Korte vakantie Stare Splavy 2018

Welkom op Tsjechie.net

Het Tsjechisch Forum, in een nieuw jasje!

Vertrek (26 mei 2018)

Net als in 2017 ga ik dit jaar op vakantie naar Tsjechië met mijn broertje. 2017 is gewoon goed bevallen en daarnaast zit een langere gezinsvakantie er door de mantelzorg van mijn echtgenote niet in. En gezien mijn adoratie voor het mooie land wordt mij de vakantie weer van harte gegund.

Rond een uur of 23.00, de bedoeling was eigenlijk eerder, ga ik naar bed zodat ik nog even wat slaap kan meepikken en na een kort slaapje wordt ik om 3.00 u wakker. Van te voren al gedouched kan ik zo de auto in en gaat het eerste gedeelte van de reis richting Alphen. Iets later dan geplanned rij ik rond kwart over vier het terrein van de flat op. Hierna rijden wij samen verder, wat een stuk gezelliger is dan het eerste stuk alleen.

In redelijke rust rijden wij richting Oberhausen naar de Duitse grens en alles gaat lekker vlotjes. Op tijd tanken wij nog de laatste keer in Nederland, lpg is nu eenmaal fors duurder in Duitsland en hierna is het kilometers maken door het uitgestrekte Duitsland. Volgens de Tom arriveren wij rond 12.00 u op onze bestemming, dus besluiten wij de nodige stopjes te maken. Daarbij herinner ik mij meteen hoe anders dat vorig jaar uitpakte. Toen raakten wij alle voorsprong kwijt, dankzij de wegwerkzaamheden in Duitsland maar vooral de wegversmallingen op de D1. Maar gelukkig gaat dit keer alles naar wens en ben ik zelfs zo handig het stuur aan mijn broertje over te geven. En aldus rij ik nog geheel fris Tsjechië binnen op weg naar de eerste plek voor de aanschaf van het vignet. Hierna is het nog maar een dik uur rijden richting Stare Splavy. Dankzij de duidelijke routebeschrijving rijden wij zo op ons vakantiehuis af. Daar worden wij al meteen opgemerkt door de vrouw van de huiseigenaar. In gebrekkig Duits, maar voor ons duidelijk genoeg, worden wij door het huis geleid. Hierna volgt zoals gebruikelijk de overdracht van onze presentjes uit Nederland. Hieronder wat kiekjes van ons huis.

Ons huis 1.jpg


Huiskamer.jpg

Na installatie in ons vakantiehuis gaan wij voor boodschapjes richting de Lidl in Doksy. Eigenlijk best wel moe, ik vooral, laten wij het idee om een restaurantje te pakken varen. Dus eten wij gewoon lekker thuis met het heerlijke brood en dito beleg van de Lidl. Heerlijk!

Doodmoe kijken wij nog een filmpje en gaan hierna niet al te laat richting bed.

Zondag 27 mei 2018

Zoals gewoonlijk in Tsjechië ben ik weer vroeg wakker, niet in de laatste plaats door het gestommel van mijn broertje. Die was in alle vroegte alweer bezig te gaan joggen, de mafkees. Nou eerlijk gezegd ben ik best wel een beetje jaloers op zijn toewijding wat het joggen betreft. Ik zou ook best een wasbordje willen hebben, maar ja ieder zijn ding hè. Tijdens het joggen ga ik douchen zodat meneer zijn ontbijtje klaar staat na het joggen. Na het ontbijt, dat weer als vanouds lekker en veel was gaan wij richten Hrensko, of eigenlijk Pravcicka Brana. Bij aankomst blijken meer mensen met het zelfde idee te hebben gespeeld en de hele parkeerplaats is dank ook overvol. En bovendien is het ook nog eens zondag.Terwijl wij de moed al eigenlijk hebben opgegeven kijken we toch nog even naar een parkeerplaats verder op. En die is er, wel 6 kilometer verwijderd van de ingang naar Pravcicka Brana. Maar ach denken wij, wat is nou 6 kilometer, hooguit een uurtje wandelen. En dat blijkt ook inderdaad het geval. Daarbij hebben wij volledig gemist dat er ook een pendelverbinding is…

Maar goed, eenmaal aangekomen na een uurtje wandelen omlaag, bereiken wij de ingang naar Pravcicka Brana en vol goede moed beginnen wij de klim omhoog. De Tsjechen voor ons hebben er geen enkele moeite mee lijkt het, dus wij ook niet houden wij/ik ons voor.

