Ja beste mensen, nu ik dit schrijf is het de tweede volledige dag in Tsjechië. Het is een lief klein huisje à la "Stoot je hoofd niet". De verslagen volgen nog zodra weer in Nederland. Ga nu vooral genieten hier
Korte vakantie 2019 in omgeving Cisovice
- Onderwerp starter Franky
- Startdatum
Welkom op Tsjechie.net
Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!
Pelhřimov
Donateur
Franky, geniet van jullie vakantie
Fijne dagen!
Ad Verschoor
Donateur
Franky nog een prettige vakantie gewenst en de mooie verhalen houden we tegoed !!!!!!!!!!!!!!!!
Veel plezier Franky :top:
Geweldig!
Hier ook van die beperkingen.
Dat in een periode van pakweg 2 generaties de lengte met zo'n 20 cm is toegenomen.
In mijn jonge jaren had ik een neef die meer dan 2 meter stak. Moest in dienst en kreeg dus geen standaard uniformen, maar maatwerk.
Kwam graag langs bij mijn moeder. En moest inderdaad, toen al, in een nieuwbouwwijk in Amsterdam bij het binnenkomen het hoofd buigen.
Als oprechte Limburger was z'n entree altijd "gruss got".
Hij is daarme overigens wel hoofcommisaris van politie in Heerlen geworden.
Als laatste:Nog heel veel plezier.
Zo, inmiddels weer de eerste werkdag achter de rug en weekje Tsjechië lijkt alweer heel ver weg. Dus hoogste tijd voor het herbeleven middels dit verslag. Hoop dat jullie er net zoveel plezier aan zullen beleven:wow:
Zaterdag 1 juni 2019
Tjonge wat vliegt de tijd. Alweer een Tsjechië vakantie en alweer nummer 3 met broer. Wijs geworden van vorige vakanties (en rekening houdend met mijn leeftijd) ben ik zo verstandig toch even een uiltje te knappen. En aldus maakt mijn lieftallige echtgenote mij om 1.30 u wakker.
En inderdaad heb ik toch even kunnen slapen. Dus snel gedouched en hierna de auto in. Uiteraard niet zonder een warm afscheid. Hierna gaat het nachtelijke ritje in alle rust richting Alphen en ook daar tref ik een opmerkelijk wakkere broer aan. Rap kunnen wij dus vertrekken en zodoende verloopt de reis dan ook voorspoedig richting Duitsland. Daarbij verbaas ik mij keer op keer hoe klein Nederland eigenlijk is.
Eénmaal door het grote buurland rijdend wacht ons eigenlijk maar weinig vertraging.
Sterker nog, ik moet mijn best doen niet te vroeg bij het huisje in Tsjechië aan te komen. Wij nemen dan ook ruim de tijd voor onze pauzes. En dat is ook best nodig.
Want leuk is het niet, maar ik merk toch dat ik niet meer zoveel aan kan als 2/3 jaar terug. En dan is ook maar wat fijn dat broertjelief het stuur over wil nemen. Ik had het al eerder genoemd, vertragingen van belang hebben wij niet mee gemaakt en het is dat het op het laatst toch even mis ging, anders wij nog te vroeg gearriveerd ook.
Eénmaal op bestemming worden wij hartelijk begroet door de eigenaar. Die overigens goed te verstaan Duits spreekt. Hierna volgt het gebruikelijke zoals invulling van de documenten EN natuurlijk de overdracht van de spulletjes uit Holland. Ja dat moet vind ik en meneer is dan ook aangenaam verrast. Kleine moeite blijf ik het vinden.
Ook al zijn wij wat moe, toch besluiten wij toch nog maar vandaag boodschappen te doen. Wel zo makkelijk voor morgenochtend, dat er dan brood is. En dat doen wij gewoontegetrouw bij de Lidl, dit keer bij die in Dobris, via de snelweg makkelijk te bereiken. Eénmaal thuis zakt in ieder geval ik als plumpudding in mekaar en wordt het dan ook niet te laat dat wij naar bed gaan.
Zaterdag 1 juni 2019
Tjonge wat vliegt de tijd. Alweer een Tsjechië vakantie en alweer nummer 3 met broer. Wijs geworden van vorige vakanties (en rekening houdend met mijn leeftijd) ben ik zo verstandig toch even een uiltje te knappen. En aldus maakt mijn lieftallige echtgenote mij om 1.30 u wakker.
En inderdaad heb ik toch even kunnen slapen. Dus snel gedouched en hierna de auto in. Uiteraard niet zonder een warm afscheid. Hierna gaat het nachtelijke ritje in alle rust richting Alphen en ook daar tref ik een opmerkelijk wakkere broer aan. Rap kunnen wij dus vertrekken en zodoende verloopt de reis dan ook voorspoedig richting Duitsland. Daarbij verbaas ik mij keer op keer hoe klein Nederland eigenlijk is.
