Op zomeravonden wandelen we vaak een rondje met de hond over de wandelpaden in het Nationaal Park Sumava.
Het landschap is hier afwisselend met veel bos afgewisseld met grasland en moerasland. Delen van deze graslanden worden nog wel gebruikt voor landbouw, maar aangepast, er word niet bemest en het gras wordt laat gemaaid.
Tijdens een wandeling hoorde ik een hevig geschreeuw achter een heuvel met hoog opgegroeid gras/bloemen.
Eerst dacht ik nog aan kinderen die gekkigheid maken, toen vroeg ik mij af, wat voor dier zou dit kunnen zijn, geen idéé.
De volgende dagen weer, had me al voorgenomen eens iemand te vragen, toen mij een jeugdherinnering te binnen schoot.
Dat zijn patrijzenhanen, die schreeuwen naar elkaar om indruk te maken op de vrouwtjes (deden wij vroeger ook samen wel, samen met harde muziek en wilde gebaren). ik dwaal af naar een tijd in Nederland, toen in de avond patrijzen nog over de havervelden vlogen.
Hier zijn ze nog, de patrijzen, en ik hoop nog lang, zodat volgende generaties dit geluid ook nog kunnen horen.
Vandaag is er veel internationale aandacht voor het uitsterven van wildlevende dieren in de wereld. In Nederland is de patrijs bijna uitgestorven door overbevolking, eenzijdige landbouw en, dat moet ook gezegd worden: gewoon geen interesse bij een deel van de Nederlanders. Hun eigen luxe leventje is belangrijker, die paar vogels meer of minder, wat maakt het uit.
Het landschap is hier afwisselend met veel bos afgewisseld met grasland en moerasland. Delen van deze graslanden worden nog wel gebruikt voor landbouw, maar aangepast, er word niet bemest en het gras wordt laat gemaaid.
Tijdens een wandeling hoorde ik een hevig geschreeuw achter een heuvel met hoog opgegroeid gras/bloemen.
Eerst dacht ik nog aan kinderen die gekkigheid maken, toen vroeg ik mij af, wat voor dier zou dit kunnen zijn, geen idéé.
De volgende dagen weer, had me al voorgenomen eens iemand te vragen, toen mij een jeugdherinnering te binnen schoot.
Dat zijn patrijzenhanen, die schreeuwen naar elkaar om indruk te maken op de vrouwtjes (deden wij vroeger ook samen wel, samen met harde muziek en wilde gebaren). ik dwaal af naar een tijd in Nederland, toen in de avond patrijzen nog over de havervelden vlogen.
Hier zijn ze nog, de patrijzen, en ik hoop nog lang, zodat volgende generaties dit geluid ook nog kunnen horen.
Vandaag is er veel internationale aandacht voor het uitsterven van wildlevende dieren in de wereld. In Nederland is de patrijs bijna uitgestorven door overbevolking, eenzijdige landbouw en, dat moet ook gezegd worden: gewoon geen interesse bij een deel van de Nederlanders. Hun eigen luxe leventje is belangrijker, die paar vogels meer of minder, wat maakt het uit.