Pravcicka Brana1.jpg

Pravcicka Brana 2.jpg

De klim blijkt deel uit te maken van een parcours van 12 onderdelen, maar gelukkig treffen wij Pravcicka Brana op nummer 6 aan.

Brug 1.jpg

Brug 2.jpg

Geheel uitgeput (ik dan) en dorstig bestellen wij wat te drinken. De bedoeling was eigenlijk ook te gaan eten op het terras, maar dit is volledig bezet. In de tussentijd verbazen wij ons erover hoe ze in hemelsnaam op deze hoogte ook nog een restaurant hebben weten te bouwen. En dat in de 19e eeuw.

Pravcicka Brana restaurant.jpg

En hoe gaat iedere dag het personeel omhoog? Met dit liftje?

Lift.jpg

Of is er wellicht toch nog een weg die wij niet kennen? Hoe het ook zij, na enigszins te zijn bijgekomen lopen wij ook nog het laatste stukje omhoog voor foto’s van de mooie brug.

Hierna begint de afdaling en die is bepaald niet makkelijker dan de klim. Nu de vakantie nog maar net is begonnen moeten wij niet denken aan een verzwikte enkel bijvoorbeeld en bij deze afdaling via de slechte ondergrond is dat niet denkbeeldig. Maar goed, zonder ongelukken komen wij weer op de weg terecht richting de parkeerplaats van 6 kilometer verwijderd. Dit keer gaat de klim omhoog en ondanks de vermoeidheid blijkt de tocht goed te doen. Tot vlak voor de laatste 600 meter, wanneer de pendelbus ons voorbijscheurt. Tja, die hadden wij ook kunnen nemen. Hierna gaat het huiswaarts en ploffen wij onderweg bij een leuk restaurant neer. Het is er redelijk druk, dus een goed teken. En inderdaad het geserveerde eten is niet verkeerd, maar ook niet meer dan dat.

Eten zondag.jpg

Na het afrekenen gaat het dan echt huiswaarts, maar niet zonder een bezoek aan een Lidl die wij zo maar tegenkomen. Handig voor het brood de volgende morgen.
 
Laatst bewerkt:
Maandag 28 mei 2018

Net als vorig jaar besluiten wij de maandag te gebruiken voor een bezoek aan Praag. Maandag is immers de dag dat veel kastelen e.d. niet geopend zijn, behalve in Praag. Net als vorig jaar gaan wij richting Cerny Most voor het parkeren.

De weg erheen gaat aanvankelijk niet zo vlekkeloos als gehoopt door de vele wegwerkzaamheden. Maar we hebben de tijd en zijn lekker vroeg vertrokken. Maar daarna verloopt de reis vlotjes en met de routine van vorig jaar op zak stappen wij keurig in Praag uit. Gewoontegetrouw bestellen wij eerst onze koffie bij Starbucks en hierna beginnen wij onze tocht door Praag. Net als vorig jaar mijden wij de Karelsbrug om de brug vervolgens vanaf de naastgelegen brug te kunnen bewonderen. Is eigenlijk net zo leuk.

Het valt ons op dat Praag bij onze aankomst rond het middaguur nog niet echt druk is.

Praag 1.jpg

Dat viel ons al gelijk op het grote plein. Wij herkennen er een aantal straatartiesten van vorig jaar alsook een nieuwe.