Eénmaal door het grote buurland rijdend wacht ons eigenlijk maar weinig vertraging.
Sterker nog, ik moet mijn best doen niet te vroeg bij het huisje in Tsjechië aan te komen. Wij nemen dan ook ruim de tijd voor onze pauzes. En dat is ook best nodig.
Want leuk is het niet, maar ik merk toch dat ik niet meer zoveel aan kan als 2/3 jaar terug. En dan is ook maar wat fijn dat broertjelief het stuur over wil nemen. Ik had het al eerder genoemd, vertragingen van belang hebben wij niet mee gemaakt en het is dat het op het laatst toch even mis ging, anders wij nog te vroeg gearriveerd ook.
Eénmaal op bestemming worden wij hartelijk begroet door de eigenaar. Die overigens goed te verstaan Duits spreekt. Hierna volgt het gebruikelijke zoals invulling van de documenten EN natuurlijk de overdracht van de spulletjes uit Holland. Ja dat moet vind ik en meneer is dan ook aangenaam verrast. Kleine moeite blijf ik het vinden.
Ook al zijn wij wat moe, toch besluiten wij toch nog maar vandaag boodschappen te doen. Wel zo makkelijk voor morgenochtend, dat er dan brood is. En dat doen wij gewoontegetrouw bij de Lidl, dit keer bij die in Dobris, via de snelweg makkelijk te bereiken. Eénmaal thuis zakt in ieder geval ik als plumpudding in mekaar en wordt het dan ook niet te laat dat wij naar bed gaan.
Zondag 2 juni 2019
Geheel uitgerust wordt ik rond 5.30 u wakker. Dit is gebruikelijk in Tsjechië. Er is van gisteravond nog een klein afwasje en na het douchen ga ik het met ontbijt aan de slag. In de tussentijd heeft broertje zijn hardloop rondje achter de rug. Net als gisteravond smaakt het brood van de Lidl weer uitstekend en kunnen wij met een goed gevulde maag naar kasteel Krikovlat. Het blijkt een mooie reis te zijn met eerst een stukje snelweg en daarna het gebruikelijke gekronkel over de typisch Tsjechische wegen.
Eénmaal in de buurt worden wij met open armen ontvangen door een meisje. Dat blijkt de parkeerwacht te zijn en voor wij het weten hebben wij een kaartje gekocht. De auto zetten wij neer naast een paar Tsjechische voertuigen. Druk is het niet op de parkeerplaats. Daarna gaat de tocht richting het kasteel over een grindpaadje. Onderweg zien wij een nog veel grotere parkeerplaats. Het meisje stond dus niet voor niets langs de weg, was gewoon ordinair vliegen aan het vangen
Eenmaal bij het kasteel aangekomen besluiten wij geen gebruik te maken van de rondleiding, maar tegen een geringe betaling voor de “free tour” te gaan. Dit houdt in dat je de toren mag beklimmen.
Vereiste is wel dat je geen last moet hebben van claustrofobie. De free tour blijkt een goede keuze te zijn geweest. Zo kun je tenminste op je gemak van het uitzicht genieten bijvoorbeeld. En dat uitzicht mag er zijn.
Eenmaal uitgenoten gaan wij weer naar beneden en blijven wij even op de binnenplaats hangen, mensen kijken. Altijd leuk.
De weg terug naar de auto is iets minder comfortabel aangezien deze omhoog gaat. En enigszins bezweet vatten wij het plan op via Beroun naar ons huisje te gaan. In dit stadje aangekomen besluiten wij hier ons middagmaal te gebruiken. Daarbij is het even zoeken naar het plein van het stadje. Daar zijn namelijk, als ze er zijn, in Tsjechie de restaurantjes. En inderdaad ploffen wij neer bij een gelegenheid met enkel Tsjechen.
Altijd leuk. Voor het eten valt voor ons beiden de keuze op een maaltijd salade. Is weer eens iets lichter Tsjechisch eten voor de verandering. Al aapjes kijkend genieten wij van onze maaltijd. Daarna gaat het nog even via de Lidl in Dobris richting ons huis. Daar volgt het gewoonlijke avondritueel. Het einde van de eerste volledige dag in Tsjechië.
Geheel uitgerust wordt ik rond 5.30 u wakker. Dit is gebruikelijk in Tsjechië. Er is van gisteravond nog een klein afwasje en na het douchen ga ik het met ontbijt aan de slag. In de tussentijd heeft broertje zijn hardloop rondje achter de rug. Net als gisteravond smaakt het brood van de Lidl weer uitstekend en kunnen wij met een goed gevulde maag naar kasteel Krikovlat. Het blijkt een mooie reis te zijn met eerst een stukje snelweg en daarna het gebruikelijke gekronkel over de typisch Tsjechische wegen.
