Per trein door Tsjechië

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

kuurgast

Donateur
Reizen met de trein van Brno naar Olomouc en Jeseník

We reizen met de trein van Brno naar Olomouc en Jeseník. Leuk aan onze treinreis door Tsjechië is dat we allerlei verschillende treinen testen. Van luxe eerste klasse met gereserveerde stoelen en catering aan bord tot aan niet gereserveerde plekken tweede klasse. Ook prima. Een avontuur is reizen met de trein sowieso. En met ‘slow travel’ valt het reuze mee, want het gaat best snel.

reizen_met_de_trein_in_tsjechie_olomouc_jesenik-860x573.jpg


Kleurrijk Olomouc
Olomouc is een groene stad, omringd door parken en met mooie pleinen met de bekende pastelkleurig geverfde Tsjechische huizen die rijkelijk met ornamenten zijn versierd. Van de 105.000 inwoners zijn er zo’n 20.000 studenten, wat Olomouc een plezierige, toegankelijke en moderne stad maakt.

Vegetarisch restaurant Rozmaryny
Tegenover het treinstation vind je Bistro Rozmaryny, een leuk zelfbedieningsrestaurant waar drie vrouwen samen heerlijke en gezonde, vegetarische en vegan gerechten bereiden en serveren.

Vinoteka Olomouc
Bij Vinoteka Olomouc vind je alleen wijn uit Tsjechië en Slowakije. Deze etiketten zijn lekker kleurrijk en daarom mijn favoriet!
De meeste wijn verkoopt de winkel via de tap en neem je mee in plastic flessen. We proeven een lekkere pinot blanc die maar 64 kronen (€ 2,50) per liter kost. Zo zijn er twaalf verschillende wijnen van de tap.

Bier in Tsjechië
Svatováclavsky Pivovar is een restaurant en bierbrouwerij ineen met traditioneel Tsjechisch eten. Ik probeer de Hefe-Weizen 13 graden. Tsjechië telt zo’n 300 microbrouwerijen en enkele bekende grote namen.
Specialiteiten uit de streek zijn kazen gemaakt van koemelk: een soort gedroogde custard-kaas en een gepeperde kaas.

Green bar vegetarisch restaurant
In dit buffetrestaurant zijn alle gerechten vegetarisch of veganistisch. Je betaalt naar gewicht: 22 kronen (nog net geen euro) per 100 gram. Open van 10.00 tot 17.00 uur.

De volgende ochtend reizen we met de trein van Olomouc richting Jeseník. Onderweg stoppen we bij papierfabriek Velké Losiny waar we het museum bezoeken.

Pension & Restaurant Kovárna
In restaurant Kovárna, zo’n 10 kilometer vanaf Jeseník, is het Aziatische week. Nóg liever ga ik voor de lokale keuken van chef Ladislav Rozensky. In 2000 kochten de eigenaren het in het groen gelegen pand en verbouwden het tot een pension met acht kamers. Restaurant Kovárna werd vorig jaar tot het beste restaurant van de regio verkozen. Vanuit pension Kovárna maak je mooie wandeltochten van 1 tot 11 kilometer in de groene heuvels. Heerlijk al dat groen!

Kuuroord Priessnitz
Groen, groener, groenst: je maakt hier heerlijke wandelingen en geniet van de uitstekende luchtkwaliteit en het fantastische uitzicht.

Forest Bar
De Forest Bar is een honesty bar midden in het bos. Wandelaars parkeren hun auto aan de rand van het bos en nuttigen hier een gekoeld drankje en/of een eenvoudig belegde boterham of kant en klare snack.

Bohemia Sekt
Onze laatste avond in Tsjechië dineren we aan een prachtig meer. Bijna niet te geloven dat dit vroeger een mijngebied was. Nu kijk je vanaf het terras van restaurant U Jezera uit op een prachtig meer. Na Zdraví, proost! En hopelijk nashledanov, tot ziens!