Mannetje.jpg

Ik blijf het kunstig vinden wat die gasten doen. En niet te vergeten heftig met het weer in Praag tegen de 30 graden. Maar we lopen weer verder en ik begin inmiddels wat te strompelen als gevolg van een blaar na het geweld van gisteren. Maar met de nodige stopjes is het goed te doen en zo ploffen wij voor het middageten neer bij het pasta restaurant van vorig jaar. Daar opnieuw de heerlijke risotto besteld en broertje de sla.

Ondertussen vergaap ik mij aan de parkeerkunsten van menig Pragenaar, waarbij de dames bepaald niet onderdoen. Hierna is het plan de Joodse wijk te gaan bezichtigen maar dit bewaren we wellicht voor een volgende keer. In plaats daarvan brengen wij een kort bezoek aan Bontonland, waar we overigens niet kunnen slagen.

Dan maar door naar het Praagse Hard Rock café. Niet eerder heb ik dit café bezocht en ik wil het toch wel eens meemaken, al was het alleen al voor de aanschaf van het beroemde t-shirt. Daar aangekomen ploffen wij er neer voor enkel een drankje, ondertussen genietend van het oeverloze gekakel van een paar bedenkelijk Engelse “tarts”. Hun gesprekken getuigen niet van veel subtiliteit valt mij op. Maar wij moeten verder, niet na eerst een bezoek te hebben gebracht aan de binnenkant van het café. Wat we daar aantreffen is echt geweldig. Gitaren van diverse artiesten als Gene Simmons en Paul Stanley van Kiss hangen daar ingelijst net als de gitaar van Michael Wilton van Queensrÿche.

Gitaar Paul.jpg

Gitaar Michael.jpg

Inmiddels zit Praag er al weer bijna op voor vandaag, maar we willen niet vertrekken zonder de klim naar het hoger gelegen gedeelte waar wij ook vorig jaar stonden. Terwijl ik mij naar boven worstel zie ik een jonge atleet de trappen hinkelend nemen alsof het niets is. Respect hoor. Maar goed, zo niet voor mij en éénmaal boven lessen wij onze dorst met cola zero en koffie. Want warm is het nog steeds in Praag. En dan komt er einde aan het Praagavontuur en lopen wij zonder al te veel problemen richting ons metrostation. Aangezien het spitsuur is wordt de rit voor het grootste gedeelte staand afgelegd, voor ons geen probleem. Zo je al bevestigd wil hebben dat “de Tsjech” nogal chagrijnig is is het spitsuur daarvoor een goed moment. Ieder kijkt nors voor zich uit of naar de smartphone. Gelukkig weten wij beter.

De terugreis vanaf Cerny Most, waar wij overigens net als vorig jaar niet hoeven te betalen voor het parkeren, loopt soepeltjes. Toch nemen wij geen enkel risico en stoppen wij onderweg voor proviand bij een Lidl. Eenmaal thuis genieten wij op het balkon van het avondeten. Daarna kijken wij nog een filmpje, waarvan ik overigens niet alles meekrijg en hierna is het einde, Schluss voor vandaag.
 
Dinsdag 29 mei 2018

Het wordt een beetje vervelend, maar ben vandaag opnieuw vroeg (5.45 u) wakker. Toch lukt het om weer in slaap te vallen en uiteindelijk sta ik om 7.00 u op. Broertje komt dan net terug van het joggen. Al gauw blijkt vandaag een wat minder actieve dag te worden. Ik heb last van een blaar en ben verder best nog moe van de afgelopen dagen.

Na wat gepuzzel besluiten wij om vandaag niet te veel te gaan lopen door met de auto naar Ceksy Raj te gaan. Maar een verkeerde afslag gooit roet in het eten en uiteindelijk gaan wij naar Jicin. Wilde ik sowieso al een tijd heen.

Dit blijkt geen verkeerde keuze te zijn, al is het alleen al vanwege de rust in dit stadje. We parkeren de auto op het grote plein en ploffen neer voor een drankje.

