft om de kralen erop te schuiven. En dan nog de kom laten draaien op de juiste snelheid zodat de kralen niet alle richtingen op vliegen. Ook de draden, met het gewicht van duizenden kralen, hebben de neiging om verstrengelt met elkaar te raken. Het is gewoon hard werken en deze ambacht was zeker niet geschikt voor iemand zonder geduld.

Wie denkt dat dit verleden tijd is heeft het mis. Er zijn nog steeds liefhebbers voor deze ambacht en er een kleinigheid mee verdienen. Eén liefhebber woont voor ons wel heel dichtbij. Haar kleinkinderen noemen haar een levend museumstuk, onze buurvrouw van 85!
Ze heeft ons al een aantal keren laten zien hoe ze haar “kralenrijgmachine” gebruikt. Dat ze zeer ervaren is zie je direct, ze bediend handig en snel de machine. Ze mag dan stramme knieën hebben, haar vingers zijn blijkbaar nog soepel en houden de naalden perfect vast. Van het maximum van 12 naalden gebruikt ze er nog 6. Haar machine is inmiddels 90 jaar oud maar werkt nog als een goed gesmeerde naaimachine. De kralen worden geëxporteerd naar Afrika volgens haar. Achter het glas van onze buffetkast hebben we inmiddels een aantal strengen hangen die van haar hand komen, prachtig om te hebben! Afgelopen week vond ik in een outlet-store in Zutphen een aantal kerstdecoraties die van soortgelijke kralen zijn gemaakt. Ik heb er twee gekocht, die gaan me naar Tsjechië in de Kerstvakantie, als dank voor de kralenstrengen die wij afgelopen zomer van haar kregen.
DSC_4621.jpg IMG_3970.jpg IMG_3964.jpg
IMG_3971.jpg DSC_4631.jpg



Tekstbron: http://toulavakamera.ct24.cz
 
Ja mooi he. Jammer dat zo veel oude ambachten verloren gaan.
Al was het natuurlijk altijd heel hard werken de trots op het eindproduct en het vakmanschap straalt ook van jullie buurvrouw af.

Wanneer we weer eens die kant op komen, zeker een aanrader

:top:
 
Bovenaan