Met de trein reizen in Europa
Vreemd dat reizen in Europa met de trein eerder uitzondering dan regel is. Binnen een land wordt er natuurlijk veelvuldig met de trein gereisd. Maar zo gauw je naar het buitenland reist, lijkt het ineens ingewikkeld. Verder is het vooral een politieke keuze om het openbaar vervoer te stimuleren. Niet alleen in Nederland en in ieder land op zich, maar zeker ook in Europa. Want waarom is een treinkaartje eigenlijk altijd veel duurder dan een vliegtuigticket?
Ik heb enorm genoten van deze treinreis door Tsjechië. Ik neem me voor om vaker de vraag stellen, juist ook bij een persreis, of reizen met de trein mogelijk is. Want dat is natuurlijk pas echt duurzaam reizen.

Lees meer en bekijk de foto's van Jeannette van Mullem op puuruiteten.nl.
Ze heeft meer artikelen geschreven, zoals Van Praag naar Brno met de trein + Food tour met vegetarische restaurants Praag.
 

kuurgast

Donateur
Lazne Jesenik is het kuuroord waar ook Priessnitz onder valt. Het hoofdhotel (erg fraai ingericht met prachtige kamers tegen een absurd lage prijs) heet Priessnitz. Heerlijk eten ook trouwens.

Jesenik is met name bedoeld voor patienten met diverse longaandoeningen en psychiatrische patienten. De Tsjechische verzekeraars vergoeden bv drie tot vijf weken kuuroord voor kinderen met astma, een van de ouders gaat dan ook mee.

In de winter kun je er prima skiën en langlaufen want sneeuwzeker (en gruwelijk koud trouwens, -20 is geen uitzondering).
 

Pelhřimov

Donateur
Toevallig kom ik hier ook de tekstversie tegen met foto's. Dat leest wat makkelijker als de gekopieerde tekst van enkele berichten terug. Bij even verder zoeken zie ik dat deze reportage geschreven is door Gijs van der Sanden. Van hem zijn ook de meeste foto's afkomstig.

694

© Shutterstock

REISREPORTAGE: Skip Praag en pak de trein naar omliggende dorpen en steden

Een reis over het spoor door Midden-Bohemen, Tsjechië, voert langs kastelen, Oostblokflats, natuurgebieden en stille dorpen. En voor de liefhebber: het bier is er vaak goedkoper dan water.


Als ik door het raam naar buiten kijk zie ik kleine, vervallen stations, waar soms alleen een oude man op een houten bankje op de trein wacht, zijn handen leunend op zijn wandelstok. Dichte dennenwouden, afgewisseld met glooiende heuvels vol boterbloemen, klaprozen en kamille. Houten huizen, de meeste met een boomgaard. Grijze rotswanden, waar de trein zich via donkere tunnels doorheen beweegt.

Op de achtergrond het ritmische geluid van de wagon die over de rails rijdt: kedeng- kedeng-kedeng-kedeng. Een geluid dat je in Nederlandse treinen, die al decennialang geruisloos over het spoor zoeven, niet meer hoort, realiseer je je hier opeens.

Nostalgie, schrijf ik in mijn notities. Aangename staat van zijn, noteer ik daarna.

Het is zaterdagochtend, iets voor achten. De reis begint in Praag, de Tsjechische hoofdstad die jaarlijks door miljoenen toeristen wordt bezocht. Maar ik laat de overvolle pleinen, musea en de Karelsbrug voor wat ze zijn. Ik moet een trein halen. Op het programma: een rondreis over het spoor door Midden-Bohemen, de regio rondom Praag.

De trein vertrekt vanaf Praha hlavní nádraží, Praag Centraal Station. Ik zal moeten oefenen op de uitspraak, buiten de hoofdstad wordt weinig Engels gesproken. Eerst wat inkopen doen. Ik kan niet om het cliché heen: het is opmerkelijk hoeveel bier op dit vroege uur al wordt verkocht. Tsjechen zijn de grootste bierdrinkers in de wereld - de pilsener werd hier uitgevonden - en dat merk je: op veel plaatsen is het gerstenat goedkoper dan water. De gemiddelde prijs voor een halve liter in Praag ligt omgerekend rond de 1,60 euro.