Eénmaal in de buurt worden wij met open armen ontvangen door een meisje. Dat blijkt de parkeerwacht te zijn en voor wij het weten hebben wij een kaartje gekocht. De auto zetten wij neer naast een paar Tsjechische voertuigen. Druk is het niet op de parkeerplaats. Daarna gaat de tocht richting het kasteel over een grindpaadje. Onderweg zien wij een nog veel grotere parkeerplaats. Het meisje stond dus niet voor niets langs de weg, was gewoon ordinair vliegen aan het vangen
Eenmaal bij het kasteel aangekomen besluiten wij geen gebruik te maken van de rondleiding, maar tegen een geringe betaling voor de “free tour” te gaan. Dit houdt in dat je de toren mag beklimmen.
Vereiste is wel dat je geen last moet hebben van claustrofobie. De free tour blijkt een goede keuze te zijn geweest. Zo kun je tenminste op je gemak van het uitzicht genieten bijvoorbeeld. En dat uitzicht mag er zijn.
Eenmaal uitgenoten gaan wij weer naar beneden en blijven wij even op de binnenplaats hangen, mensen kijken. Altijd leuk.
De weg terug naar de auto is iets minder comfortabel aangezien deze omhoog gaat. En enigszins bezweet vatten wij het plan op via Beroun naar ons huisje te gaan. In dit stadje aangekomen besluiten wij hier ons middagmaal te gebruiken. Daarbij is het even zoeken naar het plein van het stadje. Daar zijn namelijk, als ze er zijn, in Tsjechie de restaurantjes. En inderdaad ploffen wij neer bij een gelegenheid met enkel Tsjechen.
Altijd leuk. Voor het eten valt voor ons beiden de keuze op een maaltijd salade. Is weer eens iets lichter Tsjechisch eten voor de verandering. Al aapjes kijkend genieten wij van onze maaltijd. Daarna gaat het nog even via de Lidl in Dobris richting ons huis. Daar volgt het gewoonlijke avondritueel. Het einde van de eerste volledige dag in Tsjechië.
Maandag 3 juni 2019
In plaats van op de dinsdag (morgen dus) besluiten wij vandaag maar weer eens ons geliefde Praag aan te doen. Geheel routinematig zetten wij de auto weer neer bij Cerny Most, terwijl Zlin eigenlijk dichter bij is. Maar ach, Cerny Most kennen wij nu eenmaal EN doorgaans is het parkeren daar gratis. En inderdaad staan bij aankomst de slagbomen weer omhoog. Wonderlijk.
Daarna volgt het loopje naar het metrostation en kopen wij nu maar eens een dagkaart. Kunnen wij, mocht dat nodig zijn, in Praag op het zelfde kaartje de tram gebruiken. Eénmaal uit de metro schijnt een nog mager zonnetje ons tegemoet. Nu nog maar even genieten denken wij, wetende hoe warm het in Praag kan worden. Op ons loopje richting het grote plein besluiten wij opnieuw een toren te beklimmen, de Prasna brana.
Dit blijkt echt een uitdaging te zijn. Zowel voor de conditie alsook een sluimerende claustrofobie. Maar als beloning is daar dan het geweldige uitzicht over Praag. Wij blijven dan ook enige tijd daarvan genieten.
Eénmaal beneden lopen wij eerst wat doelloos rond en besluiten dan wat te gaan drinken op het terras van het Hard Rock Café. Daar hebben ze namelijk zo’n heerlijke cocktail met Redbull, de Mango Tango. Echt een aanrader.
Ook daar kijken wij enige tijd aapjes en gaan dan richting de Petrin Heuvel. Daarbij nemen wij, om de drukte te vermijden, de brug links naast de Karelsbrug. Aangezien inmiddels het zonnetje enthousiast schijnt wordt het beste een pittig loopje. Helemaal bij het beklimmen van de Petrin heuvel. Maar het feit dat wij regelmatig worden ingehaald door de speciale tram doet ons (vooral mij) goed. Ik voel me hierdoor best een beetje een baas. En verder gaat het, al ploeterend de heuvel op. Eénmaal boven worden wij niet alleen getrakteerd door de overwinning an sich, ook het uitzicht mag er zijn.
Heel even genieten wij daarvan en daarna gaat het rap naar beneden richting mijn favoriete restaurant Pasta.
Voor wie dit niet kent, het ligt net aan de overkant van de Moldau, de eerste brug links van de Karelsbrug. Absoluut een aanrader! Dorstig ploffen wij daar neer en genieten van ons middagmaal.