Plein Jicin.jpg

Daarbij valt ons oog op de toren die op het plein uitziet. Tja, dat nodigt natuurlijk uit voor een klim.

Toren.jpg

Na het stuk wenteltrap, dat sterk aan die van de Sacré Coeur in Parijs doen denken, arriveren wij bij een aantal houten trappen.

Trappen.jpg

In 1 van de ruimtes treffen wij een aantal wat macaber uitziende poppen aan. Waar die voor zijn, vragen wij ons af.

Poppen.jpg

Eénmaal helemaal boven aangekomen betalen wij de entree prijs waarna wij van het geweldige uitzicht kunnen genieten. En ook dan blijkt pas hoe groot Jicin nog is.

Uitzicht.jpg

Na een half uurtje zakken wij weer af en besluiten wij in Jicin te gaan eten. Daarbij valt ons oog op de reclame voor een Mexicaans restaurant, maar hebben deze niet kunnen vinden. Dan maar aangeschoven bij een Tsjech, alwaar ik opnieuw risotto bestel. In afwachting van ons eten vragen wij ons het ene moment af hoe het toch kan dat er regen wordt voorspeld met zo’n strakblauwe lucht en moeten wij het volgende moment verkassen. Kijk dat is nu Tsjechië ten voeten uit. Het onvoorspelbare weer.

Eenmaal het eten geserveerd lijkt de risotto in niets op die van Praag gisteren. Veel minder gedistingeerd en veel te veel eigenlijk.

Eten Jicin.jpg

Maar het smaakt evengoed wel. Dus om het eten te laten zakken maken wij nog een tour door Jicin en bezoeken een aantal kerken. Aangezien het vandaag ook alweer tegen de 30 graden is gegaan genieten wij in de kerken niet alleen van de pracht en praal maar ook van de koelte.

Kerk.jpg

Uiteindelijk komt ook aan deze dag weer een einde en gaan wij via de hoofdwegen weer richting ons huis. Einde van weer, toch nog best een actieve dag.
 
Woensdag 30 mei 2018

Ik zelf ga al sinds 2011 naar Tsjechië en heb het fenomeen bomenpad, oftewel Stezka zien opkomen. Zo hebben wij als gezin de Stezka Korunami Lipno, vrij kort na de opening ervan in 2012 bezocht en vervolgens in 2016 die bij Dolni Morava. Maar nu is er dus in 2017 weer 1 geopend en daar gaan wij dus vandaag heen. Deze Stezka is bij Janske Lazne neer gezet en wij nemen de rit van bijna 2 uur dan maar voor lief. Bovendien heeft mijn broertje nog niet eerder een Stezka bezocht.

Net op weg komen wij alweer de eerste hindernis tegen. Door 2 geschaarde vrachtwagens moeten wij omrijden, maar al met al valt de vertraging mee en komen wij rond 11.45 u in Janske Lazne aan. We hoeven niet te zoeken aangezien het bouwwerk vlak langs de weg is opgesteld.

Stezka 1.jpg


Anders dan de andere 2 Stezka’s wordt je als bezoeker eerst onder het bouwwerk geleid. Zowel in Tsjechisch als Engels valt er een keur aan wetenswaardigheden te lezen over wat er zich zoal onder de grond afspeelt.

Inmiddels begint de ruimte zich te vullen met schaterende schoolkinderen en besluiten wij de Stezka op te gaan.

Stezka 2.jpg

Voor mij een feest van herkenning, maar mijn broertje kijkt zijn ogen uit en helemaal bij het bereiken van de top.

Stezka 3.jpg

Wat een uitzicht en wij besluiten dan ook ruimschoots de tijd te nemen.