Het imposante jugendstil stationsgebouw is prachtig, de trein is schoon en modern. Veel intercity’s van České dráhy, het spoorwegbedrijf van Tsjechië, zijn uitgerust met stopcontacten en USB-aansluitingen.

De eerste bestemming is Benešov u Prahy, 40 kilometer onder Praag. De treinreis hiernaartoe zou niet misstaan in tv-programma Rail Away. De route voert langs de Moldau en haar zijrivieren, door tunnels en over oude spoorbruggen. Geen toerist in de trein te bekennen, wel veel Tsjechen met tassen vol picknickspullen.

"Tsjechen trekken er graag op uit" zegt Tereza Trojánková (41), als ik haar ontmoet op het station van Benešov. Ze doceert Engels en is gids. "Veel Tsjechen bezitten een chata, een tweede huisje in de natuur, vaak een houten hut." Een erfenis uit de tijd voor de Fluwelen Revolutie (die in 1989 het communistische regime omverwierp) toen reismogelijkheden beperkt waren.

De typische Oostblok-flats - waar communistische staatsburgers in fantasieloze appartementen samenleefden - herinneren ook aan die tijd. Je vindt ze door het hele land, zo ook in Benešov. ,,Het deprimerende grijs is na de val van het regime bij veel flats overgeschilderd in vrolijkere kleuren’’, zegt Trojánková als we door een wijk met oranje, paarse en mintgroene flats fietsen.

We koersen daarna met de fiets af op de immense parktuin van Konopiště, een van de vele kastelen in de regio en meteen een heel bijzondere. Het was de laatste verblijfplaats van de Oostenrijkse aartshertog en troonopvolger Franz Ferdinand, die op 28 juni 1914 met zijn vrouw Sophie Chotek in Sarajevo werd vermoord. Die gebeurtenis wordt gezien als het startschot van de Eerste Wereldoorlog.

534

Trofeeën: In kasteel Konopiště hangen de vele jachttrofeeën van Franz Ferdinand.
© Gijs van der Sanden

Wandel door de eindeloze kasteelgangen en vergaap je aan de vele jachttrofeeën en wapenuitrustingen. Wat voor veel mensen hooguit een feit uit de geschiedenisboeken is, wordt hier ineens een hartverscheurend verhaal: Franz Ferdinand en zijn vrouw lieten drie jonge kinderen achter, die na de dood van hun ouders gedwongen werden het kasteel te verlaten. Alleen dochter Sophie zag het kasteel terug, een paar jaar voor ze in 1990 op 89-jarige leeftijd stierf.

534

Sázava: De bosrijke omgeving van Ledeč nad Sazavou.
© Gijs van der Sanden


De volgende dag pak ik de trein naar het dorpje Ledeč nad Sázavou - gelegen aan de Sázava, een zijrivier van de Moldau. In de bosrijke omgeving is het heerlijk wandelen. Ik loop een pad stroomopwaarts door een dicht bos van naaldbomen. De rivier stroomt snel hier; de reden waarom Tsjechen hier graag kanoën. Ik spring over beekjes, klauter over boomstronken en rotsblokken. Het is hier stil, ik kom niemand tegen. De route leidt naar een dorpje met niet meer dan drie huizen en een piepklein station, vanwaar een boemeltje terug naar Ledec rijdt. Vaak gaat die niet: pas na anderhalf uur wachten wordt de stilte doorbroken door het aanzwellende geluid van een gammele rode trein. Met een hoorn geeft de machinist aan dat de trein het station nadert.

"Dobrý den", goedendag, zeg ik tegen mijn medepassagiers, een Tsjechisch gezin. Alleen het zoontje groet terug, zijn ouders kijken niet op of om. Je hoeft maar even in Tsjechië te zijn om erachter te komen dat Tsjechen op het eerste gezicht niet het hartelijkste volk zijn: glimlachen en begroetingen worden vaak niet of met argwaan beantwoord.