Onderwijl is het weer aapjes kijken en de omgeving geeft daar genoeg aanleiding voor. Het is een op en af van toeristen middels de Hop on/Hop off bussen. En opeens klinkt er een enorme stemverheffing het tafeltje naast ons. De dames beklagen zich over hun bestelling maar als antwoord krijgen zij te horen dat er bij dat tafeltje niet mag worden gerookt. Even denk ik een enorme ruzie te gaan meemaken, maar dankzij de skills van de ober blijft het bij wat stemverheffing. Chapeau voor de ober!
Maar inmiddels zijn wij genoeg uitgerust voor het loopje naar de oude stad. Een beetje ongeinspireerd gaat het richting Bontonland, maar daar aangekomen kunnen wij eigenlijk niets van ons gading vinden. En eigenlijk zijn wij inmiddels toch moeier dan wij zelf voor mogelijk hielden. Dus besluiten het “to call it a day”. De rest van de tocht gaat als vanzelf. Maar het was wel weer een dag met het denkbeeldig gouden randje.
In plaats van op de dinsdag (morgen dus) besluiten wij vandaag maar weer eens ons geliefde Praag aan te doen. Geheel routinematig zetten wij de auto weer neer bij Cerny Most, terwijl Zlin eigenlijk dichter bij is. Maar ach, Cerny Most kennen wij nu eenmaal EN doorgaans is het parkeren daar gratis. En inderdaad staan bij aankomst de slagbomen weer omhoog. Wonderlijk.
Daarna volgt het loopje naar het metrostation en kopen wij nu maar eens een dagkaart. Kunnen wij, mocht dat nodig zijn, in Praag op het zelfde kaartje de tram gebruiken. Eénmaal uit de metro schijnt een nog mager zonnetje ons tegemoet. Nu nog maar even genieten denken wij, wetende hoe warm het in Praag kan worden. Op ons loopje richting het grote plein besluiten wij opnieuw een toren te beklimmen, de Prasna brana.
Dit blijkt echt een uitdaging te zijn. Zowel voor de conditie alsook een sluimerende claustrofobie. Maar als beloning is daar dan het geweldige uitzicht over Praag. Wij blijven dan ook enige tijd daarvan genieten.
Eénmaal beneden lopen wij eerst wat doelloos rond en besluiten dan wat te gaan drinken op het terras van het Hard Rock Café. Daar hebben ze namelijk zo’n heerlijke cocktail met Redbull, de Mango Tango. Echt een aanrader.
Ook daar kijken wij enige tijd aapjes en gaan dan richting de Petrin Heuvel. Daarbij nemen wij, om de drukte te vermijden, de brug links naast de Karelsbrug. Aangezien inmiddels het zonnetje enthousiast schijnt wordt het beste een pittig loopje. Helemaal bij het beklimmen van de Petrin heuvel. Maar het feit dat wij regelmatig worden ingehaald door de speciale tram doet ons (vooral mij) goed. Ik voel me hierdoor best een beetje een baas. En verder gaat het, al ploeterend de heuvel op. Eénmaal boven worden wij niet alleen getrakteerd door de overwinning an sich, ook het uitzicht mag er zijn.
Heel even genieten wij daarvan en daarna gaat het rap naar beneden richting mijn favoriete restaurant Pasta.
Voor wie dit niet kent, het ligt net aan de overkant van de Moldau, de eerste brug links van de Karelsbrug. Absoluut een aanrader! Dorstig ploffen wij daar neer en genieten van ons middagmaal.
Onderwijl is het weer aapjes kijken en de omgeving geeft daar genoeg aanleiding voor. Het is een op en af van toeristen middels de Hop on/Hop off bussen. En opeens klinkt er een enorme stemverheffing het tafeltje naast ons. De dames beklagen zich over hun bestelling maar als antwoord krijgen zij te horen dat er bij dat tafeltje niet mag worden gerookt. Even denk ik een enorme ruzie te gaan meemaken, maar dankzij de skills van de ober blijft het bij wat stemverheffing. Chapeau voor de ober!
Maar inmiddels zijn wij genoeg uitgerust voor het loopje naar de oude stad. Een beetje ongeinspireerd gaat het richting Bontonland, maar daar aangekomen kunnen wij eigenlijk niets van ons gading vinden. En eigenlijk zijn wij inmiddels toch moeier dan wij zelf voor mogelijk hielden. Dus besluiten het “to call it a day”. De rest van de tocht gaat als vanzelf. Maar het was wel weer een dag met het denkbeeldig gouden randje.
Leuk om te lezen dat jullie ook in Dobris zijn geweest, Dobris was verbonden met Mierlo waar wij wonen.
Hebben hier toen een Tsjechische markt georganiseerd
Leuk verhaal en goed geschreven!
Pelhřimov
Donateur
Franky, ik vind het superleuk dat we weer mee mogen genieten met jullie vakantiebelevenissen.