Uitzicht Stezka.jpg

Stezka 4.jpg

Langzaam afdalend besluit ik, nu we toch redelijk in de buurt zijn, Cesky Raj een tweede kans te geven. En aldus koersen wij af op Turnov, maar helaas worden wij dit keer geplaagd door afgesloten wegen en zien wij geen kans alsnog de richting van Turnov op te gaan. Dan maar op zoek naar een restaurant voor ons diner vandaag, ook als is het pas 16.00 u. En dit lukt wonderbaarlijk goed in een restaurant langs de weg.

De ober spreekt goed Engels maar toch slaagt mijn broertje er in om in plaats van 1 cappucino en 1 koffola er van elk 2 te bestellen. Maakt niet uit, t’is tenslotte vakantie maak ik er van.

Met de maagjes gevuld gaan wij richting ons huis en komen in opstopping 3 terecht vandaag. Aangezien een aantal Tsjechen begint te keren rijden wij er achteraan. Blijken wij toch met ons allen naar iemands huis te rijden. Lachend keren wij weer om en sluiten opnieuw aan in de file waar wij eerst stonden. En eigenlijk rijden wij alweer heel snel, ondertussen nog ingehaald door een ongelooflijke wegpiraat van een Tsjech. Op de 2 baansweg moest ik ruimte maken voor een fietser, gaf dit van te voren netjes aan maar werd evengoed keikard voorbij gesjeesd door een mafkees in een dikke Audi. Dit had zo verkeerd kunnen aflopen…Eenmaal thuis volgde het gebruikelijke ritueel, bijkomen op het balkon en daarna filmpje en naar bed.
 
Donderdag 31 mei 2018

Vandaag gaan wij naar slot Karlstejn. Daarmee vervalt het plan om naar Kutna Hora te gaan. Dit is wel jammer, maar je kunt nu eenmaal niet alles in een kleine week. De heenreis verloopt gunstig op bekende en ook onbekende opstoppingen na. Maar weet je, het is vakantie dus wat hindert het.

Eenmaal in de buurt van het kasteel Karlstejn is het even zoeken naar de parkeerplaats, maar hierna gaat alles gesmeerd. Zij het dat de tocht naar het kasteel nogal stijl is, vandaar waarschijnlijk ook de taxi services die op de parkeerplaats worden aangeboden. Tijdens de wandeling worden wij een beetje bevangen door de pracht van de aanblik van het kasteel.

Karlstejn.jpg

Daarbij blijft het een wonder, hoe men dit in vroegere tijden heeft weten te realiseren. Eénmaal op de binnenplaats van het kasteel aangekomen moeten wij snel besluiten wat te doen en kiezen voor de korte rondleiding in het Duits.

Wij sluiten aan bij een relatief grote groep Duits sprekenden en de gids heeft dan ook de grootste moeite om haar verhaal te doen. Meermaals doet zij er dan ook het zwijgen toe als de groep niet de stilte wil opbrengen die haar bevalt. Net alsof je weer in de schoolbanken zit met een lerares die geen orde kan bewaren. Maar dapper staat zij haar mannetje en horen wij in een notendop de geschiedenis van Tsjechië en die van keizer Karel IV in het bijzonder.

Hieronder de werkkamer van Karel IV

Karlstejn 3.jpg

Karlstejn 4.jpg

De ietwat sjagerijnige dame weet wel waar zij het over heeft, vandaar wellicht ook de frustratie. Altijd die stomme toeristen denkt ze wellicht. Maar enfin, na een korte rondleiding die langer lijkt te duren, staan wij in volle zon weer op de binnenplaats.

Bevangen door de warmte willen wij gaan eten bij een restaurantje dat ons bij de heenweg al is opgevallen, echter deze blijkt als wij dichterbij komen helaas gesloten. Maar niet getreurd, iets verder bergafwaarts vinden wij een geschikt alternatief waar wij uitstekend hebben gegeten.