"De houding van veel Tsjechen is erg gesloten", beaamt de 25-jarige Matej Vácha als ik later bier drink in een pension. Hij werkt in de IT en droomt van een leven als fotograaf. ,,Het komt door het communisme’’, zegt hij. "Tsjechen hebben geleerd zich zo min mogelijk met anderen te bemoeien. Je wist nooit wie je kon vertrouwen."

Hoewel hij geboren is na de val van het IJzeren Gordijn merkt hij de gevolgen van het regime nog dagelijks. "Laatst liepen wandelaars langs het huis van mijn moeder. Ze vroegen om een glaasje water, dus ik liet ze binnen. Mijn moeder werd laaiend toen ze weer weg waren. Ze zei: ‘Ben je gek geworden? Wat als ze iets hadden gestolen?’" Het verschil tussen generaties is groot, zegt Vácha. "Mijn moeder is nog nooit buiten de landsgrenzen geweest. Ze snapt ook niet dat ik mijn geld als freelancer wil verdienen en niet in loondienst wil."

Vácha denkt dat de houding van de Tsjechen verandert. "Mijn generatie trekt eropuit, we richten onze blik naar buiten." Een béétje stug zullen Tsjechen altijd wel blijven, denkt hij. "Het is de kunst om het niet persoonlijk te nemen."

13b12372dbe0e339edc04fcdc871b66d43557b01.jpg

Drie huizen: Het dorpje Smrčná telt drie huizen en een treinstation
© Gijs van der Sanden


Op het menu die avond: svíčková. Het is slikken als het bord voor mijn neus staat: grote lappen vlees, drijvend in een romige saus vergezeld van dumplings, cranberrysaus en toeven slagroom. De kokkin kijkt vanuit de keuken verwachtingsvol toe. Het liefst laat ik dit gerecht voor wat het is, maar dat is onbeleefd. Bij de derde hap begint de zoete smaak te wennen. Later lees ik dat ze in Tsjechië zeggen dat je pas een échte vrouw bent als je dit gerecht foutloos kunt koken.

534

Kutná Hora: Bezoek vooral ook het centrum van deze stad, het is werelderfgoed.
© Gijs van der Sanden


De laatste stop is de stad Kutná Hora. Het historische centrum staat op de Werelderfgoedlijst, al bezoeken de meeste toeristen de stad vanwege het Ossuarium van Sedlec, een kapel waarvan de ornamenten bestaan uit skeletten (schattingen lopen uiteen van 40.000 tot 70.000 mensen).

Het zijn niet alleen die beenderen waardoor het wat ongemakkelijk is om hier te zijn. Het zijn ook de vele toeristen die lachend selfies bij de overblijfselen maken en soms zelfs op de graven gaan liggen. Grote touringcars leveren hier elk uur ladingen toeristen af die snel de straat oversteken, naar de kerk rennen, wat foto’s maken en weer terugkeren naar Praag.

Zo druk als het bij de kapel was, zo rustig is het in het historische stadje, 5 kilometer verderop. Je vindt er romantische, slingerende straatjes, kerken en middeleeuwse huizen in allerlei kleuren.

In de trein terug naar Praag raak ik weer in die nostalgische gemoedstoestand. Mijn glimlach naar de dame tegenover me wordt beantwoord; voor een paar tellen weliswaar, maar toch.

Extra info: Uit & Thuis
Vliegen naar Praag kan vanaf Schiphol en Eindhoven; een retour kost rond 130 euro.

Met de trein naar Praag kan ook, via Berlijn of Hannover. De reis duurt zo’n elf uur en prijzen liggen rond de €150.

Treinen binnen Tsjechië is goedkoop en snel. Tickets kun je van tevoren boeken via de site van Ceské dráhy (beschikbaar in het Engels) of op stations. Je kunt ook een Interrailticket kopen voor Tsjechië. Daarmee kun je 3, 4, 6 of 8 dagen door het land reizen.

Op enkele trajecten, waaronder die van Praag naar Benešov u Prahy, wordt soms met een historische stoomtrein gereden. Zie voor meer info de site van České dráhy.