Leuk om te lezen Franky, ik zie uit naar het vervolg!
Heerlijk Franky die prachtige verhalen en mooie foto's, we genieten.
Ad Verschoor
Donateur
Franky, we worden al snel na je vakantie op onze wenken bedient. Je eerste dagen waren hartstikke leuk om mee te beleven. Deze verhalen maken het voor mij iets makkelijker om het bezoek aan dit mooie land een jaartje over te slaan. Ik kijk uit naar het vervolg, want het leest en kijkt heerlijk weg.
Dinsdag 4 juni 2019
Vandaag stond Kutna Hora op het programma en na enig gedub besluit ik mij dan ook hieraan te houden. Zelf ben ik natuurlijk nog pas geleden hier geweest, maar broertje niet. De tocht gaat dan wel via een omweg (via de rondweg Praag), maar het rijdt wel door. Eénmaal in Kutna Hora aangekomen kost het even moeite een geschikte, wielklem vrije parkeerplaats te vinden. Maar de aanhouder wint en vanaf de parkeerplaats blijkt het maar een klein loopje richting de binnenstad.
Ik schreef het al, dat ik eerder in Kutna Hora was geweest, maar eigenlijk tellen de vorige keren niet. Want niet eerder had ik de prachtige kathedraal bezocht.
Wat een prachtig monument en zoals vaker de verbazing dat men dit in vroegere tijden met de (naar onze huidige maatstaven) beperkte middelen heeft kunnen realiseren. Eénmaal binnen is het jammer om te zien dat sommige frescos de tand des tijds niet aan het overleven zijn.
Hier en daar waren hele muren bijna wit en kon je nog enkel de contouren van de frescos zien. Aangezien ik echter geen echte kunstliefhebber ben stond ik alweer na enige tijd buiten. Broertje kwam iets later, die had weer een trap naar boven ontdekt en had wat mooie plaatjes van Kutna Hora geschoten.
Gezamenlijk maakten wij nog een tour door K.H. en ploften toen neer bij mijn favoriete Italiaanse restaurant. Daar weer als vanouds heerlijk gegeten en inderdaad al aapjes kijkend. Na het goede eten gingen wij nog naar het Ossetium in Sedlec, wij hadden immers bij het betreden van de kathedraal een combinatiekaart gekocht. Geheel anders dan vorige zomer met de kids was de kerk nu nagenoeg verlaten.
Dit gaf ons de mogelijkheid in alle rust het macabere kerkje te bezoeken. Hierna was de koek voor vandaag op en maakten wij de tocht van toch nog zo,n 1,5 uur naar ons huisje
Vandaag stond Kutna Hora op het programma en na enig gedub besluit ik mij dan ook hieraan te houden. Zelf ben ik natuurlijk nog pas geleden hier geweest, maar broertje niet. De tocht gaat dan wel via een omweg (via de rondweg Praag), maar het rijdt wel door. Eénmaal in Kutna Hora aangekomen kost het even moeite een geschikte, wielklem vrije parkeerplaats te vinden. Maar de aanhouder wint en vanaf de parkeerplaats blijkt het maar een klein loopje richting de binnenstad.
Ik schreef het al, dat ik eerder in Kutna Hora was geweest, maar eigenlijk tellen de vorige keren niet. Want niet eerder had ik de prachtige kathedraal bezocht.
Wat een prachtig monument en zoals vaker de verbazing dat men dit in vroegere tijden met de (naar onze huidige maatstaven) beperkte middelen heeft kunnen realiseren. Eénmaal binnen is het jammer om te zien dat sommige frescos de tand des tijds niet aan het overleven zijn.
Hier en daar waren hele muren bijna wit en kon je nog enkel de contouren van de frescos zien. Aangezien ik echter geen echte kunstliefhebber ben stond ik alweer na enige tijd buiten. Broertje kwam iets later, die had weer een trap naar boven ontdekt en had wat mooie plaatjes van Kutna Hora geschoten.
Gezamenlijk maakten wij nog een tour door K.H. en ploften toen neer bij mijn favoriete Italiaanse restaurant. Daar weer als vanouds heerlijk gegeten en inderdaad al aapjes kijkend. Na het goede eten gingen wij nog naar het Ossetium in Sedlec, wij hadden immers bij het betreden van de kathedraal een combinatiekaart gekocht. Geheel anders dan vorige zomer met de kids was de kerk nu nagenoeg verlaten.