Na het eten loop ik richting de auto via een boetiekje met mooi glaswerk en laat mij verleiden tot een eigenlijk te dure aanschaf van een kristallen karaf met bijbehorende glaasjes. Ik breng de buit dan ook snel richting de snikhete auto en ga terug om te kijken waar mijn broertje zich ophoudt. Deze blijkt te zijn blijven hangen bij een winkel met handgemaakt houtsnijwerk. Nou ja handgemaakt, in de zaak staat een soort computergestuurde “houtsnijwerkgutsmachine”. Mooi en fraai is het in ieder geval wel. Ook ik kan daar slagen en ga opnieuw richting de altijd nog warme auto. Ietsje later komt mijn broertje ook beneden en gaan wij richting ons vakantiehuis. Gezien het matige brood bij de buurtsuper vanochtend maken wij nog een stopje bij de Lidl van Doksy. Daar doe ik gelijk de boodschappen voor thuis waarna wij echt de laatste kilometers richting ons huis afleggen.
 
Vrijdag 1 juni 2018

Het is vandaag alweer de laatste volledige dag in Tsjechië en wij besluiten de vakantie waardig af te sluiten met nog een dagje Praag. Alle voorraad is voor nog een dag in huis, dus we hoeven niet op tijd thuis te zijn voor boodschapjes bij de Lidl.

Routineus rijden wij naar onze parkeerplek bij Cerny Most en ook de rest gaat eigenlijk vanzelf. Het enige waar wij nog steeds geen vat op kunnen krijgen is het weer. En dat is jammer en zo ook de bijkomende ongemakken. Anders dan gewoonlijk stappen wij vandaag over op de groene lijn om zo uit te kunnen stappen in Nova Mesto.

Echter op de roltrap naar boven zien wij een enorme mensenmassa verzameld in de hal. Een enorme hoosbui is de veroorzaker van de drukte en wij maken dan ook rechtsomkeerd naar beneden in de grote hal, in afwachting van droger weer. Wanneer het zo goed als droog is gaan wij richting de Praagse Burcht met de bedoeling van daaruit af te dalen richting 1 van de bruggen over de Moldau. Maar het weer gooit behoorlijk roet in het eten en uiteindelijk gaan wij schuilen in een cafetaria.

Restaurantje Praag.jpg

Het blijkt een uitgelezen plek te zijn en wij vermaken ons daar wonderwel. En hierna gaat het weer verder maar nog steeds wil het weer niet beteren. Jammer hoor, maar wij laten ons niet kisten. Om te schuilen pakken wij nu maar tram 23 richting de oude stad maar stappen kennelijk te vroeg uit.

En weer sjokken wij door de motregen en doen nu en dan een souvenirwinkel aan om te schuilen. Uiteindelijk belanden wij in een zaak met ontzettend gave t-shirts en vooral ik kan daar goed slagen. Inmiddels lusten wij wel wat en besluiten wij bij het Hard Rock cafe ons avondeten te nuttigen.

Hard Rock cafe binnen.jpg

Wat een geweldige ambiance heeft die plek. Onder het genot van clips van Motörhead, Mötley Crüe maar ook minder hard spul eten wij beiden een maaltijd salade.

Hard Rock cafe eten.jpg

Jas.jpg

Eénmaal uitgegeten maken wij nog een rondje door het café langs vele attributen van diverse rockmuzikanten en daarna duiken wij Praag weer in. Van de regen is niets meer te bespeuren en wij slenteren langs de diverse winkeltjes op weg naar de markt. Mijn broertje wilde daar nog langs, maar de markt wordt al afgebouwd. Wij kijken elkaar aan en zijn het erover eens dat het voor vandaag genoeg is geweest, met zoveel tegenslag en gaan naar het dichtstbijzijnde metrostation. In een overvolle metro gaan wij staand naar Cerny Most, met overigens toch een voldaan gevoel. Want weer of geen weer, Praag is een stad die iedere keer weer een geweldige indruk achterlaat.
 