Wil je een flitsbezoek aan Praag afleggen: Mijn Praag Tours, van twee Nederlandse eigenaren, biedt Nederlandstalige tours aan, zowel te voet als met de fiets.

Czechtourism.com biedt veel Nederlandstalige informatie.

Bron: Ad.nl en blog
 
Een leuk en mooi reisverhaal. Tsjechië is op dit moment echt booming. Een land in ontwikkeling. Het lijkt voor mij vaak op Nederland in de jaren 70 (maar dan met al het moderne van nu natuurlijk) toen alles ook ineens in een enorme stroomversnelling kwam en veel voor ons op al weer een nieuwe uitdaging leek.

Het land wordt jaarlijks steeds leuker en het gaat de mensen duidelijk goed. Een verschil tussen de oude en de nieuwe generatie is er inderdaad ook, want lang niet alles was in de communistische tijd altijd zo slecht als men soms wel denkt en de oude generatie heeft daar af en toe nog wel eens een beetje heimwee naar. Dat er toen in die dagen ook vrijwel niks te vinden was in de supermarkt of dat het hele dorp wel eens zonder stroom zat als de partijbonzen een klein feestje hadden is men op zo'n moment dan weer even vergeten. Men had veel meer tijd voor elkaar, de gezondheidszorg en het onderwijs waren bijvoorbeeld goed geregeld.

Ik ontmoet ook steeds leukere mensen (wel vaak buitenlanders) die in Tsjechië een nieuwe uitdaging zien omdat er zoveel mogelijkheden en dromen zijn die je in Nederland nog maar moeilijk kunt realiseren vandaag de dag. Ik heb dit jaar bijvoorbeeld al 2 jonge mensen ontmoet (een Belg en een Nederlander) die er of een klein fabriekje hebben gekocht of iets nieuws zijn opgestart en dit tot een succes hebben gemaakt. Zelf ben ik 65, maar als ik jonger was geweest ja dan wist ik het wel. En met die Tsjechen, dat valt dik mee hoor als je ze éénmaal maar goed kent. En stugge mensen heb je overal, ook in Nederland. In de hospoda waar ik wel eens kom is iedereen gelijk valt me wel eens op. Van de mijnheer met slechts 2 tuinbroeken (1 voor de zomer en 1 voor de winter) die al jaren zijn eigen drank stookt tot aan de mijnheer (aan diezelfde stamtafel dus) die in het Europees Parlement zit. Iedereen is op dat moment altijd gelijk.

Vorige week stond er een leuk stukje in de lokale krant (Arnhem) wat ging over een jongeman die in de horeca werkzaam was en Arnhem had verruild voor Praag. Hij woonde er nu een jaar. Een leuk verhaal vond ik zelf en ik begrijp wat hij er mee wilde zeggen. Ik wilde het jullie niet onthouden. Hopelijk is het bericht goed te openen. Hierbij het linkje:

https://indebuurt.nl/arnhem/arnhemm...erschilt-het-per-seizoen-wel-60-graden~84100/
 

Pelhřimov

Donateur
TV Tip: vandaag 22-06-2022 om 20:04 uur en morgenmiddag om 16:33 uur

NPO 2 Rail Away (herhaling uit 2010) Seizoen 2010 Afl. 2 - Tsjechië: PraagÚstí nad LabemDěčín

Het startpunt van de treinreis is Praag, de hoofdstad van Tsjechië, met veel historische gebouwen en beroemde bruggen over de Moldau. Waar de rivier de Moldau overgaat in de Elbe wordt het landschap wat vlakker, maar de trein gaat op weg naar wat genoemd wordt 'de poort van Bohemen', de heuvels die in de verte opdoemen. Het laatste deel van de reis voert naar Děčín. Dit is de laatste halte voor de grens met Duitsland. De intercity gaat vandaar verder richting Dresden, maar de kijker blijft achter in Děčín, met in gedachten nog steeds de twee rivieren en de muziek van twee bijzondere componisten.

wikipedia

(Ik denk dat de uitzending later hier terug te kijken is)
 
Bovenaan