Dit gaf ons de mogelijkheid in alle rust het macabere kerkje te bezoeken. Hierna was de koek voor vandaag op en maakten wij de tocht van toch nog zo,n 1,5 uur naar ons huisje
Woensdag 5 juni 2019
Met het plan vandaag naar Cesky Krumlov te willen gaan betrap ik mijzelf op een oude gewoonte. Namelijk niet genieten van wat er aan moois binnen handbereik te zien is. Maar goed, daarnaast is Cesky Krumlov natuurlijk ook wel heel bijzonder. Iets later dan de bedoeling gaan wij en route. Geplaagd door de beroemde Tsjechische wegafsluitingen, wie sluit er nu in hemelsnaam een hoofdroute af, komen wij vervolgens nog later in Cesky Krumlov aan. Maar ach, wij hebben vakantie.
Eénmaal in Cesky Krumlov aangekomen lukt het mij niet de parkeerplaats vlakbij de Burcht te vinden en parkeren wij maar bij P3. Anders dan het lijkt is dit maar een klein stukje lopen naar het plein met de pestzuil.
Daar schuiven wij eerst aan voor een drankje op het terras van Hotel Zlaty Andel. Uit ervaring weten wij dat het daar goed toeven is. Intussen verzamelen zich ook hier de bendes Chinezen en doordat Cesky Krumlov kleiner is dan Praag lijken het er wel veel meer te zijn.
Nadat wij tot rust zijn gekomen gaan wij richting de prachtige burcht die ik zo dikwijls met gezinsvakanties alleen van een afstand heb gezien. Het blijkt een geweldige ervaring. Wat een geweldig en groot bouwwerk.
Zelfs de horde toeristen stoort ons niet. Op een gegeven moment stuiten wij op een bord dat er een stad onder de burcht is. Tja, dat gaan wij natuurlijk proberen. Eénmaal binnen blijkt het een expositie te zijn met louter bronzen sculpturen met een merkwaardig erotisch gehalte. Veel vrouwelijke sculpturen die niets aan de verbeelding overlaten, maar dan wel voorzien van een dierenkop.
Afijn, dat hebben wij dan weer mooi genomen.
En verder gaat het omhoog, richting de binnenplaats van de burcht. Daar besluiten wij de toren te beklimmen, maar meer zijn er op het zelfde idee gekomen. En ons via de file naar boven worstelend is het éénmaal boven niet echt genieten geblazen.
Beetje jammer. Vervolgens wringen wij ons via een nieuwe file naar beneden en gaat het richting de kasteel tuinen. Ook heel mooi om te zien, doen een klein beetje aan die van Versaille denken, zij het dat het onderhoud ervan een stuk beter is dan de herinnering die ik van de Franse versie heb.
En ook hier worden wij weer getrakteerd op een geweldig uitzicht.
Intussen beginnen onze magen te knorren en zakken wij af naar ons terrasje van eerder op de dag. Even was nog het plan om 1 van de terrasjes langs de Moldou te pakken, maar zelfs voor ons begrip zijn de prijzen daar belachelijk. En maar goed ook, want het eten bij Hotel Zlaty Andel is werkelijk voortreffelijk, net als ons uitzicht.
Voor ik toch ooit aan een georganiseerde reis ga deelnemen, tjonge wat een verschrikking… De man die ons eerder op de dag bij het terras aanklampte zien wij niet meer. Was best aandoenlijk. Hij had het telkens over dat hij op zoek was naar een bekende en die niet kon vinden. En over de Russische tanks van 50 jaar terug. Het klonk allemaal nogal indringend en dat moet het ook vast wel geweest zijn.
Na het eten besluiten wij nog even de stad in te duiken, hier en daar een souvenirshop induikend.
Zeker bij mij begint de vermoeidheid parten te spelen en bovendien wacht ons nog een aardig ritje naar huis. Dus gaan wij richting de parkeerplaats. Na een klein stopje bij de Lidl in Cesky Krumlov vangt dan werkelijk de reis naar huis aan. Wat een geweldige dag weer
Met het plan vandaag naar Cesky Krumlov te willen gaan betrap ik mijzelf op een oude gewoonte. Namelijk niet genieten van wat er aan moois binnen handbereik te zien is. Maar goed, daarnaast is Cesky Krumlov natuurlijk ook wel heel bijzonder. Iets later dan de bedoeling gaan wij en route. Geplaagd door de beroemde Tsjechische wegafsluitingen, wie sluit er nu in hemelsnaam een hoofdroute af, komen wij vervolgens nog later in Cesky Krumlov aan. Maar ach, wij hebben vakantie.
Eénmaal in Cesky Krumlov aangekomen lukt het mij niet de parkeerplaats vlakbij de Burcht te vinden en parkeren wij maar bij P3. Anders dan het lijkt is dit maar een klein stukje lopen naar het plein met de pestzuil.
Daar schuiven wij eerst aan voor een drankje op het terras van Hotel Zlaty Andel. Uit ervaring weten wij dat het daar goed toeven is. Intussen verzamelen zich ook hier de bendes Chinezen en doordat Cesky Krumlov kleiner is dan Praag lijken het er wel veel meer te zijn.