Zaterdag 2 juni 2018

Het is vandaag de bedoeling rond 9.00 u te gaan rijden en ruim op tijd zijn wij wakker. Dus alle gelegenheid de bagage in de auto te leggen en het huis netjes achter te laten. Geheel volgens afspraak komt de vrouw des huizes voor het opmaken van de eindafrekening.

Ik heb niet voor het ontbijt hoeven te zorgen, want net als vorig jaar ontbijten wij met de kant en klare broodjes van de Lidl Hierna begint de terugreis. Wetend hoe onbetekenend (maar ook duur) het eten in Duitsland is besluiten wij de hoofdmaaltijd nog in Tsjechië te gebruiken en wel vlak bij de grens in Teplice. We parkeren de auto in het centrum en gaan op zoek naar een geschikt restaurant. Deze vinden wij in de vorm van een Turks aandoend eetcafe en bestellen daar 2 lekkere maaltijdsalades die wij “to go” meenemen. Genietend van ons eten en de rust in Teplice realiseren wij ons maar al te goed dat dit voorlopig weer het laatste moment in Tsjechië is. Volgend jaar weer? Wie zal het zeggen

Eénmaal weer in de auto rijden wij binnen korte tijd Duitsland binnen en hierna is het lekker kilometers maken. Door nu en dan het stuur over te geven zijn de stopjes maar kort en aldus rijdt mijn broertje tegen 20.00 uur Alphen binnen. Na het afscheid rij ik het laatste stuk naar huis en arriveer daar nog voor 22.00 uur. Hoe anders dan vorig jaar.

Epiloog

Tja, dit was dus alweer de 2e (korte) Tsjechië vakantie met mijn broertje. Deze korte vorm van vakantie is ontstaan uit nood, aangezien mijn echtgenote het niet over haar hart kan verkrijgen haar hoog bejaarde vader alleen te laten. Maar wetende hoe graag ik naar Tsjechië ga stelde ze vorig jaar voor mijn broertje mee te vragen. En ja, wat gebeurt er dan, ook broertje begint van dit mooie land te houden :wow:. Met andere woorden, er komt vast een tijd dat wij weer met het gezin gaan, maar voor nu kijk ik al weer uit naar vakantie nummer 3 met broertje. Want was dit weer een toffe vakantie. Anders dan vorig jaar zaten wij een stuk korter in de auto en hebben wij ontzettend veel gelopen en gezien. Wat is Tsjechië toch een waanzinnig tof land. Laat ik daar maar mee afsluiten.
 
Het leven kan raar lopen. Zo ben ik nog maar 6 weken terug van een geweldig Tsjechië avontuur met mijn broertje, is alweer de volgende korte vakantie geboekt. Wat als grapje begon tijdens de zoveelste bbq eindigde in een boeking. Met ons 3 tjes wel te verstaan.

Zoals bekend "mantelzorgt" mijn vrouw zich momenteel een slag in de rondte en was er met veel overredingskracht een korte gezamenlijke vakantie geboekt. Naar Denemarken en net over de grens met Duitsland. Zodat in geval van nood wij binnen afzienbare tijd terug kunnen keren.

Maar terug naar de bbq, waar ik het over het nu alweer missen van Tsjechië had. Zegt mijn dochter opeens er toch geen probleem mee te hebben zonder haar moeder te gaan. En meteen met bijval van mijn vrouw was de kogel zomaar door de kerk. Dus ik zoeken, daarbij aangevend dat de kans wel heel erg klein was zo kort van te voren. En vooral een huis met zwembad, gewoon niet te vinden natuurlijk. En aanvankelijk leek dit ook zo, totdat ik het zwembad maar liet voor wat het was. En dus vind ik gewoon een tophuis voor een week. Met ons 3tjes. Ook weer een uitdaging. De regio is mij niet onbekend, namelijk Midden Bohemen waar wij in 2014 ook nog zijn geweest. Om precies te zijn, iets onder Sedlcany. Dus over een week of 3 komen weer de verslagen van ons gezin min 1 :snotter:
 
Bovenaan