Nadat wij tot rust zijn gekomen gaan wij richting de prachtige burcht die ik zo dikwijls met gezinsvakanties alleen van een afstand heb gezien. Het blijkt een geweldige ervaring. Wat een geweldig en groot bouwwerk.
Zelfs de horde toeristen stoort ons niet. Op een gegeven moment stuiten wij op een bord dat er een stad onder de burcht is. Tja, dat gaan wij natuurlijk proberen. Eénmaal binnen blijkt het een expositie te zijn met louter bronzen sculpturen met een merkwaardig erotisch gehalte. Veel vrouwelijke sculpturen die niets aan de verbeelding overlaten, maar dan wel voorzien van een dierenkop.
Afijn, dat hebben wij dan weer mooi genomen.
En verder gaat het omhoog, richting de binnenplaats van de burcht. Daar besluiten wij de toren te beklimmen, maar meer zijn er op het zelfde idee gekomen. En ons via de file naar boven worstelend is het éénmaal boven niet echt genieten geblazen.
Beetje jammer. Vervolgens wringen wij ons via een nieuwe file naar beneden en gaat het richting de kasteel tuinen. Ook heel mooi om te zien, doen een klein beetje aan die van Versaille denken, zij het dat het onderhoud ervan een stuk beter is dan de herinnering die ik van de Franse versie heb.
En ook hier worden wij weer getrakteerd op een geweldig uitzicht.
Intussen beginnen onze magen te knorren en zakken wij af naar ons terrasje van eerder op de dag. Even was nog het plan om 1 van de terrasjes langs de Moldou te pakken, maar zelfs voor ons begrip zijn de prijzen daar belachelijk. En maar goed ook, want het eten bij Hotel Zlaty Andel is werkelijk voortreffelijk, net als ons uitzicht.
Voor ik toch ooit aan een georganiseerde reis ga deelnemen, tjonge wat een verschrikking… De man die ons eerder op de dag bij het terras aanklampte zien wij niet meer. Was best aandoenlijk. Hij had het telkens over dat hij op zoek was naar een bekende en die niet kon vinden. En over de Russische tanks van 50 jaar terug. Het klonk allemaal nogal indringend en dat moet het ook vast wel geweest zijn.
Na het eten besluiten wij nog even de stad in te duiken, hier en daar een souvenirshop induikend.
Zeker bij mij begint de vermoeidheid parten te spelen en bovendien wacht ons nog een aardig ritje naar huis. Dus gaan wij richting de parkeerplaats. Na een klein stopje bij de Lidl in Cesky Krumlov vangt dan werkelijk de reis naar huis aan. Wat een geweldige dag weer
Ga zo door!
Prima verhaal:top:
En nog veel plezier
Prima verhaal:top:
En nog veel plezier
Donderdag 6 juni 2019
Gelet op de weersvoorspelling van vandaag was al snel voor de keuze gevallen om iets in-doors te doen. Aangezien mijn broertje tijdens de reis had aangegeven naar Plzen te willen was de keuze snel gemaakt. En bij Plzen denkt menigeen aan bier dus werd het een bezoekje aan de Urquel brouwerij.
Maar eerst moest er nog getankt worden en kon ik gelijk weer kennismaken met de (gelukkig) steeds zeldzamer wordende zuurpruimen in het verder zo mooie en aardige Tsjechië. Tjonge, zo’n erge als deze had ik nog niet eerder meegemaakt. Haar keurig gelakte roze teennageltjes staken vaal af tegen het zure smoelwerk erboven. Ik moest er bijna om lachen, wat een portret.
Hierna ging het via een stuk prettiger reis richting Plzen. Daarbij scheelde het maar een haartje of we reden nog voorbij de brouwerij. Slechts een klein schildje wees ons de juiste richting op. Eerst de auto geparkeerd en daarna liepen wij het immense terrein op.
Bij het bezoekers gedeelte binnengekomen kochten wij kaartjes voor de eerstvolgende, niet Tsjechische rondleiding. In de tussentijd bekeken wij een PR-filmpje van de brouwerij. Hierna sloten wij aan bij de Duitse rondleiding. Tjonge, hoewel geen bierliefhebber, vond ik het een zeer interessant tour. Ook zeer de moeite waard, niet alleen voor slecht weer dagen. Neem alleen wel een vest o.i.d. mee. Ik denk dat wij tijdens de tour (in enkel een t-shirt) temperatuurverschillen hebben ondergaan van meer dan 40 graden.
De tour leidde ons via een stukje geschiedenis via de productielijn naar het brouwproces en uiteindelijk de kelders waar het bier ligt te gisten.
Op dit wandkleed is het volledige ondergrondse gangenstelsel afgebeeld. Een beetje onderaan (in het wit) is het gedeelte waar de bezoekers mogen komen
Feitelijk is het hele brouwproces, de modernisering van de apparatuur daar gelaten, niet anders dan bij de aanvang in 1847. Zeer bijzonder om te ervaren.
Uiteraard ontbrak het mogen proeven van het zeer verse bier niet.
Ik heb het bij een slokje gelaten en dat was maar goed ook. Gezien de geringe tijd aan het einde van de tour was het hele gezelschap bijna verplicht het bier achter over te slaan.
Na afloop kwam ik op het onzalige idee nog even met de auto de binnenstad van Plzen in te gaan. Dat doe ik dus nooit meer. Ik denk dat zelfs Praag beter te doen is. Dus zo snel als mogelijk richting de snelweg op weg naar een eetgelegenheid. Maar ook dat viel niet mee. De eerste regen tijdens onze vakantie viel met bakken uit de hemel en in combinatie met het spitsverkeer kropen wij richting ons huis. Om uiteindelijk neer te ploffen bij pizzeria Al Capone in Mnisek pod Brdy. Veel Nederlandse gasten voor ons bevolen deze pizzeria van harte aan. Althans dit viel te lezen in het logboek dat in ons huisje lag. Persoonlijk vond ik het maar zo zo.
Maar ja, de risotto van restaurant Pasta in Praag is dan ook haast niet te evenaren. Maar goed, zo heeft ieder zijn ding.
Gelet op de weersvoorspelling van vandaag was al snel voor de keuze gevallen om iets in-doors te doen. Aangezien mijn broertje tijdens de reis had aangegeven naar Plzen te willen was de keuze snel gemaakt. En bij Plzen denkt menigeen aan bier dus werd het een bezoekje aan de Urquel brouwerij.
Maar eerst moest er nog getankt worden en kon ik gelijk weer kennismaken met de (gelukkig) steeds zeldzamer wordende zuurpruimen in het verder zo mooie en aardige Tsjechië. Tjonge, zo’n erge als deze had ik nog niet eerder meegemaakt. Haar keurig gelakte roze teennageltjes staken vaal af tegen het zure smoelwerk erboven. Ik moest er bijna om lachen, wat een portret.
Hierna ging het via een stuk prettiger reis richting Plzen. Daarbij scheelde het maar een haartje of we reden nog voorbij de brouwerij. Slechts een klein schildje wees ons de juiste richting op. Eerst de auto geparkeerd en daarna liepen wij het immense terrein op.
Bij het bezoekers gedeelte binnengekomen kochten wij kaartjes voor de eerstvolgende, niet Tsjechische rondleiding. In de tussentijd bekeken wij een PR-filmpje van de brouwerij. Hierna sloten wij aan bij de Duitse rondleiding. Tjonge, hoewel geen bierliefhebber, vond ik het een zeer interessant tour. Ook zeer de moeite waard, niet alleen voor slecht weer dagen. Neem alleen wel een vest o.i.d. mee. Ik denk dat wij tijdens de tour (in enkel een t-shirt) temperatuurverschillen hebben ondergaan van meer dan 40 graden.
De tour leidde ons via een stukje geschiedenis via de productielijn naar het brouwproces en uiteindelijk de kelders waar het bier ligt te gisten.
Op dit wandkleed is het volledige ondergrondse gangenstelsel afgebeeld. Een beetje onderaan (in het wit) is het gedeelte waar de bezoekers mogen komen
Feitelijk is het hele brouwproces, de modernisering van de apparatuur daar gelaten, niet anders dan bij de aanvang in 1847. Zeer bijzonder om te ervaren.
Uiteraard ontbrak het mogen proeven van het zeer verse bier niet.
Ik heb het bij een slokje gelaten en dat was maar goed ook. Gezien de geringe tijd aan het einde van de tour was het hele gezelschap bijna verplicht het bier achter over te slaan.
Na afloop kwam ik op het onzalige idee nog even met de auto de binnenstad van Plzen in te gaan. Dat doe ik dus nooit meer. Ik denk dat zelfs Praag beter te doen is. Dus zo snel als mogelijk richting de snelweg op weg naar een eetgelegenheid. Maar ook dat viel niet mee. De eerste regen tijdens onze vakantie viel met bakken uit de hemel en in combinatie met het spitsverkeer kropen wij richting ons huis. Om uiteindelijk neer te ploffen bij pizzeria Al Capone in Mnisek pod Brdy. Veel Nederlandse gasten voor ons bevolen deze pizzeria van harte aan. Althans dit viel te lezen in het logboek dat in ons huisje lag. Persoonlijk vond ik het maar zo zo.
Maar ja, de risotto van restaurant Pasta in Praag is dan ook haast niet te evenaren. Maar goed, zo heeft ieder zijn ding.